تبیان، دستیار زندگی

زندگی اجبار است ...... دوستی يک بار است.......مرگ اختار

است......اما جدايی بسيار است.......

از زندگي از اين همه تكرار خسته ام

از هاي و هوي كوچه و بازار خسته ام

دلگيرم از ستاره و آزرده ام ز ماه

امشب دگر ز هر كه و هر كار خسته ام

دل خسته سوي خانه تن خسته مي كشم

آوخ ... كزين حصار دل آزار خسته ام

بيزارم از خموشي تقويم روي ميز

وز دنگ دنگ ساعت ديوار خسته ام

از او كه گفت يار تو هستم ولي نبود

از خود كه بي شكيبم و بي يار خسته ام

تنها و دل گرفته و بيزار و بي اميد

از حال من مپرس كه بسيار خسته ام

فال اون دختر كولي تو خيابون يادته ؟

گفت دل شيشه ييم رو مي شكني آسون ‚ يادته؟

تو مي گفتي كه دروغه !‌ ما هميشه با هميم

لحظه ي تلخ جدايي دلامون ‚ يادته ؟

حالا هي نامه ها رو به قاصدك ها مي سپارم

مي نويسم كه هنوزمثل قديم دوست دارم

قاصدك ها توي دست باد ميرن يه جاي دور

من تو هر ترانه يي اسمت رو صد بار ميارم

حالا كه نامه ها رو گم مي كنه نامه رسون

نازنينم !‌ به خودت سلام ما رو برسون

نگو يادت نمياد اون همه حرفاي قشنگ

نگو تكرار نميشن خاطره هاي رنگ به رنگ

حالا من تو هر ترانه مي شكنم هزار دفه

حالا قصه مون شده افسانه ي ماه و پلنگ

تو هميشه دور دوري ‚ من هميشه پا به پات

چشم براه ديدنت ‚ منتظر زنگ صدات

هر جاي قصه كه هستي اين حقيقت رو بدون

يه نفر تا ته دنيا نامه مي فرسته برات

حالا كه نامه ها رو گم مي كنه نامه رسون

نازنينم !‌ به خودت سلام ما رو برسون

قالَ(صلى الله عليه وآله): اَوْصانى رَبّى بِتِسْع: اَوْصانى بِالاْخْلاصِ فِى السِّرِّ وَ الْعَلانِيَةِ، وَ الْعَدْلِ فِى الرِّضا وَ الْغَضَبِ، وَ الْقَصْدِ فِى الْفَقْرِ وَ الْغِنى، وَ اَنْ أعْفُوَ عَمَّنْ ظَلَمَنى، وَ أعطِيَ مَنْ حَرَمَنى، وَ أصِلَ مَنْ قَطَعَنى، وَ اَنْ يَكُونَ صُمْتى فِكْراً، وَ مَنْطِقى ذِكْراً، وَ نَظَرى عِبْراً.
فرمود: پروردگار متعال، مرا به 9 چيز سفارش نمود: اخلاص در آشكار و پنهان، دادگرى در خوشنودى و خشم، ميانه روى در نياز و توانمندى، بخشيدن كسى كه در حقّ من ستم روا داشته است، كمك به كسى كه مرا محروم گردانده، ديدار خويشاوندانى كه با من قطع رابطه نموده اند، و اين كه خاموشيم انديشه و سخنم، يادآورى خداوند; و نگاهم عبرت و پند باشد.

تو اي مرد شبگرد و تنها

بگو از چه كس مي گريزي تو آيا؟

همه شب چه طوفان ، چه آرام

قدم مي زني هم خرامان و هم رام

زماني قدم مي زني زير باران نم نم

و شايد زچشمت اشك مي ريزد كم كم

تو اي مرد شبگرد و تنها

بگو از چه كس مي گريزي تو آيا؟

اگر قصه هايت پر از ماتم و غم

تو تنها نه اي ، نيست چون تو كم

به اطراف خود بنگر تا ديده باشي

تو مردي و بايد كه چون مرد باشي

تو خواهي كه روزي حمايت كني از زنت

همان كس كه روزي شود مونس و همدمت

تو اي مرد شبگرد و تنها

بگو از چه كس مي گريزي تو آيا؟