در روایتی مفصل که قسمتی از آن در ذیل نقل می شود حضرت علی ع به یکی از بزرگترین اسرار آفرینش اشاره دارد. و آن نقش عدد هفت شکل گیری جهان بر مبنای آن است.در روایت است که شخصی نزد حضرت آمده و از او در مورد شب قدر و زمان آن می پرسد:
....فساله عن لیله القدر فقال انی اراک تذکر لیله القدر تنزل الملائکه و الروح فیها قال له علی (ع) فان عمی علیک شرحه فساعطیک ظاهراً منه تکون اعلم اهل بلادک بمعنی لیه القدر لیله القدر قال قد انعمت علی اذا بنعمه قال له علی ( ع) ان الله فرد یحب الوتر و فرد اصطفی الوتر فاجری جمیع الاشیا علی سبعه فقال عزوجل خلق سبع سماوات و من الارض مثلهن و قال خلق سبع سماوات طباقا و قال جهنم لها سبعه ابواب و قال سبع سنبلات خضر و اخر یابسات و قال سبع بقرات سمان یاکلهن سبع عجاف و قال حبه انبتت سبع سنابل و قال سبعا من المثانی والقرآن العظیم فابلغ حدیثی اصحابک لعل الله یجعل فیهم نجیبا اذا هو سمع حدیثنا نفر قلبه الی مودتنا و یعلم فضل علمنا و ما نضرب من الامثال التی لا یعلمها الا العالمون بفضلنا قال السائل بینها فی ای لیله اقصدها قال اطلبها فی السبع الاواخر والله لئن عرفت آخر السبعه لقد عرفت اولهن و لئن عرفت اولهن لقد اصبت لیله القدر قال ما افقه ما تقول قال ان الله طبع علی قلوب قوم فقال ان تدعهم الی الهدی فلن یهتدوا اذاً ابدا فاما اذا ابیت و ابی علیک ان تفهم فانظر فاذا مضت لیله ثلاث و عشرین من شهر رمضان فاطلبها فی اربع و عشرین و هی لیله السابع و معرفه اسبعه فان من فاز بالسبعه کمل الدینه کله و هی الرحمه للعباد و العذاب علیهم و هم الابواب التی قال الله تعالی لکل باب منهم جزء مقسوم یهلک عند کل باب جزء و عند الولایه کل باب[1]
شخصی به امام علی(ع) مراجعه نموده و به ایشان عرضه می‌دارد: میبینم که شما می‌فرمایید در شب قدر روح و فرشتگان نازل می‌شوند. امام (ع) به ایشان می‌فرماید : اگر شرح آن به تو پوشیده است، پس برای تو ظاهری از آن را شرح خواهم داد تا بدان وسیله دانشمندترین قومت در شناخت شب قدر گردی.
مرد می‌گوید: ای امام! اگر چنین کنی برمن منت گذارده‌ای. آنگاه امام چنین شب قدر را به آن مرد معرفی می‌نماید:
بدان که خداوند فردیست(واحدیست) که تنهایی را دوست دارد و یگانه‌ایست بی کسی را برای خود خواسته است؛ و آنگاه، تمام چیزها را بر پایه هفت به جریان انداخته است . بنگر که خداوند عز و جل از آفرینش هفت آسمان ومانند آن زمین گفته است و فرموده هفت آسمان را مطبق ساختیم و فرموده برای جهنم هفت درب قرار دادیم و از هفت سنبل سبز و خشک گفته و از هفت گاو لاغری که هفت گاو چاق را می‌خورند گفته و از دانه‌ای که هفت خوشه بار آورد گفته و از سبع من المثانی( سوره‌ی حمد) و قرآن عظیم گفته . پس سخنان مرا به فومت برسان، شاید خداوند در بین آنان نجیبی باشد تا هنگامی که سخنان ما را شنید، قلبش به سوی مودت ما گرایش یافته و برتری علم ما را دریابد! و آنچه گفته شد را درک نمی‌کند مگرعالمانی که به فضل علم ما اذعان داشته باشند.
مرد سائل [ که گویی انتظار داشت حضرت به یک شب مشخص اشاره فرماید]دوباره می‌پرسد: ای امام در کدام شب به دنبال لیله القدر باشم؟
امام ع پاسخ می‌دهد: در هفت شب اواخر ماه. به خدا سوگند اگر آخر هفت را بشناسی، اول آن را خواهی شناخت و اگر اول آن را شناختی پس به درک شب قدر نائل خواهی شد.
مرد سائل می‌گوید: من از کلمات شما چیزی نمی‌فهمم!
امام(ع) می‌فرماید: خداوند فرموده است که بر دل‌های کسانی مُهر زده است و نیز فرموده است که اگر بخواهید آنها را هدایت کنید هرگز نخواهید توانست.
سپس امام ع رو به مرد کرده و می‌فرماید:
اگر فهم آنچه که به تو گفتم برایت سنگین است، بنگر هنگامی که بیست و سه شب از ماه رمضان گذشت، شب قدر را در شب بیست و چهارم جستجو کن، چرا که آن شب، شب هفتم می‌باشد. و هفتمین شب معرف آن[لیله القدر] است. پس بدرستی که دین کسی که هفت را شناخت ، دینش را کامل گردانده است.چرا که آن رحمت بر بندگان خدا و عذاب بر ایشان است.چرا که آنان ابوابی هستند که خداوند متعال در حقشان فرموده: لکل باب منهم جزء مقسوم. « برای هر دربی ـ منظور هفت درب جهنم ـ گروهی مشخص هستند» در نزد هر باب گروهی هلاک می شوند و در نزد ولایت، تمامی ابواب است.
1]ـ مستدرک الوسائل
لینک:http://ghaem16.persianblog.ir
