تبیان، دستیار زندگی

ترجیح می دهم حقیقتی مرا آزار دهد، تا اینكه دروغی آرامم كند.

با كه گویم غم دل جز تو كه غمخوار منی

همه عالم اكرم  پشت كند یار منی

تا تو رویای منی، تا تو مددكار منی

 تو چمنزار من استی   و تو گلزار منی

عاشقم سوخته ام  هیچ مدكاری نیست

جز سر كوی تو ای دوست ندارم جائی

درسرم نیست بجز خاك درت سودائی

پی هركس شدم از اهل دل وحال وطرب

نشنیدم طرب از شاهد بزم  آرائی

 عاكف درگه آن پرده نشینم شب وروز

تابه یك غمزه ی او  قطره شود دریائی

هیچ دانی كه من زار گرفتار توام

بادل وجان سبب گرمی بازار توام

هرجفا ازتو به من رفت به منّت بخرم

بخدا   یار توام   یار   وفادار    توام

آن روز كه عاشق جمالت گشتم                                                                                        دیوانه روی بی مثالت گشتم

ان ناله ها كه از غم دلدار می كشم

آهی است كز درون شرربار می كشم

با یار دلفریب بگو پرده برگشا

كز هجر روی ماه تو، آزار می كشم

گفتی كه دوست بازكند در به روی دوست

این حسرتی است تازه كه بسیار می كشم

كوچك مگیر كلبه پیر مغان كه من

بوی نگار زان در و دیوار می كشم