تبیان، دستیار زندگی

جلد نوزدهم - صفحه 285 -  نزول قرآن پس از رسيدن پيامبر به حقيقت قرآن

صفحه : 285

نيست ، سراب است . البته به آن معناي كاملش ، نادري از اولياي خدا به تبع انبيا موفق شدند و ديگران مراتب پايينتر را، تا برسد به ما كه هيچ .

نزول قرآن پس از رسيدن پيامبر به حقيقت قرآن

ماه مبارك رمضان كه ماه مبارك است ممكن است براي اين باشد كه ماهي است كه ولي اعظم ؛ يعني رسول خدا واصل شده است و بعد از وصول ، ملائكه را و قرآن را نازل كرده است . به قدرت او ملائكه نازل مي شوند؛ به قدرت ولي اعظم است كه قرآن نازل مي شود و ملائك نازل مي شوند. ولي اعظم ، به حقيقت قرآن مي رسد در ماه مبارك وشب قدر، و پس از رسيدن ، متنزل مي كند به وسيله ملائكه - كه همه تابع او هستند - قرآن شريف را، تا به حدي كه براي مردم بگويد. قرآن در حد ما نيست ، در حد بشر نيست .قرآن سري است بين حق و ولي الله اعظم كه رسول خداست ، به تبع او نازل مي شود تامي رسد به اينجايي كه به صورت حروف و كتاب در مي آيد كه ما هم از آن استفاده ناقص مي كنيم . و اگر سر "ليله القدر" و سر "نزول ملائكه " در شبهاي قدر - كه الان هم براي ولي الله اعظم حضرت صاحب - سلام الله عليه - اين معنا امتداد دارد - سر اينها را مابدانيم ، همه مشكلات ما آسان مي شود. تمام مشكلاتي كه ما داريم براي اين است كه ، مامحجوبيم از اينكه واقعيت را آن طور كه هست و نظام هستي را به آن طوري كه تنظيم شده است ، مشاهده كنيم . ما گمان مي كنيم كه حيات در اينجا چيزي است و نبودن دراينجا نقصي است ، در صورتي كه حيات در اينجا نازله آن حقيقتي است كه از عالم غيب آمده است و موت - اگر چنانچه موت انساني باشد - رجوع به همان مرتبه اي است كه دراول بوده است ، و البته مراتب مختلف و شئون مختلف است . و ما اميدواريم كه از فيض ماه مبارك و فيض عيد ماه مبارك - كه عيد وصال است - ما هم حظي ببريم كه بتوانيم دراين مشكلاتي كه بر ما وارد مي شود، سرفراز بيرون بياييم ، تمام چيزهايي كه انبيا آوردند،مقصود آنها به ذات نبوده است ؛ تشكيل حكومت مقصود به ذات نيست براي انبيا.دعوتها هرچه مي شود مقدمه است براي اينكه انسان را بيدار كنند، انسان را بفهمانند به