تبیان، دستیار زندگی

به نام خداوند بخشنده ى مهربان

قرآن مشعلى است كه نور آن هرگز خاموش نمى‏گردد،

چشمه زاینده‏اى است كه واردان از آن نمى‏كاهند،

نشانه‏ هایی است كه روندگان بى‏آن ها راه نمى‏یابند،

دلیل كسى است كه به آن سخن گوید،

فیروزى كسى است كه آن را حجت آورد،

نگه‏دارنده كسى است كه به آن عمل كند،

سپر كسى است كه آن را دربرگیرد،

دانایى كسى است كه آن را در گوش دارد.

همانا قرآن كان ایمان و كانون آن،

سنگ‏ های بناى اسلام و پایه آن، میدان‏ های حق و راه های آن است.

نهج‏البلاغه، خطبه‏189

در این تاپیک هر کس می تواند با ارائه آیاتی از قرآن به همراه تفسیر آن آیه مشارکت داشته باشد؛

بعد از ارائه آیه می توان به بحث در مورد  آن نیز پرداخت؛

به امید تو، ای مهربانترین مهربانان

فرا رسیدن تاسوعا و عاشورای حسینی را تسلیت عرض می نمایم

آیه 152 از سوره بقره

فَاذْكُرُونِى اءَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُواْ لِى وَلاَ تَكْفُرُونِ

پس مرا یاد كنید تا شما را یاد كنم، و براى من شكر كنید و كفران نورزید.

نكته ها:

خداوند در برخى آیات مى فرماید: (اذكروا نعمتى) نعمت هاى مرا یاد كنید. ولى در این آیه مى فرماید: (اذكرونى ) یاد خود من باشید. و این بخاطر درجات شناخت و معرفت مردم است. بگذریم كه یاد خداوند، زمینه ساز شكر است و لذا بر شكر مقدّم شده است. این آیه، نشانگر نهایت لطف خداوند به بنده است. انسانى كه جهل، فقر، فنا و حقارت، از ویژگى هاى اوست، چقدر مورد لطف قرار گرفته كه خداوندِ علیم، غنى، باقى و عزیز به او مى گوید: مرا یاد كن تا ترا یاد كنم. مگر یاد كردن ما چه ارزشى دارد؟ مگر نه این است كه یاد كردن ما نیز خود توفیقى از سوى اوست؟

یاد كردن خدا تنها با زبان نیست، با دل و جان باید خدا را یاد كرد. یاد خدا هنگام گناه و دست كشیدن از آن، یاد واقعى است. و بهترین نوع یاد كردن خداوند، نماز است كه فرمود: (اقم الصلوة لِذكرى)

با اینكه شكر، یكى از مصادیق ذكر خداست، ولى نام آن جداگانه در كنار ذكر آمده و این نشانه ى اهمیّت شكر، به عنوان مصداق بارز ذكر است .

امام باقرعلیه السّلام در ذیل این آیه، یكى از مصادیق ذكر خدا را، تسبیحات حضرت زهرا شمردند كه 34 مرتبه اللّه اكبر، 33 مرتبه الحمدللّه و 33 مرتبه سبحان اللّه مى باشد.

...ادامه از پست قبل

موانع ذكر خداوند:

الف : شیطان. (انساهم ذكر اللّه) شیطان، آنها را از یاد خدا غافل كرد.
ب : تكاثر و رقابت ها. (اءلهیكم التَّكاثُر) شما را افزون خواهى، سرگرم ساخت .
ج : آرزوها و خیال. (و یُلهِهم الاَمَل) آرزو، آنها را سرگرم نمود.

اثرات یاد خدا:

#یاد نعمت هاى او، رمز معرفت و شكر اوست .

#یاد قدرت بى پایان او، رمز توكّل به اوست.
# یاد علم و آگاهى او، رمز حیا و تقواى ماست.
# یاد الطاف او، رمز محبّت به اوست .
# یاد عدالت او، رمز خوف از اوست .
# یاد امدادهاى او، رمز امید و رجاست .

پیام ها:
1 - خداوند، به انسان شخصیّت مى بخشد ومقام انسان را تا جایى بالا مى برد كه مى فرماید: تو یاد من باش، تا من هم یاد تو باشم . (اذكرونى اذكركم)

- 2 كسانى مشمول لطف خاصّ هستند، كه همواره به یاد خدا باشند. (اذكرونى اذكركم)

3 - ذكر خدا و نعمت هاى او، زمینه ى شكر و سپاس است. چنانكه غفلت از یاد خدا، مایه ى كفران است . (اذكرونى، اشكروا لى و لاتكفرون)

منبع: تفسیر نور

أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَكْشِفُ السُّوءَ وَیَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ قَلِیلًا مَّا تَذَكَّرُون

كیست كه هرگاه درمانده ای او را بخواند، اجابت نماید و بدی و ناخوشی را برطرف كند، و شما را جانشینان (خود در) زمین قرار دهد؟ آیا با خداوند معبودی است؟ چه كم پند می پذیرید.

پیام ها:

1- از راه های شناخت خدا و یكتایی او، توجّه به یك قدرت نجاتبخش و بریدن از قدرت ها و وسایل دیگر در هنگام اضطرار است. (أمّن یجیب)

2- شرط استجابت دعا، قطع امید از دیگران و اخلاص در دعاست. (یجیب المضطر)

3- آنان كه با سكوت، از خداوند حاجتی می خواهند، خداوند از حالشان با خبر است ولی دوست دارد بندگانش حاجت خود را به زبان آورند. (اذا دعاه)

4- انسان بر طبیعت حكومت دارد. (یجعلكم خلفاء الارض)

5- آیا در حال اضطرار، به قدرت های مادّی توجّه می كنید!؟ (ءاله مع اللّه)

آیه شصت و دوم از سوره نمل

آیات پنجم و ششم از سوره شرح

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرا

پس (بدان كه) با هر سختى آسانى است.

إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرا

آرى، با هر دشوارى آسانى است.

حذف حرف فاء در جمله دوم بیانگر آن است كه این اصل عمومى است و مخصوص پیامبر نیست.

دوازده بار كلمه «عسر» و سی و شش بار كلمه «یسر» در قرآن آمده است. یعنی كلمه‌ی سختی از كلمه‌ی آسانی كمتر است. این آیه دو بار تکرار شده است. یعنی قصه جدی است. یك وقت می‌گویند: توجه كنید. یك وقت می‌گویند: توجه توجه! دوبار كه می‌گویند، می‌فهمند كه قصه جدی است. قرآن می‌گوید: با سختی‌ها آسانی است. جمله اسمیه هست. «عسر» ال دارد. «یسر» ال ندارد. یعنی با یك مشكل چند آسانی است.

كلمه «مَعَ» ممكن است به معناى سبب باشد، یعنى هر سختى در درون خود تجربه‏ها و سازندگى‏هایى دارد.

از نظر روانى، هنگام برخورد با مشكلات نباید تمام ذهن متوجه آن شود، بلكه باید به سهولت‏هاى پس از آن كه مورد وعده و سنت الهى است نیز توجه نمود.

صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند
بر اثر صبر نوبت ظفر آید

آیه بیست و هفتم از سوره ی روم

وَ هُوَ الَّذِى يَبْدَؤُاْ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَهُوَ أَهْوَنُ عَلَيْهِ وَلَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى‏ فِى السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيم

و او كسى است كه آفرينش را آغاز مى‏كند، سپس آن را (باز مى‏گرداند و) تجديد مى‏كند، و اين كار براى او (از آفرينش نخستين) آسان‏تر است، و قدرت برتر در آسمان‏ها و زمين مخصوص اوست؛ و او غلبه‏ناپذير و دانا به حقايق امور است.

آری او کسی است که آفرینش را آغاز می کند همچون بهاری که آغاز می شود؛

و سپس آن را بازمی گرداند و تجدید می کند همچون بهاری که هر سال تکرار می شود؛

یا مقلب القلوب و الابصار

یا مدبر اللیل و النهار

یا محول الحول والاحوال

حول حالنا الی احسن الحال

سلام

"بسم الله الرحمن الرحیم"

به نام خداوند بخشنده‏ى مهربان‏

در میان اقوام و ملل مختلف، رسم است كه كارهاى مهم و با ارزش را به نام بزرگى از بزرگان خویش كه مورد احترام و علاقه‏ى آنهاست، شروع مى‏كنند تا آن كار میمون و مبارك گردد و به انجام رسد. البتّه آنان بر اساس اعتقادات صحیح یا فاسد خویش عمل مى‏كنند. گاهى به نام بت‏ها وطاغوت‏ها وگاهى با نام خدا و به دست اولیاى خدا، كار را شروع مى‏كنند. چنانكه در جنگ خندق، اوّلین كلنگ را رسول خدا صلى الله علیه وآله بر زمین زد. (6)
«بسم‏اللَّه الرّحمن الرّحیم» سر آغاز كتاب الهى است. «بسم‏اللَّه» نه تنها در ابتداى قرآن، بلكه در آغاز تمام كتاب‏هاى آسمانى بوده است. در سر لوحه‏ى كار و عمل همه‏ى انبیا «بسم‏اللَّه» قرار داشت. وقتى كشتى حضرت نوح در میان امواج طوفان به راه افتاد، نوح علیه السلام به یاران خود گفت: سوار شوید كه «بسم‏اللَّه مجریها و مرسیها» (7) یعنى حركت و توقّف این كشتى با نام خداست. حضرت سلیمان علیه السلام نیز وقتى ملكه سبا را به ایمان فراخواند، دعوتنامه خود را با جمله‏ى «بسم‏اللَّه الرّحمن الرّحیم» (8) آغاز نمود.
حضرت على علیه السلام فرمود: «بسم‏اللَّه»، مایه بركت كارها و ترك آن موجب نافرجامى است. همچنین آن حضرت به شخصى كه جمله‏ى «بسم‏اللَّه» را مى‏نوشت، فرمود: «جَوِّدها» آنرا نیكو بنویس. (9)
بر زبان آوردن «بسم‏اللَّه» در شروع هر كارى سفارش شده است؛ در خوردن و خوابیدن ونوشتن، سوارشدن بر مركب ومسافرت وبسیارى كارهاى دیگر. حتّى اگر حیوانى بدون نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است و این رمز آن است كه خوراك انسان‏هاى هدف‏دار و موحّد نیز باید جهت الهى داشته باشد.
در حدیث مى‏خوانیم: «بسم‏اللَّه» را فراموش نكن، حتّى در نوشتن یك بیت شعر. و روایاتى در پاداش كسى كه اوّلین بار «بسم‏اللَّه» را به كودك یاد بدهد، وارد شده است. 
سؤال: چرا در شروع هر كارى «بسم‏اللَّه» سفارش شده است؟
پاسخ: «بسم‏اللَّه» آرم ونشانه‏ى مسلمانى است وباید همه كارهاى او رنگ الهى داشته باشد. همانگونه كه محصولات و كالاهاى ساخت یك كارخانه، آرم و علامت آن كارخانه را دارد؛ خواه به صورت جزیى باشد یا كلّى. مثلاً یك كارخانه چینى سازى، علامت خود را روى تمام ظروف مى ‏زند، خواه ظرف‏هاى بزرگ باشد یا ظرف‏هاى كوچك. یا اینكه پرچم هر كشورى هم بر فراز ادارات و مدارس و پادگان‏هاى آن كشور است و هم بر فراز كشتى‏هاى آن كشور در دریاها، و هم بر روى میز ادارى كارمندان.

تفسیر گرانقدر نور

به نام خدا

با سلام

بسیار ممنونم Jtayebe عزیز، برای من به شخصه تذکر و یاد آوری بسیار خوبی بود.

موفق و موید باشید

سلام رو به آسمان عزیز

ممنون از اظهار لطفتون

حالا ادامش هم بخونید...

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

ادامه:

آیا «بسم‏اللَّه الرّحمن الرّحیم» آیه‏اى مستقل است؟
پاسخ: به اعتقاد اهل‏بیت رسول اللّه علیهم السلام كه صد سال سابقه بر سایر رهبران فقهى مذاهب دارند و در راه خدا به شهادت رسیده و در قرآن نیز عصمت و پاكى آنها به صراحت بیان شده است، آیه «بسم‏اللَّه الرّحمن الرّحیم» آیه‏اى مستقل و جزء قرآن است. فخر رازى در تفسیر خویش شانزده دلیل آورده كه «بسم‏اللَّه» جزء سوره است. آلوسى نیز همین اعتقاد را دارد. در مسند احمد نیز «بسم‏اللَّه» جزء سوره شمرده شده است.برخى از افراد كه بسم‏اللَّه را جزء سوره ندانسته و یا در نماز آن را ترك كرده‏اند، مورد اعتراض واقع شده‏ا ند. در مستدرك حاكم آمده است: روزى معاویه در نماز بسم‏اللَّه نگفت، مردم به او اعتراض نمودند كه «أسرقت أم نَیستَ»، آیه را دزدیدى یا فراموش كردى؟!

امامان معصوم علیهم السلام اصرار داشتند كه در نماز، بسم‏اللَّه را بلند بگویند. امام باقر علیه السلام در مورد كسانى كه «بسم‏اللَّه» را در نماز نمى‏خواندند و یا جزء سوره نمى‏شمردند، مى‏فرمود: «سَرقوا اكرم آیة»بهترین آیه قرآن را به سرقت بردند. در سنن بیهقى در ضمن حدیثى آمده است: چرا بعضى »بسم‏اللَّه« را جزء سوره قرار نداده‏اند!

شهید مطهّرى قدس سره در تفسیر سوره حمد، ابن عباس، عاصم، كسایى، ابن‏عمر، ابن‏زبیر، عطاء، طاووس، فخررازى وسیوطى را از جمله كسانى معرّفى مى‏كند كه بسم اللَّه را جزء سوره مى‏دانستند.
در تفسیر قرطبى از امام صادق علیه السلام نقل شده است: «بسم‏اللَّه» تاج سوره‏هاست. تنها در آغاز سوره برائت (سوره توبه) بسم‏اللَّه نیامده و این به فرموده حضرت على علیه السلام به خاطر آن است كه «بسم‏اللَّه» كلمه امان و رحمت است، واعلام برائت از كفّار و مشركین، با اظهار محبّت ورحمت سازگار نیست.

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

ادامه:

سیماى «بسم اللّه»
1- «بسم‏اللَّه» نشانگر رنگ وصبغه‏ى الهى وبیانگر جهت‏گیرى توحیدى ماست.

2- «بسم‏اللَّه» رمز توحید است وذكر نام دیگران به جاى آن رمز كفر، و قرین كردن نام خدا بانام دیگران، نشانه‏ى شرك. نه در كنار نام خدا، نام دیگرى را ببریم ونه به جاى نام او.

3- «بسم‏اللَّه» رمز بقا ودوام است. زیرا هرچه رنگ خدایى نداشته باشد، فانى است.

- «بسم‏اللَّه» رمز عشق به خدا وتوكّل به اوست. به كسى كه رحمن و رحیم است عشق مى‏ورزیم و كارمان را با توكّل به او آغاز مى‏كنیم، كه بردن نام او سبب جلب رحمت است.
5 - «بسم‏اللَّه» رمز خروج از تكبّر و اظهار عجز به درگاه الهى است.
6- «بسم‏اللَّه» گام اوّل در مسیر بندگى و عبودیّت است.
7- «بسم‏اللَّه» مایه‏ى فرار شیطان است. كسى كه خدا را همراه داشت، شیطان در او مؤثّر نمى‏افتد.
8 - «بسم‏اللَّه» عامل قداست یافتن كارها و بیمه كردن آنهاست.
9- «بسم‏اللَّه» ذكر خداست، یعنى كه خدایا من تو را فراموش نكرده‏ام.
10- «بسم‏اللَّه» بیانگر انگیزه ماست، یعنى خدایا هدفم تو هستى نه مردم، نه طاغوت‏ها ونه جلوه‏ها و نه هوس‏ها.
11- امام رضا علیه السلام فرمود: «بسم‏اللَّه» به اسم اعظم الهى، از سیاهى چشم به سفیدى آن نزدیك‏تر است.