تبیان، دستیار زندگی

مردی تخم عقابی را پیدا کرد و آن را در لانه مرغی گذاشت.

 عقاب با بقیه جوجه ها از تخم بیرون آمد و با آنها بزرگ شد.

 در تمام زندگیش، او همان کارهایی را انجام داد که مرغها می کردند.

 برای پیدا کردن کرمها و حشرات، زمین را می کند و قدقد می کرد و گاهی هم با دست و پا زدن بسیار، کمی در هوا پرواز می کرد.

 سالها گذشت و عقاب پیر شد.

 روزی پرنده با عظمتی را بالای سرش بر فراز آسمان ابری دید.

 او با شکوه تمام، با یک حرکت ناچیز بالهای طلاییش، برخلاف جریان شدید باد پرواز می کرد.

 عقاب پیر، بهت زده نگاهش کرد و پرسید: این کیست؟"

همسایه اش پاسخ داد: این عقاب است _ سلطان پرندگان. او متعلق به آسمان است و ما زمینی هستیم.

 عقاب مثل مرغی زندگی کرد و مثل مرغ مرد. زیرا فکر می کرد مرغ است!!

ما چه کسی و کجایی هستیم؟

همه روز روزه بودن همه شب نماز خواندن

شیخ بهایی

 عشق یعنی دوستی و دیوانگی

 عشق یعنی یک جهان بیگانگی

 عشق یعنی شب نخفتن تا سحر 

 عشق یعنی سجده با چشمان تر

 عشق یعنی سر به دار آویختن

 عشق یعنی اشک حسرت ریختن

 عشق یعنی دیده بر در دوختن

 عشق یعنی در فراغش سوختن

 عشق یعنی انتظار و انتظار

 عشق یعنی هرچه بینی عکس یار

 عشق یعنی شاعری دل سوخته

 عشق یعنی آتشی افروخته

 عشق یعنی با گلی گفتن سخن

 عشق یعنی خون لاله بر چمن

 عشق یعنی قطره را دریا شدن

 عشق یعنی همچو من شیدا شدن

 عشق یعنی بهترین حسن ختام

 عشق یعنی قطعه شعری نا تمام

تقدیم به خوبی های تمام مادران دنیا
داستان من از زمان تولّدم شروع می‎ شود. تنها فرزند خانواده بودم؛ سخت فقیر بودیم و تهی‎دست و هیچگاه غذا به اندازه کافی نداشتیم. روزی قدری برنج به دست آوردیم تا رفع گرسنگی کنیم. مادرم سهم خودش را هم به من داد، یعنی از بشقاب خودش به درون بشقاب من ریخت و گفت،: "فرزندم برنج بخور، من گرسنه نیستم." و این اوّلین دروغی بود که به من گفت.
 

زمان گذشت و قدری بزرگتر شدم. مادرم کارهای منزل را تمام می‎کرد و بعد برای صید ماهی به نهر کوچکی که در کنار منزلمان بود می‏رفت. مادرم دوست داشت من ماهی بخورم تا رشد و نموّ خوبی داشته باشم. یک دفعه توانست به فضل خداوند دو ماهی صید کند. به سرعت به خانه بازگشت و غذا را آماده کرد و دو ماهی را جلوی من گذاشت. شروع به خوردن ماهی کردم و اوّلی را تدریجاً خوردم.
 

قدری بزرگتر شدم و ناچار باید به مدرسه می‎رفتم و آه در بساط نداشتیم که وسایل درس و مدرسه بخریم. مادرم به بازار رفت و با لباس‎فروشی به توافق رسید که قدری لباس بگیرد و به در منازل مراجعه کرده به خانم‎ها بفروشد و در ازاء آن مبلغی دستمزد بگیرد. 
 

شبی از شب‎های زمستان، باران می‏بارید. مادرم دیر کرده بود و من در منزل منتظرش بودم. از منزل خارج شدم و در خیابان‎های مجاور به جستجو پرداختم و دیدم اجناس را روی دست دارد و به در منازل مراجعه می‎کند. ندا در دادم که، "مادر بیا به منزل برگردیم؛ دیروقت است و هوا سرد. بقیه کارها را بگذار برای فردا صبح."لبخندی زد و گفت: "پسرم، خسته نیستم." و این دفعه سومی بود که مادرم به من دروغ گفت.
 

به روز آخر سال رسیدیم و مدرسه به اتمام می‎رسید. اصرار کردم که مادرم با من بیاید. من وارد مدرسه شدم و او بیرون، زیر آفتاب سوزان، منتظرم ایستاد. موقعی که زنگ خورد و امتحان به پایان رسید، از مدرسه خارج شدم. مرا در آغوش گرفت و بشارت توفیق از سوی خداوند تعالی داد. در دستش لیوانی شربت دیدم که خریده بود که من موقع خروج بنوشم. از بس تشنه بودم لاجرعه سر کشیدم تا سیراب شدم. مادرم مرا در بغل گرفته بود و "نوش جان، گوارای وجود" می‏گفت.

 

تا كه پرسیدم ز منطق عشق چیست

                در جوابم این چنین گفت و گریست

 لیلی و  مجنون همه افسانه اند

              عشق تفسیری ز زهرا و علیست

 سالروز پاکترین، زلالترین، شادترین و مقدس ترین پیوند هستی مبارکباد .

 قلب تو کبوتر است؛

بالهایت از نسیم؛ 

قلب من سیاه و سخت؛

 قلب من شبیهِ.... بگذریم 

دور قلب من کشیده اند یک ردیف سیم خاردار؛ 

پس تو احتیاط کن جلو نیا برو کنار توی این جهان گُنده هیچ کس با دلم رفیق نیست؛ 

فکر می کنی چاره دلی که جوجه تیغی است چیست؟! 

مثل یک گلوله جمع می شود جوجه تیغی دلم؛ 

نیش می زند به روح نازکم،

تیغ های تیز مشکلم راستی تو جوجه تیغی دل مرا،

توی قلبت راه می دهی؟ 

او گرسنه است و گمشده،

تو به او پناه می دهی؟ 

باورت نمی شود ولی جوجه تیغی دلم،

زود رام می شود تو فقط سلام کن،

تیغ های تند و تیز او با سلام تو تمام  میشود...