تبیان، دستیار زندگی

الهی  آرامش درونم را سپاس- الهی راحتی ذهنم را سپاس.

الهی   آسودگی جسمم را سپاس- الهی هماهنگی و اعتدالم را سپاس

الهی  شادی درونم را سپاس- الهی شادی و سرورم را  سپاس.

الهی اینهمه نشاطم و سرزندگی ام را سپاس– الهی سلامتی ام  را سپاس.

الهی  تندرستی ام را سپاس– الهی انرژی فراوانم را  سپاس.

الهی  انسان بودنم را سپاس– الهی آگاهی روز افزونم را  سپاس.

الهی  نیت پاكم را سپاس-  الهی روشنی ذهنم را  سپاس.

الهی  گذشت و بخششم را سپاس- الهی صمیمیت و عشقم  را سپاس .

الهی  بارش فراوانم را سپاس– الهی امیدواری به  خدای مهربانم را سپاس.

الهی  رضایت درونم را سپاس-  الهی  اینهمه شایستگی ام را سپاس.

الهی  رزق و روزی ام را  سپاس- الهی توانگری الهیام را سپاس .

الهی  فرزندان صالح و  سالمم را سپاس- الهی دوستان خوبم را سپاس.

الهی  تحول امروزم  را سپاس- الهی میل به تحولم را سپاس .

الهی  این  شوق درونی ام را سپاس- الهی تولد جدیدم را سپاس.

الهی   توفیق سپاسگذاری خدای عاشقانم را سپاس.

دوستی حادثه است و جدائی قانون... پس بیاید حادثه بسازیم و  قانون شکنیم... 

به دیگران احترام بگذار تا آنها هم به تو احترام بگذارند

کاش آدما یه جور دیگه با همدیگه دوست میشدند

وقـتی به هـم  می رسیدند یـه جور دیگه می خـنـدیـدند

کاش آدما یه جور دیگه  با هـم دیگه حرف مـیزدند

وقـتی که حرفشون می شد یه جور  دیگه داد می زدند

کاش آدما بــلـد بــودنــد مــوسـیـقـی زنـدگــی رو

کاش آدما بـا  هـم دیـگـه صـادق و بـی ریـا بـودنـد

وقـتی بـه هم می رسـیـدند  مـثـل تـو قـصـه هـا بـودنـد

کاش آدما بـلد بـودنـد کـه چـه جـوری  شـنـا کـنـنـد

تـو دریـای زنـدگـیـشـون دسـتـه مـاهـیـهـا بـودنـد 

کاش آدما قـصـه آسـمـونـو  از بـر مـی شـدنـد

تـو شـبـهـای تـاریـکـشـون مـثـل سـتـاره هـا بـودنـد 

کاش  آدما مـی فـهـمـیـدنـد زنـدگـی دو روز رو 

اون وقـت برای همدیگه  بـی شـک یـه سـر پناه بودند

بر سر گور كشیشی در كلیسای وست مینستر نوشته شده است :

كودك كه بودم می خواستم دنیا را تغییر دهم .

بزرگتر كه شدم متوجه شدم دنیا خیلی بزرگ است

من باید انگلستان را تغییر دهم .

بعدها انگلستان را هم بزرگ دیدم و تصمیم گرفتم شهرم را تغییر دهم .

 در سالخوردگی تصمیم گرفتم خانواده ام را متحول كنم .

اینك كه در آستانه مرگ هستم می فهمم كه اگر روز اول خودم

را تغییر داده بودم ، شاید می توانستم دنیا را هم تغییردهم

در میان بنی اسرائیل عابدی بود.

وی را گفتند:

 فلان جا  درختی است و قومی آن را می پرستند» عابد خشمگین شد،  برخاست و تبر بر دوش نهاد تا آن درخت را برکند.  ابلیس به صورت پیری ظاهر الصلاح، بر مسیر او مجسم شد،  و گفت: ای عابد، برگرد و به عبادت خود مشغول باش  عابد گفت: نه، بریدن درخت اولویت دارد» مشاجره بالا گرفت و  درگیر شدند.
عابد بر ابلیس غالب آمد و وی را بر زمین  کوفت و بر سینه اش نشست. 

ابلیس در این میان گفت:

دست  بدار تا سخنی بگویم، تو که پیامبر نیستی و خدا بر  این کار تو را مامور ننموده است، 

به خانه برگرد، تا  هر روز دو دینار زیر بالش تو نهم؛ با یکی معاش  کن و دیگری را انفاق نما و این بهتر و صوابتر  از کندن آن درخت است عابد با خود گفت :

 راست  می گوید، یکی از آن به صدقه دهم و آن دیگر  هم به معاش صرف کنم» و برگشت.
بامداد دیگر روز، دو دینار  دید و بر گرفت. روز دوم دو دینار دید و برگرفت.  روز سوم هیچ نبود. 

خشمگین شد و تبر برگرفت. باز در  همان نقطه، ابلیس پیش آمد و گفت:کجا؟

عابد گفت:«تا آن درخت  برکنم»؛ گفت دروغ است، به خدا هرگز نتوانی کند» در جنگ آمدند.  ابلیس عابد را بیفکند چون گنجشکی در دست! عابد گفت دست بدار تا برگردم. 

اما بگو چرا بار اول بر تو  پیروز آمدم و اینک، در چنگ تو حقیر شدم؟
ابلیس گفت: آن وقت تو برای خدا خشمگین بودی و خدا مرا مسخر تو  کرد، که هرکس کار برای خدا کند، 

مرا بر او غلبه  نباشد؛ ولی این بار برای دنیا و دینار خشمگین شدی، پس  مغلوب من گشتی

منبع:کیمیای سعادت، ص 757

 شنیدم که جمشید فـــــــــرخ سرشت به سرچشمه ای بر به سنگی نبشت

بر این چشمه چون ما بسی دم زدند برفتند چون چشــــــم برهــــــم زدند

گـــــرفتیم عـــــــالم به مردی و زور ولــــــیکن نبردیم با خود به گـــــــور

امام صادق علیه السلام فرمودند: