تبیان، دستیار زندگی

میلاد کریم اهل بیت بر همگان مبارک باد

ماه رمضان را به همه ی شما دوستان گرامی تبریک می گویم انشاءالله که تا به امروز نهایت استفاده را از این ماه برده باشید.

همان طور که همه ی شما می دانید 15 ماه مبارک رمضان مصادف است با میلاد سرور جوانان اهل بهشت، امام حسن

 مجتبی(ع) به همین دلیل بر آن شدم تا این تایپیک جدید را ایجاد کنم تا با کمک شما عاشقان اهل بیت، آموخته های خود را

 درباره ی این امام بزرگوار کامل تر از پیش کنیم. انشاءالله

سلام دوست عزیز

کار قشنگیه...

ممنون

همیشه احساس خیلی خاصی نسبت به امام مجتبی(ع) داشتم...

امیدوارم خدا کمکون کنه تا فیض کافی رو از این ماه ببریم و شناختمون نسبت به ائمه هم بیشتر بشه..

التماس دعا

سلام

من هم این روز خجسته رو با امام زمان (عج)وتمام دوستاران آن حضرت تبریک می گم

انشاء الله بتونیم رهرو آن حضرت باشیم

موفق باشید

فی امان الله

به نام خدا

مهمانان خدا سلام

"اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم"

میلاد امام حسن مجتبی(ع) را پیشاپیش به شما عاشقان عترت و طهارت تبریك می گویم.

كلام نورانی از آن امام كریم تقدیم به شما.

امام حسن (ع) : ان لكل صائم عند فطوره دعوة مستجابة فاذا كان اول لقمة فقل : بسم الله اللهم یاواسع المغفرة اغفر لی .

هر روزه داری هنگام افطار یك دعای اجابت شده دارد . پس در اولین لقمه افطار بگو: به نام خدا ، ای خدایی كه آمرزش تو فراگیر و وسیع است ، مرا ببخش .

اقبال الاعمال ، ص 116

دعاؤه امام حسن علیه السلام فى القنوت
یا من بسلطانه ینتصر المظلوم و بعونه یعتصم المكلوم سبقت مشیتك و تمت كلمتك و انت على كل شى ء قدیر و بما تمضیه خبیر
یا حاضر كل غیب ، و یا عالم كل سر، و ملجاء كل مضطر، ضلت فیك الفهوم ، و تقطعت دونك العلوم ، انت الله الحى القیوم ، الدائم الدیموم .
قدترى ما انت به علیم ، و فیه حكیم ، و عنه حلیم ، و انت بالتناصر على كشفه و العون على كفه غیر ضائق ، و الیك مرجع كل امر كما عن مشیتك مصدره
و قد ابنت عن عقود كل قوم ، و اخفیت سرائر اخرین ، و امضیت ، ما قضیت ، و اخرت ما لافوت علیك فیه ، و حملت العقول ما تحملت فى غیبك لیهلك من هلك عن بینة و یحیى من حى عن بینة و انك انت السمیع العلیم ، الاحد البصیر
و انت اللهم المستعان و علیك التوكل ، و انت ولى ما تولیت لك الامر كله ، تشهد الانفعال و تعلم الاختلال وترى تخاذل اهل الخبال و جنوحهم الى ما جنحو الیه ، من عاجل فان و حطام عقباه حمیم ان و قعود من قعد، و ارتداد من ارتد و خلوى من النصار، و انفرادى من الظهار، و بك اعتصم و بحبلك استمسك و علیك اتوكل
اللهم قد تعلم انى ما ذخرت جهدى ، و لامنعت و جدى حتى انفل حدى و بقیت وحدى فاتبعت طریق من تدقمنى فى كف العادیة و تسكین الطاغیة عن دماء اهل المشایعة و حرست ما حرسه اولیائى من امر اخرتى و دنیاى .
فكنت لغیظهم اكظم و بنظامهم انتظم ، و لطریقتهم اتسنم ، و بمیسمهم اتسم ، حتى یاءتى نصرك و انت ناصر الحق و عونه و ان بعد المدى من المرتاد و ناءى الوقت عن افناء الاضداد.
اللهم صل على محمد و ال محمد و آله و اخرجهم مع النصاب فى سرمد العذاب ، و اعم عن الرشد و ابصارهم و سكعهم فى غمرات لذاتهم ، حتى تاءخدهم بغتة و هم غافلون و سحرة و هم نائمون بالحق الذى تظهره ، و الید التى تبطش بها، و العلم الذى تبدیه ، انك كریم علیم

دعاى امام حسن(ع) در قنوت

ترجمه آن
اى آنكه با قدرت او مظلوم یارى شده ، و با كمك او مجروح التیام مى یابد، فرمانت ، پیشى گرفته ، و امرت ، پایان پذیرفته ، و تو بر هر كار توانا، و بر آنچه مى گذرد دانائى
اى آنكه در هر پنهانى حاضر و بر هر راز و نهانى آگاهى ، و پناه هر مضطر و درمانده اى ، اوهام در یافتن تو گم گشته ، و علوم از رسیدن به كنه تو درمانده اند، و تو خدائى هستى كه پایدار و دائمى و جاودانى .
آنچه بدان دانا و در آن حكیم بوده و از آن شكیبا و بردبارى ، را مى بینى ، و تو بر یارى كردن براى برطرف ساختن آن و بر بازداشتن از آن قادرى ، و بازگشت هر كار به سوى توست ، همچنانكه آغاز آن از فرمان تو بوده است .
از تصمیمات ، هر گروهى جدا بوده و راز و نهان دیگران را مخفى مى دارى ، آن چه حكم كرده اى را اجرا نموده ، و آن چه از دسترس تو دور نمى باشد، را تاءخیر مى اندازى ، آنچه عقول در مشیت تو بدان قادر بوده اند، را به آنها داده اى ، تا هر كه هلاك مى گردد یا به راه راست هدایت مى شود با دلیل و برهان توام بوده ، و نزد خداوند عذرى نداشته باشند و به درستیكه تو شنوا و دانا، یگانه و بینائى .
پروردگارا! تو یارى كننده بوده و توكل و اعتماد بر توست ، و تو شایستگى سرپرستى ، مخلوقاتت را دارى ، و تمام جهان ، در اختیار توست ، هر تاءثیرى تاءثرى در جهان را شاهد بوده و به هر تغییرى آگاهى ، اعراض و روى گرداندن مكاران ، و تمایل آنان به دنیاى فانى و زینتهاى زودگذر آن - كه عقاب الهى را به دنبال خود دارد - و نیز مبارزه نكردن آنان و بازگشتشان از دین ، و بدون یاور شدنم ، و نداشتن پشتیبانى براى خود، را دیده اى ، از تو یارى خواسته و به ریسمان محكم تو چنگ زده و بر تو توكل مى نمایم .
پروردگارا! تو مى دانى كه از هیچ كوششى فروگذار نكرده ، و از هیچ عملى دریغ ننموده ام ، تا آنگاه كه قدرتم كاسته شدم ، و تنها ماندم ، از اینرو راهى را انتخاب كردم كه پیشینیان من براى رفع دشمنى و ساكن نمودن طغیان و آشوب در جهت جلوگیرى از خونریزى شیعیان برگزیده بودند، و آنچه اولیائم از امور دنیا و آخرت حراست كرده اند، را، پاسدارى نمودم .
از اینرو خشمشان ، را تحمل كرده ، و روششان را متابعت نموده ، و راهشان را پذیرفته ، و با نشانه آنان شناخته شده ام ، تا آنگاه كه یارى تو فرا رسد، و تو یارى كننده حق مى باشى ، اگر چه مطلوبمان از ما دور باشد، و زمان براى نابودى دشمنان گذشته باشد.
خداوندا! بر محمد و خاندانش درود فرست ، و آنان را به همراه دشمنانت در عذاب الهى ابدى داخل كن ، و چشمانشان را از یافتن راه حق كور نما، ایشان را در لذات دنیوى فرو بر، تا مرگ آنان به طور ناگهانى فرا رسد، در حالیكه در غفلت به سر مى برند، یا در آن هنگام كه در خواب فرو رفته اند، با حقیقتى كه تو آن را یارى كرده و قدرتى كه با آن دشمنانت را مجازات مى كنى ، و علمى كه آن را آشكار مى گردانى ، به درستیكه تو بزرگوار و دانائى .

 ویژگی های امام حسن

بعد از امیرمؤ منان على (علیه السلام ) مقام امامت به فرزندش امام حسن (علیه السلام ) رسید. مادر امام حسن (علیه السلام ) حضرت فاطمه سرور بانوان دو جهان ، دختر پیامبر اسلام ، سیّد رسولان ، حضرت محمد (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) است ، كُنیه او ((ابومحمّد)) مى باشد.
او در شب نیمه ماه رمضان سال سوّم هجرى ⁽¹³⁵⁾ در مدینه چشم به این جهان گشود، مادرش حضرت فاطمه - سلام اللّه عَلَیها - روز هفتم تولدش اورا در پارچه حریر بهشتى - كه جبرئیل آن را براى پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) آورده بود - پیچید و نزد پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) آورد، پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) او را ((حسن )) نامید و گوسفندى براى او قربانى كرد، این مطلب را جمعى ، از امام صادق (علیه السلام ) نقل كرده اند.
امام حسن ( علیه السلام )ازنظراخلاق وروش وسیادت ،شبیه ترین مردم به رسول خدا( صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) بود، این موضوع را جماعتى از انس بن مالك نقل كرده اند كه او گفت :
((لَمْ یَكُنْ اَحَدٌ اَشْبَهُ بِرَسُولِ اللّهِ (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) مِنَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِی )).
((هیچ كس نبود كه مانند حسن (علیه السلام ) به رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) شباهت داشته باشد)).
روایت شده : حضرت فاطمه - سلام اللّه عَلَیها - حسن و حسین (علیهماالسلام ) را به حضور رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) آورد آن هنگام كه رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) در بستر بیمارى و رحلت بود، عرض كرد:((اى رسول خدا! این دو نفر، فرزندان تو هستند، پس چیزى را از طریق ارث به آنان برسان )).
پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) فرمود:
((اَمَّاالْحَسنُ فَاِنَّ لَهُ هَیْبَتِى وَسَوْدَدِى وَاَمَّا الْحُسَیْنُ فَاِنَّ لَهُ جُودى وَشُجاعَتِى )).
((اما حسن (علیه السلام ) پس براى اوست وقار و شكوه و بزرگوارى من ، و اما حسین (علیه السلام ) پس از براى اوست سخاوت و شجاعت من )).

قسمتی از سخنرانی امام حسن

هنگامى كه امیرمؤ منان على (علیه السلام ) از دنیا رفت ، امام حسن (علیه السلام ) براى مردم خطبه خواند و حق خود (یعنى حقوق رهبرى ) را براى مردم بیان كرد، یاران پدرش با آن حضرت بیعت كردند، بر این اساس كه هركه با او مى جنگد، بجنگند و با هر كه با او در صلح هست ، در صلح باشند.
((ابواسحاق سبیعى )) و دیگران نقل كرده اند: در صبح آن شبى كه امیرمؤ منان على ( علیه السلام ) از دنیا رفت ، امام حسن (علیه السلام ) براى اصحاب سخنرانى كرد، پس از حمد و ثناى الهى و درود فرستادن بر پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) فرمود:
((شب گذشته مردى از میان شما رفت كه پیشینیان در كردار نیك ، از او پیشى نگرفتند و آیندگان در رفتار، به او نخواهند رسید، او همواره همراه رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) با دشمنان جنگید وبا نثار جانش از حریم پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) دفاع نمود، رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) هنگام روانه كردن او به سوى جبهه ها، پرچمش را به او مى داد، جبرئیل در جانب راست او و میكائیل در جانب چپ او، آن حضرت را درمیان مى گرفتندوازجبهه برنمى گشت تاخداوند،فتح و پیروزى را به دست او ایجادكند.
در همان شبى كه عیسى بن مریم (علیه السلام ) به سوى آسمان عروج كرد و حضرت یوشع بن نون وصىّ موسى (علیه السلام ) وفات یافت ، از دنیا رفت و از مال دنیا جز هفتصد درهم باقى نگذارد، این هفتصد درهم از جیره اى بود كه از حق بیت المال خود زیاد آمده و مى خواست با آن خادمى براى خانواده اش خریدارى كند، در این هنگام گریه گلوى امام حسن را گرفت و گریه كرد و همه حاضران با او گریه كردند)). سپس ‍ فرمود:
((من پسربشیر(مژده دهنده ، یعنى رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) ) هستم ، من پسر نذیر (هشدار دهنده یعنى رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) )هستم ، من پسر كسى هستم كه به اذن خدا مردم را به سوى خدا دعوت مى كرد، من پسر چراغ تابناك هدایت هستم ، من از خاندانى هستم كه خداوند، پلیدى و ناپاكى را از آنان دور ساخت و آنان را به طور كامل پاكیزه نمود. ⁽¹³⁷⁾ من ازخاندانى هستم كه خداونددوستى به آنان را در قرآنش واجب كرده و فرموده است :
(... قلْ لا اَسْئَلُكُمْ عَلَیْهِ اَجْراً اِلا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى وَمَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْلَهُ فِیها حُسْناً ... ). ⁽¹³⁸⁾
اى پیامبر! بگو من پاداشى براى رسالت نمى خواهم ، مگر دوستى در حق خویشاوندان و هركه نیكى كند، بر نیكى او بیفزاییم )).
منظور از ((حسنه )) (نیكى ) در این آیه ، دوستى ما خاندان است و سپس (سخنرانى را به پایان رساند و) نشست .
بیعت مردم با امام حسن (ع )
پس از خطبه امام حسن (علیه السلام ) عبداللّه بن عبّاس پیش روى آن حضرت ایستاد و خطاب به مردم گفت :((اى مردم ! این (اشاره به امام ) پسر پیامبر شما و وصىّ امام شماست ، با او بیعت كنید)).
مردم به این دعوت ، پاسخ مثبت دادند و گفتند:((به راستى او (امام حسن ) چقدر در نزد ما محبوب است و چقدر حقّ او بر ما واجب مى باشد و با آن حضرت به عنوان خلافت بیعت كردند)).
و این جریان در روز جمعه 21 ماه رمضان سال چهل هجرت (در كوفه ) واقع شد. آنگاه امام حسن (علیه السلام ) به تعیین استانداران و كارگزاران پرداخت و فرماندهان را نصب نمود و عبداللّه بن عبّاس را (براى استاندارى بصره ) به بصره فرستاد و شؤ ون كشور اسلامى را تنظیم نموده و زیر نظر گرفت .
اعدام دوجاسوس معاویه و نامه امام حسن (ع ) به او
هنگامى كه خبر شهادت امیرمؤ منان على (علیه السلام ) به معاویه (كه در شام بود) رسید و همچنین به او خبر رسید كه مردم با پسر على ، امام حسن (علیهماالسلام ) بیعت كرده اند، دو مرد را به عنوان جاسوس به طور مخفى براى گزارش اطلاعات به كوفه و بصره فرستاد، مردى از طایفه ((حِمْیَر)) را به كوفه فرستاد و مردى از دودمان ((بنى قین )) را به بصره روانه كرد تا آنچه یافتند براى معاویه بنویسند و جریان خلافت امام حسن (علیه السلام ) را تباه سازند.
امام حسن (علیه السلام ) از نیرنگ معاویه و جاسوسهاى او اطّلاع یافت ، دستور داد آن مرد حمیرى را كه نزد حجامت كننده اى (خون گیرى ) پنهان شده بود، بیرون آوردند و گردن زدند و نامه اى به بصره نوشت (و كارگزاران آن حضرت در بصره ) جاسوس ‍ بنى قینى را كه در نزد طایفه بنى سلیم پنهان شده بود، بیرون آوردند و گردن زدند.
سپس امام حسن (علیه السلام ) براى معاویه نامه نوشت و آن نامه اینگونه بود:
((بعد از حمد و ثناى الهى ، تو مردانى را به عنوان حیله گرى و غافلگیرى مى فرستى و جاسوسانى را گسیل مى دارى ، گویى جنگ را دوست مى دارى و من آن را نزدیك مى بینم ، در انتظار آن باش - اِنْ شاءَ اللّهِ تَعالى - و به من گزارش رسیده كه تو خشنودى مى كنى به موضوعى (یعنى به درگذشت على (علیه السلام ) ) كه هیچ خردمندى ، براى آن خشنودى و شماتت نمى كند، بى شك كار تو همانند كسى است كه پیشینیان درباره اش گفته اند:

دعاؤه امام حسن علیه السلام فى القنوت
اللهم انك الرب الرؤ وف الملك العطوف ، المتحنن الماءلوف ، و انت غیاث الحیران ، الملهوف و مرشد الضال المكفوف ، تشهد خواطر اسرار لمسرین ، كمشاهدتك اقوال الناطقین
اساءلك بمغیبات علمك فى بواطن سرائر المسرین الیك ، ان تصلى على محمد و آله ، صلاة نسبق بها من اجتهد من المتقدمین ، نتجاوز فیها من یجتهد من المتاءخرین و ان تصل الذى بیننا و بینك ، صلة من صنعته لنفسك و اصطنعته لعینك
فلم تتخطفه خاطفات الظنن و لاواردات الفتن ، حتى نكون لك فى الدنیا مطیعین ، و فى الاخرة فى جوارك خالدین
دعاى دیگری از امام حسن(ع) در هنگام قنوت
پروردگارا! به درستیكه تو پروردگار رؤ وف ، پادشاه ، عطوف ، مهربان و بردبار بوده ، و تو پناه سرگردان متحیر، و راهنماى گمراه بازمانده بوده ، و به اسرار و رازهاى نهانى آگاهى ، همچنانكه گفتار گویندگان را نظاره گر، هستى
از تو مى خواهم به علمهاى نهانى ات از رازهاى باطن ، كه بر محمد و خاندانش درود فرستى ، درودى كه با آن از تلاشگران گذشته پیشى گرفته و از تلاشگران آینده سبقت گیریم ، و بین ما و خودت رابطه اى برقرار كن ، كه براى كسانى كه آنان را بارى خود ساخته اى برقرار مى نمائى .
و گمانهاى باطل و آشوبگران ویرانگر آن را نابود نسازد، تا اینكه در دنیا فرمانبردار تو، و در آخرت ، در جوار تو جاودانه باشیم .

آخرین وصیت
حدیثى از امام حسن مجتبى علیه السلام هست كه آن حضرت براى چهارمین بار مسموم شدند و آثار زهر در جانشان رخنه كرد و كارگر شد و دیدند كه از این نشاه ارتحال مى كنند.
امام علیه السلام چه كرد؟ یكى از كارهاى آموزنده امام علیه السلام كه حجه الله است ، البته همه كارهایشان آموزنده براى تعلیم بشر است - آن حضرت دستور دادند كه : برادرزاده ها، فرزندان خود و خردسالان دودمانش در منزل جمع گردند (این مطلب را یعقوبى در تاریخش ذكر كرده است .) و با اینها به گفت و شنود نشست و به آنها فرمود:
شما امروز خرد سالان اجتماع هستید و در آینده پدر و مادر و رجال و نساء اجتماعید، از الان به فكر آینده خودتان باشید كه اجتماع بعدى را شما باید اداره كنید.
در ابتداى این فرمایشها به آنان فرمود: با خودتان دفتر و قلم همراه داشته باشید و پیش دانشمندان كه مى روید، حرفهایشان را هدر ندهید، حرفهایى را كه مى شنوید در دفترتان یادداشت نمایید كه یك روز به كارتان خواهد آمد.