علم امام از ديدگاه احاديث

قبل از شروع در بحث لازم است اجمالا يادآور شويم كه بر طبق عقيده شيعيان اماميه
امام جانشين پيامبر و حافظ و مجرى احكام و قوانين دين مى باشد خزينه دار و معدن
علوم و معارف الهى است. چون جانشين پيامبر و حافظ احكام دين است بايد به همه معارف
و احكام و قوانين شريعت عالم باشد. امام نمونه دين و انسان كاملى است كه خود در
صراط مستقيم سير الى الله حركت مى كند و قولا و عملا انسانهاى ديگر را بدان غايت
هدايت مى نمايد. انسان كاملى است كه به حقيقت و باطن دين تحقق يافته، و به مقام
شامخ قرب الى الله نائل گشته، افاضات و اشراقات عوالم غيب را دريافت مى كند و از
اين طريق به ديگر انسانها اضافه مى شود. بايد بعد از پيامبر و در همه زمانها يك
چنين انسان ممتازى باشد تا معارف و علوم و قوانين شريعت در بين مردم محفوظ بماند و
حجت الهى بر بندگان تمام باشد.

براى اثبات اين مطلب هم به ادله عقليه مى توان استدلال نمود هم به احاديث. ما در
اينجا از باب نمونه به چند حديث اشاره مى كنيم و وارد بحث مى شويم:

حضرت امام رضا عليه السلام در حديثى مى فرمايد:

الامام عالم لا يجهل وداع لاينكل، معدن القدس و الطهارة و النسك و الزهادة و
العلم و العبادة (1)

يعنى امام عالمى است كه جهل در او راه ندارد دعوت كننده اى است كه هيچگاه از
جواب عاجز نمى شود، معدن قدس و طهارت و تعبد و علم و عبادت است.