تبیان، دستیار زندگی

آرزویم این است نرود اشک در چشم تو هرگز مگر از شوق زیاد.... نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز... و به اندازه ی هر روز تو عاشق باشی...عاشق آنکه تو را میخواهد...و به لبخند تو از خویش رها میگردد...و تو را دوست بدارد به همان اندازه ، که دلت میخواهد

خسته ام از آرزوها،آرزوهای شعاری

شوق پرواز مجازی، بالهای استعاری

لحظه های کاغذی را روز و شب تکرار کردن

خاطرات بایگانی، زندگی های اداری

آفتاب زرد و غمگین، پله های رو به پایین

سقفهای سرد و سنگین، آسمانهای اجاری

عصر جدولهای خالی، پارکهای این حوالی

پرسه های بی خیالی، نیمکتهای خماری

رونوشت روزها را روی هم سنجاق کردم

شنبه های بی پناهی، جمعه های بی قراری

عاقبت پرونده ام را با غبار آرزوها

خاک خواهد بست روزی باد خواهد برد باری

روی میز خالی من صفحه ی باز حوادث

در ستون تسلیتها نامی از ما یادگاری

قیصر امین پور

سنگی که طاقت ضربه های تیشه رو نداره نمیتونه تندیسی زیبا بشه، فقط یک بار فرصت داری تا از وجودت تندیس بسازی،پس از زخم تیشه خسته نشو.

شاید خدا اینطور خواسته است بسیاری از افراد نا مناسب را بشناسی و بعد شخصیت مناسب را . به این ترتیب وقتی او را یافتی بهتر میتوانی شکر گذار باشی.

هرگز لبخند را ترک مکن حتی وقتی که عصبانی هستی.... چون هر کس ممکن است عاشق لبخند تو شود.