تبیان، دستیار زندگی

                                   بسم رب الشهدا والصدیقین

بیایید سفرکنیم در خاطرات افلاکیان خاکی،

آنهایی که راه جوانمردی و ایثار را رفتند و عشق به خدا را آموختند،

زندگی را باید از اینها آموخت...

رفتارو منش را باید از اینها آموخت،از مردان خدایی...

به جوانان امروز و بویژه نوجوانان توصیه و تاکید می کنم که کتابهای مربوط به

ماجراهای 8 سال دفاع مقدس و خاطرات رزمندگان اسلام را قدر بدانند وبا خواندن این

کتابها با حقایقی که در آنها نهفته است آشنا شوند.

رهبر معظم انقلاب در دیدار فرماندهان سپاه-29/06/1374

ممنون از این مطالب خوبته
عالی بود

اللهم عجل فی فرج مولانا صاحب الزمان و ارزقنا شهداة فی سبیلک

درپیشگاه وجدان

یک دفترچه کوچک داشت،همیشه هم همراهش بود وبه هیچ کس نشان نمی داد.

یک بار یواشکی آن را برداشتم ببینم داخلش چه می نویسد.فکرش را می کردم!

کارهای توی روزش را نوشته بود؛سرکی داد زده! کی را ناراحت کرده!

به کی بدهکارست!

...همه را نوشته بود؛ریزو درشت.نوشته بود که یادش باشد در اولین فرصت،

صافشان کند.

شهیددکتر محمد علی رهنمون/معاون درمانی بهداری سپاه پاسداران/یادگاران،ص4

كاش ما هم از این دفترچها برای خودمون داشته باشیم نه اینكه بذاریم دفتراعمالمون رو اون دنیا باز كنن و اونجا بخواییم صافشون كنیم

آره واقعا!تازه می خوایم اونجا صافش کنیم

جاروب دل

به زحمت جارو را از دستش گرفتم.داشت محوطه را آب و جارو می کرد.

کار هر روز صبحش بود.ناراحت شد و گفت:

"بذار خودم جارو کنم.این جوری بدی های درونم هم جارو می شن."

سردار شهید حاج محمد ابراهیم همت/فرمانده لشکر27محمد رسول الله

یادگاران،ص27/گلزار شهدای شهرضای اصفهان

دائم الوضوء

حاجی دائم الذکر بود وباوضو.درجلسه و غیرجلسه،زیرلب آرام آرام ذکر خدا را

می گفت وبه یاد او بود.معتقد بود با وضوو طهارت،کارها نورانیت پیدا میکند وبهتر

پیش می رود.کم کم بچه ها هم ازش یاد گرفته بودند؛دائم الذکر وبا وضو بودن را.

اصلا همین کارهاش بود که باعث شد تا بچه های اطلاعات و عملیات،مثل پروانه

دورش بگردند.

سردارشهیدعلی هاشمی/فرمانده قرارگاه نصرت/به روایت سرهنگ اسماعیل زاده

گلزار شهدای اهواز

عالی بود.

خود یا خدا

از فرماندهی لشکر،حکم فرماندهی تیپ را برایش آورده بودند.سریع با فرمانده لشکر

تماس گرفت و گفت:"من باید فکر کنم.همین طوری که نمی شود!"فردا که دوباره

آمدند،حاجی جواب مثبت را داد.من که از این قضیه تعجب کرده بوم،به حاجی گفتم:

"چرا همان دیروز جواب مثبت ندادید؟"

ایشان گفت:"دیروز در آن حالت نمی توانستم فکر کنم و تصمیم بگیرم.راستش رفتم و

باخودم فکر کردم امروز که مرا به فرماندهی تیپ منصوب کردند،اگر چند روز دیگر

بخواهند این مسئولیت را از من بگیرند و بگویند از این پس باید به عنوان یک رزمنده

ساده در جبهه خدمت کنی،من چه عکس العملی نشان خواهم داد؛اگر ناراحت و غمگین

شوم،پس معلوم می شود برای رضای خدا این مسئولیت را قبول نکرده ام،ولی اگر برایم

فرقی نداشت پس مشخص می شود که این مسئولیت را برای رضای خدا و به دور از

هوای نفس قبول کرده ام و فرقی ندارد که در کجا خدمت کنم.بعد دیدم اگر بخواهند

مسئولیت فرماندهی تیپ را از من بگیرند،برایم فرقی ندارد؛لذا قبول کردم."

سردارشهید حاج حسین بصیر/قائم مقام فرمانده لشکرویژه 25 کربلا/

پابه پای باران،ص58/گلزارشهدای فریدون کنار مازندران

بدترین زندان

می گفت:هیچ زندانی بدتر از مشهور شدن نیست.بترسید از مشهور شدن؛

چرا که امام خمینی(ره)درکتاب جهاد اکبر می گویند:

"کسی که مشهور شد،دیگر نمی تواند خودسازی کند."چه زندانی بدتر از این که انسان

نمی تواند در آن خودسازی بکند.زندانی بدتر از این سراغ دارید؟!

آیا زندانی آهنین تر و بدتر از این هست که انسان دیگر نتواند خودش را بسازد؟!

کسی که مشهور شد،دیگر تا آنجایی که رسیده،تاهمانجا رسیده؛دیگر برای بالاترش

گیر میکند.ازخدا بخواهیم و گریه و زاری کنیم واین خاصیتی که در دلمان است

(میل به شهرت)را از ما بِکند.

شهیدحجت الاسلام عبدالله میثمی/نماینده حضرت امام در قرارگاه خاتم الانبیاء(ص)

گلزار شهدای اصفهان/شمع حیات،ص23