بنام خدا
سلام
راستش كسی نیست كه من ازش ناراحت باشم، اما دلم میخواد هیچ كسی هم پیدا نشه كه حتی یه ذره كدورت از من داشته باشه.
من اینجا خیلیا رو دوست دارم!
خانوما! آقایون! دوستای عزیز تبیانی! این برادر حقیرتونو حلال كنید.
البته از مهربونی و محبتی كه بین بچههای انجمنها وجود داره، چیزی غیر از این انتظار ندارم.
عید همگی مبارك، ایام به كام، و خدا پشت و پناه همتون!
به همین مناسبت یك غزل فوقالعاده قشنگ رو از حافظ شیرازی براتون مینویسم.
نوبهار است در آن كوش كه خوشدل باشی
كه بسی گُل بدمد باز و تو در گِل باشی
من نگویم كه كنون با كه نشین و چه بنوش
كه تو خود دانی اگر زیرك و عاقل باشی
چنگ در پرده همین میدهدت پند ولی
وعظت آنگاه كند سود كه قابل باشی
در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است
حیف باشد كه ز كار همه غافل باشی
نقد عمرت ببرد غصهی دنیا به گزاف
گر شب و روز در این قصهی مشكل باشی
گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی
حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد
صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی
***
الهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
