تبیان، دستیار زندگی
«خلسه با طعم باروت» دربردارنده هفده داستان کوتاه از نویسندگان جوان در پنجمین جشنواره داستان انقلاب است، که به کوشش خسروباباخانی و رقیه سادات صفوی گردآوری شده است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

هفده داستان کوتاه از نویسندگان جوان

«خلسه با طعم باروت» دربردارنده هفده داستان کوتاه از نویسندگان جوان در پنجمین جشنواره داستان انقلاب است، که به کوشش خسروباباخانی و رقیه سادات صفوی گردآوری شده است.

بخش ادبیات تبیان
هفده داستان کوتاه از نویسندگان جوان

این اثر که به تازگی توسط سوره مهر منتشر شده است، داستان‌ها از میان بیش از ۲۰۰ داستان رسیده به پنجمین جشنواره داستان انقلاب برگزیده شده‌اند. وجه اشتراک همه این آثار پرداختن به تاثیرات انقلاب اسلامی بر زندگی مردم عادی است.

در قسمتی از مجموعه داستان «خلسه با طعم باروت» اینگونه آمده است:

افسری از جیپ جلوی کامیون‌ها بیرون می‌آید و با دست فرمان می‌دهد نیروها بریزند پایین. کوکی‌وار پیاده می‌شوند و جلوی مردم در یک خط می‌ایستند. مردم با صفوف به هم فشرده، جلوی رویشان شعار می‌دهند و همدیگر را به پیش هُل می‌دهند. پسرکی اول صف ایستاده که روی پیراهنش با رنگ سرخ نوشته: شهادت!

افسر توی بلندگو با صدایی رسا به مردم فرمان می‌دهد کتفرق شوند. کسی اهمیتی نمی‌دهد. صداها اوج می‌گیرد و چند قلوه سنگ جلوی پای سربازها روی زمین پخش می‌شود. افسر باز حرف‌هایش را تکرار می‌کند. به فرمان او، سربازها لوله اسلحه را بالا می‌آورند. افسر برای بار سوم دستورش را تکرار می‌کند و باز هم مردم بی‌توجه، به دادن شعار ادامه می‌دهند. ناچار افسرِ مامور در راستای صف سربازان می‌ایستد و مصمم فریاد می‌زند: «به فرمان من...»

ته دلش بی‌اراده خالی می‌شود. یعنی راستی‌راستی باید روی مردم اسلحه بکشند؟ همتی می‌گوید: «چیکار کنیم حالا؟»

علی می‌گوید: «چِم چاره»

علی‌گوید: «نترسید، این کارها همه‌اش برای ترساندن مردم است تا متفرق شوند...» که افسر مافوق فریاد می‌‌زند: «آتش...!»

با مکثی کوتاه، ناگهان غرضی مهیب از تعدادی اسلحه بیرون می‌زند و چند نفر در مقابل صف مردم به زمین می‌افتند. صدای شیون و ناله می‌آید. مردم زخمی‌ها را دست به دست به عقب می‌فرستند و باز جای خالی‌شان پر می‌شود.

گفتنی است «خلسه با طعم باروت» تولید کارگاه قصه و رمان مرکز آفرینش‌های ادبی است که در قطع رقعی و در شمارگان 2500نسخه توسط سوره مهر منتشر شده است.


منبع: سوره مهر