اضافه کردن RAM برای بهبود عملکرد
با وجود اینکه پردازشگرهای لپ تاپ عملکرد خوبی در زمینه متعادل سازی سرعت انجام کار و مصرف کم برق دارند، ولی در مجموع پردازشگرهای کامپیوترهای دسک تاپ از آنها پیشی گرفته اند. مهمتر اینکه کامپیوترهای دسک تاپ از نظر سرعت بالاتر هارد درایو که بیشترین تأثیر را در سرعت کلی سیستم دارد، نسبت به لپ تاپ ها برتری دارند. چاره این امر برای افرادی که از لپ تاپ ها استفاده می کنند این است که وابستگی آنها به هارد درایو را به حداقل برسانند.
منظور از این سخن، ارتقای RAM است. هر چقدر یک لپ تاپ بتواند اطلاعات بیشتری را در حافظه پرسرعت خود جمع آوری کند، نیاز کمتری به جمع آوری اطلاعات در حافظه مجازی روی هارد درایو خود دارد و این بدان معناست که زمان انتظار برای دستیابی به اطلاعات از روی دیسک چرخان نسبتاً کند، کمتر می شود.
افزودن یا جایگزین کردن RAM، به آسانی وصل کردن کابل USB است. می توانید لپ تاپ خود را برای انجام چنین کاری به مراکز خدمات کامپیوتر ببرید، اما این کار فقط هدر دادن پول است. مگر اینکه واقعاً هیچگونه مهارت مکانیکی در زمینه کامپیوتر نداشته باشید.
برای اجرای ویندوز XP به طور معمول RAM یک گیگابایتی کفایت می کند. اما در صورتی که با فایل های ویدئویی، Microsoft یا بازی هایی که نیاز به RAM بالا دارند، کار می کنید، استفاده از RAM بالاتر بهتر است. ویندوز ویستا با رم ۲ گیگابایتی و بالاتر، به بهترین شکل اجرا می شود، هرچند کاربرانی که فشار زیادی به کامپیوتر خود نمی آورند، می توانند موقتاً با رم ۱/۵ گیگابایتی هم کار خود را پیش ببرند.
توجه داشته باشید که ارتقاء دادن RAM منوط به کاهش بازده کار است. برای مثال ممکن است حافظه لپ تاپی که از ویندوز ویستا استفاده می کند را از ۲ گیگابایت هم بالاتر ببرید، ولی تغییری در آن احساس نکنید. لپ تاپ های تک کاربر حتی اگر ویستا و Office 2007 هم روی آن نصب باشد، نیاز چندانی به حافظه ۳ یا حتی ۴ گیگابایتی ندارند. از سوی دیگر، بدون تردید نیازهای آینده مقادیر عجیب و غریب حافظه های امروزی را ناچیز نشان خواهد داد. (یادمان باشد که روزی کامپیوترهای ۶۴ بیتی بالاترین مدل کامپیوتر بودند) گرچه شاید در آن زمان لازم باشد که به طور کلی به دنبال یک کامپیوتر کاملاً جدید باشید.
خرید RAM
تنها موضوعی که در مورد ارتقای RAM باید نسبت به آن مهارت داشته باشید، خرید ماجول حافظه مناسب است. بسیاری از لپ تاپ ها از SODIMM استفاده می کنند که از RAM کامپیوترهای دسک تاپ کوچکتر بوده و در نتیجه برای لپ تاپ ها مناسب ترند.
برای اینکه بدانید کامپیوتر کیفی شما تا چه مقدار RAM را پشتیبانی می کند و اینکه نوع کارت حافظه ای که می پذیرد چیست و چه تعداد شیار SODIMM در آن وجود دارد، به سراغ دفترچه راهنمای کامپیوتر کیفی خود یا سایت شرکت تولیدکننده آن بروید. هرچند اگر هم برخی از این اطلاعات را به دست نیاوردید، جای تعجب ندارد.
برای کسب آگاهی کامل باید نگاهی به RAM موجود در کامپیوتر کیفی خود بیندازید. در بسیاری از لپ تاپ ها با برداشتن پانل دسترسی که در زیر کامپیوتر قرار دارد، به راحتی می توان به شیارهای RAM دسترسی پیدا کرد. با استفاده از یک پیچ گوشتی کوچک این صفحه را باز کنید. احتمالاً در پیدا کردن RAM مشکلی نخواهید داشت؛ مگر آنکه پشت قطعه دیگری مانند هارد درایو قرار داشته باشد که البته این قطعات هم قابل برداشتن هستند. حواستان باشد در صورتی که مجبور به برداشتن قطعه ای شدید، در پایان کار نسبت به قرار دادن آن در محل خود، اطمینان حاصل کنید.
به محض اینکه محل RAM را پیدا کردید، هرگونه شماره ای که روی برچسب آن وجود دارد را به همراه اسم تجاری آن یادداشت کنید. اگر برای دیدن برچسب آن نیاز به برداشتن کارت دیگری بود، ابتدا قسمت فلزی میز یا صندلی خود را با دست لمس کنید تا الکتریسیته ساکن بدن خود را تخلیه کنید.
شیارهای SODIMM معمولاً زایده ای فنری دارند و زمانی که کارت حافظه به درستی در جای خود قرار گیرد، این زائده ها در شکاف های موجود در لبه کارت حافظه چفت می شوند. برای بیرون آوردن SODIMM، زائده ها را از درون شکاف خارج کنید. ممکن است برای این کار اهرم های کوچکی وجود داشته باشند که شما باید آنها را فشار دهید. این عمل به بالا آمدن لبه فوقانی کارت حافظه منجر می شود یا دست کم این امکان را به شما می دهد تا بتوانید با ناخن های خود آن را بالا بکشید. در یک زاویه مشخص، بیرون کشیدن کارت از شیار میسر می شود. به این موضوع که کامپیوتر کیفی شما یک یا دو شیار SODIMM دارد، توجه داشته باشید؛ زیرا با اضافه کردن یک RAM به حافظه موجود، به جای جایگزین کردن آن، می توانید در هزینه صرفه جویی کنید.
سپس وب سایت سازنده SODIMM خود را پیدا کرده و شماره مدل کارت حافظه خود را در آن بیابید. شما باید لیستی از ویژگی های ماجول خود را پیدا کنید که شامل ظرفیت (مثلاً ۵۱۲ مگابایت)، فرکانس (مانند ۶۶۷ کیلوهرتز یا PC2- 5300)، نوع کارت (مثل DDR2) و زمانبندی آن باشد. (مانند ۱۲-۴-۴-۴؛ بعضی توزیع کننده ها فقط شماره اول را که CL یا CAS نامیده می شود، یادداشت می کنند.)
شما می توانید به شکل مجازی تمام مدل های اخیر SODIMM را در سایت های توزیع کنندگان پیدا کنید، هرچند فروشگاه قطعات کامپیوتری یا لوازم الکترونیکی محل شما ممکن است تنها چند مدل معروف آن را داشته باشند. شاید به این نتیجه هم برسید که شرکت تولیدکننده کامپیوتر شما یکی از گران فروش ترین توزیع کننده های RAM است.
در مورد RAMهای قدیمی تر، شاید لازم باشد که تعداد پین های آن را بشمارید. (پین ها اتصالاتی هستند که در کانکتورهای کناری وجود دارند.) و از طریق جست و جو در Google Images و تصاویر موجود در آن، تعداد پین ها را با هم مطابقت دهید. برای مثال، اگر به دنبال SODIMM دارای ۱۴۴ پین هستید و تصویر کارتی را پیدا کردید که دقیقاً مشابه کارت خودتان است، صفحه وبی که تصویر مذکور در آن قرار دارد احتمالاً نوع آن کارت را مثلاً EDO یا SDRAM مشخص کرده است.
به اعداد توجه داشته باشید
خرید کارت حافظه ای با مشخصاتی که کامپیوتر کیفی شما آن را پشتیبانی کند یا چیزی بهتر از آن، از اهمیت بالایی برخوردار است. اگر درصدد جایگزین کردن SODIMM هستید، مسلماً نمی خواهید که با نصب یک حافظه کندتر، سرعت عملکرد خود را از دست بدهید. اگر هم قصد دارید کارت RAM دیگری را اضافه کنید، مطابقت داشتن مشخصات آن با حافظه موجود، احتمال خطا را کاهش خواهد داد.
به عنوان مثال، حافظه ای که تهیه می کنید، باید از نظر درجه بندی فرکانس، مثلاً ۸۰۰ مگاهرتز یا ۶۴۰۰-PC2 با RAM موجود یکسان بوده یا بهتر از آن باشد (درجه بندی کامپیوترهای شخصی بر مبنای فرکانس حافظه ضربدر ۸ محاسبه می شود. مانند ۳۲۰۰-PC برای حافظه ۴۰۰DDR مگاهرتز یا ۵۳۰۰-PC2 برای حافظه ۶۶۷DDR2 مگاهرتز). اگر فرکانس RAM خریداری شده پایین تر از قبلی باشد، کامپیوترهای شما کندتر به نظر می رسد و ممکن است پیغام خطا نیز بدهد که البته این به تنظیمات حافظه در BIOS بستگی دارد. ایمن ترین حالت آن است که از RAM با سرعت بالاتر استفاده کنید. هرچند نیازی به صرف هزینه بیشتر برای حافظه با فرکانس بالاتر نیست (مثلاً جایگزین کردن ۸۰۰SODIMM مگاهرتز به جای کارت ۵۳۳ مگاهرتز)، مگر اینکه تصمیم داشته باشید با سرعت بسیار زیادی کار کنید. (سرعت بسیار زیاد، عمر باتری را کاهش می دهد، بنابراین اغلب استفاده کنندگان از کامپیوترهای همراه، دست به این کار نمی زنند.) در نهایت اگر لپ تاپ شما از حافظه دو کانال (dual-channel) پشتیبانی می کند، از مطابقت داشتن هر دو SODIMM که می خرید، اطمینان حاصل کنید. اگر کارت های RAM با یکدیگر مطابقت نداشته باشند، ممکن است عملکرد کامپیوتر را به حالت تک کاناله (single-channel) ببرند.
طریقه نصب
برای جایگذاری یک SODIMM جدید، لبه کانکتور آن را با زاویه حدوداً ۴۵ درجه داخل شیار قرار دهید. زمانی که تا حد امکان داخل شیار شد، کارت را مستقیماً به سمت پایین فشار دهید. اگر همه چیز سر جای خود قرار داشته باشد، زبانه های فنری شیار در شکاف های لبه کناری SODIMM چفت می شود و کارت به حالت کاملاً خوابیده قرار می گیرد. اگر این گونه نشد، کار را از نو انجام دهید.
اگر پیش از بستن پانل دسترسی لازم بود که سایر قطعات را نیز به جای خود برگردانید، مطمئن شوید که همه چیز درست سر جای خود قرار گرفته است. حتی اگر یک کابل هم به شکل صحیح سرجای خود نرفته باشد یا یکی از پایه های هارد درایو درست نصب نشده باشند، پانل دسترسی سر جای خود قرار نخواهد گرفت، مگر اینکه مشکل را حل کنید.
ورودی نادرست، نتایج بیهوده
نکته آخر اینکه همان طور که استفاده از RAM ارزان قیمت در کامپیوترهای دسک تاپ می تواند موجب بی ثباتی و بروز خطا در کار شود، استفاده از حافظه های متفرقه نیز کار کامپیوتر کیفی شما را مختل می کنند. همواره سراغ مارک های مطمئن نظیر Corsair ،Crucial و OCZ بروید.
خرید RAM بهتر
مشخصات RAM موجود در کامپیوترتان را پیدا کنید. آنگاه با توجه به آن حافظه ای بخرید که از نظر مشخصات یا با آن یکسان بوده یا از آن بهتر باشد. توجه داشته باشید که توانایی ها و تنظیمات BIOS کامپیوتر کیفی شما مشخص می کند که آیا RAM با فرکانس بالاتر یا زمان بندی محدودتر، می تواند موجب بهبود عملکرد کامپیوتر شما شود یا خیر؟
یکی از عجیبترین نظریههایی که درباره سال 2012 وجود دارد نظریهای درباره نابودی،
تخریب یا تاریکی سه روزه زمین است که به تازگی در قالب ایمیلهای مختلف که تلاش شده
تاثیرگذار باشند، به همراه لینکی از وبسایت ناسا در میان کاربران اینترنتی منتشر
شدهاست.
این نظریه عجیب میگوید در سال 2012 خورشید و زمین و مرکز کهکشان
راهشیری، یا همان ابر قطور کیهانی میانی کهکشان با یکدیگر همتراز میشوند و
آسیبهایی به زمین وارد خواهد آمد، یا به گفته این ایمیل، زمین برای سه روز در
تاریکی مطلق فرو خواهد رفت.
در یکی از این این ایمیلها آمدهاست: "ناسا پیش بینی کرده است که در 23-25
دسامبر 2012 (سوم تا پنجم دی 91) و در زمان تراز کائنات زمین به مدت 3 روز در
تاریکی کامل به سر خواهد برد. دانشمندان آمریکایی تغییرات کائنات، خاموشی در کل کره
زمین به مدت 3 روز از تاریخ 23 دسامبر 2012 پیشبینی کردهاند. این پایان جهان
نیست، این هم ترازی جهان، جایی که خورشید و زمین برای اولین بار هم تراز می شوند.
زمین از وضعیت کنونی که بعد سوم است به بعد صفر تغییر کرده و سپس به بعد
چهارم تغییر میکند.
در این گذار جهان با تغییر بزرگی روبرو میشود و ما یک جهان جدیدی را خواهیم
دید. پیش بینی شده است که این 3 روز تاریکی در روزهای 23، 24، 25 دسامبر 2012 (سوم
تا پنجم دی ماه 91)خواهد بود، حفظ آرامش، در آغوش کشیدن یکدیگر، مناجات، خواب به
مدت 3 روز بهترین راه حل است و آنهایی که بعد از این واقعه زنده میمانند با یک
جهان نوین روبرو خواهند شد و متاسفانه افرادی که از این موضوع ترس به دل راه دهند
خواهند مرد!"
در انتهای این مطلب، به منظور اثبات حقیقت ایمیل، لینکی
از وبسایت ناسا آورده
شدهاست، حال حقیقت نهفته در پس این نظریه و ایمیلی که برگرفته از کلیات این نظریه
است، بر اساس لینکی که در خود ایمیل آمده، چیست؟
به دور از آلودگیهای نوری شهرها، مسیری درخشان به نام کهکشان راهشیری در آسمان
شب قابل مشاهده است. این مسیر طاقی مانند درخشان از نور میلیونها ستارهای شکل
گرفته که انسان قادر نیست هریک از آنها را به تنهایی مشاهده کند زیرا این ستارهها
بر روی صفحه میانی کهکشان منطبق شدهاند. از دیگر پدیدههایی که مرکز کهکشان را
اشغال کرده، ابرهای قطور گازی هستند که چشم انسان قادر به دیدن آنها نیست و تنها به
شکل تودههایی تاریک که نور کهکشان را مسدود میسازند،قابل مشاهده هستند.
بزرگترین توده این ابرها از صورت فلکی ماکیان تا صورت فلکی قوس گسترده شده و
معمولا با نام شکاف بزرگ (Great Rift) یا شکاف تاریک (Dark Rift) شناخته میشود.از
دیگر عناصر قابل توجه و نادیده کهکشان راه شیری در صورت فلکی قوس قرار داشته و
سیاهچاله مرکزی کهکشان است. مرکز کهکشان در فاصله 28 هزار سال نوری از زمین قرار
داشته و میزبان سیاهچالهای است که جرم آن چهارمیلیون برابر خورشید است.
شایعات همترازی زمین در سال 2012، این دو پدیده نجومی را با موقعیت خورشید در
مرکز کهکشانی در تاریخ 21 دسامبر 2012، همزمان با انقلاب زمستانی در نیمکره شمالی،
به یکدیگر ربط داده و پدیدهای جدید را خلق کرده که در علم نجوم و ستارهشناسی هیچ
مفهومی ندارد.
ه
همزمان با حرکت زمین به دور خورشید،خورشید نیز نسبت به ستارههای پسزمینه در
حرکت است و از این رو است که صورتهای فلکی قابل مشاهده به آرامی و متناسب با تغییر
فصول، تغییر میکنند. در 21 دسامبر 2012، خورشید در موقعیت 6.6 درجه شمال مرکز
کهکشانی قرار خواهد گرفت، این فاصلهایاست که به نظر میآید به اندازه ابعاد 13
ماه کامل باشد. بر این اساس گفته میشود این رویداد نجومی و ورود خورشید به درون
شکاف تاریک به نوعی پیشگویی یک فاجعه به شمار رفته و یا این تصور غلط را به وجود
میآورد که خورشید و زمین با سیاهچالهای که در مرکز کهکشان قرار گرفته همتراز
شده و به همین خاطر کشش گرانشی سهمگینی بر روی زمین وارد خواهد آمد و یا دیگر
رویدادهای عجیب و غریب، نظیر تاریکی سه روزه زمین رخ خواهد داد.
اولین مدرک علیه این نظریه این است که انقلاب زمستانی یا تابستانی به خودی خود
با هیچ یک از حرکات ستارهها و یا هیچ جرم دیگری در جهان در ارتباط نیست، این
رویداد تنها نشانگر دور و نزدیک شدن خورشید به قطبهای زمین است. دوم اینکه زمین در
محدوده تاثیرات شدید گرانشی سیاهچاله مرکزی کهکشان قرار ندارد زیرا تاثیرات گرانشی
با دورتر شدن از سیاهچاله کاهش پیدا میکنند.
زمین 149 میلیون و 668 هزار و 992 کیلومتر از خورشید فاصله دارد، و فاصله خورشید
از سیاهچاله کهکشان راه شیری 165 کوادریلیون مایل (265541760000000000 کیلومتر)
است. خورشید و ماه غالبترین نیروهای گرانشی بر روی زمین به شمار میروند. طی یک
سال فاصله زمین تا سیاهچاله کهکشان به اندازه یک در 900 میلیون تغییر پیدا میکند و
این فاصله به اندازهای نیست که بتواند در کشش گرانشی سیاهچاله بر روی زمین تغییر
قابل توجهی ایجاد کند، به علاوه نزدیکترین موقعیت زمین به مرکز کهکشان در انقلاب
تابستانی است، نه زمستانی.
آخرین مورد این است که خورشید در 21 دسامبر هرسال وارد بخشی از آسمان میشود که
در تصرف شکاف تاریک قرار دارد. بنابراین امسال ورود خورشید به این محدوده از جهان
همان تاثیرات مخرب و هراسناکی را در پی خواهد داشت که سال گذشته شاهد آن بودید! در
واقع هیچپدیده غیر عادی که با وقوع همترازی زمین و خورشید و صفحه میانی کهکشان در
ارتباط باشد در روزهای 21 تا 23 دسامبر رخ نخواهد داد، و اگر فاجعهای طبیعی نیز
در این روزها رخ دهد، ارتباطی با موقعیت خورشید و زمین ندارد.
درباره تاثیرات ناشی از همترازی زمین و خورشید با شکاف تاریک در زمان وقوع انقلاب زمستانی در سال
2012 شایعات فراوان مختلفی به وجود آمده است که یکی از آنها در ابتدای مطلب عنوان
شد. وقوع زمینلرزه، سونامی، سیل و تشدید شرایط آب و هوایی از دیگر مواردی است که
وقوع آنها را به این پدید کیهانی ارتباط میدهند.
http://hamshahrionline.ir/details/184562