O در كنار كعبه و حجر اسماعیل ، قبر اسماعیل و هاجر و هفتاد و هفت پیامبر (صلوات اللّه علیهم ) است كه به قصد حج آمده اند و در مكه از دنیا رفته اند و در همانجا مدفون گردیده اند. و در روایتى آمده است كه این انبیا از سختى و گرسنگى جان داده اند.
O در حدیث مى خوانیم : حجر اسماعیل دیوارى است كه حضرت اسماعیل (علیه السّلام ) دور قبر مادرش بالا برد تا قبر مادرش زیر پا نباشد و مقام ابراهیم سنگى است كه حضرت ابراهیم (علیه السّلام ) براى بالا بردن كعبه روى آن ایستاد.
O به فرموده روایات در آبى كه از ناودان كعبه مى ریزد، خداوند شفا قرار داده است .
O به فرموده روایات ، سعى صفا و مروه به خاطر آن است كه ابراهیم (علیه السّلام ) به فرمان خداوند هاجر و نوزاد خود را در میان آن كوههاى داغ در كنار كعبه رها كرد ورفت . مادر كودك را به زمین گذاشت و روى كوه صفا رفت و فریاد زد: آیا همدمى هست ؟ (غربت و تشنگى و گرمى هوا او را پریشان كرده بود). سپس هفت بار (از صفا به مروه و از مروه به صفا) این مسیر را طى كرد. كودك از تشنگى پا به زمین مى زد، ناگهان از كنار كودك آبى جوشید و به دنبال آن پرندگان و افرادى پیدا شدند.
O به فرموده روایات ؛ مكانى در روى زمین بهتر از صفا و مروه نیست ، زیرا در آنجا هر متكبرى به ذلّت در مى آید و براى توقف بر كوه صفا بركاتى از جمله زیاد شدن مال مطرح شده و دعاهایى براى سعى میان صفا و مروه وارد شده است ولى در روایات مى خوانیم كه در چند مورد هر دعایى كه خواستید، بخوانید: از جمله در عرفات و صفا و مروه و در كنار كعبه (مستجار).

O حجر الاسود مركز حراست از پیمانها است . خداوند از مردم به ربوبیت خود پیمان گرفت و آنان گواهى دادند و این حجر الاسود گواه بود و هر كسى در برابرش قرار گیرد، اعلام وفادارى به آن پیمان مى كند.
در دعاى برابر حجر الاسود مى خوانیم :
((اَمانَتى اَدَّیْتها وَ میثاقى تَعاهَدتُهُ لِتَشَهَد لى بِالْمُوافاة ))
O این حجر در قیامت گواه بر وفاى مردم است .
O حجر الاسود در روز اول سفید بود و به خاطر تماس گناهكاران سیاه شد.

O بهترین كار در مسجد الحرام طواف است كه اگر توان دارد، 365 طواف (به عدد ایام سال ) و اگر قدرت ندارد 364 شوط معادل 52 طواف (به عدد هفته هاى یك سال ).
ولى اگر قدرت ندارد یا مراعات سایرین را مى كند، به هر مقدار كه مى تواند طواف كند.
O در روایات مى خوانیم : یك طواف قبل از شروع اعمال حج از هفتاد طواف بعد از مراسم حج بهتر است .
O و نیز مى خوانیم : اولین كارى كه حضرت مهدى (عجّل اللّه فرجه ) در مسجد الحرام براى پیاده كردن عدالت انجام مى دهد، آن است كه دستور مى دهد كسانى كه طواف مستحبى انجام مى دهند، محل طواف را براى كسانى كه طواف واجب انجام مى دهند، خالى نمایند.
O به فرموده روایات طواف كردن از طرف رسول خدا (صلّى اللّه علیه وآله ) و فاطمه زهراء (سلام اللّه علیها) و امامان معصوم ، مورد رضایت ائمه اطهار (علیهم السّلام ) است .
O در حدیث مى خوانیم : شخصى نگران مالى كه نزد دیگران داشت بود. به امام صادق (علیه السّلام ) نگرانى خود را گفت . حضرت فرمود: هر گاه به مكه رفتى ، براى هر یك از عبد المطلب ، ابو طالب ، عبداللّه ، آمنه و فاطمه بنت اسد یك طواف انجام بده و دعا كن ، مال به تو برمى گردد. او این عمل را انجام داد و همین كه از مسجد الحرام خارج مى شد، بدهكار خود را دید كه به او گفت : بیا و مال خود را از من بگیر.

پاداش اعمال حج
O به فرموده پیامبر اكرم (صلّى اللّه علیه وآله ):
1- هنگام خروج از منزل براى هر گامى ، یك پاداش ثبت و یك گناه محو مى شود.
2- براى هر لبّیك گفتن ، 10 پاداش ثبت و 10 گناه محو مى شود.
3- براى طواف ، نجات از عذاب مقرر شده است .
4- براى دو ركعت نماز طواف ، 2000 ركعت نمازمقبول ثبت شده است .
5- براى سعى صفا و مروه ، پاداش كسى است كه پیاده به مكه رفته باشد و كسى كه 70 برده مؤ من را آزاد كرده باشد.
6- براى توقف در صحراى عرفات ، عفو تمام گناهان است حتى اگر به عدد شنهاى بیابان باشد.
7- براى هر سنگریزه كه به ستون شیطان پرتاب وهر قطره خونى كه عید قربان از گلوى حیوان خارج مى شود، پاداشى بزرگ براى انسان مقدّر مى گردد. و همین كه اعمال حج تمام شد، فرشته اى به او مى گوید: گذشته تو بخشیده شد و تو باید از نو عمل خود را شروع كنى .
O در حدیث مى خوانیم : كسى كه هفت بار دور خانه خدا طواف كند و دو ركعت نماز بخواند، خداوند شش هزار پاداش به او مى دهد و شش هزار گناه او را محو مى كند و شش هزار درجه به او مى دهد و شش هزار حاجت او را برمى آورد.
O در بعضى روایات به جاى شش هزار هفتاد هزار آمده است .
O در كنار كعبه صد و بیست اجر نهفته است : براى طواف كنندگان 60 رحمت ، براى نماز گزاران 40 رحمت و براى كسى كه به كعبه نگاه كند 20 رحمت است .
O در روایات دعاهایى در حال طواف وارد شده كه بهترین آن صلوات بر پیامبر (صلّى اللّه علیه وآله ) و خواندن آیه :
((ربَّنا اتِنا فِى الدُّنْیا حَسَنةً و فِى الا خِرةِ حَسَنةً وَ قِنا عَذابَ النّار)) است .
O در روایات كسانى كه پرده كعبه را گرفته اند، به مجرمانى تشبیه شده اند كه دامن دیگرى را مى گیرند تا او را ببخشد.
O در حدیث مى خوانیم :بین ركن و مقام ((در مسجدالحرام )) و بین قبر و منبر پیامبر -
(صلّى اللّه علیه وآله ) ((در مسجد النبى )) باغى از باغهاى بهشت است .
مراد از ركن و مقام ، فاصله میان حجر الاسود و درب كعبه كه نامش حطیم است ، مى باشد زیرا در آنجا فشار مردم زیاد است و بدن و پاى انسان كوبیده مى شود و در ایام خلوت ، بهترین جاى مسجد براى نماز همانجا است .
O در مسجد الحرام بهترین جاها مابین ركن و مقام است ، بعد از آن مقام ابراهیم (علیه السّلام ) بعد از آن حجر اسماعیل (علیه السّلام ) و بعد همه مسجد و هرجا كه به كعبه نزدیكتر باشد.

دهه اول ماه ذى الحجّة
O در روایات براى این ده شب ارزشى همچون روز جمعه و ماه رمضان و شب قدر بیان شده و عبادت در این ایام همچون جنگ در راه خدا با زبان روزه شمرده شده است .
O همچنین در این ایام به ذكر خدا و خواندن سوره اخلاص سفارش شده و عبادت در این ایام مورد قبول پروردگار است .

 مسواك كردن از نظر اسلام

1- مسواك كردن ، پاك كننده است و دهان را (از آلودگیها) خالى مى كند.
2 - پاك كننده دهان مى باشد.
3 - دهان را سرد و خنك قرار مى دهد.
4 - بوى بد دهان را از بین مى برد و دهان خوش بو مى شود.
5 - غم و غصه را از بین مى برد.
6 - عقل را زیاد مى كند.
7 - بلغم را از بین مى برد.
8 - ریزش اشك را از بین مى برد.
9 - قوه حافظه را زیاد مى كند.
10 - به چشم و قوه باصره جلا و روشنى مى دهد.
11 - دندانها را سفید مى كند.
12 - فساد دندان را از بین مى برد.
13 - لثه ها را محكم مى كند.
14 - اشتهاى به طعام مى آورد.
15 - و اگر به چوب اراك باشد همچنین لثه ها را چاق مى كند.
16 - مو را در بدن مى رویاند.
17 - موجب نسیم یا اینكه موجب نشاط دهان مى شود (بر مبناى بعضى از نسخه ها كه ((نشوه )) دارد).
18 - شخصى كه مسواك مى زند باعث زیادى فصاحتش مى شود.
19 - فراموشى را از بین مى برد.
20 - وسوسه قلب را از بین مى برد.
21 - فهم افزایش مى یابد.
22 - طعام را در دهان حركت مى دهد.
23 - دردهاى دندانها را از بین مى برد.
24 - ازانسان بیمارى دفع مى شودوبه سبب مسواك كردن ، بیمارى از بین مى رود.
25 - فقر را از بین مى برد.
26 - معده را صحیح و سالم مى كند.

«رادیو جوان» دومین سالمرگ «منوچهر نوذری» را برگزار كرد

مراسم یادبود «منوچهر نوذری» با حضور محمد خزایی قائم مقام معاونت سیما، شهرام گیل آبادی مدیر رادیو جوان، ایرج نوذری فرزند شادروان منوچهر نوذری، حسین خواجه امیری، محمد رضا حیاتی، منوچهر اسماعیلی، رضا عبدی،فرهنگ جولایی، شاپور قریب، شاهرخ نادری، علیرضا جاویدنیا، روشنك عجمیان، چهره‌های دیگر دوبله، برنامه سازان و مجریان رادیو جوان و جمعی از مخاطبان رادیو جوان در ساختمان شهدای رادیو برگزار شد.

بنابراین گزارش، در ابتدای این مراسم كه اجرای آن بر عهده «فرزاد حسنی» بود، مدیر رادیو جوان گفت: وقتی ما به یاد كسی دور یكدیگر جمع می‌شویم یاد آن شخص بین ما وجود دارد و هیچ وقت فراموش شدنی نیست. لحظه تشییع آن بزرگوار را به خاطر بیاوریم.پس از مراسم ما فقط یك هفته كار می‌كردیم تا فضا را سامان بدهیم و همه به دلیل حضور بسیار و انبوه مردم در این مراسم بود.

وی با بیان اینكه مرحوم منوچهر نوذری با تمام توان به مردم خدمت كرد و مردم آن را فهمیدند و باید پاسخ می دادند افزود:فلسفه‌ی بودن ما تولید یك معنی است. معنای وجودی ما به كجا ارجاع دارد؟ اگر دیگران بخواهند پس از مرگ ما یك كلمه نام ببرند چه می‌گویند؟تجلیل از منوچهر نوذری تجلیل از یك معناست كه بیشتر از هر چیز تذكرش برای خود ماست. یادمان باشد كه مردم می فهمند و با معنا مواجه خوبی دارند. برای این است كه وقتی صحبت از منوچهر نوذری می‌شود ما باید به فكر معنای وجودی خود باشیم. او همیشه در تاریخ دلهای ما ثبت است.

وی در ادامه گفت: من لحظات آخر عمر شریف او را به خاطر دارم كه پیكر نحیف خود را با زحمت می‌كشید و به استودیو 8 می‌آمد تا مردم را بخنداند و آنها را از مشكلات اجتماعی فارغ كند. او با زبان طنز مشكلات مردم را به خودشان برمی‌گرداند كه از خود غافل نشوند. این مسئولیت سنگینی است و هر لحظه كه ما كاری انجام می‌دهیم باید به این فكر كنیم كه چه نامی از خود برجای می‌گذاریم.

گیل آبادی با بیان اینكه من به هیچ كس تسلیت نمی‌گویم ادامه داد: به خاطر بیاورید یاد و خاطره بزرگانی را كه جمع كثیری از آنها را بدرقه كردیم و فكر كنید كه آنها چه كردند كه جوان‌ها یاد و خاطره آنها را در قلب خود جای دادند.

در ادامه این مراسم بخش‌هایی از یك نمایش رادیویی به تهیه كنندگی «بروجردی» و كارگردانی «صادق بهرامی» كه 46 سال پیش با حضور زنده یاد منوچهر نوذری ضبط شده بود پخش شد و پس از آن محمد خزایی و ایرج نوذری با اهدای لوح تقدیر از تارا رئیس بیمارستان شهید مدرس و خانم اتابك رئیس تیم پزشكی مرحوم نوذری تقدیر كردند.

همچنین در این مراسم بخش‌هایی از فیلم «چند می‌گیری گریه كنی» به كارگردانی «شاهد احمدلو» كه آخرین حضور مرحوم منوچهر نوذری در سینما محسوب می شد و مجموعه تلویزیونی «كوچه اقاقیا» به كارگردانی «رضا عطاران» در قالب یك نماهنگ پخش شد و پس از آن ایرج نوذری گفت: چگونه بگویم واژگانی را كه واژگان پدر بود؟ چگونه بگویم جملاتی كه جملات پدر بود؟ چگونه بنشینم در جایی كه جای پدر بود؟ چگونه ببویم عطری كه رایحه پدر بود؟ چگونه بیابم مرامی كه مرام پدر بود؟ می ایستم تا خون در رگ‌های من است. تا نفس در شش‌های من است.

وی افزود: وقتی دوستان پدر را می‌بینم فكر می كنم كه او هم در جایی بین آنهاست و به زودی می‌آید. این شوخی نیست كه یك برنامه بتواند با مخاطبان بسیار نیم قرن دوام بیاورد. مقیم دلها شدن اهمیت دارد و معروف شدن زیاد مهم نیست.

وی ادامه داد: در این محفل نمی‌توان از منوچهر نوذری صحبت كرد. او راه پر فراز و نشیبی را گذراند به خصوص در رادیو. در رادیو زبان كسی قوی است كه بتواند با صدا همه چیز را به مخاطب انتقال دهد. خنداندن و به عقب برگشتن دو مقوله دشوار در برنامه سازی رادیوست كه مرحوم پدرم به خوبی از عهده آن بر می‌آمد. در زمان جنگ تحمیلی مردم به راحتی نمی‌خندیدند اما برنامه صبح جمعه با شما توانست در خط مقدم حضور بیابد و مردم را بخنداند.

در ادامه این مراسم «شاپور قریب»، «علیرضا جاوید نیا» و «شاهرخ نادری» به بیان خاطراتی از مرحوم منوچهر نوذری پرداختند.«منوچهر اسماعیلی» نیز گفت: خداوند با آفریدن نوذری یك گنج برای جوان‌ها گذاشت. ما 50 سال میكروفن در دست كار كرده‌ایم. حال چه تسكینمان می دهد؟ برای من این روزها تحسین از گذشتگان مضحك شده است. تجلیل از بزرگان در حد خودش خوب است و افراط در آن كار پسندیده‌ای نیست.

همچنین در این مراسم «مسعود امامی» و «محمد علیزاده» ترانه‌های منتخبی از آلبوم‌هایشان را اجرا كردند. .