تبیان، دستیار زندگی

ای صمیمی ای دوست

گاه بی گاه لب پنجره خاطره ام می آیی

ای قدیمی ای خوب تو مرا یاد کنی یا نکنی

من به یادت هستم

 

آرزویم همه سرسبزی توست

Nesfe jahan

 

اگر اهل حالی

اکر خیلی باحالی

یه نظر بده ببینم در چه حالی؟

میون چند تا اتاقک سوت و کور خسته و خاموش

یه نفر نشسته تنها انگاری شده فراموش 

دو تا چشم بارون نم نم میزنه به روی گونه

 چقدر این دل غصه داره آه فقط خدامیدونه

میگن باید مهربون باشی به دیگران کمک کنی اگه بهت بدی کردند جوابشون را با خوبی بدهی ولی قبول دارید بعضیها واقعا ارزش محبت کردن ندارند ولی امان از این دلهای مثل دل من که نمیتونند دل کسی را بشکنند

در انتهای حیات ما بدین سنجیده نخواهیم شد:

چند مدرک دانشگاهی دریافت کرده ایم

چقدر از مادیات دنیا برای خود اندوخته ایم

ما بر این اسس سنجیده خواهیم شد:

من تشنه بودم تو مرا سیراب کردی

عریان بودم و تو مرا پوشاندی

بی خانمان بودم و تو مرا اسکان دادی

تشنه نه تشنه آب بلکه تشنه محبت

عریان ولی نه فقط از برای لباس بلکه عریان از عزت و احترام

بی خانمان ولی نه در طلب خانه ای ا ز خشت خام

بلکه به سبب خروج از عوالم انسانی

پس جسورانه عشق بورز احترام کن و بپذیر

 

 

 

 

امام علی (ع)می فرمایند:

زبانت را در خزینه قرار بده و خوب حفظ کن

همانطور که از طلا و نقره خود محافظت میکنی

زیرا چه بسا کلمه ای سخن گفتن(نابجا و نا مناسب) نعمتی را از تو می گیرد

و نقمت و بلایی را بر تو فرو می فرستد 

سلام دوستان تبیانی گلم من تازه واردم

به من نمیگید خوش اومدی

رفتی و دلم شکستی این دل شکسته بهتر

پوسیده رشته عشق از هم گسسته بهتر

من انتقام دل را هرگز نگیرم از تو

ای رفته راه نا حق در خون نشسته بهتر