تبیان، دستیار زندگی

چه موقع روحیه افراد عوض می شود؟ 

روحیه اشخاص در سه مورد عوض می شود:

 

هنگام نزدیکی و تقرب به سلاطین.

 

پس از ازدواج.

 

وقت رسیدن به مال.

 اگر کسی در یکی از این مراحل خود را نباخت و اخلاقش عوض نشد، قضاوتش صحیح و معامله اش درست است.

                                                       کشکول شیخ بهائی 

 

 

این راه، راه صلح است که با خدای خود واگذاشته ام

عارفی می گوید: که روزی دزدان قافله ما را غارت کردند؛ پس نشستند و مشغول طعام خوردن شدند.

 

یکی از آنان را دیدم که چیزی نمی خورد و به او گفتم که چرا با آنها در غذا خوردن شریک نمی شوی؟

 

گفت: من امروز روزه ام.

گفتم: دزدی و روزه گرفتن عجب است.

 

گفت: ای مرد! این راه، راه صلح است که با خدای خود واگذاشته ام؛ شاید روزی سبب شود و با او آشنا شدم.

 

آن عارف می گوید: سال دیگر او را در مسجدالحرام دیدم که طواف می کند و آثار توبه از وی مشاهده کردم؛ رو به من کرد و گفت: دیدی که چگونه آن روزه مرا با خدا آشنا کرد. (1)

 

براستی همین طور است و گاه یک عمل صالح انسان را از گناه و تباهی نجات می دهد. پس همه پل ها را پشت سر خود خراب نکنیم، تا برای توبه و بازگشت، راهی داشته باشیم.

 

پی نوشت

 1. کشکول شیخ بهائی

دزد اُردک

 

روزی شخصی خدمت حضرت علی (عیه السلام) آمد و گفت: «یکی از همسایه هایم اردک هایم را دزدیده، ولی دزد را نمی شناسم».

 

حضرت فرمود: «ظهر بیا مسجد تا دزد را نشانت بدهم».

 

حضرت، ظهر در مسجد ضمن صحبت فرمود: «یکی از شماها اردک همسایه را گرفته و به مسجد آمده؛ الآن پر اردک بر سر اوست (منظور حضرت آن بود که پر اردک، روی سر اردک است).

 

حضرت دید یکی از مردم، دست بر سر خود می کشد؛ سپس به آن مرد شاکی فرمود: «دزد اردک را بگیر».

                                                                             (فصلنامه یادگاران ماندگار، شماره 5، تابستان 1384)

پیامک

 

بیا ای دل اندکی بهتر شویم

 

یا که اصلاً آدمی دیگر شویم

 

 

از همین امروز هنگام نماز

 با خدا قدری صمیمی تر شویم

تسبیحات حضرت زهرا (سلام الله علیها)

 

روزی نماز را در محضر مقام معظم رهبری خواندیم. دو مورد از چیزهای جالبی که در آن جا دیدم، عبارت بود از این که معظم له تسبیحات حضرت زهرا (سلام الله علیها) را بعد از نماز خیلی خوب و قشنگ با فاصله، طمأنینه و شمرده شمرده قرائت کردند و دیگر این که بعد از نماز به تربت امام حسین (علیه السلام) دست کشیدند و صورت و محاسن خود را چند مرتبه، به زیبایی متبرک کردند.

                                                                   حجة الاسلام آقاتهرانی (فصلنامه یادگاران ماندگار، شماره 12، بهار 1386)

نهایت حیا

 

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به ابوذر فرمود: ای ابوذر، از خدا حیا کن؛ من به خدائی که جانم در کف اختیار اوست، هر وقت برای تطهیر می روم، سر و روی خود را با لباس می پوشانم و از دو فرشته که با من همراهند، حیا می کنم.

                                                                                                           کشکول شیخ بهائی

چه کنیم تا خدا ما را به خودمان وانگذارد؟ 

سؤال: در دعا می خوانیم: «خدایا، ما را یه لحظه و کمتر از یک لحظه به خودمان وامگذار». چه کنیم تا خدا ما را به خودمان وانگذارد؟

 

توجهات و عنایات پروردگار به بندگان، تنها در اثر اعمال شایسته ای است که از خود آنها سر می زند؛ پس برای اینکه انسان مشمول رحمت الهی گردد و در هر لحظه تحت توجهات او قرار گیرد، باید هر فردی با اراده و اختیار خویش، شایستگی های لازم را در خود به وجود آورد.

 

قرآن کریم درباره طریق دستیابی به این شایستگی ها می فرماید: «یا ایها الذین آمنوا اذکرو الله ذکرا کثیرا» ای کسانی که ایمان آورده اید! خدا را فراوان یاد کنید. (1)

 

برای پرهیز از غفلت زدگی در زندگی مادی و مبارزه با وسوسه های شیطانی که از هر سو در کمین انسان هستند، راهی جز یاد خدا در همه احوال و همه لحظات وجود ندارد، و یاد خدا، همان حضور قلبِ هنگام عبادت، یاد و ذکر او در صحنه های گناه و در نتیجه چشم پوشی و دوری از گناه، شکر و یاد او هنگام وفور نعمت و صبر و شکیبایی و یاد او به هنگام مصیبت و سختی هاست. توجه مداوم به حقیقت برتری که صاحب جمیع صفات کمال است و از هر عیب و نقصی مبرّاست و روح آدمی را به نیکی ها و پاکی ها سوق می دهد و از بدی ها و زشتی ها پاک می گرداند و انسان را به مرتبه ای می رساند، که آیینه صفات کمال الهی می گردد، در همین راستا است.

 

قرآن همچنین می فرماید: «خداوند به وسیله قرآن کسانی را که از رضا و خشنودی او پیروی می کنند، به راه های سلامت هدایت می کند و از تاریکی ها، به سوی روشنایی ها می برد و آنان را به راه راست رهبری می نماید.» (2) و نیز خداوند هر کس را که به سوی او بازگشت (توبه) کند، هدایت می نماید. (3) و آنهایی که در راه او از هر گونه تلاش و مجاهدتی دریغ نورزند و برای رسیدن به حق، همه گونه فداکاری کنند، یقین بدارند که تحت حمایت او قرار می گیرند و امدادهای غیبی شامل حالشان خواهد شد. (4) و کسانی که گام های نخستین هدایت را بردارند، خداوند نیز بر هدایتشان خواهد افزود (5) و حال آنان را بهبود خواهد بخشید. (6)

 

بنابراین، ایمان محکم و قلبی به خدا داشتن در هر حال و هر لحظه و غافل نبودن از یاد و ذکر او، توبه و اِنابه به درگاه او، پیروی از فرمان او و تلاش و کوشش جدی در راه او، لطف و رحمت الهی را در همه لحظات شامل حال انسان می کند.

 

در قرآن کریم از واگذار شدن انسان به خودش، تعبیر به فراموشی شده است، که خداوند انسان را فراموش می کند و این بلا و مصیبت عظیم را نتیجه فراموش کردن خدا، توسط انسان ذکر فرموده. آری! اگر انسان خدا را فراموش کند، خداوند هم انسان را فراموش می کند و او را به خودش وامی گذارد.

 

به جاست که در این باره به ذکر دو حدیث بپردازیم:

 

امام علی (علیه السلام) می فرماید: «عنایت و عطای خداوند به اندازه نیت و حسن انتخاب انسان است.» (7)

 

امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «همانا خداوند مدد رساندن به بندگان را در مسیر تکامل، به اندازه تصمیم و اراده و انتخاب آنها مقدر کرده است و بر این اساس در نظام آفرینش کسی که دارای تصمیم و انتخاب صحیح باشد، مدد خداوند نسبت به او کامل خواهد بود و آن کسی که در انتخاب کوتاهی کند، یاری پروردگار به میزان کوتاهی او از وی دریغ می گردد.» (8)

  

پی نوشت ها

 

1. احزاب، 41

 

2. مائده، 61

 

3. رعد، 27

 

4. عنکبوت، 69

 

5. محمد، 17

 

6. محمد، 5

 

7. غرر الحکم، به نقل از فلسفه وحی نبوت، محمدی ری شهری

 

8. بحارالانوار، ج 70، ص 211، به نقل از همان، ص 221؛ تفسیر نمونه، ج 17

 (نقل از هفته نامه پرتو، شماره 432)

حکایت

 

شخصی به رفیق خود گفت: بیا تا به خانه برویم و نانی و نمکی با هم بخوریم. رفیق خیال کرد که نان و نمک کنایه از اطعمه متعدده است؛ پس با هم رفتند و صاحب خانه چند قرص نان با قدری نمک پیش او گذاشت.

 آن مرد، خواهی نخواهی به خوردن مشغول شد که ناگاه مردی فقیر به در خانه آمده، سؤال نمود. صاحب خانه به او گفت: چیزی حاضر نیست. فقیر الحاح و ابرام می کرد. صاحب خانه به او گفت: برو، والّا تو را با این چوب می زنم!

پس مهمان تاب نیاورد و به فقیر گفت: آن چه می گوید، همان را خواهد کرد و در سخن او تخلفی نیست؛ برو و خود را سالم بدار.

 

طبابت حکیمانه ابو علی سینا

 

در تاریخ آورده اند که شیخ الرئیس ابو علی سینا، حکیم و فیلسوف مسلمان، هوش و نبوغی بی مانند داشت.در اوایل که به طبابت می پرداخت، برای این که برای معاینه زنان نامحرم، با آنان روبرو نشود، دستور می داد ریسمانی مخصوص، به دست زن بیمار ببندند و او از ارتعاشات ریسمان، تعداد نبض و سایر علائم بیمار را حدس می زد.

 

روزی شاگردان تصمیم گرفتند که استاد خود را بیازمایند؛ چون زنی برای معاینه و معالجه نزد حکیم آمد، به دست گربه ای ریسمانی بستند، آن را زیر چادر زن پنهان کرده و سر دیگر ریسمان را به حکیم دادند تا آن زن را معاینه کند و تعداد نبض او را بشمارد.

 

چون حکیم ریسمان را به دست گرفت، گفت: این شخص هیچ مرضی ندارد، فقط به او موش بدهید بخورد!!

                                                                       (فصلنامه یادگاران ماندگار، شماره 5، تابستان 1384)

دامن از خود نگاه دار نه از من

 

عارفی از راهی می گذشت؛ سگی او را دنبال کرد؛ عارف جامه اش را بالا گرفت که به بدن سگ نیالاید؛ سگ زبان حل گشود و گفت:

 

اگر من خشک باشم که دامن تو نجس نخواهد شد و اگر تر باشم به هفت بار شستن پاک خواهم شد؛ ولی تو هر گاه به «خود» آلوده شوی و با آب صد دریا غسل کنی، پاک نخواهی شد؛ پس دامن از خود نگاه دار نه از من.

                                                                                                              کشکول شیخ بهائی