به نام خدا
دوستان سلام
«
یک نفر را مثل آقاى خامنهای پیدا بکنید که متعهد به اسلام باشد و
خدمتگزار، و بناى قلبى اش بر این باشد که به این ملت خدمت کند، پیدا نمى
کنـید، ایشان را من سالهاى طولانى مى شناسم،.»
امام خمینى «قدس سره»
خیلی خوب بود یونس جان.
با توجه به موضوعیت داشتن بحث من هم زندگینامه ی معظم له رو قرار می دم (البته نه زیاد مشروح)
ازمیلاد تا مدرسه
رهبر عالیقدر حضرت آیت الله سید على خامنهای فرزند مرحوم حجت الاسلام والمسلمین حاج سید جواد حسینى خامنهای ، در روز 24 تیرماه 1318 برابر با 28 صفر 1358 قمرى در مشهد
مقدس چشم به دنیا گشود. ایشان دومین پسر خانواده هستند. زندگى سید جواد
خامنهای مانند بیشتر روحانیون و مدرسّان علوم دینى، بسیار ساده بود. همسر
و فرزندانش نیز معناى عمیق قناعت و ساده زیستى را از او یاد گرفته بودند و
با آن خو داشتند.
رهبر بزرگوار در ضمن بیان نخستین خاطره هاى زندگى خود از وضع و حال زندگى خانواده شان چنین مى گویند:
«پدرم
روحانى معروفى بود، امّا خیلى پارسا و گوشه گیر... زندگى ما به سختى مى
گذشت. من یادم هست شب هایى اتفاق مى افتاد که در منزل ما شام نبود! مادرم
با زحمت براى ما شام تهیّه مى کرد و... آن شام هم نان و کشمش بود.»
امّا خانه اى را که خانواده سیّد جواد در آن زندگى مى کردند، رهبر انقلاب چنین توصیف مى کنند:
«منزل
پدرى من که در آن متولد شده ام ـ تا چهارـ پنج سالگى من ـ یک خانه 60 ـ 70
مترى در محّله فقیر نشین مشهد بود که فقط یک اتاق داشت و یک زیر زمین
تاریک و خفه اى! هنگامى که براى پدرم میهمان مى آمد (و معمولاً پدر بنا بر
این که روحانى و محل مراجعه مردم بود، میهمان داشت) همه ما باید به زیر
زمین مى رفتیم تا مهمان برود. بعد عدّه اى که به پدر ارادتى داشتند، زمین
کوچکى را کنار این منزل خریده به آن اضافه کردند و ما داراى سه اتاق
شدیم.»
رهبرانقلاب از دوران
کودکى در خانواده اى فقیر امّا روحانى و روحانى پرور و پاک و صمیمی،
اینگونه پرورش یافت و از چهار سالگى به همراه برادر بزرگش سید محمد به
مکتب سپرده شد تا الفبا و قرآن را یاد بگیرند. سپس، دو برادر دوران تحصیل
ابتدایى را در مدرسه تازه تأسیس اسلامى «دارالتعّلیم دیانتى» گذراندند.
ایشان
پس از آشنایی با جامعالمقدمات و صرف و نحو در دبیرستان وارد حوزه علمیه
شدند و نزد پدر و دیگر اساتید وقت ادبیات و مقدمات را خواندند.
درباره انگیزه ورود به حوزه علمیه و انتخاب راه روحانیت مى گویند:
«عامل و موجب اصلى در انتخاب این راه نورانى روحانیت پدرم بودند و مادرم نیز علاقه مند و مشوّق بودند».
ایشان
کتب ادبى ار قبیل «جامع المقدمات»، «سیوطى»، «مغنى» را نزد مدرّسان مدرسه
«سلیمان خان» و «نوّاب» خواندند و پدرش نیز بر درس فرزندانش نظارت مى
کردند. کتاب «معالم» را نیز در همان دوره خواندند. سپس «شرایع الاسلام» و
«شرح لمعه» را در محضر پدرش و مقدارى را نزد مرحوم «آقا میرزا مدرس یزدى»
و رسائل و مکاسب را در حضور مرحوم حاج شیخ هاشم قزوینى و بقیه دروس سطح
فقه و اصول را نزد پدرش خواندند و دوره مقدمات و سطح را به طور کم سابقه و
شگفت انگیزى در پنچ سال و نیم به اتمام رساندند. پدرشان مرحوم سید جواد در
تمام این مراحل نقش مهّمى در پیشرفت این فرزند برومند داشتند. رهبر
بزرگوار انقلاب، در زمینه منطق و فلسفه، کتاب منظومه سبزوار را ابتدا از
«مرحوم آیت الله میرزا جواد آقا تهرانى» و بعدها نزد مرحوم «شیخ رضا ایسى»
خواندند.
آیت
الله خامنهای که از هیجده سالگى در مشهد درس خارج فقه و اصول را نزد مرجع
بزرگ مرحوم آیت الله العظمى میلانى شروع کرده بودند. در سال 1336 به قصد
زیارت عتبات عالیات، عازم نجف اشرف شدند و با مشاهده و شرکت در درسهاى
خارج مجتهدان بزرگ حوزه نجف از جمله مرحوم سید محسن حکیم، سید محمود
شاهرودى، میرزا باقر زنجانى، سید یحیى یزدى، و میرزا حسن بجنوردى، اوضاع
درس و تدریس و تحقیق آن حوزه علمیه را پسندیدند و ایشان را از قصد خود
آگاه ساختند. ولى پدر موافقت نکرد. پس از مدّتى ایشان به مشهد باز گشتند.
آیت
الله خامنهای از سال 1337 تا 1343 در حوزه علمیه قم به تحصیلات عالى در
فقه و اصول و فلسفه، مشغول شدند و از محضر بزرگان چون مرحوم آیت الله
العظمى بروجردى، امام خمینى، شیخ مرتضى حائرى یزدى وعلّامه طباطبائى
استفاده کردند. در سال 1343، از مکاتباتى که رهبر انقلاب با پدرشان
داشتند، متوجّه شدند که یک چشم پدر به علت «آب مروارید» نابینا شده است،
بسیار غمگین شدند و بین ماندن در قم و ادامه تحصیل در حوزه عظیم آن و رفتن
به مشهد و مواظبت از پدر در تردید ماندند. آیت الله خامنهای به این
نتیجـه رسیدند که به خاطر خدا از قــم به مشهد هجرت کنند واز پدرشان
مواظبت نمایند. ایشان در این مـورد مى گویند:
«به
مشهد رفتم و خداى متعال توفیقات زیادى به ما داد. به هر حال به دنبال کار
و وظیفه خود رفتم. اگر بنده در زندگى توفیقى داشتم، اعتقادم این است که
ناشى از همان بّرى «نیکى» است که به پدر، بلکه به پدر و مادر انجام داده
ام». آیت الله
خامنهای بر سر این دو راهى، راه درست را انتخاب کردند. بعضى از اساتید و
آشنایان افسوس مى خوردند که چرا ایشان به این زودى حوزه علمیه قم را ترک
کردند، اگر مى ماندند در آینده چنین و چنان مى شدند!... امّا آینده نشان
داد که انتخاب ایشان درست بوده و دست تقدیر الهى براى ایشان سر نوشتى دیگر
و بهتر و والاتر از محاسبات آنان، رقم زده بود. آیا کسى تصّور مى کرد که
در آن روز جوان عالم پراستعداد 25 ساله، که براى رضاى خداوند و خدمت به
پدر و مادرش از قم به مشهد مى رفت، 25 سال بعد، به مقام والاى ولایت امر
مسلمین خواهد رسید؟! ایشان در مشهد از ادامه درس دست برنداشتند و جز ایام
تعطیل یا مبازره و زندان و مسافرت، به طور رسمى تحصیلات فقهى و اصول خود
را تا سال 1347 در محضر اساتید بزرگ حوزه مشهد به ویژه آیت الله میلانى
ادامه دادند. همچنین ازسال 1343 که در مشهد ماندگار شدند در کنار تحصیل و
مراقبت از پدر پیر و بیمار، به تدریس کتب فقه و اصول و معارف دینى به
طلّاب جوان و دانشجویان نیز مى پرداختند.