برای اینكه آسیب حاصل از رطوبت به حداقل برسد،مواد جذب كننده رطوبت فراوانی ساخته شده است،نظیر سیلیكاژلها،كلرید كلسیم وغیره،این مواد بخوبی می توانند رطوبت را جذب كنند و آنرا از محیط اطراف محصولات خارج نمایند.ولی بزرگترین مشكل در استفاده از این مواد جاذب اینست كه بر اثر جذب رطوبت افزایش حجم پیدا كرده و پس از مدتی خرد می شوند و یا بر اثر جذب رطوبت مایع می گردند.(مانند كلرید كلسیم)و این در برخی از صنایع نظیر الكترونیك مطلوب نیست.در ضمن این مواد دارای وزن زیادی هستند واینهم محدودیت استفاده دیگری است.
كانه ورمیكولیت یك سیلیكات آبداراست كه دارای خواص ویژه ای می باشد.بخاطر ساختار مولكولی خاص آن چنانچه حرارت داده شود افزایش حجم یافته و قابلیتهای متعددی پیدا می كند . نظیر عایق صوتی و گرمایی بودن،جاذب و حامل مواد شیمیایی،پر كننده و عایق كننده بتون وغیره.
كانه ورمیكولیت هم اكنون در ایران دارای معادن متعددی است و بخاطر عدم شناخت بدون استفاده در داخل كشور صادر می شود و پس از فرآوری در خارجاز كشور با اسامی و عناوین مختلف مجددا" وارد كشور شده و در صنایع مختلف استفاده می شود.
با توجه به ساختار خاص این نوع كانی می توان برروی آن فرآوریهای مختلفی انجام داد كه متاسفانه تنها فرآوری كه برروی آن انجام می شود فرآیندانبساط وتغلیظ است.درحالیكه باانجام فرآوریهای شیمیایی می توان از آن یك جاذب الرطوبه خوب ساخت.جاذب الرطوبه ای كه بسیار سبك است و بر اثر جذب رطوبت افزایش حجم محسوسی نداشته و ساختار بلوری آن از هم نمی پاشدو بر اثر جذب رطوبت مایع نمی گردد. و می تواند در صنایع فوق حساس نظیر نانو الكترونیك بعنوان پوشش عایق و جاذب الرطوبه مورد استفاده قرار گیرد.
در این روش با جایگزین کردن و تعویض یونی کاتیونهای غیر ساختاری کانه ورمیکولیت می توان قدرت جذب آن را بشدت افزایش داد.بطوریکه قدرت جذب آن 10 برابر می شود.بدون اینکه افزایش حجم محسوسی داشته باشد و یا اینکه براثر تکرار این مسئله ساختار بلوری آن دچار از هم گسیختگی شود.
