این هم از امروز
وقتی روبروی دفتر سازمان ملل ایستاده بودیم همینطور چشمای انتظارمونو دوخته بودیم به راه تا بقیه مردم هم هم تواونجا ببینیم
انتظار فایده ای نداشت ساعت تقریبا ده یازده دوازده سیزده بود که با جمعیت کمی که داشتیم مراسم رو شروع کردیم
مشدی های قدیمی زیاد در این رابطه تو باغ نیستن برا همین جمعیتمون زیاد
نمی شد
مراسمو به خوبی شروع کردیم و با اون جمعیت کم به پایون رسوندیم
به امید بهتر برگزار شدن این مراسم در سالهای بعد مثل این چشم ِ انتظار امروز خواهیم بود!
نه ببخشید شوخی کردم
(حالا جدی) به امید برگزاری بهتر این تجمعات شمارو به خدا می سپارم .
ماجرا از این قرار قرار بود که...
در اواسط سال80 (2001م)، ماموران اطلاعاتي آمريکا ادعا کردند ايران جداي از نيروگاه اتمي بوشهر که با مشارکت روسيه به منظور توليد برق در حال ساخت است، داراي برنامه و تأسيسات هسته‌اي نظامي است. آنان به خبرنگاران گفتند که تأسيسات هسته‌اي اصلي ايران، نظامي است و نه در نيروگاه آب سبک بوشهر، بلکه در «اماکن نظامي» قرار دارد. در بهمن ماه سال 80 (ژانويه 2002م)، جورج بوش رئيس جمهور آمريکا، چند ماه بعد از حملات يازده سپتامبر 2001(20شهريور 80)، سه کشور ايران، عراق و کره شمالي را «محور شرارت» ناميد و مدعي رسالت مذهبي و تاريخي ايالات متحده آمريکا، براي برخورد و مقابله با اين سه کشور شد.
در مرداد ماه 81 (اوت 2002)، عليرضا جعفرزاده نماينده سازمان منافقين (مجاهدين خلق) با برگزاري يک کنفرانس خبري، نتيجه جاسوسي هاي سازمان خود را با ارائه تصاويري از سايت نيروگاه‌هاي اتمي نطنز و اراک، افشا کرد و اعلام شد که جمهوري اسلامي ايران در نطنز و اراک، تأسيسات غني سازي اورانيوم و رآکتور آب سنگين ساخته است.
در شهريور81 (سپتامبر 2002م)، دولت روسيه پس از اتمام عمليات سازه‌هاي نيروگاه بوشهر، مقدمات ساخت رآکتور اين نيروگاه را آغاز کرد و وعده داد که اين نيروگاه تا آخر سال 82 ( 2003م) تکميل و برق آن وارد مدار شود. در آذر ماه 81 (دسامبر 2002م)، دولت آمريکا ايران را به تلاش براي توليد تسليحات اتمي متّهم و تصاويري ماهواره‌‌اي منتشر کرد که تأسيسات اتمي در نطنز و اراک را نشان مي داد. رسانه هاي آمريکايي ادعا کردند اين تأسيسات کاربرد نظامي دارد. در مقابل، بلافاصله ايران به اين تبليغات پاسخ داد و تأکيد کرد که فناوري هسته‌اي ايران صرفاً صلح‌آميز و مبتني بر توانمندي بومي است. از اين مرحله به بعد، پرونده ايران در آژانس بين المللي انرژي اتمي (IEA) گشوده شد.
جنگ رسانه اي در چالش هسته اي عليه ايران
وقتي درسال 1996 كتاب Strategic Information Warfare به سفارش دفتر وزير دفاع آمريكا (OSD) و توسط مؤسسه تحقيقات دفاع ملي آمريكا «رند» (Rand) نگاشته مي شد، اهميت بهره گيري از فنون اطلاعاتي (خبري) درمقوله نبردهاي استراتژيك به اهميت امروز نبود. گذشت زمان باعث دكتريناليزه شدن تئوري «جنگ اطلاعات استراتژيك» درسطوح عملياتي گرديد و اينك «عمليات اطلاعاتي» به عنوان بخشي از «عمليات رواني» با بهره گيري از فنون متعدد نظير «بمباران حجيم خبري» به ايفاي نقش حياتي و تعيين كننده در صحنه منازعات جهاني پرداخته و نقشي برجسته در قدرت بازيگران عرصه بين الملل و تعاملات عناصر دخيل در آن بازي مي كند.
آمريكا كه تجربه وحشتناك «ناهمراهي افكار عمومي با پديده جنگ» را در صحنه ويتنام از نزديك مشاهده نموده است به منظور پرهيز از تبعات دومين «عارضه ويتنام» از تبليغاتpropaganda يعني «ستون ششم» در عمليات نظامي خود به شدت بهره مي برد و بدين منظور از به كارگيري همه گونه رفتار سخيف رسانه اي نظير سانسور، دروغ، كتمان حقايق و... ابائي نمي كند تا «افكارعمومي» را به عنوان حساس ترين رقيب خود، همواره در كنار خود داشته باشد نه در مقابلش!
اگر افكار عمومي را به معناي «واكنش گسترده توده جامعه نسبت به حوادث و جرياناتي كه اغلب افراد آن مجموعه آنها را حياتي و مهم تلقي مي كنند» فرض نموده و از سوي ديگر قدرت تأثيرگذاري رسانه ها در خلق يا رفع چنين واكنش هايي را مد نظر قرار دهيم؛ توان فوق العاده انگيزشي رسانه به عنوان «سائقه بي رقيب» در جهت دهي به تمايلات، رفتارها و احساسات مخاطبين- كه اتفاقا درشعاع اثر آرگومان آن قرار دارند- اهميتي دوچندان مي يابد.
در جهان كنوني كه جهانيان، محيط پيراموني خويش را از دريچه رسانه ها مي نگرند، نقش واژگونه نمايي گونه هاي واژگان توسط ابزار رسانه اي درخلق آني آثار تبعي مطلوب نظر «رسانندگان» به خوبي متبادر مي گردد.
از اين رو رسانه ها كه اصالتا راويان وقايعند به «خالقان حوادث» بدل گرديده اند و طراحان «هندسه جمعي» با اين چنين ابزاري دقيق به جهت دهي خيزش هاي منتجه ناشي از سيلان اطلاعات، در راستاي «مهندسي اجتماع» به سمت و سوي مطلوب خويش مي پردازند.
نقش همراهي افكار عمومي با افكار و منافع نظام سلطه در پيشبرد اهداف استعماري، آنان را وامي دارد تا برخلاف رسالت اطلاع رساني صحيح آن و با سوءاستفاده از رسانه ها از اين ابزار خدوم به عنوان سربازي مطيع در هژموني استيلاجوي خويش بهره بگيرد.
نمونه بارز اين امر در فضاسازي سنگين رسانه اي بر عليه كاركرد صلح آميز فعاليت هاي هسته اي كشورمان به خوبي محسوس است و اين درحالي است كه غول هاي رسانه اي جهان نظير آسوشيتدپرس، يونايتدپرس، رويترز، فرانس پرس و... با كاركرد توليد و پخش بالغ بربيش از 49 ميليون كلمه در روز، عملا كار «پمپاژ القائيات خويش» را به نحو احسن انجام مي دهند و توان فوق العاده اي در راست انگاري انگاره هاي القائي خويش دارند. مقابله با چنين جو سنگين، كاري بس شگرف و مشكل مي نمايد. در چنين وضعيتي بخش اعظمي از توان فكري- ديپلماتيكي جمهوري اسلامي معطوف به زدودن ابهامات منتجه و صرف شفاف سازي اذهان گرديده، عملا قدرت مانور روي هر مؤلفه ديگر غير از مقوله شفاف سازي از ايران سلب مي گردد. تعليق خود خواسته غني سازي اورانيوم و تعطيلي موقت داوطلبانه فعاليت هاي صلح آميز تأسيسات نطنز و اصفهان در همين راستا و با هدف شفاف سازي و اعتمادآفريني درعرصه بين الملل و افكار عمومي صورت پذيرفته بود.
به موازات اين مسئله، ايادي نظام سلطه با افزودن بر حجم تبليغات مسموم خويش در سايت هاي خبري و مراكز تحليلي به تعميق آن فضاي كذايي دامن مي زدند. اين خباثت تاكنون تداوم داشته و با خيانت منافقين فريب خورده داخلي و خارج نشين ادامه خواهدداشت، اما آنچه كه مسلم است پاسخگويي فوري، متقن و مدبّرانه به اتهامات مزبور ضمن خنثي سازي آثار تبليغات مسموم هژموني غرب، بستر شكوفايي اميد را در دل ملل محروم و آزاده جهان در قطع زنجيرهاي وابستگي فراهم خواهد آورد. نخست به عنوان يك نمونه خوب است نظري برمقدمه كتاب «Iran’s Developing Military Capabilities »بيافكنيم كه به قلم «آنتوني كردزمن» تحليلگر نظامي شبكه ABC نيوز آمريكا درتاريخ اوائل خردادماه 1384 نوشته شده و توسط مؤسسه صهيونيستي CSIS (مركز مطالعات استراتژيك بين المللي) به چاپ رسيده است.
«مؤسسه CSIS دربخش «سري مباحث پرمعنا» از انتشارات خود كتاب فوق را چنين معرفي مي نمايد:
«ايران در مقايسه با زمان شاه و دوران جنگ ايران- عراق، يك قدرت نظامي خيلي كم پيشرفت يافته است. با اين حال به آرامي نيروهاي رزمي متعارف خويش را اصلاح مي كند و اكنون «تنها قدرت نظامي منطقه اي» است كه براي ثبات خليج فارس تهديد نظامي متعارف جدي به شمار مي رود، ايران ظرفيت هاي معناداري براي «جنگ نامتقارن» دارد و تهديدي فزاينده براي مقوله تكثير سلاح هاي هسته اي است و شواهدي شايان توجه وجود دارد كه نشان مي دهد ايران در مقوله قدرت، سلاح هاي موشكي دور برد و تنوع سلاح هاي كشتار جمعي خويش را توسعه داده است.
اين كشور هرگز نگهداري سلاح هاي شيميايي خويش را به طور شفاف آشكار نساخته است و وضعيت برنامه هاي تسليحاتي بيولوژيكي اش ناشناخته مي باشد. افشاسازي آژانس بين المللي انرژي اتمي درسال 2002 مشخص كرد كه احتمال دارد ايران به جست و جو و دنبال كردن تسليحات هسته اي به طور مخفيانه ادامه دهد.
کلاغ؛نه به خاطر سیاهیش به خاطر یک رنگیش
کرم خاکی؛نه به خاطر کرم بودنش به خاطر خاکی بودنش
آب؛نه به خاطر بی رنگیش به خاطر پاک و زلال و شفاف بودنش
دیوار؛نه به خاطر سفیدیش به خاطر اینکه هر چی مردو نامرده بهش تکیه میدن.
