تبیان، دستیار زندگی

گفت و گو با خدا

_ بار الهی چه عملی از بندگانت بیش از همیشه تو را به تعجب وا می دارد؟

  _ این که شما سلامتی خود را فدای مال اندوزی می کنید و سپس تمام دارایی خود را صرف باز یابی سلامتی می نمایید.

  _ این که شما تمام کودکی خود را در آرزوی بزرگ شدن به سر می برید و دوران پس از آن را در حسرت بازگشت به کودکی می گذرانید.

  _ این که شمابه قدری نگران آینده اید که حال را فراموش می کنید در حالی که نه حال را دارید و نه آینده را.

  _ این که شما طوری زندگی می کنید که گویی هرگز نخواهید مرد و چنان گور های شما را گرد و غبار فراموشی در بر می گیرد که گویی هرگز زنده نبوده اید.

_ پروردگارا چه بیاموزیم ؟

  _بیاموزید که مجروح کردن قلب دیگران بیش از دقایقی طول نمی کشد ولی برای التیام بخشیدن به آن سال ها وقت نیاز است.

  _بیاموزید که هرگز نمی توانید کسی را مجبور به دوست داشتن خود بکنید زیرا عشق و علاقه دیگران به شما آینه ای از کردار و اخلاق شماست. 

  _بیاموزید که هرگز خود را با دیگران مقایسه نکنید از آن جا که هر یک از شما به تنهایی بر حسب شایستگی های خود مورد قضاوت و داوری ما قرار می گیرید. 

  _بیاموزید که دوستان واقعی شما کسانی هستند که با ضعف ها و نقص های شما آشنایند ولی شما را آن گونه که هستید دوست دارند.

  _بیاموزید که داشتن چیزهای قیمتی و نفیس به زندگی شما بها نمی دهد بلکه آن چه با ارزش است بودن افراد بیشتر در زندگی شماست. 

  _بیاموزید که دیگران را در برابر خطا و بی مهری که نسبت به شما وامی دارند مورد بخشش خود قرار دهید و این عمل پسندیده را با ممارست بیش در خود تقویت کنید.

  _بیاموزید که در برابر خود فقط  به عفو و بخشش دیگران بسنده نکنید آن گاه که مورد آمرزش وجدان خود قرار گرفتید راضی و خوشنود شوید.

  _بیاموزید که دو نفر می توانند به یک چیز نگاه کنند ولی برداشت آن دو از آن هیچگاه یکسان نخواهد بود.

  _بیاموزید که توانگر کسی نیست که بیش تر دارد بلکه آن است که خواسته های کمتری دارد .

ای بنده من به خاطر داشته باش که مردم گفته های تو را فراموش می کنند

مردم کرده های تو را نیز از یاد خواهند برد ولی

هرگز احساس تو را نسبت به خویش از خاطر نخواهند برد.

بدان!همان كسى كه گنجهاى آسمانها و زمین در اختیار دارد بتو اجازه دعا و درخواست را داده است و اجابت آن را نیز تضمین نموده،بتو امر كرده كه ازاو بخواهى تا بتو عطا كند و از او در خواست رحمت نمائى، تا رحمتش را بر تو فرو فرستد خداوند بین تو و خودش را كسى قرار نداده كه حجاب و فاصله باشد و تورا مجبور نساخته كه بشفیع و واسطه‏اى پناه ببرى. و مانعت نشده كه اگر كارخلافى نمودى توبه كنى در كیفر تو تعجیل ننموده و در انابه و بازگشت ‏بر تو عیب‏ نگرفته است. در آنجا كه فضاحت و رسوائى سزاوار تو است، تو را رسوا نساخته ‏و براى بازگشت و قبول توبه شرائط سنگینى قائل نشده است در جریمه با تو به مناقشه ‏نپرداخته و تو را از رحمتش مایوس نساخته است‏ بلكه باز گشت تو را از گناه حسنه ‏و نیكى قرار داده، گناه و بدیت را یك، و نیكیت را ده بحساب آورده است ‏و در توبه و باز گشت و عذر خواهى را برویت گشوده است پس آنگاه كه ندایش كنى ‏بشنود، و آن زمان كه با او نجوانمائى سخنت را میداند، پس حاجتت رابسوى او مى‏برى، و آن چنانكه هستى در پیشگاه او خود را نشان مى‏دهى. هر گاه بخواهى با او درد دل مى‏كنى و ناراحتى و مشكلاتت را در برابر او قرارمى‏دهى از او در كارهایت استعانت مى‏جوئى، و از خزائن رحمتش چیزهائى رامى‏خواهى كه جز او كسى قادر باعطاء آن نیست: مانند عمر بیشتر، تندرستى بدن، و وسعت روزى، بار دیگر تاكید مى‏كنم‏ كه خداوند كلیدهاى خزائنش را در دست تو قرار داده، زیرا بتو اجازه داده كه‏ از او در خواست كنى، بنابر این هر گاه خواستى، مى‏توانى بوسیله دعا درهاى ‏نعمت‏خدا را بگشائى، و باران رحمت ‏خدا را فرود آورى.

اما هرگز نباید از تاخیر در اجابت دعا مایوس گردى زیرا بخشش به ‏اندازه نیت است‏گاه مى‏شود كه اجابت‏ بتاخیر میافتد تا اجر و پاداش و عطاى در خواست‏ كننده بیشتر گردد و گاه میشود كه در خواست میكنى اما اجابت نمیگردد درحالیكه بهتر از آن بزودى، و یا در موعد مقررى بتو عنایت‏خواهد شد و یا اینكه‏ بخاطر چیز بهترى این خواسته ‏ات بر آورده نمى‏شود زیرا چه بسا چیزى رامى‏خواهى كه اگر بتو داده شود موجب هلاكت دین تو مى‏شود. روى این اصل ‏باید خواسته تو همیشه چیزى باشد كه جمال و زیبائیش برایت ‏باقى و وبال و بدیش از تو رخت ‏بربندد،مال براى ‏تو باقى نمى‏ماند و تو نیز براى آن باقى نخواهى ماند.(نهج البلاغه نامه 31)