تبیان، دستیار زندگی

سلام من چند تا سوال برام پیش اومده می خواستم شما عزیزان صاحب نظر پاسخ دهید؟

اول بحث رو این جوری باز می کنم اگر شما خودتون جوون 18 17 ساله زمان انقلاب بودید به میدون جنگ میرفتید ؟ اگر خود تو بچه مسلمون زمان پیامبر بودی توی غزوه های پیامبر شرکت می کردی ؟ زمانی که همه بت پرست بودند به خدای واحد ایمان میاوردی ؟ ازیکی اینارو پرسیدم گفت: هر آدمی رو باید در زمان خودش قیاس کنی . حرف  منطقی زد درست اما جواب منو نداد دوست دارم شماها جوابم رو بدین .

میدان جنگ کجاست؟ محل ایثار و فداکاری کجاست ؟ جایی که همه به یکدیگر جام زندگی و قدرت و نیرو را برای دیگری می خواهند کجاست؟ اونجایی که مردم حرف حق رو قبول دارن تا تعصب رو کجاست ؟  اون جایی که مردمش دست همدیگر رو میگیرندو میگن: بگو  یاعلی بلند شو !  کجاست؟ اون جایی که مردم فقط عشق محبت به دیگران و خدمت به کشورشون دارن کجاست؟ اگر این مکانی وجود نداره من و تو چطوری می تونیم به  وجود بیاریم؟     « ممنونم اینکه لطف دارید»             محمود

ببین عزیزم من می خوام یه سوال ازت بکنم . به نظر تو اصلا جایی وجود داره که میدان جنگ نباشه . همین الان آره همین الان خودت با خود دیگرت دارین جنگ می کنین . همه جا میدان جنگه . اینو می خوام باور کنی تاریخ همشه کانون نزاع بین خیر و شره از قدیمی ترین اسطوره های سومر و مصر و بابل بگیر تا همین چند ثانیه پیشت که یک سرب داغ داره روی سینه یک کودک چه تو عراق یا چه تو فلسطین یا هر جای دیگه ی این دنیا داره می شینه . ببین من اصلا آدم متشرح و مذهبی ای که خیلی ها تصورشون از مذهب اینه نیستم اما با افتخار می گم اگه الان زمان پیغمبر بودو نمی دونم اما اگه موقع جنگ همین 20 سال الان رو داشتم اصلا تردیدی در شرکت در جبهه نداشتم . نمی خوام سرتو بدرد بیارم اما ما مجبور به تنازع هستیم چون همیشه در قبال هر خیری یک شر وجود داره پس قبا از وارد شدن به جنگ حال هر جنگی حتی جنگ با نفس و منیت خودمون باید موضع خودمون رو مشخص کنیم که می خوایم شر باشیم یا خیر حتما جواب میدی این که خیلی تابلوه مگه میشه آدم بالغ و عاقلی بگه من میخوام تو جبهه شر باشم آره همهم همینو می گن اما نه عزیزم مرد اونه که توی همچین نزاعی بتونه تشخیص بده که اردوگاه حق کجاست و اردوگاه شرکجاست . دکتر چمران : هنگامی که شیپور جنگ نواخته می شود شناختن مرد از نامرد اسان می گردد. پس ای شیپورچی بنواز . یا علی s_hatami_65@yahoo.com

جوابی که گرفتی چقدر به جا وکامل بود نظر من هم همین است که جنگ واقعی در قلب من وتو است

سلام

راستش بخوای زیاد یه این مسئله فکر کردم .خصوصیات یک جامعه آرمانی.جامعه امام زمانی

نمیشه چیزی گفت مگه اینکه خودمون بخوایم

اگه هزار بارم به گوشمون بخونن در حالی که با دلمون نخوایم چه ارزشی داره

تو خودت اگه بیاین بگن تمام پولتو وقف کن میکنی

تا در شرایطش قرار نگیری نمی تونی بگی نه هرگز

به حرف زدن که می رسه خوب حرف میزنیم اما آیا تو عمل کردن به حرفامون مهارت داریم

ما نمی خواهیم که اگر می خواستیم  امام اکنون پیش ما بود وچیزی به نام ظلم معنا نداشت

میدان جنگ در نفس ادم است اگر ادم بتونه هوای نفس خود را شکست بده به بزرگترین پیروزی دست یافته

جایی که انسان ها دلاورانه می جنگند!