پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله ) می فرمایند:

«من از جانب خداوند به مدارا کردن با مردم مامور شده ام آنچنانکه به تبلیغ رسالت مامور شده ام.»

(تحف العقول صفحه 48)

پیامبر خدا(ص) می‌فرماید:

«تا زمانی که قاریان (نخبگان) این امت با فرمانروایانش سازش نکنند،
و تا زمانی که دانشمندان آن افراد نابکار و گنهکار را تبرئه نکنند،
و تا زمانی که نیکان این امت بدان آن را یاری ننمایند،
دست خدا بر سر این امت خواهد بود و در سایه حمایت او به سر خواهد برد.
اما زمانی که این کارها را مرتکب شوند، خداوند دست قدرت خود را از سر آنان بر خواهد داشت، و ستمگرانشان را بر آنان مسلط خواهد کرد» (تنبیه الخواطر، ج۱، ص۸۴)

 بعد از ایمان به خدا، مهم ترین رکن عقلانیت، مدارا کردن با مردم است. ( بحار الانوار، ج 72، ص 52.)

رسول اکرم(ص) می فرماید: «مداراه الناس نصف الایمان و الرفق بهم نصف العیش؛ مدارا با مردم، نیمی از ایمان و نرش با آن ها، نیمی از زندگی است.»( اصول کافی، ج 2، ص 117.)

پیامبر اسلام(ص) می فرماید: «اعقل الناس اشدهم مداراه للناس و اذل الناس من اهان الناس؛ عاقل ترین مردم کسی است که بیشترین مدارا را با مردم می کند و خوارترین مردم کسی است که آنان را تحقیر می نماید.» ( من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 384.)

ما گروه پیامبران مأموریت داریم با مردم مدارا کنیم؛ همان گونه که به انجام فرایض الهی مأموریم. ( بجار الانوار ، ج 2، ص 69)

پیامبر اکرم(ص) می فرماید: هر گاه خدا خیر کسانی را بخواهد آن ها را به سوی رفق و مدارا می کشاند و کسی که از رفق و مدارا محروم شد از همه ی خوبی ها محروم است. ( مستدرک الوسائل، ج 11، ص 293.)

 پیامبر اکرم(ص) فرمود: رفق و مدارا در چیزی قرار داده نمی شود مگر آن را زینت می دهد و خشونت و تندی بر چیزی قرار داده نمی شود مگر آن را زشت می کند. پس اگر به کسی رفق و مدارا عطا شود، خیر دنیا و آخرت به او داده شده و کسی که از مدارا محروم باشد، از خیر دنیا و آخرت محروم خواهد بود. (17- مستدرک الوسائل، ج 11، ص 292.)

امام صادق (ع) می فرماید: خداوند متعال، ملایم است و ملایمت را دوست دارد و پاداشی که به آن می دهد، به خشونت و سخت گیری نمی دهد.( اصول کافی، ج 2، ص 119.)

علم به ما روشنایی و توانایی میبخشد وایمان عشق وامید وگرمی _علم ابزار می سازد و ایمان مقصد _علم سرعت میدهد وایمان جهت_ علم توانستن است و ایمان خوب خواستن_ علم می نمایاند که جه هست وایمان الهام می بخشد که چه باید کرد _علم انقلاب برون است و ایمان انقلاب درون_ علم جهان را جهان آدمی میکند و ایمان روان را روان آدمیت می سازد_علم وجود انسان را به طور افقی گسترش می دهد وایمان به شکل عمودی بالا می برد_علم طبیعت ساز است وایمان انسان ساز_هم علم به انسان نیرو میدهد هم ایمان اما علم نیروی منفصل میدهد و ایمان نیروی متصل_علم زیبایی عقل است وایمان زیبایی احساس _علم امنیت برونی می دهد وایمان امنیت درونی _ علم در مقابل هجوم بیماریها و سیلها و زلزله ها وطوفانها ایمنی میدهد و ایمان در مقابل اضطرابها و تنهاییها و احساس بی پناییها و پوچ انگاریها _علم جهان را با انسان سازگار می کند و ایمان انسان را باخودش_ ایمان را در پرتو علم باید شناخت ایمان در پرتو علم از خرافات به دور می ماند بادور افتادن علم از ایمان ایمان، ایمان به جمود کور و تعصب کور و با شدت به دور خود چرخیدن و راه به جایی نبردن تبدیل می شود آنجا که علم و معرفت نیست ، ایمان مومنان نادان وسیله ای می شود در دست منافقان زیرک که نمونه اس را درخوارج نهروان و دوره های دیگر دیده و می بینیم 

(برگرفته از کتاب <<انسان و ایمان>> شهید مطهری)

كاری كه در عاشورا صورت گرفته است و نبردی كه در عاشورا صورت گرفته است اگر از متن تاریخ بشری جدا كنیم  واگر از متن یك عشق وایمان وعقیده و به صورت یك حادثه مجرد در یك گوشه از زمین بررسی كنیم   كاری را كه حسین در تاریخ انجام داد  از روح ومعنی انداخته ایم همانطور كه خود پیشوایان بزرگ مذهب مابه لحن ها وتعبیرهای گوناگون تكرار كرده اند و آموخته اند كه نبردی كه حسین آغاز كرد نه نخستین نبرد است در تاریخ بشری و نه آخرین نبرد یكی از صحنه هلی جنگی است كه تا انسان آنچنان كه اكنون هست و تا زمان آنچنان كه هم اكنون حاكم است  بوده است  و هست و خواهد بود   بوده و هست وخواهد بود  .. هرروز عاشورا و هر گوشه از زمین كربلا و هر ماه در هر سال ودر هر قرن محرم.

این سخن امام صادق است در ارزیابی حادثه ای كه در كربلا روی داد  كه حادثه نبود موجی از یك رود خانه عظیم  تاریخ بود كه از آغاز تاریخ بشری بر عمق زمان جاریست تا آنجا كه ستم هست این جریان نیز پیوسته هست   و این پرچم سرخی است كه در طول تاریخ نسل به نسل  و قرن به قرن در همه سرزمین ها دست به دست میان انسان های مسئول  و وارث تاریخ  می گردد و حسین فرمانده  یكی از صحنه های پزشكوه این جنگ بشریست و او نشان داده است كه در لحظه خود و در زمان خویش  مسئولیتی  راكه بر دوش هرانسان آگاهی هست به بهترین شكلی  كه در قدرت بشری هست انجام داده است و به انجام برده است...  

(مرحوم دكتر علی شریعتی )  

امام علي (عليه السلام ) فرمود :  حكمت را از هر كه آن را بيان ميكند بگير و به گفته بنگر و به گوينده منگر.

غررالحكم و دررالكلم جلد اول صفحه355

شناخت علي ,  ذهنيت است
 وحب علي ,  احساس
اما      تشيع علي, عمل است

(زنده ياد دكتر علي شريعتي)