پرسش

یكی از روشهای معمول در تربیت كودكان و یا حتی نوجوانان استفاده از این روش است كه مثلا تا درست را نخوانی نمی گذاریم تلویزیون نگاه كنی و یا به شرطی پارك می رویم كه تو تكالیفت را انجام دهی و ...
لطفا بگویید جایگاه این نوع تربیت در علوم تربیتی كجا می باشد ؟و اصلا روش صحیحی است یا نه ؟

پاسخ

با سلام.
این روش یكی از بنیادی ترین و شاید بهترین اصول روان شناسی باشد كه به آن اصل "پریماك" یا قانون "مادر بزرگ" می گویند و شاید "كیمیا"یی باشد كه بسیاری از والدین از آن بی خبرند.
كاربرد این قانون سبب می شود كه كودكان و نوجوانان عادت كنند كه تا یك رفتار اخلاقی مناسب و جامعه پسند را انجام ندهند، اجازه ی پرداختن به تفریحات و كارهای مورد علاقه ی خود را ندارند. این كارها همان اقدامی است كه باعث می شود فرزندان ما "اجتماعی" شوند و كمتر بنده ی امیال خویش باشند. ضمن آنكه با عادت به این روش تربیتی، به تدریج با مفهوم به تعویق انداختن نیازها و هوس ها آشنا می شوند كه یكی از اهداف اساسی تربیت است.
بنابراین می توان گفت این روش در بین روش های گوناگون تربیتی از اصولی ترین و منطقی ترین آنهاست. چنانچه بتوانیم از آن در تربیت كودكان بهره مند شویم اقدام منطقی و عالمانه ای انجام داده ایم.
به نظر شما چرا اسم این روش را قانون "مادر بزرگ" گذاشته اند؟
خدانگهدار