تبیان، دستیار زندگی

در یک جزیرهء سر سبز و خرم تمامی صفات نیکو و پلید انسان با هم زندگی می کردند  صفاتی چون: دانایی  غرور  ثروت  شهوت  عشق و ... .

 در روزی از روزها دانایی همهء صفات را در یکجا جمع کرد و گفت قرار است سیل عظیمی در جزیره جاری شود و هر کس لوازم ضروری خود را بردارد و در قایقش بگذارد و آماده سیل شود. همه این کار را کردند و باران شدیدی  شرو ع به باریدن کرد و سیل بزرگی براه افتاد. همه در قایق خودشان بودند تا اینکه صدای غرق شدن و کمک خواستن یکی از صفات آمد.  آن محبت بود. عشق بی درنگ به کمک محبت شتافت و قایق خود را در اختیار محبت گذارد  ولی چون قایق جای یک نفر را بیشتر نداشت  محبت سوار شد و عشق در سیل گیر افتاد.  به دورو بر خود نگاه کرد  ثروت را در نزدیکی خود دید از او کمک خواست ولی ثروت در پاسخ گفت:آنقدر طلا و جواهر در قایق دارم که دیگر جایی برای تو نیست و قایق سنگین است.

عشق نا امیدانه به اطراف نگریست  غرور را دید و از غرور کمک خواست. غرور در جوابش گفت: تو خیس هستی و اگر من به تو کمک نمایم خود و قایقم خیس میشویم. آب همینطور بالا می امد و عشق بیشتر در آب فرو میرفت. دانایی و بقیه در دور دست بودن و کسی صدای عشق را نمیشنید  تا اینکه  شهوت به نزدیکی عشق رسید . عشق از او کمک خواست ولی شهوت گفت:چندین سال است که منتظر یه همچین لحظه ای بودم تا از بین رفتن تو را ببینم.هر جا که تو بودی جایی برای من نبود و همیشه تو برتر از من و موجب تحقیر من بودی.

عشق دیگر نا امید از زندگی آنقدر آب خورد که از حال رفت.وقتی چشم باز کرد دیگر از سیل خبری نبود و خود را در خانه دانایی یافت. دانایی به او گفت الان دو روز است که بیهوشی .سیل تمام شده و آرامش به جزیره بازگشته است.

عشق بدو ن توجه به این حرفها در پی این بود که بداند چه کسی نجاتش داده است از دانایی پرسید و دانایی در جوابش گفت: زمان 

آری  فقط زمان است که میتواند عظمت و جلال عشق را درک کند

وقتی گــل یــادت تو دشت خیــالم روئـیـد و نـپـرسیـد روزگارو حالم

وقتی بوی عشقت پیچید توی خوابم یه رویای شیرین اومد به سراغم

اون یار خورشید دنبال تو دویدم عطر تو  تو دشت آلاله ها دیدم

از باغ نگاه تو غنچه ای چیدم رنگ آسمونو تو چشم تو دیدم

رویای سپید من  تو ای عشق و امید من هوای تو دارم طاقت ندارم

رویای سپید من تو ای عشق و امید من بی تو خواب ندارم من بی قرارم

شدی پر پرواز با تو پر کشیدم خودم و رو بال قاصدکا دیدم

ترانـهء عشق و وقتی کـه شنیدم به ساحل سبز آرزو رسیـدم

قصر آرزوهام با تو غرق نوره دهکدهء رویام بی تو سوت و کوره

قلب من از عشقت سر فصل غروره  سرد و بی قراره وقتی از تو دوره

رویای سپید من تو ای عشق و امید من هوای تو دارم طاقت ندارم

رویای سپید من تو ای عشق و امید من بی تو خواب ندارم من بی قرارم

رویای سپید من......رویای سپید من......رویای سپید من

روی دروازه قلبم نوشتم: ورود ممنوع !!!!!!*** ***

دل پريشان آمد. گفتم بخوانش. خواند و بازگشت.!!!!!

*** *** اميد مضطرب آمد . گفتـم بخوانش. خـوانـد و

 بازگشت.!!!!*** *** آرزو با دلهره آمد.گفتم بخوانش

 خواند و بازگشت ... !!!*** ***عشق خنده کنان آمد!

تو كيستي كه من اينگونه بي تو بي تابم

شب از هجوم خيالت نمي برد خوابم

تو كيستي كه من از موج يك تبسم تو

بسان قايق سرگشته روي گردابم

من نمی خـوام فـکـر کـنـی کـه عـاشقیم یه حرفه

یه کــم اگــه نبــاشی آب مـی شه مثـل بـــرفـه

دلـم می خواد بـدونـی دلـم مـث یـه دریـاس

به وسعت نگاهت٫عمیق وخیس وژرفه

میخوام برات بمیرم شاید که باور کنی

شاید با برق چشمات مرگ و آسونتر کنی

من نمـی خـوام بگم کـه چشات خـود ستـارس

چشـات اگـه نبــاشه ستــاره بی اشـارست

من نمیخوام رو کاغذ فقط نوشته باشم

دیـدن روی مـاهت تولـد دوبارس

میخوام برات بمیرم شاید که باور کنی

شاید با برق چشمات مرگ و آسونتر کنی

من نمی خوام بگــم کــه صد بــار واسـه تـو مـردم

قــــدِّ  تمـــوم  دنیـــــا عـــاشق  و دلــسپــــردم

میخوام خودت حس کنی٫بدون طعم حرفت

چقد توقحطی نور٫ لحظه هاروشمردم

 میخوام برات بمیرم شاید که باور کنی

شاید با برق چشمات مرگ و آسونتر کنی

من نمـی خــوام بهـــار شـه ٫ من عــاشق پــائیـزم

پـائیزمیشه عاشق تر واسه  تـو اشک میریـزم

من نمـی خــوام عــاشقیــم مثل بقیـه بـاشه

فقط بگم فدات شم ٫ فقط بگم عـزیزم

 میخوام برات بمیرم شاید که باور کنی

شاید با برق چشمات مرگ و آسونتر کنی

من نمی خـوام داشتـنـت ٫ واســه مـن آسون بشــه

نعمت بــا تــو بــودن ٫ اینجــا فـراوون بشــه

من نمی خوام با خودت بگی که نه محاله

کیوان عاشق من٫ شبیه مجنون بشه

 میخوام برات بمیرم شاید که باور کنی

شاید با برق چشمات مرگ و آسونتر کنی

 من نمـی خــوام بـگـــم کـــه ببـــاری بـــارون میــــاد

بــه خــاطـــرتــــو چشـم گــلای رز خــــون میـــاد

من نمیخـوام فکــر کـنـی حـرفــای عــاشقـونــم

همین جورآسون میره همین جورآسون میاد