پرسش

سلام بر شما
بنده دبیری بازنشسته هستم با سن 70 و اندی كه یكباردیگر برای شما نامه نوشته بودم
و شما آنقدر مرا شرمنده كردید كه یارای دوباره نوشتن در من نبود چون من با این سنی كه از خدا گرفتم هنوز خود را شاگرد می دانم و بدون تعارف جوانان ما كه آینده سازان ایران هستند به آن درجه از شعور رسیدند كه ما با خیالی راحت جای خود را به آنان داده ایم كه فرزندان این آب و خاك را پرورش دهند .
من همیشه به كسانی كه در كلاس من حضور داشتند تاكید كردم كه اول پرورش بعد آموزش . اگر ما نتوانیم كه روح یك كودك را پرورش دهیم مطمئنا آموزش خوبخود كارساز نخواهد بود .
بنده قسمت نظرات را كه میخواندم به موردی برخورد كردم كه خیلی نظرم را جلب كرد
كه دو نفر از این عزیزان چگونه همدیگر را مورد خطاب قرار میدادند و با هم بحث میكردند (آقای اكبری و دیگری كه اسم خود را درج نكرده بودند ).
این نشان از درك بالای جوانان امروز دارد .
بنده هر از چند گاهی به سایت شما سر میزنم و لی با كمك نوه ام كه الان هم زحمت تایپ این نامه را میكشد . چون ما دبیران قدیمی متعلق به گچ و تخته سیاه هستیم
و با علوم كامپیوتر غریبه .
انشالله كه بتوانم این چند صباحی كه زنده ام قطره ای از دریای این علم را فرا بگیرم .
در پایان نامه از همه شما و جوانان ایران تشكر میكنم
بازنشسته ای از تهران

پاسخ

با عرض سلام و ادب به شما استاد بزرگوار

از لطف شما بسیار دلگرم شدیم، شما عزیزان راهنمایان همه ما هستید. به ما بیشتر سر بزنید و ما را از تجارب خود بهره مند سازید.

جوانان مرز و بوم ما منبع صفا و صمیمیت هستند كافی است صمیمیت ببینند تا صد چندان پاسخگو باشند.