تبیان، دستیار زندگی

نمی دانم برگ ریزان و برف ریزان های  آذربایجان را تجربه کرده اید یا نه 

... 

ساعت 7 صبح، چهره خواب آلود کودکانه، سختی ترک لحاف های پشمی گرم، صبحانه نیم و نصفه خورده یا نخورده و کوله ای از مشق های نوشته شده یا نشده و بعد ترک خانه 

گام به گام، هوای سرد، خاطره گرمی خانه را می ربود 

سنگ فراش ها را می شمردم 

تیرهای چراغ برق 

چهار راه ها 

و در رویای زمانی که بزرگ خواهم شد می غلتیدم تا یخ زدگی گونه هایم فراموش شود 

نصف مسیر مدرسه را که پیش می رفتم، دیگر شمارش سنگ فرش ها و تیر ها و غلتیدن در رویاها توان تحمل سرما را نمی داد ..

 و شروع به رویا پردازی در مورد بخاری مدرسه می کردم 

و دیدن بچه ها و گرم شدن در کنار بخاری 

و نیمه راه نیز، اینچنین با سرما در جنگ بودم 

و هر روز اینچنین یک گام به بزرگ شدن نزدیک می شدم ...

می گویم آخر آن کرد کودکان نازنین پیرانشهری 

مگر چیزی می خواستند جز گرمی آتشی که سرما از تن شان بیرون بیاورد 

و گوش های سرخ و گون های یخ زده شان را نرم نرمک گرمایی دهد 

تا بتوانند پشت میزهای زمخت و پنجرهای بی رنگ مدرسه های دیوار فروریخته شان آینده شان را نقاشی کنند 

و اکنون نمی دانم من 

آنان شان که زنده اند چگونه با صورت های چروکیده و سوخته می خواهند در مسیر مدرسه در رویاهای خود بغلتند 

و آنان که مرده اند به کدامین گناه ؟

یه روز یه آقایی نشسته بود و روزنامه می‌خوند که زنش یهو ماهی تابه رو می‌کوبه سرش.

مرده میگه: برا چی این کارو کردی؟

زنش جواب میده: به خاطر این زدمت که تو جیب شلوارت یه تیکه کاغذ پیدا کردم که توش اسم "میلا" نوشته شده بود ...

مرده میگه: وقتی هفته پیش برای تماشای مسابقه اسب‌دوانی رفته بودم اسبی که روش شرط بندی کردم اسمش "میلا" بود.

زنش معذرت خواهی می‌کنه و میره به کارای خونه برسه.

سه روز بعدش مرد داشت تلویزیون تماشا می‌کرد که زنش این بار با یه قابلمه بزرگتر کوبید رو سر مرده که تقریبا بیهوش شد.

وقتی به خودش اومد پرسید: این بار برا چی منو زدی؟

زنش جواب داد: آخه اسبت زنگ زده بود.

بستنی...

داستان کوتاه کودک و مادر....

کشاورزی تعدادی توله سگ ازنژادی خوب رو گذاشته بود واسه ی فروش
.
پسر بچه ای رفت سراغش و گفت:می خواهم یکی از اونا رو بخرم.

کشاورز جواب داد که:اونا نژاد خوبی دارن و کمی گرون هستند.

پسر کوچولو پولهایی رو که توی مشتش نگه داشته بود شمرد و گفت:من فقط

29سنت دارم.

کشاورز سری تکون داد و گفت: متاسفم پسرم اونا خیلی گرون تر از این حرفا

هستند.

پسرک خواهش کرد : پس فقط اجازه بدید نگاهی بهشون بندازم.

و بعد از قبول کردن کشاورز رفت سراغ توله ها و چهارتا سگ کوچولوی

پشمالو رو دید که با هم بازی می کردن و بالا و پایین می پریدن .

یهو یه صدای خش خش که از لونه ی سگ ها میومد توجه اونو جلب کرد و

رفت به سمتش.

اونجا یه توله سگ لاغر رو دید که جثه اش از بقیه کوچیک تر بود و به دلیل

این که یکی از پاهاش معیوب بود لنگ لنگان راه می رفت.

یه دفعه چشم های پسرک برقی زد و دوان دوان رفت سراغ کشاورز و گفت:

آقا ممکنه اونو به من بفروشین .

کشاورز با تعجب پاسخ داد که: پسرم اون لنگه و لاغر.... به سختی هم راه

می ره پس نمی تونی باهاش بازی کنی.

پسر کوچولو که هنوز چشم هایش می درخشید پاچه ی شلوارش را بالا زد و

پای مصنوعیش را به کشاورز نشون داد و گفت اون توله سگ به کسی نیاز

داره که درکش کنه و اشک تموم صورتش رو پوشوند.....

مردی متوجه شد که گوش همسرش سنگین شده

و شنوایی اش کم شده است... به

نظرش رسید که همسرش باید سمعک بگذارد ولی نمی دانست

 این موضوع را چگونه با

او درمیان بگذارد. به این خاطر، نزد دکتر خانوادگی شان رفت و

 مشکل را با او

درمیان گذاشت. دکتر گفت: برای اینکه بتوانی دقیقتر به

 من بگویی که میزان

ناشنوایی همسرت چقدر است، آزمایش ساده ای وجود دارد.

 این کار را انجام بده و

جوابش را به من بگو: ابتدا در فاصله 4 متری او بایست و

 با صدای معمولی ، مطلبی

را به او بگو. اگر نشنید، همین کار را در فاصله

3 متری تکرار کن. بعد در 2 متری

و به همین ترتیب تا بالاخره جواب بدهد.آن شب همسر مرد در

 آشپزخانه سرگرم تهیه

شام بود و خود او در اتاق پذیرایی نشسته بود. مرد به خودش گفت:

 الان فاصله ما

حدود 4 متر است. بگذار امتحان کنم.. سپس با صدای

 معمولی از همسرش پرسید

"عزیزم، شام چی داریم؟" جوابی نشنید بعد بلند شد

و یک متر به جلوتر به سمت

آشپزخانه رفت و همان سوال را دوباره پرسید و باز

 هم جوابی نشنید. بازهم جلوتر

رفت و به درب آشپزخانه رسید. سوالش را تکرار کرد

و بازهم جوابی نشنید. این بار

جلوتر رفت و درست از پشت همسرش گفت: "

 عزیزم شام چی داریم؟" و همسرش

گفت:"مگه کری؟! برای چهارمین بار میگم؛ خوراک مرغ!!"

 حقیقت به همین

سادگی و صراحت است. مشکل ، ممکن است آن طور که ما

همیشه فکر میکنیم، در

دیگران نباشد؛ شاید در خودمان باشد ...............

یه روز دوتا فرشته بهم میرسن و یکیشون به اون یکی میگه :

اگه بدونی خدا به من چه ماموریتی داده سخت تعجب میکنی .

اون فرشتته دیگه هم میگه :

تو هم اگه بدونی خدا به من چه ماموریتی داده دوبله تعجب میکنی .

خلاصه این دوتا فرشته با هم به توافق میرسن که ماموریتاشونو بهم بگن .

فرشته اول میگه : یه ماهی تو دریا داره شنا میکنه و یه ماهیگیری هم مشغول ماهی

گرفتنه ، من از طرف خدا مامورم که این ماهی رو بیارم و تو تور این ماهیگیر بندازم و این

ماهیگیر ، این ماهی رو به شهر ببره ، تو اون شهر یه حاکم ظالمی حکومت میکنه که

چند روزی هست که مریضه و در بستر بیماری قرار داره و خدا شفای اون حاکم ظالم و تو

این ماهی قرار داده و میخواد این ماهی به وسیله چندتا واسته به اون حاکم ظالم برسه

و شفا پیدا کنه.

خلاصه فرشته اولی ماموریتشو تعریف میکنه و نوبت به فرشته دومی میرسه .

فرشته دوم میگه : یه عابد ، زاهدی تو بیابون زندگی میکنه و همیشه در حال عبادت و

ذکر و دعاست و ما عرشیان همیشه به صدای زیبای اون عادت داریم ، اما این عابد چند

روزی است که گرسنه است . امروز این عابد در بیابان یه گیاه شیرین پیدا کرده و میخواد

اونو با آب بجشونه و بخوره تا این باعث بشه که  کمی از ضعف گرسنگی رها بشه . من

از طرف خدا مامورم تا سنگ زیر ظرف اونو شل کنم که ظرف اون برگرده و اون نتونه اونو

بخوره.......

خلاصه هر دوتا  فرشته ماموریتهای خودشونو انجام میدن و میان پیش خدا و به خدا

میگن : خدایا حکمت این دوتا ماموریتو واسه ما روشن کن...

خدا میفرماید : اون حاکم ظالم یه روز در شهر داشت سوارکاری میکرد ، اونجا بچه ها

داشتن نگاهش میکردن که بین اون بچه ها یه بچه یتیم هم بود حاکم که داشت از اونجا

رد میشد یه دست نوازشی به سر اون کشید و اون بچه تا مدتها در بین دوستاش به

خاطر اون نوازش احساس شادی و خوشحالی میکرد و امروز که بیمار شده بود و وقت

مرگش بود ما گفتیم به برکت اون کارش اونو شفا بدیم تا یه فرصت دیگه داشته باشه که

تغییر کنه ....

فرشته ها با تعجب گفتن : پس خدایا اون عابد و زاهد چی ، اون که دوست خودت بود ،

چرا نگذاشتی به آب شیرین بخوره ...............

خداوند فرمود : اون عابد مرد ، اون همون شب وقت مرگش بود اما خودش خبر نداشت ..

اون هر شب در حال عبادت و رازو نیاز بود و امشب که خیلی هم گرسنه بود اگر اون آب

رو میخورد به خواب میرفت و در حالت خواب پیش ما می آمد ، ما گفتیم امشب کمکش

کنیم و نگذاریم اون آب را بخوره تا در همان حالت رازو نیاز به درگاه ما بیاد ..............