تبیان، دستیار زندگی

سلام بچه ها

بدی خوبی از ما دیدید حلال كنید

ایشالا امام رضا طلبیده و فردا راهی می شیم

به جا همتون زیارت می كنم

آتنا &&&

 اگه یه روز چشمات پر از اشک شد و

دنباله شونه ای گشتی تا گریه کنی

صدام کن 

قول نمیدم اشک های تو رو پاک کنم

منم باهات گریه میکنم 

اگه دنبال مجسمه سکوتی گشتی

تا سرش داد بزنی صدام کن 

 قول میدم ساکت بمونم 

 اگه دنبال خرابه ای گشتی

تا نفرت رو در اون دفن کنی

 صدام کن 

 قلبم تنها خرابه وجود توست 

 اگه یه روز صدات کردم

که بهت نیاز دارم 

 بهم نگو کجایی 

 فقط یه لحظه چشماتو ببند

و به من فکر کن....

از باغ می برند چراغانیت کنند

تا کاج جشنهای زمستانیت کنند

پوشیده اند صبح تورا ابر های تار

با این بهانه که بارانیت کنند

یوسف به این رها شدن از چاه.دل مبند

این بار می برند که زندانیت کنند

ای گل گمان مکن به شب جشن می روی

شاید به خاک مرده ای ارزانیت کنند

یک نقطه بیش فرق بین رحیم و رجیم نیست

از نقطه ای بترس که شیطانیت کنند

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست

گاهی بهانه ای است که قربانیت کنند

شخص عاقل و هوشیار ، هر جا قدم گذارد سعادت و فراغت بال همراه اوست ، زیرا در جهان به جز خوبی و زیبایی چیزی نمی بیند . شكسپیر

آدمك ! آخر دنیاست بخند....

آدمك!مرگ همینجاست بخند....

دستخطی كه تو را عاشق كرد

شوخی كاغذی ماست بخند.....

آدمك! خر نشوی گریه كنی.......

كل دنیاااااااا سراب است بخند......

خدایا کفر نمی گویم

پریشانم

چه می خواهی تو از جانم؟

مرا بی آنکه خود خواهم اسیر زندگی کردی

خداوندا تو مسئولی

خداوندا تو میدانی

که انسان بودن و ماندن دراین دنیا چه دشوار است

چه رنجی می کشد آنکس که انسان است

و از احساس سرشار است!

(دکتر علی شریعتی)

جایی

در آن سوی دریاهای غم

فراتر ازكوه های ناامیدی

میان جنگلی سبز و تنها

كلبه ای بود

جایی كه در آن

مدت ها با تمام داشته هایم

زندگی می كردم

اما وقت رفتن

اشك وآه كاری كرد

تا فراموش كنم

ومهمترین شان را

جا بگذارم

تا به خود آمدم

صاعقه ای از خودخواهی و غرور

بربامش فرود آمد

و كلبه را

با تمام خاطرات

رویا ها

آرزوها

وخواستنی هایم

خاكستر كرد

گل اگر خار نداشت

دل اگر بی غم بود

اگر از بهر پرستو قفسی تنگ نبود

زندگی ، عشق ، اسارت ،  قهر‌، آشتی ، همه بی معنا بود

دختران شهر به روستا فکر میکنند

دختران روستا در آرزوی شهر میمیرنند

مردان کوچک به آسایش مردان بزرگ فکر میکنند

مردان بزرگ در آرامش مردان کوچک میمیرنند

 کدام پل در کجای جهان شکسته است

که هیچکس به خانه اش نمیرسد ؟