آقای خاص و کابوس اخراج

شیرهای آبی لندن هر روز بی یال و کوپال تر از گذشته به نظر می رسند. قهرمان فصل گذشته جزیره دیگر نشانی از تیم منسجم و نفوذناپذیر فصل گذشته ندارد و دستاوردش از 11 بازی انجام شده در لیگ برتر 3 برد، 2 تساوی و 6 باخت و تکیه بر رده پانزدهم جدول بوده که به هیچ عنوان در شأن مربی نامدارش نیست. شکست چلسی مقابل لیورپول بدین معنی است که این تیم بد ترین شروع خودش را پس از فصل ۷۹ -۱۹۷۸ تجربه می کند.

تیم مورینیو در حالی ۹ بار در ۱۷ بازی اخیر خودش شکست خورده که فصل گذشته در ۵۴ بازی تنها ۴ شکست را متحمل شد. احتمالا وقتی آقای خاص در پایان دیدار چلسی مقابل لیورپول، سرسری با یورگن کلوپ دست داد و به سمت تونل ورزشگاه رفت، به آن شب عجیب در وست فالن فکر می کرد. مورینیو سومین فصل حضورش در رئال را سپری می کرد و مشکلاتش با ستاره های رئال هفته به هفته بیشتر می شد اما هنوز کسی جرات صحبت از اخراج او را نداشت. هنوز دسیما برای رئال تنها یک رویا بود و بسیاری تصور می کردند این رویا تنها با معجزه آقای خاص به واقعیت تبدیل می شود. رئال در 2 فصل پیش از آن در همین مرحله به بارسا و بایرن باخته بود و به نظر می رسید همه چیز برای شکسته شدن طلسم نیمه نهایی مقابل شاگردان جوان یورگن کلوپ فراهم است.

وقتی کریس رونالدو در آخرین ثانیه های نیمه اول، از اشتباه متس هوملس استفاده کرد و پاسخ گل روبرت لواندوفسکی را داد، رویای دسیمای رئال و سومین قهرمانی آقای خاص در چمپیونزلیگ، نزدیک تر از همیشه به نظر می رسید اما نیمه دوم آن شب هولناک در وست فالن، پایان کار مورینیو در رئال را رقم زد. هت تریک لواندوفسکی، دورتموند را 4 - یک به پیروزی رساند و برد 2 - صفر رئالی ها در دیدار برگشت، برای رسیدن به فینال ویمبلی کافی نبود. پس در همان لحظاتی که سرخیو راموس در آغوش ایکر کاسیاس اشک می ریخت، مدیران رئال به دنبال بهترین شرایط برای قطع همکاری با مورینیو بودند. هرچند تصمیم نهایی برای جدایی مورینیو از رئال را مدیران این باشگاه گرفتند اما عملا این کلوپ بود که پایان دوران حضور آقای خاص در سانتیاگو برنابئو را با حذف رئال از چمپیونزلیگ رقم زد. در همان تابستان مورینیو به چلسی برگشت؛ جایی که همیشه از آن به عنوان خانه دوم یاد کرده بود؛ جایی که هواداران عاشقانه دوستش داشتند و دارند. جایی که تصور می کرد هرگز شبح اخراج، تهدیدش نخواهد کرد. اما در آخرین روز اکتبر 2015، کابوس آن شب عجیب در وست فالن برای مورینیو در استمفوردبریج تکرار شد؛ آن هم درست در شب هالووین!
زمزمه های اخراج پیش از بازی قوت گرفته بود و هرچند هوادارانی که به ورزشگاه رفتند، برای آقای خاص سنگ تمام گذاشتند اما وقتی کریستین بنتکه در فاصله 5 دقیقه به پایان بازی گل سوم قرمزها را زد، گروهی از آن ها با چهره ای غم زده ورزشگاه را ترک کردند. اگر تا پیش از دیدار شنبه شب آقای خاص روی لبه پرتگاه ایستاده بود ، حالا آقای معمولی او را کمی به پایین هول داده؛ مانند 2 سال قبل که آخرین طناب برای ماندن آقای خاص در رئال را او پاره کرد. رومن آبراموویچ و مالکان چلسی برای اخراج او دلیل کافی دارند و البته روزنامه های انگلیسی هم از این تصمیم حمایت می کنند؛ چه این که او تصمیم گرفته دیگر تیتر یک جذاب به آن ها ندهد و از نیش و کنایه های همیشگی اش خبری نیست: «چیزی ندارم. چیزی برای گفتن ندارم! هیچ چیز. هیچ چیز نمی توانم بگویم. در مورد لوکاس چیزی ندارم بگویم. در مورد کاستا هم چیزی ندارم بگویم، متاسفم. هیچ چیز نمی توانم بگویم. هواداران ما احمق نیستند. در مورد جایگاهم نگرانی ندارم. هیچ چیز در مورد بازی ندارم!»

منبع : خراسان