گريه کردم تابدونی زندگی بی غم نمی شه اگه دستم روبگيری ازغرورت کم نمی شه سفر کردم که ازيادم بری ديدم نمی شه آخه عشق يه عاشق با نديدن کم نمی شه
Regards : Unique
مرده ام در کوچه های بی کسی. سنگ قبرم را نمي سازد کسی. سوختم خاکسترم را باد برد. بهترين يارم مرا از ياد برد
هر چند مال من نشدی ولی ازت خیلی چیزا یاد گرفتم. یاد گرفتم به خاطر کسی که دوسش دارم باید دروغ بگم. یاد گرفتم هیچ وقت هیچ کس ارزش شکستن غرورمو نداره. یاد گرفتم تو زندگیم برای اون که بفهمم چقدر دوسم داره هر روز دلشو به بهونه ای بشکنم. یاد گرفتم گریه های هیچ کس رو باور نکنم. یاد گرفتم بهش هیچ وقت فرصت جبران ندم. یاد گرفتم هر روز دم از عاشقی بزنم ولی خودم عاشق نباشم
اين ديوانگيست ... كه از همه گلهای رُز تنها بخاطر اينكه خار يكی از آنها در دستمان فرو رفته است متنفر باشيم ... اين ديوانگيست ... كه همه روياهای خود را تنها بخاطر اينكه يكی از آنها به حقيقت نپيوسته است رها كنی
غريبه وار که آمدی دلم برايت سوخت! با کسی آشنا نبودی اما اکنون از تو دلگيرم که با همه آشنايی و تنها من! برايت غريبه ام
وقتی عقربه های ساعت كوكی بر شانه های شب نمای خويش تابوت لحظه های مرا تشيع می كنند، من كودكانه از شكاف پنجره به انتظار تو غرق در شمارش ستاره ها می شوم
اگه تنها بودی تو تنهاييت احساس كردی كه تنها بنده، تنها فقط تويی ناراحت نباش چون يكی رو داری كه خودش تنهاست اما هيچوقت تنهايی رو برای بنده هاش نمی خواد به اون رجوع كن می بينی كه تنها نيستی
من روی تو يه حساب ديگه باز كرده بودم ...... . ناراحت نشو ولی تازه فهميدم تو يه آدم دو رويی هستی ...... يه روت گله و يه روت ماه ...
مرا صد بار از خود برانی دوستت دارم به زندان هم کشانی دوستت دارم چه سود از مهر ورزیدن چه حاصل از وفا کردن مرا لایق بدانی یا ندانی دوستت دارم ...
دل آدمها مثل يك جزيره دور افتاده ست، اينكه كی واسه اولين بار پا به جزيره می ذاره مهم نيست مهم اون كسيه كه هيچوقت جزيره رو ترك نكنه
