تبیان، دستیار زندگی

با سلام!

منوچهر احترامی، نویسنده و طنزپرداز معاصر صبح سه ‌شنبه ۲۲ بهمن بر اثر نارسایی قلبی دیده از جهان فروبست.

احترامی متولد 1320 بود.وی در مدارس مروی و دارالفنون دوران تحصیل را طی کرد و از دانشکده حقوق دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد.
وی سالها به عنوان طنز نویس با نشریات مختلف همکاری داشت و طی چند سال گذشته اغلب آثارش را در مجله گل آقا به چاپ می رساند.طنز نویسی را به طور جدی از سال 1337با مجله توفیق آغاز کرد و با مطبوعات دیگر و همچنین رادیو وتلویزیون نیز همکاری داشت.
امضاهای مستعار«م. پسرخاله»،«الف-اینکاره» و ... از امضاهای اوست.
احترامی مجموعه ای از این آثار را در کتابی به نام «جامع الحکایات» منتشر کرد و چاپ بخشی از داستان های طنزش را در مجموعه«بچه ها،من هم بازی»تدارک دید.
منوچهر احترامی تا کنون بیش از 50 عنوان کتاب برای کودکان نوشته و منتشر کرده که «حسنی نگو یه دسته گل»،«خروس نگو یه ساعت»،«خرس و کوزه عسل»،«دزده و مرغ فلفلی » و ... از آن جمله اند.
احترامی در عرصه طنز به خاطر تسلط بر ادبیات فارسی از سبک هاو قالبهای گوناگون استفاده می کرد. کیومرث صابری فومنی (گل‌آقا)، در جایی نوشته است که به نثر و شعر او رشک می‌برد و ابوالفضل زرویی نصرآباد، قصاید او را به‌قوت قصاید کلاسیک ایران و طنزش را از بهترین و ماندگارترین نوشته‌ها می‌داند.

محمود فرجامی در باره ی احترامی توی وبلاگش متنی با عنوان احترامی ور پرید نوشته که دو پاراگراف از اون رو انتخاب کردم و براتون می نویسم:

احترامی همیشه از قالب‌ها گریزان بود. همین پریروز که داشتم متن مصاحبه را پیاده می‌کردم به اینجا رسیده بودیم که می‌گفت از حدود بیست سالگی از نوشتن در ستون ها و قالب‌های از پیش تعیین‌شده گریزان شده. می‌گفت وقتی تو در ستون و قالبی می نویسی که یکی دیگر به وجود آورده و جاانداخته مثل این است که داری با مغز او فکر می‌کنی. یک جوان بیست ساله به این نتیجه رسیده بوده! عجیب است ولی نه برای کسی که از 17 سالگی جذب روزنامه توفیق شده و در نوزده سالگی وردست سردبیر!

می‌گفت عمران صلاحی ورپرید. تاکید می‌کرد که ورپرید. صابری را هم همینطور. با لحنی می‌گفت که یعنی وقت مردنشان نبوده، هنوز کلی کار می‌توانستند بکنند. نباید می‌مردند. حالا بهتر می‌فهمم ورپریدن یعنی چه.  ورپریدن یعنی اینکه آن همه انسانیت، آن همه فروتنی، آن همه دانش، آن همه ذوق، آن همه خاطره، آن همه هوش، آن همه کودکی... در جای سردی آرام خوابیده و هیچوقت برنخواهد خاست. خود احترامی ورپریده.

منابع :

منوچهر احترامی درگذشت

منوچهر احترامی درگذشت

منوچهر احترامی ورپرید

چند لینک تکمیلی:

یادداشت «ابوالفضل زروئی نصرآباد» در سوگ احترامی 

 گل‌آقا فقط پیشانی احترامی را بوسه می‌زد 

 25 بهمن؛ تشییع پیكر «احترامی» از مقابل تالار وحدت 

گل آقا به احترامی می‌گفت «جواهر‌ساز»

منوچهر احترامی زبان مردم را خوب می‌شناخت

با تشکر از شاه شوریده سران عزیز

من نیز به نوبه ی خودم فقدان این چهره ی طنزپرداز را به تمامی دوستداران طنز علی الخصوص به خانواده محترم ایشان تسلیت عرض می کنم.

انشاءالله روح این بزرگوار قرین رحمت الهی شود.

به نام خالق مخلوقات

با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد (ص)

  خدا رحمتش كند

انشاالله، یادش همیشه ماندگار باشد 

سلام

منم این ضایعه رو به جامعه طنزپردازان تسیلیت میگم.

روحش شاد و یادش گرامی...

فقط میتونم بگم خدا رحمتش بکنه...........

سلام به دوست عزیزم شاه شوریده سران

منم فقدان چنین طنز پردازی را تسلیت می گویم

سومین منابع که نوشتی اسمش جالب بود

سلام

گفتم خدانكنه بیام نت كسی خبرفوت احترامی عزیزم رو نزده باشه

ممنون شاه شوریده سران..

آخیییییییی...از دیروزحالم خوش نیست بابت پركشیدنش

یادش بخیر«دزده ومرغ فلفی»همش رو حفظ كردم وقتی آمادگی میرفتم

دست گلش درد نكنه...به قدری قشنگ بود كه همه ی خانواده حفظش شدن

همین الان هم بامامانم میخونیم شعرش رو...

میخوام دوباره برم سراغ كتابش...باید برم توی كتابارو بگردم..

ببخش احترامی عزیز..خیلی دیرازت یاد كردم...شرمنده ام

ممنونم بابت شعرهایی كه كودكیم رو باهاش رنگ كردی..ممنون

روحت شاد

در پناه حق

سلام

من نیز به نوبه خودم تسلیت میگم، روحشان قرین رحمت، انشاالله.

فکر کنم ایشون از معدود شاعرانی باشند که اکثریت ایرانیان شعرشان را حفظند...

"حسنی نگو یه دسته گل"

من هم به نوبه خودم درگذشت ایشون را تسلیت عرض می کنم

و از درگاه حق برای ایشان رحمت را خواستارم

آدمک آخر دنیاست بخند !

آدمک مرگ همین جاست بخند !

دستخطی که تو را عاشق کرد

شوخی کاغذی ماست بخند

!آدمک خر نشوی گریه کنی !

کل دنیا سراب است بخند !

آن خدایی که بزرگش خواندی

 بخدا مثل تو تنهاست بخند

مدیر انجمن طنز

نیکادل

سلام آقا سعید

ممنون از خبری که دادی

هرچند ناراحت کننده بود . بچه که بودم خیلی از این شعرارو حفظ بودم ولی نمیدونستم از کیه

روحش شاد