برای پویا شدن جامعه منتظر شوید

 همیشه از انتظار، و اهمیت آن در سفارش های امامان معصوم شنیده ایم؛ اما واقعا چرا انتظار این قدر ثواب دارد و مورد تاکید قرار گرفته است؟
انتظار در ابعاد مختلف زندگی ما اثرگذار است. اما انتظار تا زمانی که به مرحله اجتماعی نرسد، نمود پیدا نمی کند و فوائد آن درک نمی شود. در این یادداشت برخی از ابعاد تاثیرات اجتماعی انتظار را بررسی خواهیم کرد.

چیستی انتظار

انتظار در مکتب تشیع یک حالت انسانی است که انسان به خاطر وجود آن، ضمن پیراستن وجود خویش از بدیها و آراستن آن به خوبیها، در ارتباط مستمر با امام و حجت زمان خویش، همه همت خود را صرف زمینه سازی ظهور مصلح آخرالزمان می کند و در جهت تحقق وعده الهی نسبت به برپایی دولت کریمه اهل بیت ـ علیهم السلام ـ با تمام وجود تلاش می­ کند.

آثار اجتماعی انتظار

1. گریز از یأس و ناامیدی
در جامعه ای که دین در آن نقشی ندارد و مردم آن در انتظار آینده ای بهتر نیستند، سرخوردگی از زندگی، قتل و خون ریزی و خودکشی، به چشم می خورد؛ زیرا عواملی مانند فقر و تنگدستی، ظلم و ستم، تجاوز و قانون شکنی، بی اعتنایی به حقوق انسان ها و مانند آن موجب یأس و ناامیدی انسان ها می شوند؛ زیرا به خدا و آینده امیدی ندارند و تنها راه نجات خود را در خودکشی می پندارند، با دست زدن به این جنایت نه تنها دنیا و آخرت خود، بلکه خانواده و جامعه ی خود را به تباهی می کشانند.
ولی شخصی که حالت انتظار را در خود به وجود آورده و هر لحظه امیدوار است، تابش انوار تابناک ولایت را بر سراسر هستی می نگرد و هیچ گاه حاضر نیست دست به این گونه جنایات بزند یا زندگی عده ای دیگر را به تباهی بکشد، بنابراین، مسئله انتظار فرج برای او گشایش است و زمینه ی گریز از ناامیدی و تباهی را فراهم می کند.

2. تکامل روحی
انسان می تواند با ایجاد انتظار کامل، مقداری از حالت مردم زمان ظهور - مانند تطهیر قلب- را در خویشتن ایجاد کند و به وسیله ی امید و انتظار، خود را از ناامیدی و تباهی نجات دهد. به این جهت امام صادق (علیه السّلام) از پدران بزرگوار خود و آن ها از حضرت امیرالمؤمنین (علیه السّلام) نقل کرده اند که آن حضرت فرمود:
«برترین عبادت فرد مؤمن، انتظار فرج است.»[1]
بنابراین، انسان بر اثر داشتن حالت انتظار، می تواند بعضی از آثار تکامل روحی زمان ظهور را در خود ایجاد کند و زمانی که فرد فرد جامعه به تکامل روحی برسند، جامعه نیز تکامل روحی پیدا می کند و از ناامیدی و یاس رها می شود.

3. تقویت انگیزه ی ظلم ستیزی
معتقدان به اصل انتظار در برابر بی عدالتی ها ایستادگی نموده و هرگز تسلیم زورگویی های مستکبران نمی شوند و همواره از طریق برطرف ساختن نارسایی ها زمینه ی تشکیل حکومت عدل جهانی را فراهم می کنند و در این راستا اگر در برهه هایی از زمان به جهت تسلط بیش از حد زورمداران و طاغوت ها دچار انواع شکنجه ها و فشارها شوند، نه تنها روحیه ی خود را نمی بازند، بلکه ضمن یادآوری وعده ی صدق پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) که فرمودند:
«اگر از عمر دنیا فقط یک روز باقی باشد خداوند متعال آن یک روز را به اندازه ای طولانی خواهد ساخت تا مردی از فرزندان من که نامش، نام من و کنیه اش کنیه ی من است ظهور نماید و زمین را پس از پر شدن از ظلم و ستم با عدل و داد پر سازد.»[2]

نتیجه گیری

فرهنگ انتظار در تعالی فرد و جامعه بسیار موثر است. شاید اگر فرهنگ انتظار جدی گرفته نشود، جامعه رنگ و بوی دین را از دست بدهد و به فرهنگ های بیگانه و منافی با اسلام و فطرت سوق داده شود. جامعه بدون فرهنگ انتظار گرچه به ظاهر تلاش گر باشد اما در باطن روح ندارد و از همه لحاظ پویا نخواهد بود. پس بهتر است فرهنگ انتظار را در خود و جامعه نهادینه کنیم.

پی نوشت ها:
[1] بحارالانوار، ج 52، ص 131
[2] بحارا لانوار، ج 51، ص 74

---

منابع:
سایت حوزه
راسخون