همیشه اینطوری نبوده...
پدر من اینطوری نیستن...
کارمندای پدر من رو بیاین نگاه کنین...بهترین دوران زندگیشون هست کار در کنار پدر من...
جدی میگم...
همیشه هم کارمنداش بهترین بازده رو داشتن...ارباب رجوع هاشون هم همیشه راضی بودن...
یه گزینه خوب هم اضافه کنین لطفن
متاسفانه همیشه همین بوده
همیشه تو جوامع کاری 4 دسته ادم داریم:
1-کارمند(که برای پولدار شدن کارفرما کار میکنه)
2-خویش فرما(همون شغل ازاده که برای پولدار شدن خودش کار میکنه)
3-کارآفرین(که برای پولدار شدن نه.بلکه برای ثروتمند شدن ایده ای بوجود میاره و از بقیه استفاده میکنه)
4-سرمایه گذار(نه ایده ای میزاره نه کاری میکنه.فقط تصمیم میگیره و ثروتمند میشه)
البته من در مورد اینکه تقدیر این چیزا رو میسازه یا خود شخص مسببش هست کاری ندارم ولی متاسفانه همیشه همینطور بوده
اون بنده خدا هم شده نردبونی برای پیشرفت اونی که اون بالا هست
[quote=نفس صبحدم;705102;615902][quote=soltan_azdad;507077;615878][quote=modir_e_movafagh;723339;615844]
اولین سوژه ی تحلیل این کاریکاتور هستش
نظرتون چیه؟
سلام
اصلا بحث این موضوع نیست
اون بحث رضایت شغلیه که مثلا پدر شما که مدیر یا سرپرست یا رئیس هستند به خاطر مدیریت خوبشون کارمنداشون ازشون راضی هستن
اون بحث رضایت شغلیه ولی هدف نهایی تمام کارمندا رسوندن بقیه به پله های موفقیته
درسته خودشونم ترفیع میگیرن
حقوقشون بالا میره
پولدار میشن
ولی در اصل یه گروهی هستن که برای اهداف سرمایه گذاران و کافرماها کار میکنن
بزرگتر از بانک و مخابرات و بیمه و اینا که نداریم از لحاظ وسعت کاری و پرسنل
سرپرستی های بانکها و معاون اولی بانکها که نفرات اول بانک هم هستند بازم کارمند به حساب میان.منظورم این بود.حالا کارفرما و سرمایه گذارش دولته بحثش جداست
ولی مثلا تو همین بانک/برای بانکهای خصوصی مثل دی (تات قدیم) سرمایه گذارش سه تا برادر تهرانی هستند و حتی رئیس کل بانکشم کارمنده
اصلا منظورم اونی که شما گفتید نبود
شما کاملا درست میگید
شاید کارمند باشن ولی رضایت شغلی دارن
ترفیع میگیرن
حقوق خوبی هم ممکنه داشته باشن
منظورم اصلا بحث سختی و نارضایتی نبود:)