پرسش

هنگامی كه دانش آموزی در هنگام تدریس، به كار دیگری به جز توجه به درس مشغول است ، چگونه باید با او برخورد شود تا به درس توجه كند؟

پاسخ

پاسخ دادن به این پرسش نیازمند اطلاعات تكمیلی دیگری است . مثل سن دانش آموز، كاری كه انجام می دهد، علت انجام آن كار و فراوانی این رفتار در آن دانش آموز ، اما به طور كلی می توان گفت كه در این هنگام دو كار نباید انجام شود:

1-بحث و مجادله و بگو مگو با دانش آموز درباره كاری كه انجام می دهد ، كه معمولاً به صورت انبوه پرسش های
پی در پی توسط برخی دبیران انجام می شود .
دانش آموزان در این مواقع یا دلایل نادرستی بیان می كنند و یا با سر افكندگی سكوت می كنند؛ كه چه دانش آموز پاسخ دهد چه سكوت كند برپایی چنین بحث هایی ، اثرات نامطلوب فراوانی دارد كه نه تنها منجر به اصلاح و بهبود رفتار آن
دانش آموز نمی شود بلكه ضمن اختلال در روند تدریس، پندار جمعی فراگیران را نسبت به آن معلم منفی و توأم با بدبینی می كند و سرانجام احترام قلبی دانش آموزان به چنین معلمی كاهش می یابد . آنچه دانش آموزان در چنین مواقعی از دبیران انتظار دارند ، مدیریت بحران است نه تشكیل "جلسه محاكمه" ، بنابراین ، بهتر است بدون بحث و جدال ملال آور، با یك تذكر ساده یا اقدام كوتاه و گذرا روند تدریس را ادامه داد.

2-مشكل را در آن لحظه حل می كند ولی جدال بین دانش آموز و دبیر را آغاز می نماید . جدالی كه تا سالها ادامه دارد و حتی ممكن است پس از گذشت سالها با رفتارهای خود تخریبی و یا ضد اجتماع متجلی شود .