تبیان، دستیار زندگی

هو من فی احسانه قدیم

بر عیب خو د بینا باش و عیب كسان مگو
در جواب تعجیل منما , نا پرسیده مگوی , دل را بازیچه دیو مساز
تا به محاسبه خود نپردازی در دیگران شروع مكن
اندك خود را بهتر از بسیار دیگران دان
دوستی خد ا را در كم آزاری دان
سعادت دنیا و آخرت را د ر صحبت دانا شناس
فخر به فقرا مفروش و با ایشان محبت كن
به حكم خد ا راضی باش
كسی را به سخن رنجه مكن , مال را عاریت دان
بدان كه هزار دوست كم است و یك دشمن بسیار
از مردم نو كیسه وام مخواه
مردم را در غیبت همان گوی , كه به روی توانی گفت
درویشان را نا امید باز مگردان .
حاجت برادران مومن را كاری بزرگ بدان
نیكویی خود را به منت بر زبان میار
مردم را در بدی مدد مكن
وفا از جوانمرد طلب كه جوانمرد چون دریاست و بخیل چون جوی , در از دریا جوی نه از جوی
دوستی او را شاید در وقت خشم بر تو ببخشاید
در رعایت دلها بكوش
دوست را در وقت خشم آزمای و مصاحب را در نیستی تجربه نمای
به هر كجا كه باشی خدا را حاضر دان
هرگاه به نماز ایستادی فكر كن آخرین نما ز تو ا ست
چشم طمع از جان و مال و ناموس مردم بردار تا همه تو را دوست بدارند
از عیبی كه در توست دیگران را ملامت مكن , طاعت نكرده دعوی كرامت مكن
كار تنها نه به روزه و نماز است , كار به شكستگی و نیاز است 
افضل عبادات نماز است , خاصه وقتی كه به عجز و نیاز است
سخن جز به راستی مگوی
صحبت با خلق دردی است كه درمانش تنها یی است
هر چند كه نفس طالب بقا ست اما بقا ی جاویدان در فنا است
زبانت را به دشنام عادت مده
به غم كسان شادی مكن , در جایگاه تهمت مرو
هر كه از ملامت نترسد از او بگریز 
شغل اگر چه خرد باشد به نا آزموده مفرمای
دوستان را از عیب ایشان آگاه كن
از دوست به یك جور و جفا كرانه مگیر
چون به خانه ی كسان در آئی چشم را صیانت كن
مردم را به معامله بیازمای آنگاه دوستی كن
مردم را به چرب زبانی مفریب
با صاحبدلان دولت مناكحت مكن كه كم آیی
بدان را طعنه مزن
رعیت بی اطاعت را رعیت مدان
در جهانگردی سلاح و سخاوت را مدار ساز
به عیب خود بینا باش تا به جایی بر سی
مشورت با دشمن مكن و چون كردی از گفت او حذر كن
خود را از معتمدان گردان تا همه به تو اعتماد كنند
به زیارت مردگان و زندگان برو
راحت را از رنج طلب , خلق را دوست دار و مال را دشمن
در آن را كوش تا زنده شوی و دست می جنبان تا كاهل نشوی و روزی از خدا یتعالی دان تا كافر نشوی
صحبت با خردمندان دار
پای از گلیم خود دراز مكن
به ظاهر هر كسی فریفته مشو
از نیكان برادری گیر , از معصیت بگریز
چون پیش بزرگان و هنرمندان بنشینی همه گوش باش و چون سخن گویند تو خاموش باش
سرمایه ی عمر را مغتنم شمار
نادان را زنده مدان
نفس خود را مراد مده كه بسیار خواهد
خود شناسی را سرمایه بزرگ دان و از دشمن دوست روی حذر كن
دشمنانت اگر چه حقیر باشند از آنان حذر كن
از دشمن خانگی بسیار بترس
با نا شناخته سفر مكن
امانت نگهدار تا توا نگر شوی
نمام و دروغگو را به خود را مده
گمان مردما نرا در حق خود خطا مكن
در مهمات ضعیف رای و سست همت مبا ش
عهد را در حالت سخط و غضب نیكو نگهدار
وقت را هیچ بدل مشناس
سود هر دو جهان را خاموشی دان
مگو حرفی كه عذر باید خواستن
راست گوی و عیب مجوی ; راست را به دروغ مانند مگوی
نخست اندیشه كن آنگاه بگوی
با هیچ بدی همداستان مباش
بلا را به صدقه و دعا دفع كن
پیران كار دیده را حرمت بدار
از آموختن علم و پیشه عار مدار
جرم و بهتان بر كسی منه تا انفعال به تو باز نگردد
با كسی چیزی را كه جواب آن را نتوانی شنید مگوی
بیهوده گویی را سر همه ی آفتها بدان
دوستی نمودن دشمن را دوستی مدان
كسی را كه كارش به تو بر آمد مترسان
خلق را به خیر خود امیدوار گردان
سخاوت راست كردن وعده را دان
نفاق را بی دانشی دان
صحت و عافیت را از حق تعالی عطای بزرگ دان
نسیه را مال مدان
دلیر بی سلاح را نادان ,دان
به حقارت در هیچ كس منگر
دنیا پرست مباش كه دشمن خدا را پرستیده باشی
بر طاعت حریص باش و بر آن تكیه مكن

انا لله واناالیه راجعون
درود برخمینی بت شکن وملت شهید پرورایران
برادران وخواهران..وحدت رمز پیروزی ملت مسلمان ایران بوده وشما باید همیشه انرا حفظ کنیدتاپیروز وسرافرازباشیدودیگر انکه قران رابیاموزیدوبدیگران یاددهید.امام بزرگوارمان را فراموش نکنید.سخنان گرانمایه اوراگوشداده وبدان عمل نمایید.
امابعدسلام به خانواده گرامی ومهربانم هرچنددورشدن ازشما برایم مشکل بود ولی دوری ازقران وامام برایم مشکلترازدوری شمابوده است ومن بسوی خدا میشتابم خدایی که مراافرید وبازگشتم بسوی اوست.
پدرومادرعزیزامیدوارم ازاینکه ازشما جداشدم وبه جبهه رفتم ناراحت نباشیدچون وظیفه من بود.این راهی بودکه من خود انتخاب کرده بودم وآزادانه دران قدم گذاردم واگرداین راه شهید شدم که راه اسلام وامام است برایم هیچ گریه وزاری نکنید. بلکه بجای ان از خدابرایم طلب مغفرت نمایید.

احمد دوران

زمان، زمان خودنمایی بود و تیمور این نکته را خیلی خوب دریافته بود. با بر کناری سرلشکر [فرهاد] دادستان، از فرمانداری نظامی تهران، بختیار به جای او نشست تا با سرکوب مخالفان، در چشم و دل شاه و امریکا، جایی برای خود دست و پا کند. فردوست دراین باره، چنین گفته است:
تیمور بلافاصله به دستور آمریکایی‌ها فرمانداری‌ نظامی تهران را ایجاد کرد و قدرت واقعی را به دست گرفت. او دیگر آن جوان زن و بچه دوست ایلیاتی نبود و مست قدرت شده بود. در مقام فرمانداری نظامی تهران، بیدادها کرد و هر کس را که امریکا و انگلیس و محمدرضا می‌خواست، از دم تیغ گذراند.
توده‌ای‌ها را قلع و قمع کرد، فدائیان اسلام را به طرز فجیعی به جوخه اعدام تحویل داد. پادگان مرکز 2 زرهی را به یک شکنجه خانه تمام و کمال تبدیل کرد و به جان دختران و زنان، خرس انداخت او حتی از اذیت و آزار پیرمرد محترمی چون آیت‌الله کاشانی نیز فروگذاری نکرد. بدین ترتیب، بدویت ایلیاتی او در سایه قدرت مطلقه، به توحش کامل تبدیل شد.
(م 11/ ص 417)

منبع: تاریخ پهلوی ج 13

حضرت امام حسین (علیه السلام) فرمودند:

سَبْعَةُ أشْیاء لَمْ تُخْلَقْ فى رَحِم: فَأوّلُها آدَمُ((علیه السلام))، ثُمَّ حَوّاء، وَ الْغُرابُ، وَ كَبْشُ إبْراهیم((علیه السلام))، وَ ناقَةُ اللهِ، وَ عَصا مُوسى ((علیه السلام))، وَ الطَّیْرُالَّذى خَلَقَهُ عیسىَبْنُ مَرْیَم (علیهما السلام)

ضمن جواب سؤال هاى پادشاه روم، فرمود: آن هفت موجودى كه بدون خلقت در رحم مادر، آفریده شده اند، عبارتند از:
حضرت آدم (علیه السلام) و همسرش حوّاء.
و كلاغى كه براى راهنمائى دفن هابیل آمد.
و گوسفندى كه براى قربانى، به جاى حضرت اسماعیل(علیه السلام) آمد.
و شترى كه خداوند براى پیامبرش، حضرت صالح فرستاد.
و عصاى حضرت موسى (علیه السلام).
و هفتمین موجود آن پرنده اى بود كه توسّط حضرت عیسى (علیه السلام)آفریده شد.

تحف العقول: ص 174، و بحارالأنوار: ج 10، ص 137، ح 4.

چوپانی مشغول چراندن گله گوسفندان خود در یك مرغزار دور افتاده بود. ناگهان سر و كله ی یك اتومبیل جدید كروكی از میان گرد و غبار جاده های خاكی پیدا شد. راننده ی آن اتومبیل كه یك مرد جوان بسیار شیک پوش، با لباس های مارک دار سرش را از پنجره اتومبیل
بیرون آورد و پرسید: اگر من به تو بگویم كه دقیقا چند راس گوسفند داری، یكی از آنها را به من خواهی داد؟
چوپان نگاهی به جوان تازه به دوران رسیده و نگاهی به رمه اش كه به آرامی در حال چریدن بود، انداخت و با وقار خاصی جواب مثبت داد.
جوان، ماشین خود را در گوشه ای پارك كرد و كامپیوتر Notebook خود را به سرعت از ماشین بیرون آورد، آن را به یك تلفن راه دور وصل كرد، روی اینترنت وارد صفحه ی NASA شد، جایی كه می توانست سیستم جستجوی ماهواره ای (GPS) را فعال كند. منطقه ی چراگاه را مشخص كرد، یك بانك اطلاعاتی با 60 صفحه ی كاربرگ Excel به وجود آورد و فرمول پیچیده ی عملیاتی را وارد كامپیوتر كرد. بالاخره 150 صفحه ی اطلاعات خروجی سیستم را توسط یك چاپگر مینیاتوری همراهش چاپ كرد و آنگاه در حالی كه آنها را به چوپان می داد، گفت: شما در اینجا دقیقا 1586 گوسفند داری.
چوپان گفت: درست است. حالا همان طور كه قبلا توافق كردیم، می توانی یكی از گوسفندها را ببری.
آنگاه به نظاره ی مرد جوان كه مشغول انتخاب كردن و قرار دادن آن گوسفند در داخل اتومبیلش بود، پرداخت. وقتی كار انتخاب آن مرد تمام شد، چوپان رو به او كرد و گفت: اگر من دقیقا به تو بگویم كه چه كاره هستی، گوسفند مرا پس خواهی داد؟
مرد جوان پاسخ داد: آری! چرا كه نه؟
چوپان گفت: تو یك مشاور هستی.
مرد جوان گفت: راست می گویی، اما به من بگو كه این را از كجا حدس زدی؟
چوپان پاسخ داد: كار ساده ای است. بدون اینكه كسی از تو خواسته باشد، به اینجا آمدی. برای پاسخ دادن به سوالی كه خود من جواب آن را از قبل می دانستم، مزد خواستی. مضافا اینكه هیچ چیز راجع به كسب و كار من نمی دانی، چون به جای گوسفند، سگ مرا برداشتی!