کفش راحت پوش برای معلولین و عموم مردم
هدف دانش آموزان از پژوهش حاضر ساخت کفشی است که با کمک به مردم به ویژه معلولین و افرادی که توانایی پوشیدن کفش را به تنهایی ندارند و یا افرادی که سرعت در کارشان از اهمیت خاصی بر خوردار است مانند آتش نشان ها و افراد نظامی است.
دوازدهمین دوره از پروژه های دانش آموزی تبیان نیز با یاری خداوند و حضور پر شور شما دوستان و علاقمندان به پایان رسید اما کار ما هنوز تمام نشده است! این دوره نیز همچون سال های گذشته دوستان بسیاری با ثبت طرح ها و ایده های خلاقانه خود در منوی "پیشنهاد موضوع" ما را در ارتقای تنوع پروژه ها یاری نموده اند. هم چون گذشته بر آن شدیم تا با گردآوری این ایده های جالب ، علاوه بر قدر دانی از این دوستان نوآور، زمینه ای را برای ایده بروری سایر پژوهشگران علاقمند فراهم آوریم. فراموش نکنید که ما همیشه منتظر طرح های جدید شما عزیزان هستیم.
نام ایده: کفش راحت پوش برای معلولین و عموم مردم
نام ارائه دهنده/دهند گان: محسن دلیر و محمد مهدی دلیر
زمینه و نوع پروژه: پزشکی
درجه سختی: متوسط
نام مدرسه: مجمتمع غیر دولتی کمال
مقدمه
ما برای بیرون رفتن از خانه نیاز به پوشیدن کفش داریم که حداقل روزی یک بار آن را می پوشیم ولی افرادی در جامعه هستند که توانایی پوشیدن کفش را به تنهایی ندارند و باید فرد دیگری به آن ها کمک کند مانند معلولین، کودکان، افراد سالمند و یا افرادی در جامعه دارای شغل های حساس می باشند و سرعت العمل در شغل آن ها اهمیت خاصی دارد که پوشیدن کفش باعث اذیت شدن و یا از دست رفتن زمان می شود.
امروزه افراد ناتوان، سالمندان و کودکان قشر بزرگی از جامعه را تشکیل می دهند. و برنامه ریزان بایستی در همه زمینه ها جهت رفاه و آسایش این قشر وسایل و زمینه ها را تدارک ببینند. یکی از این وسایل که نقش مهمی در زندگی روزمره انسان ها ایجاد می کند. کفش است. به تعبیری پا قلب دوم انسان است و اگر محافظ این قلب دوم نامناسب باشد می تواند باعث ناراحتی در افراد شود.
پس راحتی کفش و البته راحت پوشیدن آن نیز برای عموم مردم و به ویژه افرادی که ذکر آن ها در بالا رفت، امری مهمی می باشد. در همین راستا دانش آموزان به فکر ساخت کفشی افتادند که ضمن راحتی، پوشیدن و درآوردن آن نیز برای افراد خاص و همچنین عموم مردم راحت باشد.
هدف
هدف دانش آموزان از پژوهش حاضر ساخت کفشی است که با کمک به مردم به ویژه معلولین و افرادی که توانایی پوشیدن کفش را به تنهایی ندارند و یا افرادی که سرعت در کارشان از اهمیت خاصی بر خوردار است مانند آتش نشان ها و افراد نظامی است.
کفش مد نظر دانش آموزان به طور مکانیکی عمل می کند و نیازی به شارژ کردن و باطری ندارند و بدون نیاز دست و به طور عمود پوشیده می شوند و با صرف کردن کم ترین زمان پوشیده می شود و دیگر افراد معلول نیازی به فرد دیگری ندارند که به آن ها کمک کند تا کفش هایشان را بپوشند.
روش
دانش آموزان ابتدا با مراجعه به وب سایت ها و منابع کتابخانه ای به گردآوری اطلاعات لازم در مورد کفش مد نظر و نحوه عملکرد آن پرداختند. روش مد نظر دانش آموزان آزمایشگاهی بود و دانش آموزان ابتدا طرح کفش را بر روی کاغذ ترسیم کردند. در مرحله بعد دانش آموزان بلوک دیاگرام پروژه را ترسیم کردند. در مرحله بعد قالب کفش را طراحی کردند و قالب را به کفی کفش نصب کردند. در گام بعد دو عدد آهنربا را به به قالب متصل کردند. در گام بعد فنرها را بین قالب و کفی قرار دادند. در گام بعد قطعات کفش را مطابق الگوی زیر روی هم قرار دادند و کفش مد نظر را تولید کردند.
شکل شماره 1: طراحی قالب کفش
شکل شماره 2: نحوه قرار گیری قالب در کفش
مهارت های کسب شده
1. روش ایده یابی (بارش مغزی)
2. مهارت کار در آزمایشگاه (رعایت نکات ایمنی)
3. آشنایی با مهارت کاربرد ابزار و وسایل مورد نیاز
4. آشنایی با پروپوزال نویسی
5. آَشنایی با مقاله نویسی
6. آشنایی با تهیه پاورپوینت
7. آشنایی با نحوه جستجوی اطلاعات
8. آشنایی نحوه فیش برداری
9. مهارت ساخت پوستر علمی
10. مهارت انجام کارگروهی
تنظیم کننده: محبوبه همت
تهیه کننده: محبوبه همت
