تبیان، دستیار زندگی

اي خداي بزرگ . مگر مرتكب چه گناه نابخشودني شده ام كه اينگونه بايد هر زمان در آه و ناله و درد و غم اسير باشم . توئي كه بمن قلب و احساس داده اي و توئي كه فرمودي دوست بداريد و محبت و وفا را شعار خويش سازيد .

توئي مرا كه تشنه محبت بودم در سر راه او قرار دادي و چشمهاي جادوئي افسونگرش را كه شايد زيباترين و گوياترين پديده قدرت تو است بر من دوختي از آن لحظه در اشك و خون و خستگي و دل مردگي روز افزون غوطه ور شده ام نه توفيقي مي يابم و نه تائيدي مي بينم راه بازگشت ندارم و رهگذارم پر از ظلمت و چاه و تباهي است .

ترا به فضل قديمت سوگند ميدهم كه گشايشي بنما و دري بگشا و بر جواني و ناكامي ام رحمتي كن......

اي رفته باز گرد . بيا و ببين در اين زمان كوتاه و زودگذر چه به من آمده و شمع وجودم چگونه در شبهاي فراق گداخته و سوخته و جانم شيون آموخته چشم هاي اشكبارم منتظر به راه تو دوخته شده و لحظه اي يادت شادم نميگذارد بيا و بنگر كه سراي دلم ماتمكده اي خونبار گشته روحم در كارزار با رنج ها خسته و عليل گرديده و كلبه خاموشم استراحتگاه جغدها شده

شامها با ناله پرندگان نوحه سراي شب ميگريم

صبح ها با زاري مرغ سحر از ديده خون مي چكانم و آه مي كشم و روزها در ميخانه ها غريب وار دل مستان بي خبر نا آشنا را مي سوزانم

زيباي من هنوز قلبم از شراب عشق ديوانه است

باز گرد.....

در خلوت زندگي ، تحمل دلتنگي هايي كه مدام به پنجره دل ما تلنگر مي زنند آسان نيست ... خاطرات شيرين روي ريل ذهن ما به سرعت ثانيه مي گذرند و ما دلتنگ آن چيزهايي مي شويم كه روزي لحظه هاي دلپذيري مي آفريدند . يكي در اين گذر ، دلش براي آدمهايي تنگ مي شود كه در بخشي از خاطراتش جا خوش كرده اند . ديگري دلتنگ آواهايي است كه از دور حواسش را مي نوازند آن يكي وقتي در آينه مي نگرد ، دلش براي شب از دست رفته گيسوانش تنگ مي شود و براي همه ي آن روزها ، ماها و سالهايي كه به تدريج شفافيت هايش را به آنها سپرده است .

من اما لابه لاي اين حال و هوايي كه ماندن و نفس كشيدن را معنا مي كند گاه دلم براي رفتن تنگ مي شود!!!

امشب دلتنگ خاطراتي شده ام كه پشت سر جا مانده اند و بي تاب آرزو هايي كه از روبرو مي گريزند ...

شايد آخر دنيا آخر آرزوها باشد و همه آرزو ها رنگ تحقق بگيرند و شايد تا همين چند ثانيه ديگر آخر دنيا شود.

و روياي فرشته شدن همه آدمها كه هميشه ذهنم را قلقلك مي دهد تحقق يابد ...

آدمهايي كه الان هم روي زمين خاكي كنار ما هستند و ما آنقدر از حقيقت آنها فاصله داريم و آنقدر زميني شده ايم ، كه گاه يادمان مي رورد لازم نيست همه فرشته ها بال داشته باشند.

بيراهه راههايي كه رفته ايم را به گذشته بسپار و گذشته را به باد...

راه زندگي براي هيچكس رو به گذشته نبوده است