به نام خدا
سلام دوستان
بخش پایانی مقاله:
اجتماعی شدن در دورههای مختلف
در گذشته افراد 2 یا 3 نسل در دورههای اجتماعی مشابه رشد و زندگی میكردند. رابطه دوستی میان افراد با اختلاف سنی زیاد شكل میگرفت. پدربزرگها میتوانستند برای نوههایشان از آیین و آداب زندگی صحبت كنند و این اطمینان وجود داشت كه نصیحتها و عبرتها به كار آنان نیز میآید.
سنتها و ثبات جنبه كاربردی داشتند و به عنوان ارزش و هنجاری فردی و اجتماعی پذیرفته میشدند. در مقابل امروز دورههای اجتماعی شدن كوتاه است. اختلاف سنی ناچیز میان افراد شرایط كاملا متفاوتی برای اجتماعی شدن آنها رقم میزند، بینش و تلقی جداگانهای به آنها میبخشد.
دیگر والدین و سالمندان حرفهای نوجوانان را در نمییابند و از دنیای فكری آنان اظهار بیاطلاعی میكنند. نصایح و عبرتها عملا به كار نمیآیند، رابطه كلامی كاهش مییابد و فاصله میان نسلها بیشتر و بیشتر میشود.
ناگفته نماند كوتاه شدن دورههای اجتماعی در جوامع روبه توسعه شدت بیشتری دارد و در كشور ما وضعیت بهگونهای است كه برخی شوون یك دوره اجتماعی شدن حتی یك نسل را در بر نمیگیرد.
بسیار مشاهده میشود افرادی كه 3 یا 4 سال با یكدیگر اختلاف سنی دارند، برای مثال فرزندان یك خانواده با هم تفاهم ندارند و ارزشها و هنجارهای متفاوتی را پذیرفتهاند. رابطههای دوستی نیز دستخوش تغییر شده است.
اختلافات سنی در گروههای دوستی به حداقل رسیده و نوجوانان و جوانان به دوستی با افرادی كه بیش از 2 یا 3 سال با آنها اختلاف سنی دارند، روی خوش نشان نمیدهند.
عامل دیگری كه در روند اجتماعی شدن نسلهای تازه دخالت و ماهیت ساختاری آن را دگرگون میكند، منابع تاثیرپذیری است.
دیگر همچون گذشته خانواده و آداب و رسوم سنتی تنها منبع آشنایی فرد با زندگی اجتماعی نیست و اطلاعات محیطی، ارتباطات مجازی و نگرشهای جهانشمول بخشی از شرایط اجتماعی شدن را تشكیل میدهند كه بسیار هم پرقدرت ظاهر میشوند و حتی تاثیر خانواده و سنتها را پس میزنند.