تبیان، دستیار زندگی

زمستان با حمله ویروس ها و عفونت های باکتریایی به بدن همراه است؛ اما برای مقابله با عوامل بیماری زا باید به فکر دوپینگ بدن بود!علاوه بر مکمل های غذایی و دارویی، بسیاری از مواد غذایی به خاطر دارا بودن مقادیر بالای ویتامین ها و مواد معدنی، سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند. علاوه بر تغذیه متعادل و متنوع، توجه به بعضی مواد غذایی که شما را در برابر بیماری های جزئی زمستان بیمه می کند، را مد نظر داشته باشید.

ویتامین ث: گل سر سبد ویتامین های زمستانی

ویتامین ث یکی از مواد ضروری ساخت کلاژن؛ پروتئین سازنده فیبر بافت های ارتباطی است. این ویتامین در شکل گیری و ترمیم استخوان ها، غضروف ها، لیگمان ها، رگ های خونی و ... نیز نقش دارد. به علاوه، سلامتی دندان ها و لثه ها نیز از تاثیر ویتامین ث بی بهره نیستند. این اکسیر زمستانی جذب آهن غذاها را تسریع می کند و برای سنتز اسیدهای صفراوی لازم است. ویتامین ث را نباید معادل دفاع بدن دانست؛ بلکه این ویتامین نمونه ای عالی است که با عفونت ها مقابله می کند. بد نیست بدانید که مصرف ویتامین ث به افراد سیگاری توصیه می شود؛ چرا که توتون این ویتامین را از بین می برد و به همین دلیل این افراد معمولا دچار کمبود ویتامین ث هستند.

از دیگر نقش های ویتامین ث می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- سنتز بسیاری از هورمون ها و ناقل های عصبی
- متابولیسم اسید فولیک( ویتامین ب9)
- واکنش های ایمنی ضد عوامل بیماری های عفونی
- تاثیر بسیاری از واکنش های بیولوژیک بدن
- پیشگیری از تشکیل نیتروسامین؛ ترکیبات زمینه ساز بروز سرطان

آیا زیاده روی در مصرف خطرناک است؟
تحقیقات زیادی نشان دهنده این موضوع است که مصرف بالای ویتامین ث، خطری برای سلامتی ندارد. در واقع توانایی محدود جذب این ویتامین از طریق روده، اولین سد دفاعی در برابر مصرف بالا محسوب می شود. مقدار دفع ویتامین نیز از دیگر عوامل محافظ زیاده روی می باشد.

مقدار ویتامین ث در مواد غذایی مختلف( در هر 100 گرم):
آب پرتقال( کنسانتره): 230 میلی گرم
جعفری: 170 میلی گرم
کیوی: 100 میلی گرم
رازیانه: 95 میلی گرم
گل کلم: 75 میلی گرم
کلم بروکلی: 60 میلی گرم
توت فرنگی: 55 میلی گرم
پرتقال: 55 میلی گرم
لیمو: 55 میلی گرم
جگر گوساله: 35 میلی گرم
پیاز سفید: 30 میلی گرم
مارچوبه: 30 میلی گرم
اسفناج: 20 میلی گرم
سیب زمینی: 15 میلی گرم

میوه ها و سبزیجات سبزرنگ خام نیاز بدن به ویتامین ث را تامین می کند.
مصرف مقدار خوراکی های زیر حدود 25 گرم از این ویتامین را به بدن می رساند:
2/1 پرتقال، 2/1 لیمو، 2/1 کیوی
50 گرم توت فرنگی
100 گرم تربچه
125 گرم گوجه فرنگی، کاهو
250 گرم آناناس، موز، هلو، گیلاس، تمشک
500 گرم گلابی، سیب، انگور، زردآلو، هویج خام

نیاز بدن به ویتامین ث در مراحل مختلف زندگی
شیرخواران: 50 میلی گرم
کودکان 1 تا 3 سال: 60 میلی گرم
کودکان 4 تا 6 سال: 75 میلی گرم
کودکان 7 تا 9 سال: 90 میلی گرم
کودکان 10 تا 12 سال: 100 میلی گرم
نوجوانان 13 تا 19 سال: 110 میلی گرم
بزرگسالان: 110 میلی گرم
خانم های باردار: 120 میلی گرم
خانم های شیرده: 130 میلی گرم
سالمندان: 120 میلی گرم
افراد سیگاری که روزانه بیش از 10 سیگار می کشند، حداقل 20% نسبت به سایر افراد به ویتامین ث نیاز دارند.
استرس نیز یکی دیگر از عوامل افزایش دهنده این نیاز است.

کمبود ویتامین ث و علائم نشان دهنده آن
ویتامین ث جز ویتامین های محلول در آب و بسیار حساس است. این ویتامین به راحتی در آب حل می شود و در اثر گرما از بین می رود. اهمیت مصرف میوه های تازه، خصوصا مرکبات به همین دلیل است.
کمبود این ویتامین در حالات مختلفی بروز می کند که از جمله می توان به خستگی، بی حوصلگی، کاهش اشتها، حساسیت بالا نسبت به عفونت ها( ابتلا مکرر به سرما خوردگی)، آسیب پذیری و شکنندگی رگهای خونی که در پی آن خون مردگی های متعدد در بدن به وجود می آید؛ اشاره کرد. اگر به هنگام مسواک زدن، لثه ها به راحتی خونریزی کنند باید کمبود ویتامین ث را جدی گرفت.
آیا مصرف مکمل های ویتامین ث لازم است؟
ویتامین ث به خاطر خواص آنتی اکسیدانی برای برخی افراد حکم اکسیر شفا بخش را دارد. در مورد تاثیر مصرف ویتامین ث مصنوعی، به شکل مکمل های غذایی( عموما به صورت قرص های 250 یا 500 میلی گرمی) هنوز بحث وجود دارد. تحقیقات در زمینه تاثیر پیشگیرانه ویتامین ث از بیماری های سرماخوردگی، بیماری های قلبی، آب مروارید، استحاله ماهیچه ای و بیماری آلزایمر مختلف است.
در صورت مصرف بالای ویتامین ث ( بیش از 500 میلی گرم در روز) خطر تشکیل سنگ های کلیه و خصوصا بیماری های گوارشی فرد را تهدید می کند.
واضح است که بهترین روش مصرف روزانه ویتامین ث طبیعی با خوردن میوه های تازه و سبزیجات است. اگر این برنامه غذایی را رعایت نمی کنید، هر روز یک قرص 250 میلی گرمی ویتامین ث میل کنید.
ویتامین ب6: عامل ضد استرس
ویتامین ب6 عملکرد ویتامین ث را تقویت می کند و عاملی بسیار مهم در برابر استرس محسوب می شود.
مهم ترین منابع غذایی ویتامین ب6: مخمر جو، جوانه گندم، انواع گوشت ها و ماهی ها.

ویتامین ب12: دشمن خستگی
ویتامنی ب12 به روند مقابله با خستگی کمک کرده و جذب آهن را تسریع می کند.
خوراکی های حاوی ویتامین ب12: خرده ریزهای قصابی( دل، جگر، کله پاچه)، تخم مرغ، شیر و فراورده های آن.

آهن: مقابله کننده با عفونت های ORL
کمبود آهن که خصوصا در خانم ها و کودکان دیده می شود، زمینه ساز بروز عفونت های ORL است. یک نکته جالب این که آهن موجود در مواد غذایی بسیار بهتر از آهن به شکل مکمل های غذایی و دارویی جذب می شود. همچنین باید بدانیم که چای مانع از جذب آهن می شود. به همین دلیل از نوشیدن چای پس از صرف غذاهای سرشار از آهن دوری کنید.
غذاهای های سرشار از آهن: گوشت قرمز، جگر.
نکته قابل توجه: مصرف یک تکه جگر در هفته مانع از کمبود آهن می شود.

روی: قلب سیستم ایمنی بدن
روی یکی از عناصر مهم و بسیار مهمی است که در تکثیر گلبول های سفید؛ مهم ترین عناصر سیستم ایمنی بدن نقش دارد.
روی را می توان در این غذاها یافت: گوشت ها، جانوران سخت پوست، ماهی ها، غلات و عدس.

منیزیوم: عنصری دیگر برای مقابله با استرس
این عنصر به مقابله با استرس کمک می کند و همه نیز این نکته را می دانیم که استرس قوای ایمنی بدن را ضعیف می کند.
مهم ترین مواد غذایی حاوی منیزیوم: غلات کامل خصوصا برنج سبوس دار، میوه های خشک و دانه های روعنی مانند گردو، بادام و...، سویا، ماهی، سبزیجات خشک و آب معدنی.
توصیه هایی در مورد مصرف ویتامین ها در زمستان
از آنجا که میوه ها و سبزیجات زمستانی تنوع کمی دارند، بد نیست بهترین روش های تاثیر بالای آنها را بشناسیم که چند مورد را با هم مرور می کنیم:
1- میوه ها و سبزیجات تازه را مدت طولانی در یخچال نگهداری نکنید.
2- میوه ها و سبزیجات را دور از نور و گرما؛ دو عامل مهم از بین رفتن ویتامین ها نگهداری کنید.
3- سبزیجات را خیس نکنید و آنها را سریع زیر آب بشویید.
4- پوست میوه ها حاوی مقادیر بالای ویتامین هاست، اما ممکن است سم و افت کش ها نیز روی پوست آنها باقی بماند. میوه ها را به دقت بشویید و تمیز کنید تا از پوست کندن بی نیاز شوید.
5- از خرد و رنده کردن میوه ها و سبزیجات خودداری کنید.
6- اگر قصد خرد یا ریز کردن این خوراکی ها را دارید، این کار را مدت طولانی قبل از مصرف انجام ندهید.
7- سبزیجات را در حجم بالای آب طبخ نکنید، زیرا باعث رقیق شدن ویتامین ها می شود. همچنین در مصرف آب سبزیجات تردید نکنید.
8- دستورالعمل های طبخ سریع غذا نسبت به روش های کند ارجحیت دارد.
9- بخار پز کردن و کباب کردن گوشت و ماهی را ترجیح دهید.
10- از گرم کردن مجدد سبزیجات خودداری کنید، زیرا باعث از بین رفتن مقدار باقی مانده ویتامین ها می شود.

و سخن آخر اینکه...
تغذیه صحیح در فصل زمستان باعث دریافت ویتامین های لازم برای مقابله با سرما، خستگی، استرس و دیگر بیماری ها می شود.
در این باره توجه به تغذیه متعادل حتما باید مورد توجه قرار گیرد که مصرف روزانه میوه ها و سبزیجات فصل، یکی از اصول مهم این موضوع است.
از جمله سبزیجات و میوه های زمستان می توان به کاسنی فرنگی( آندیو)، کلم، هویج، کلم بروکلی، چغندر، کدو حلوایی، سمنه خوراکی، آناناس، کیوی، مرکبات، سیب و گلابی اشاره کرد که مصرف آنها را نباید ازقلم انداخت.
اگر تغذیه متعادلی ندارید و یا احساس خستگی می کنید، بد نیست به مکمل های غذایی نیز توجهی داشته باشید.

بسیاری از والدین سعی می کنند برای اینکه فرزندشان در آینده موفق تر باشد، زبان دوم را از کودکی به فرزندشان آموزش دهند، بنابر این یا آنها را در مهدکودک های دو زبانه ثبت نام می کنند و یا از کلاسهای آموزش زبان برای کودکان استفاده می کنند. این تقاضای عمومی باعث شده که نرم افزارها و بسته های آموزشی متعددی هم با همین منظور تهیه شود، تا والدین بتوانند آنها را خریداری کرده و در منزل در اختیار فرزندانشان قرار دهند. اغلب والدین بر این عقیده هستند که آموزش زبان دوم می تواند برای آینده کودکشان مفید باشد و آنها را با یک دنیای تازه آشنا کند ولی هنوز خیلی از والدین نمی دانند چه زمانی این کار باید شروع شده و چگونه باید انجام شود. اگر شما هم دوست دارید در این باره بیشتر بدانید این مطلب را بخوانید:

سالها قبل باور مردم بر این بود که آموزش زبان دوم به کودکان در سنین پیش دبستانی کار بیهوده ای است اما بررسیهای تازه نشان داده که بهترین سن آغاز آموزش زبان دوم در همین سن است.

امروزه تحقیقات نشان داده کودکانی که از سنین کمتر با یک زبان دیگر آشنا می شوند، نسبت به آنهایی که تنها یک زبان یاد می گیرند، کودکان خلاق تری هستند. همین بررسیها نشان داده که عملکرد مغز این کودکان نسبت به سنشان سریعتر است و حتی در کارهای دیگر مدرسه و مهارتهای حل مسأله می توانند بهتر از تک زبانه ها عمل کنند.

ممکن است از خودتان بپرسید چرا سنین پیش دبستانی برای آموزش زبان دوم بهتر است؟ متخصصان می گویند در این سن کودک به طور طبیعی برای آموزش زبان آماده است. او در حین بازی و کشف محیط به سادگی و با سرعت کلمات را یاد می گیرد، در حالی که بزرگسالان به طور ساختگی تلاش می کنند تا کلمات را به خاطر بسپارند.

● دریایی که به تدریج خشک می شود

در ۶ ماه اول زندگی کودک ۷۰ نوع صدا را می تواند ایجاد کند. که این صداها پایه تمام زبانهای دنیا است. اما او بعد از این سن یاد می گیرد تنها از صداها و کلماتی که در محیطش می شنود، استفاده کند. بخصوص کلماتی که از والدین و پرستارانش می شنود. متخصصان معتقدند پس از آن کم کم کودک توانایی صحبت به زبانهایی غیر از زبانی که می شنود را از دست می دهد.

در طول مدت ۳ سال اول زندگی، پایه های تفکر، کلام، دیدگاهها، شخصیت، استعدادها و سایر ویژگی های فردی گذاشته می شود. بنابر این در این سالها یادگیری زبان دوم هم مانند زبان مادری برای کودک ساده است. متخصصان معتقدند ۵۰ درصد توانایی یادگیری زبان در همان سال اول زندگی کامل می شود و ۳۰ درصد بقیه تا سن ۸ سالگی تکمیل می گردد. بنابر این بهترین سن برای شروع آموزش زبان دوم قبل از ۸ سالگی است. البته اشتباه نکنید معنی این جمله این نیست که ۵۰ تا ۸۰ درصد از هوش، عقل و دانایی کودک در این سن کامل شده است! بلکه منطور این است که مسیرهای عصبی اصلی مربوط به آموزش تا این سن شکل گرفته. متخصصان می گویند در مغز انسان شش مسیر اصلی آموزش وجود دارد. آموزش از راه بینایی، شنوایی، چشایی، بویایی، لامسه، و انجام کار. تا سن ۸ ماهگی مغز کودک هزار تریلیون اتصال عصبی دارد و بعد از این سن تعداد اتصالات به تدریج کم می شود مگر اینکه اعصاب کودک با آنچه او احساس می کند، تحریک شود. آنچه در سنین بالاتر آموخته می شود، از راه اطلاعاتی است که در این سالهای ابتدایی زندگی شکل گرفته است. متخصصان معتقدند تا سن ۱۰ سالگی تقریباً نیمی از اتصالات عصبی مغز به طور متوسط از بین می روند. پانصد تریلیون اتصال باقیمانده تا آخر عمر او باقی می مانند. تا سن ۱۲ سالگی مغز مانند یک سوپر اسفنج می شود. تا این سن پایه تفکر، شخصیت، استعدادها و سایر ویژگی های فردی گذاشته شده و بعد از این سن پنجره های مغز به بیرون بسته می شود و بنابر این آسانترین زمان برای یادگیری تا قبل از این سن است.

متخصصان می گویند اگر کودکی بعد از سن ۱۰ سالگی شروع به آموختن یک زبان کند، احتمال اینکه بتواند آن زبان را مانند یک محلی صحبت کند بسیار کم و تقریباً محال است.

موفقیت آموزش زبان تا قبل از سن پیش دبستانی را می توان با مشاهده کودکان مهاجر تایید کرد. در بعضی از مهدکودکهای سوئد متخصصان مشاهده کردند کودکان ۳ ساله به راحتی به ۳ زبان متفاوت صحبت می کنند. زیرا تا قبل از این سن در معرض تحریکات حسی و بازیهای مختلفی که با آموزش زبان همراه بود، قرار گرفته بودند.

● چگونه بیاموزیم؟

کودکان شیرخوار با شنیدن، دیدن، تقلید کردن و تکرار یاد می گیرند. بنابر این از ابتدای زندگی با کودکتان صحبت کنید. درباره آنچه انجام می دهید با کودک صحبت کنید. برایش آواز و شعر بخوانید. به هر زبانی که بلدید. اما اگر خودتان بلد نیستید به زبانی دیگر صحبت کنید، از وسایل صوتی، نوارهای کاست و سی دی های مخصوص کودکان استفاده کنید. مهم تر از همه این که یادتان نرود همه این ها را با شادی و تفریح همراه کنید.

ممکن است بپرسید چرا این همه بر مفرح بودن و بازی در حین آموزش تاکید می شود. علتش این است که کودک علاقه بیشتری به یادگیری پیدا کند و بهتر به خاطر بسپارد. در این باره به توصیه های متخصصان توجه کنید:

۱) آموزش باید لذت بخش باشد: هر چه آموزش شما لذتبخش تر باشد کودک بیشتر علاقه پیدا می کند که آن را ادامه دهد. آموزش از راه بازی بهترین روش یادگیری زبان است زیرا کودک را برمی انگیزد و در او ایجاد هیجان برای یادگیری زبان می کند و هیجان دریچه یادگیری است.

۲) با تصاویر و صداها او را احاطه کنید. کودک با دیدن تصاویر و همراهی آن با صدا و آهنگ نه تنها بهتر می آموزد بلکه بیشتر به خاطر می سپارد.

۳) بازی کنید: انجام دادن هر کاری می تواند برای کودک یک بازی به حساب بیاید بخصوص اگر کارهایی را بر عهده او بگذارید. خرید کردن، آشپزی، تمیز کردن اتاق، رفتن به پارک و... وقتی در حین انجام همه این کارها با زبان تازه ای با او صحبت کنید، کلمات را برایش بگویید، آنوقت می بینید که او هم بسیاری از مطالب را یاد می گیرد.

۴) بدون استرس و فشار آموزش دهید: متخصصان می گویند ۸۰ درصد مشکلات یادگیری به علت فشار و استرس کودک است. بنابر این اگر می خواهید فرزندتان خوب یادبگیرد، در او استرس ایجاد نکنید.

۵) با موسیقی و ریتم همراه کنید: موسیقی یکی از راه هایی است که کل مغز را درگیر می کند. بنابر این موسیقی به یادگیری بهتر مطالب کمک می کند. حتماً همه شما اولین آهنگ و شعری را که در کودکی یاد گرفته اید هنوز هم به خاطر دارید. اغلب افراد به این علت که این شعر با ریتم و آهنگ همراه بوده آن را به یاد می آورند.

۶) حرکت را همراه آموزش کنید. بدن و مغز با هم بهتر عمل می کنند. آموزش سنتی پیش از این کودکان را تشویق می کرد که در تمام مدت بنشینند و نشسته مطالب را یاد بگیرند. اما اکنون مشخص شده که کودکان در حال حرکت بهتر یاد می گیرند. حتی اگر این حرکت اشاراتی باشد که با دستشان در ازای هر کلمه ایجاد می کنند.

۷) با هم لمس کنید: می توانید با کودک اشیا را لمس کنید در حالی که نام آنها را به زبان می آورید و یا از او بخواهید که چشمانش را ببندد و با لمس هر چیز بگوید که نامش چیست.

۸) با هم ببویید و بچشید: به کودکان اجازه دهید با بوییدن و چشیدن بازی کند و نام خوراکی ها را بگوید. این فعالیت هم لذتبخش است و هم روشی برای بهتر آموختن مطالب.

۹) دنیا، یک کلاس بزرگ است. برای آموزش فرزندتان او را محدود به کلاس و کتاب نکنید، به او اجازه دهید که در همه جا از یادگرفتن مطالب تازه لذت ببرد. برای اینکه کودک بتواند سریع و مؤثر یاد بگیرد لازم است که مطالب را ببیند، بشنود و با بقیه حواس خود هم حس کند بنابر این به او فرصت بدهید تا تجربه کند.

۱۰) از ۳ تا ۱۰ سال برای اغلب کودکان بهترین سن آموزش زبان دوم است. زیرا در این سن توانایی تلفظ حروف مختلف در زبان های متفاوت هنوز در حال تکامل است. اگر در این سن کودک صداهای مخصوص تلفظ حروف را از زبان کسانی که آن را درست تلفظ می کنند بشنود، توانایی تلفظ درست آن حروف را یاد می گیرد وگرنه ظرفیت تولید همان اصوات را از دست خواهد داد. نکته مهم این است که اگر کودک تلفظ غلطی از حروف از معلمانی ناشی و غیر بومی بشنود هم ممکن است مشکل تلفظ نادرست را با خود تا بزرگسالی به دوش بکشد. بنابر این سعی کنید از مراجعی برای آموزش فرزندتان استفاده کنید که بومی بوده و یا مانند افراد محلی صحبت کنند. به همین علت استفاده از فیلم های کارتونی و سی دی های آموزشی بومی آن زبان بهترین راه آموزش زبان در سنین پیش از دبستان است و حتی می تواند بهتر از معلم زبان را به کودک آموزش دهد.

۱۱) انتطارات واقع بینانه داشته باشید: یادتان باشد کودک شما نمی تواند با دیدن چند تا کارتون و رفتن به چند دوره کلاس به یک زبان دیگر مسلط شده و کامل به آن زبان صحبت کند. بنابر این عجله نکنید و به او فرصت بدهید. در ضمن یادتان باشد همه کودکان استعداد یکسانی برای آموزش زبان ندارند. متخصصان معتقدند کودکانی که تأخیر در تکلم به زبان مادری خود دارند نباید در سنین کم و قبل از صحبت کردن به زبان مادری خود در معرض یک زبان دیگر قرار گیرند چون ممکن است این کار موجب تاخیر بیشتر در به حرف آمدن شان شود. بنابر این اگر قصد دارید زبان دومی به فرزندتان بیاموزید بهتر است قبل از شروع آموزش با یک متخصص کودک یا روانشناس کودک مشورت کنید.

منبع: روزنامه اطلاعات

فرش های دستباف و ماشینی همراه همیشگی خانه های ایرانی هستند. این گستردنی های رنگارنگ و زیبا در هر خانه ای و با هر قدر و بهایی که باشند برای ماندگاری و دوام به نگهداری و مواظبت احتیاج دارند. رعایت نکات ساده می تواند طول عمر و زیبایی ماندگار فرش های خانه تان را ضمانت کند.

● پاکیزه کردن
برای تمیز کردن فرش از جاروی دستی استفاده نکنید چرا که نی های نازک و نوک تیز جارو به مرور زمان به الیاف فرش آسیب می رساند. جاروبرقی با دور تند بهترین راه برای بیرون کشیدن گرد و غبارها است.

● نور آفتاب
خانه هایی که آفتابگیر هستند با وجود فراهم آوردن شرایط مفید برای محیط درونی خانه، مضراتی را هم برای آنها دارند. برای مثال قرار داشتن فرش در معرض آفتاب به طور مداوم روی رنگ آن تاثیری منفی می گذارد. اگر قالی دستبافی در خانه پهن کرده اید، برای پنجره های مقابل آن از پرده های ضخیم استفاده کنید.
 

● سایش
قرار گرفتن قالی در زیر در، ساییده شدن آن را به همراه دارد. اگر به دلیل کم بودن فضا در خانه مجبور هستید قسمتی از فرش را در زیر در قرار دهید، در را طوری تنظیم کنید که هنگام چرخش تماسی با فرش پیدا نکند.

علاوه بر آن هر چند وقت یک بار فرش را جابجا و سر و ته کنید تا همه قسمت های آن به یک اندازه پا بخورد و فقط بعضی از قسمت ها در معرض سایش قرار نگیرد.

● حرکت فرش
در گذشته ای نه چندان دور، کف خانه ها را موکت می کردند و فرش ها را روی آنها می گستراندند. در این شرایط خبری از سر خوردن و حرکت کردن فرش نبود اما این روزها که کف خانه ها با سنگ و سرامیک و موزائیک پوشیده می شود، فرش ها بر اثر پاخوردن حرکت می کنند و جابجا می شوند.

خانم های خانه دار همیشه از دردسرهای زدودن گرد و غبار از روی وسایل گلایه دارند زیرا در هر حال حجم زیادی از این گرد و غبار از راه درها و پنجره ها به محیط خانه وارد می شود. البته غبارها همیشه از بیرون وارد نمی شوند بلکه گاهی بر اثر تجزیه طبیعی وسایل در خانه به وجود می آیند. 

مهم این است که بدانیم چطور می شود از شر آنها خلاص شد یا حداقل از حجم آنها در خانه کم کرد. الیاف گیاهی، تجزیه بعضی از حشرات که در نقاط تاریک خانه پنهان می شوند، جست و خیز حیوانات خانگی، موی افراد خانه، باکتری هایی که خواه ناخواه در محیط زندگی انسان ها وجود دارند، کپک مواد غذایی مانده و خاک و شنی که با کفش و لباس وارد خانه می شود تمام آن چیزهایی هستند که در خانه تولید گرد و غبار می کنند.

 

 محل های تجمع و گاه تولید گرد و غبار در خانه ها، فرش ها، پارچه ها، وسایل به هم ریخته، خرت و پرت های به دردنخور، کتاب ها، مجله ها، مبل ها، بالش ها و شومینه ها هستند. همچنین استفاده از جاروبرقی هایی که فیلتر قوی ندارند و قدرت مکش آنها پایین است، باعث به وجود آمدن غبار بسیار در محیط خانه شما می شود.

پس همیشه هنگام خرید این وسایل به قدرت و ویژگی های آن حساس باشید. از طرفی ممکن است شما در کنار خود همسایه ای داشته باشید که هر از چندگاهی اقدام به کوتاه کردن چمن های حیاطش بکند که این مورد حسابی شما را به دردسر می اندازد. اگر در و پنجره اتاق شما عایق ها مناسب نداشته باشند، ذرات ایجاد شده از این چمن زنی ممکناست به خانه شما راه پیدا کند. 

در هر حال شما نباید تسلیم این ریزدانه های مزاحم شوید. درست است که آنها در هر حال در خانه تولید می شوند یا به خانه شما راه پیدا می کنند اما دست کم می توانیداز پخش شدن آنها از یک نقطه و نشستن آنها روی نقاط دیگر خودداری کنید. توصیه های زیر به شما برای جلوگیری از بلندشدن غبار در خانه کمک می کند.

1- جاروبرقی یکی از عوامل بلند شدن گرد و غبار در خانه است. در این مورد به دلیل اینکه استفاده از جاروبرقی از ضرورت های خانه داری است، بهتر است برای وارد نشدن گرد و غبار به ریه های تان از ماسک استفاده کنید. استفاده از جاروبرقی هایی که فیلتر قوی دارند مانع از رها شدن و پخش شدن غبار در فضای خانه می شود.

2- برای گردگیری قسمت هایی که از دسترس شما دورند، می توانید تکه ای پارچه روی قسمت انتهایی یک چوب بپیچید و آن قسمت ها را تمیز کنید. البته بهتر است این پارتچه نمدار باشد چون در غیر اینصورت تکان های چوب، گرد و غبار را از آن قسمت ها به فضای داخلی اتاق منتشر می کند.

3- در زمان خرید وسایلی را انتخاب کنید که به راحتی قابل شست و شو باشند. زیرا اگر از جنس هایی مانند ابریشم استفاده کنید چون در صورت شسته شدن مکرر از ارزش آن کاسته می شود، ممکن است ترجیح بدهید که کمتر آنها را شست و شو دهید و با این کار سلامت خود را به خطر بیندازید. به دلیل اینکه پرده ها مامن خوبی برای جمع شدن گرد و غبار هستند، آنها را از میان پارچه های گرانقیمت انتخاب نکنید تا شستن آنها برای شما دردسر زیادی ایجاد نکند. علاوه بر آن، پرده های کرکره ای چوبی یا فلزی گزینه های مناسبی برای پنجره هایی هستند که رو به بیرون و خیابان باز می شوند و شستن آنها نیز راحت و مقرون به صرفه است.

4- تشک ها به خصوص انواع فنری آن و بالش ها باید همواره روکش داشته باشند. این روکش مانع پخش شدن ذرات جدا شده از آنها می شود و شما را در هنگام استفاده از آنها آزار نمی دهد. روکش های زیپ دار موجود در بازار راه حل مناسب و راحتی هستند که قابل شست و شو نیز هستند.

5- استفاده از وسایل خانگی چوبی مقاوم، شیشه ای و پلاستیکی نسبت به دیگر وسایل بهتر است زیرا این مواد ایجاد گرد و خاک نمی کنند. اگر در خانه خود عتیقه نگهداری می کنید، همیشه آنها را تمیز و گردگیری کنید یا اگر بسیار به گرد و غبار حساس هستید، آنها را در بوفه با درهای شیشه ای قرار دهید.

6- برای جلوگیری از ورود گرد و غبار به خانه خود، می توانید از پرده هایی با جنس ضخیم استفاده کنید. همچنین ایجاد سایبان برای پنجره ها راه مناسبی برای جلوگیری از ورود این دانه های ریز هستند. سایبان ها مسیر باد را تغییر می دهند و مانع عبور مستقیم و آزادانه غبار موجود در هوا به خانه شما می شوند.

7- امروزه استفاده از دستگاه های تصفیه هوا در بسیاری از منازل به امری متداول تبدیل شده است. جالب است بدانید که فیلتر دستگاه تهویه هوا، می تواند 90 درصد از غبار موجود در هوا را جذب کند. هنگام خرید این دستگاه ها به برچسب روی آنها و قدرت مکش و کارکرد آنها توجه ویژه داشته باشید. نصب این دستگاه ها به خصوص در اتاق خواب شما، تاثیر بسیاری بر سلامت تنفس شما خواهد داشت. هر از چندگاهی این دستگاه ها را کنترل کنید و از درستی و کارکرد صحیح آنها مطمئن شوید زیرا اگر درست کار نکنند آرام آرام موجب عبور گرد و خاک و نم به خانه شما می شوند.

8- برداشتن و حرکت دادن فرش ها، کتاب هایی که مدت زیادی غیرقابل استفاده مانده اند و روزنامه های کهنه، گرد و غبار زیادی در محیط خانه ایجاد می کنند. اگر به دنبال راه حلی بند مدت هستید، بهتر است کف خانه را با کفپوش های چوبی یا طرح چوب های مقاوم بپوشانید. استفاده از این کفپوش ها، هم هزینه خرید فرش و نگهداری از آن را از دوش شما برمی دارد و هم ایجاد گرد و غبار و حساسیت نمی کند. کتاب ها و مجلات را نیز در قفسه های دربسته نگه دارید. زیرا اگر آنها در قفسه های باز نگهداری شوند، در زمان تمیز کردن، موجب پخش شدن گرد و غبار زیادی در خانه می شود و شما مجبور می شویددوباره همه جا را گردگیجری کنید. شاید در ابتدا این امر برای شما محسوس نباشد اما به مرور زمان به وجود این ذرات ریز آزاردهنده حساس می شوید. 

9- لباس ها جایگاه خوبی برای فراهم آمدن غبارها در کنار یکدیگر هستند. زیرا علاوه بر اینکه گرد و غبار زیادی را از محیط بیرون به خانه شماخ وارد می کنند، گرد و غبار موجود در فضای خانه را نیز به خود جذب می کنند. در این صورت هم باید زحمت شستن آنها را بکشید و هم اینکه اگر بخواهید آنها را بپوشید، باید گرد و خاک زیادی را بدون اینکه متوجه شوید به ریه های تان بفرستید. برای جلوگیری از این اتفاق یا آنها را با روکش آویزان کنید یا همیشه آنها را در کشو و کمد نگهداری کنید.

دور از دسترس ها

دیوارها و پله ها را نیز با پارچه های نمدار تمیز کنید. روی جدارهای پنجره ها، زیر تخت خواب ها، زیر مبل ها و دیگر نقاط تاریک خانه، همیشه مقدار زیادی گرد و خاک جمع می شود که شما مجبورید آنها را تمیز کنید. برای این منظور شما مجبورید خم شوید و سرتان را زیر تخت ببرید. در این صورت خطر وارد شدن گرد و غبار به دهان شما افزایش پیدا می کند. برای جلوگیری از این خطر نیز از چوب های بلند و پارچه نمدار استفاده کنید.

منبع: هفت صبح

1- جاشمعی آب و آتش

برای این نوع جاشمعی، یک گلدان بلور را داخل گلدان کمی بزرگ‌تر بگذارید. برای محکم شدن زیر آن را چسب بزنید. بین آن‌ها آب رنگی بریزید (از رنگ‌های غذایی استفاده کنید).

شمع‌های پهن و ستونی به دلیل زیبایی و سنگینی برای این کار مناسبند.

برای سیر و روشن بودن و زیباتر شدن کار، چند جاشمعی درست کنید و با ریختن مقدار مختلف از قطره‌ رنگ، تضاد دلخواه را ایجاد کنید.

2- جاشمعی راه‌ راه

اگر رومیزی یا طرح راه راه را برای دکوراسیون انتخاب کرده‌اید، با چسباندن نوارچسب‌های پهن رنگی دور ظرف‌های شیشه‌ای (طیف‌های مختلف از یک رنگ) آن را کامل کنید.

3- جاشمعی شن و گوش‌ماهی

میز خود را با جاشمعی شن و گوش‌ماهی تزیین کنید. با استفاده از چسب مخصوص شمع، شمع‌های بلند و باریک را به ته یک گلدان بلور تمیز بچسبانید.

مقداری شن داخل ظرف بریزید و روی آن را با گوش‌ماهی تزیین کنید.

بلند بودن ظرف مانع برخورد باد و خاموش شدن شمع‌ها می‌شود ضمن آن که نور بیش‌تری را انعکاس می‌دهد.

4- جاشمعی عددی

در جشن تولدها، دستمال کاغذی رنگی را دور یک شیشه استوانه‌ای پیچیده، با چسب محکم کنید. روی آن با توجه به سن کودک، برچسب اعداد بزنید.

5- جاشمعی مشبک

برای این مدل جاشمعی به ظرف شیشه‌ای استوانه‌ای، کاغذ نقاشی، پانچ ریز و نوارچسب نیاز دارید تا با اضافه کردن یک شاخه رنگ شده و چند سنگ صاف رودخانه‌ای، به میز غذا حال و هوای ساحلی دهید.

ابتدا شروع به جمع کردن ظرف‌های شیشه‌ای استوانه‌ای در اندازه‌های مختلف کنید.

ارتفاع و دور شیشه را اندازه بگیرید. کاغذ را به همان ارتفاع و کمی بزرگ‌تر از دور شیشه ببرید.

کاغذ را روی یک سطح صاف بگذارید (برای پانچ کردن می‌توانید همزمان از چند برگ کاغذ استفاده کنید) و عرض کاغذ را با نوار چسب موقت به سطح کار وصل کنید.

با استفاده از پانچ سوراخ‌هایی در اندازه‌های مختلف و با فاصله روی کاغذ ایجاد کنید.

کاغذ را دور استوانه بپیچید و با چسب دو رو بچسبانید.

داخل استوانه، وارمر یا شمع باتری‌دار قرار دهید.

پارچه‌های پشمی ضخیم (نمدی) به قطر 3 تا 5 میلی‌متر برای ساخت جعبه، کاسه و ظروف مناسبند. از این جعبه‌ها برای جمع شدن خرده‌ریزها استفاده کنید.

برای ساخت جعبه‌های نمدی از یک تکه نمد12x 18 اینچ (45.72x 30.48 سانتی‌متر) استفاده کنید.

از 2 الگو داده شده برای در و بدنه جعبه استفاده نمایید.

خط‌های ضخیم جای برش و خطوط نقطه‌چین جای تا را مشخص می‌کنند.

برای ته جعبه به مربعی به اندازه 9 اینچ (22.86 سانتی‌متر) نیاز دارید. هر گوشه از مربع را طبق الگو برش بزنید و از قسمت خط‌چین تا کنید.

برای برش مربع از کاتر و خط‌کش استفاده کنید و برای در آوردن قسمت‌های مثلثی از چاقوهای دارای نوک کوتاه و مثلثی شکل کمک بگیرید.

ساخت در جعبه مشابه بدنه است با این تفاوت که قسمت وسط که روی جعبه قرار می‌گیرد، بزرگ‌تر بوده و ارتفاع لبه‌ها ½ است. از الگوی در جعبه استفاده کنید.

روی پارچه را از قسمت خط چین با خط کش خط بیندازید تا تا کردن لبه‌ها آسان‌تر شود. گوشه‌های مثلثی را به طرف داخل و کنار هم قرار دهید. لبه‌های جعبه را به طرف بالا برگردانید.

برای ضخیم‌تر شدن جعبه به نواری به اندازه 8 اینچ (20.32 سانتی‌متر) نیاز دارید تا لبه‌های مثلثی و ته جعبه را بپوشاند. برای چسباندن نوار، از تفنگ چسب داغ استفاده کنید.

از همین روش طبق الگو داده شده برای در جعبه استفاده نمایید.

همشهری