گفتم از عشقت جدا شوم و دل دیوانه ام را از بند عشق آزاد کنم دل من محبوس است در زندانی که میله هایش حرف های عاشقانه ی تو و زندانبانش چشمان دلربای توست ای کاش نامه های عاشقانه ام رابه همراه کبوتران سپید برایت با اشک های شبانه ام راهی می کردم نه نه ! 
نمی توانم هرگز زندان دلت را رها کنم من این اسارت را از آزادی اما بی تو بیشتر می خواهم واگر حتی روزی وقت آزادی ام فرا رسد به کبوتران سپید خواهم گفت که خاکستر تن بی جانم را برایت آورند 

 اون لحظه ای که اسم تو ، تو سینه فریاد میزنماون لحظه رها شدن از حال و روز خویشتنمزنده میشم با دیدنت وقتی که میری میشکنم 

 قلبی که با تو میزنه تو سینه داغونش نکنچشمی که چشم براهته بیهوده گریونش نکناشکای دونه دونمو سیلاب بارونش نکناین دل عاشق منو بی سر و سامونش نکنتا وقتی قلب عاشقم بخاطر تو میزنهطلسم تنهایی من با دستای تو میشکنه 

 شکسپیر میگه : بدترین گناه اینه که به کسی که تورو راستگو میدونه دروغ بگی...!!!!!!!!

از یک عاشق شکست خورده پرسیدم:

 بزرگ ترین اشتباه؟ گفت عاشق شدن

گفتم بزرگ ترین شکست؟ گفت شکست عشق

گفتم بزرگترین درد؟ گفت از چشم معشوق افتادن

گفتم بزرگترین غصه؟ گفت یک روز معشوق رو ندیدن

گفتم بزرگترین ماتم؟ گفت در عزای معشوق نشستن

گفتم قشنگ ترین عشق؟ گفت شیرین و فرهاد

گفتم زیبا ترین لحظه؟  گفت در کنار معشوق بودن

گفتم بزرگترین رویا؟ گفت به معشوق رسیدن

پرسیدم بزرگترین ارزوت؟ اشک تو چشماش حلقه زدو با نگاهی سرد گفت: ( مرگ)

  امروز روز آن است...
که فراموش کنی آن چه که بودی.
استواری گام هایت
صلابت عقاب ها را حقیر جلوه خواهد داد.
برخیز...
دوباره بیا آغاز!!!

به این و آن قول نقش اول را می دادی
اما اکنون...
بدون قهرمان مانده ای
با عده ای سیاه لشکر و بدل کار!!!
همیشه به خودت,
تنها به خودت اطمینان داشته باش
و در هنگام مشکلات به آسمان نگاه کن.
چرا که معمولا"...                          
اطرافت خالی از دوستانی می شو د       
که تا دیروز پای رفاقت جان می دادند !            
و تو می توانی,                                          
آن باشی که یک عمر آرزو داشتی.           
کمی تلاش,کمی ایمان!                               
دیگر وقت آن رسیده است                           
که به وجودت افتخار کنی!                   
به خاطر یافتن مقصر,                           
زندگی ات را تلخ و سیاه نکن.                          
بگذار آن چه در پایان یک عشق به جای می ماند

خاطرات خوشی باشد

 از لحظه هایی که دیگر...

   برای هیچ کدامتان تکرار نخواهد شد.

         آن گاه که...

   نمی توانیم پا به پای زندگی حرکت کنیم;

 نا امیدی توان را از قدم هایمان می گیرد

و ترفندهایمان برای رهایی به جایی نمی رسد..

 برای بازیابی توان از دست رفته,

 بیایید معجزه اشک را از یاد نبریم!

گفت : کسی دوستم ندارد. میدانی چقدر سخت است

 این که کسی دوستت نداشته باشد؟

تو برای دوست داشتن بود که جهان را ساختی.

 حتی تو هم بدون دوست داشتن... !

خدا هیچ نگفت.

گفت : به پاهایم نگاه کن! ببین چقدر چندش آور است.

چشم ها را آزار می دهم. دنیا را

کثیف می کنم. آدم هایت از من میترسند.

 مرا میکشند برای اینکه زشتم. زشتی جرم من است.

خدا هیچ نگفت.

گفت : این دنیا فقط مال قشنگ هاست.

مال گل ها و پروانه ها‚مال قاصدک ها‚ مال من نیست.

خدا گفت : چرا مال تو هم هست.

دوست داشتن یک گل‚ دوست داشتن یک پروانه یا قاصدک

کار چندان سختی نیست.

اما دوست داشتن یک سوسک‚ دوست داشتن تو کاری دشوار است.

دوست داشتن کاری است آموختنی؛ و همه رنج آموختن را نمی برند.

ببخش کسی را که تو را دوست ندارد.

زیرا که هنوز مؤمن نیست. زیرا که هنوز

دوست داشتن را نیاموخته. او ابتدای راه است.

مؤمن دوست دارد. همه را دوست دارد.زیرا همه از من است.

 و من زیبایم. من زیبائیم‚ چشم

های مؤمن جز زیبا نمیبینند. زشتی در چشم هاست.

در این دایره هرچه که هست‚نیکوست.

آن که بین آفریده های من خط کشید‚ شیطان بود.

 شیطان مسئول فاصله هاست.

حالا قشنگ کوچکم! نزدیکتر بیا و غمگین نباش.

قشنگ کوچک حرفی نزد و دیگر هیچگاه نیندیشید که نازیباست.

  محبوب یعنی کسی که هم دوسش داری و هم دوست داره                                          

   یعنی کسی که همیشه با تو هم احساسه 

                                        در لبخند و اشک تو شریکه 

  محبوب  یعنی کسی که با نگاهش با حرفش و با سکوتش به تو احساسای قشنگ دنیا رو هدیه میده  

 ممحبوب یعنی کسی که تو رو دوست داره نه به این خاطر که فلان روز فلان محبت بهش کردی 

                                 نه به این خاطر که خوبی و بهش خوبی کردی  

               فقط به این خاطر که..... 

                                           دوستت داره بدون هیچ دلیلی  

                                      شاید دلیلش در دایره ی لغات جا نمیشه 

                                       و شاید اصلا دلیلی وجود نداشته باشه 

 کاش بشه تو این غبار روزگار و از پشت نقابای رنگارنگ یه دوست واقعی رو پیدا کرد.  

 محبوب که وقتی با برق نگاهش با تو حرف میزنه و آرامش تمام وجودتو در بر میگیره. 

            محبوبی  که خیلی وقتا دلت می خواد بهش بگی که چقدر دوسش داری 

                                            ولی چون فکر می کنی هیچ کلمه 

                     و هیچ جمله ای نمی تونه اون احساسو وصف کنه و بهش بگه  

                                               از گفتنش پشیمون میشه..... 

 محبوبی که کنارش ثانیه ها با انرژی خاصی جاشونو به ساعت ها میدن و وقتی نیست انگار اصلا 

 حرکت نمی کنن 

                           محبوبی که داری وقتی با ماه آسمونیت حرف میزنی 

                              همون ماهی که همیشه از آرزوهات براش می گی..... 

            بهش میگی که کاش الان کنارت بود و در تماشای ماه و آسمون شریکت میشد 

                         محبوبی  که به خاطر وجودش زندگی کردن رو دوست داری 

                                                دوستی که..... 

                      و در آخر..... 

                  به امید آنکه روزی رسد که همه ی دوستی ها تا آخر ادامه داشته باشه. 

اشکای چشامو ببین که میریزه به پای تو

  بازم که بی قرارمو دلواپس نگاه تو

آری ...با نگاه شروع شد.....و با نگاه ادامه یافت.....اما ، اما آیا با نگاه...؟

نه ، نه ، من این را نمی خواهم.

روزها و شب های زیبایی بود .

روزها من بودم و سایه و... شب ها من بودم و مهتاب و ...

هر دم یک نگاه... و هر ساعت منتظر آن دم... و هر شب منتظر آن دم...

و دیگر هیچ ...

نگاه های ممتد مانند ستاره های دنباله دار... شاید آغاز فصل آشنایی!!!

مات و مبهوت...سرگشته وحیران...

و همراهی لبخندهای زیبا با نگاه های مهربان .

ساده بگویم : من،من نمی دانم چگونه بگویم که می خواهمش؟

و آخر هم نمی دانم که چگونه نگاه های سرد خود را

با نگاه هایش همراه سازم؟

دوستت دارم ای تنها  بهانه ی زندگیم....