تبیان، دستیار زندگی

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر با آن پوستین سرد نمناکش
باغ بی برگی
روز و شب تنهاست
با سکوت پاک غمناکش

ساز او باران
سرودش باد
جامه اش شولای عریانی است
ور جز اینش جامه ای باید ،
بافته بس شعله ی زر تار پودش باد
گو بروید یا نروید ، هر چه در هر جا که خواهد یا نمی خواهد
باغبان و رهگذاری نیست
باغ نومیدان ،
چشم در راه بهاری نیست

گر ز چشمش پرتو گرمی نمی تابد
ور به رویش برگ لبخندی نمی روید
باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست ،
داستان از میوه های سر به گردون سای اینک خفته در تابوت پست خاک می گوید

باغ بی برگی
خنده اش خونی است اشک آمیز
جاودان بر اسب یال افشان زردش می چمد در آن
پادشاه فصل ها پاییز
مهدی اخوان ثالث(م.امید)

 بنام خدا

قلم ، زبان خداست ؛

قلم ، امانت آدم است ؛

قلم ، ودیعه عشق است ؛

هر كسی را توتمی است ؛

و قلم ، توتم من است ؛

و قلم ، توتم ماست !

هبوط در كویر ( دكتر علی شریعتی )

... زیارت عاشورا ...

زیارت عاشورا

ترجمه مرحوم مهدى الهى قمشه اى

حضرت امام حسین(علیه السلام) كرده و بگو :

به نام خداوند بخشنده مهربان

اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا اَبا عَبْدِاللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْكَ
سلام بر تو اى ابا عبدالله سلام بر تو
یَابْنَ رَسُولِ اللّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یَابْنَ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ
اى فرزند رسول خد سلام بر تو اى فرزند امیرالمؤمنین
وَابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یَابْنَ
و اى فرزند سیّد اوصی سلام بر تو اى فرزند
فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمینَ اَلسَّلامُ عَلَیْكَ یا
فاطمه زهر سیّده زنان اهل عالم سلام بر تو اى كسى كه از
ثارَ اللّهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ اَلسَّلامُ
خون پاك تو و پدر بزرگوارت (كه بناحق ریختند) خدا انتقام مى كشد و از ظلم و ستم وارد بر تو داد خواهى مى كند سلام
عَلَیْكَ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنآئِكَ
بر تو و بر ارواح پاكى كه در حرم مطهرت ب تو مدفون شدند
عَلَیْكُمْ مِنّى جَمیعاً سَلامُ اللّهِ اَبَداً ما بَقیتُ
بر جمیع شما (یعنى حضرت حسین و اصحابش) تا ابد از من درود و تحیت و سلام خدا باد تا من هستم
وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ یا اَبا عَبْدِاللّهِ لَقَدْ
و لَیل و نهار در جهان برقرار است اى ابا عبداللّه همانا
عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصیبَةُ
تعزیتت (در عالم) بزرگ و مصیبتت در جهان
بِكَ عَلَیْنا وَ عَلى جَمیعِ اَهْلِ الاِْسْلامِ وَ جَلَّتْ
بر ما شیعیان و تمام اهل اسلام سخت و عظیم و ناگوار و دشوار بود
وَ عَظُمَتْ مُصیبَتُكَ فِى السَّمواتِ عَلى جَمیعِ
و تحمل آن مصیبت بزرگ در آسمانه بر جمیع
اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعَنَ اللّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ
اهل سموات سخت و دشوار بود (كه دلهاى اهل عالم ملك و ملكوت را از غصّه خون كرد) پس خدا لعنت كند امّتى كه الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْكُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ وَ لَعَنَ اللّهُ
اساس ظلم و ستم را بر شما اهل بیت رسول بنیاد كردند و خدا لعنت كند
اُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقامِكُمْ وَ اَزالَتْكُمْ عَنْ
امتى را كه شما را از مقام و مرتبه (خلافت) خود منع كردند و
مَراتِبِكُمُ الَّتى رَتَّبَكُمُ اللّهُ فیها وَ لَعَنَ اللّهُ اُمَّةً
رتبه اى كه خدا مخصوص به شما گردانیده بود از شما گرفتند و خدا لعنت كند امتى را كه
قَتَلَتْكُمْ وَ لَعَنَ اللّهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِالتَّمْكینِ
شما را مقتول ساختند و خدا لعنت كند آن مردمى را كه از اُمَراىِ ظلم و جور
مِنْ قِتالِكُمْ بَرِئْتُ اِلَى اللّهِ وَ اِلَیْكُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ
براى قتال با شما تمكین و اطاعت كردند من به سوى خدا و به سوى شما از آن ظالمان
اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِیآئِهِم یا اَبا عَبْدِاللّهِ
و شیعیان آنها و پیروان و دوستانشان بیزارى مى جویم اى ابا عبدالله من تا قیامت
اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ
سلم و صلحم با هركه با شما صلح است و در جنگ و جهادم با هركه با شما در جنگ است (یعنى تا قیامت در هر زمان
اِلى یَوْمِ الْقِیمَةِ وَ لَعَنَ اللّهُ الَ زِیاد وَ الَ مَرْوانَ
و مكان با دوستان شما دوست و با دشمنان شما دشمنم) خدا لعنت كند آل زیاد بن ابى سفیان و آل مروان حكم را
 وَ لَعَنَ اللّهُ بَنى اُمَیَّةَ قاطِبَةً وَ لَعَنَ اللّهُ ابْنَ
و خد لعنت كند بنى امیّه ر و خد لعنت كند پسر
مَرْجانَةَ وَ لَعَنَ اللّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْد وَ لَعَنَ اللّهُ
مرجانه ر و خد لعنت كند عمر سعد ر و خد لعنت كند
شِمْراً وَ لَعَنَ اللّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ
شمر (ذى الجوشن) را و خدا لعنت كند گروهى را كه اسبها را براى جنگ با حضرتت زین و لگام كردند و بر تو به ناگاه
وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِكَ بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى لَقَدْ عَظُمَ
هجوم آوردند و براى جنگ با تو مُهیّا گشتند پدر و مادرم فداى تو باد تحمّل حزن و مصیبت بر من (و تمام شیعیان)
مُصابى بِكَ فَاَسْئَلُ اللّهَ الَّذى اَكْرَمَ مَقامَكَ
به واسطه ظلم و ستمى كه بر شما رفت سخت دشوار است پس از خدائى كه مقام ترا بلند و گرامى داشت و مرا
وَ اَكْرَمَنى اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِكَ مَعَ اِمام
هم به واسطه دوستى تو عزّت بخشید از او درخواست مى كنم كه روزى من گرداند تا با امام
مَنْصُور مِنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّد صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ
منصور از اهل بیت محمد(صلى الله علیه وآله وسلم) (یعنى حضرت ولى عصرعج ) خون خواه تو باشم
وَ الِهِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى عِنْدَكَ وَجیهاً بِالْحُسَیْنِ
پروردگار مر به واسطه (محبت و شفاعت) حضرت حسین نزد خود عَلَیْهِ السَّلامُ فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ یا اَبا عَبْدِاللّهِ
در دو عالم وجیه و آبرومند گردان اى اب عبدالله
اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلى اللّهِ وَاِلى رَسُولِهِ وَاِلى
من به درگاه خد تقرّب مى جویم و به درگاه رسولش و به نزد اَمیرِالْمُؤْمِنینَ وَ اِلى فاطِمَةَ وَ اِلَى الْحَسَنِ
حضرت امیرالمؤمنین و حضرت فاطمه و حضرت حسن
وَ اِلَیْكَ بِمُوالاتِكَ وَ بِالْبَرآئَةِ مِمَّنْ اَسَسَّ
و به حضرت تو قرب مى طلبم بواسطه محبّت و دوستى تو و بیزارى از كسانى كه اساس
اَساسَ ذلِكَ وَ بَنى عَلَیْهِ بُنْیانَهُ وَ جَرى فى
و پایه ظلم و بیداد را بر شما (خاندان رسالت) بنا نهادند و بیزارم از پیروان آنها
ظُلْمِهِ وَ جَوْرِهِ عَلَیْكُمْ وَ عَلى اَشْیاعِكُمْ بَرِئْتُ
و به درگاه خدا و نزد شما اولیاء خدا از آن مردم ستمكار ظالم بیزارى مى جویم
اِلَى اللّهِ وَ اِلَیْكُمْ مِنْهُمْ وَ اَتَقَرَّبُ اِلَى اللّهِ ثُمَّ
و اوّل به درگاه خدا سپس نزد شما (اولیاء خدا) تقرّب مى جویم به سبب
اِلَیْكُمْ بِمُوالاتِكُمْ وَ مُوالاةِ وَلِیِّكُمْ وَ بِالْبَرآئَةِ
دوستى شم و دوستى دوستان شم و به سبب بیزارى جستن
مِنْ اَعْدآئِكُمْ وَ النّاصِبینَ لَكُمُ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرآئَةِ
از دشمنان شما و بیزارى از مردمى كه با شما (خاندان عصمت) به جنگ و مخالفت برخاستند
مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكُمْ
و از شیعیان و پیروان آنها هم بیزارى مى جویم (اى بزرگواران من سلم و صلحم با هر كس كه با شما صلح است
وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكُمْ وَ وَلِىٌّ لِمَنْ والاكُمْ
و در جنگ و مخالفتم با هر كس كه با شما به جنگ است و دوستم با دوستان شم
وَعَدُوٌّ لِمَنْ عاداكُمْ فَاَسْئَلُ اللّهَ الَّذى اَكْرَمَنى
و دشمنم ب دشمنان شم پس از كرم حق درخواست مى كنم بِمَعْرِفَتِكُمْ وَ مَعْرِفَةِ اَوْلِیآئِكُمْ وَ رَزَقَنِى الْبَرآئَةَ
كه به معرفت شما و دوستان شما مرا گرامى سازد (و به من این كرامت لطف كند) و همیشه بیزارى از
مِنْ اَعْدآئِكُمْ اَنْ یَجْعَلَنى مَعَكُمْ فِى الدُّنْیا
دشمنان شم ر روزى من فرماید و مر در دنی و وَالاْخِرَةِ وَ اَنْ یُثَبِّتَ لى عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْق فِى
آخرت با شما (همنشین) قرار دهد و در دو عالم به مقام صدق و صفاى
الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِى الْمَقامَ
ب شم مر ثابت بدارد و باز از خد درخواست مى كنم كه به مقام الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللّهِ وَ اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ
محمودى كه خاص شم (خاندان عصمت) است مر (در حدّ ظرفیّت) برساند و مرا نصیب كند ثارِكُمْ مَعَ اِمام  هُدىً ظاهِر ناطِق بِالْحَقِّ مِنْكُمْ
كه در ركاب امام زمان شما اهلبیت كه هادى و ظاهر شونده ناطق بحقّ است خون خواه (و منتقم از دشمنان شما) باشم
وَ اَسْئَلُ اللّهَ بِحَقِّكُمْ وَ بِالشَّاْنِ الَّذى لَكُمْ عِنْدَهُ
و از خد بحقّ شم و به شأن و مقام تقرّب شم نزد خد درخواست مى كنم
اَنْ یُعْطِیَنى بِمُصابى بِكُمْ اَفْضَلَ ما یُعْطى
كه ثواب غم و حزن و اندوه مر بواسطه مصیبت بزرگ شم بهترین ثوابى كه
مُصاباً بِمُصیبَتِهِ مُصیبَةً مآ اَعْظَمَها وَ اَعْظَمَ
بهر مصیبت زده اى عطا مى كند به من آن ثواب را عطا فرماید و مصیبت شما آل محمّد
رَزِیَّتَها فِى الاِْسْلامِ وَ فى جَمیعِ السَّمواتِ
در عالم اسلام بلكه در تمام عالم سماوات و ارض چقدر بزرگ بود و بر
وَ الاَْرْضِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فى مَقامى هذا مِمَّنْ
عزادارانش تا چه حد سخت و ناگوار گذشت پروردگارا مرا در این مقام (و این حرم قدس) كه هستم
تَنالُهُ مِنْكَ صَلَواتٌ وَ رَحْمَةٌ وَ مَغْفِرَةٌ اَللّهُمَّ
از آنان قرار ده كه درود و رحمت و مغفرتت شامل حال آنهاست پروردگارا
اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد
مر به آئین محمّد و آل اطهارش زنده بدار و گاه رحلت هم
وَ مَماتى مَماتَ مُحَمَّد وَالِ مُحَمَّد اَللّهُمَّ اِنَّ
به آن آئین بمیران پروردگار این روز (عاشورا)
هذا یَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُواُمَیَّةَ وَ ابْنُ اكِلَةِ الاَْكبادِ
روزى است كه بنى امیّه و پسر (هنده) جگرخوار و یزید پلید اللَّعینُ ابْنُ اللَّعینِ عَلى لِسانِكَ وَ لِسانِ نَبِیِّكَ
لعین پسر معاویه ملعون در زبان تو و زبان رسول تو صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ فى كُلِّ مَوْطِن وَ مَوْقِف
صلّى اللّه علیه و آله در هر مسكن و منزل كه رسول تو توقّف داشت
وَقَفَ فیهِ نَبِیُّكَ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ الِهِ اَللّهُمَّ
(همه ج او ر به لعن یاد كرد) پروردگار لعنت فرست
الْعَنْ اَبا سُفْیانَ وَ مُعوِیَةَ وَ یَزیدَبْنَ مُعاوِیَةَ
بر ابى سفیان (مشرك) و بر پسرش معاویه (منافق) و پسرش یزید پلید
عَلَیْهِمْ مِنْكَ اللَّعْنَةُ اَبَدَالاْبِدینَ وَ هذا یَوْمٌ
بر همه آنان لعن ابدى فرست و این روز(عاشورا)روزى استكه
فَرِحَتْ بِهِ الُ زِیاد وَالُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ
آلزیاد بن ابیهلعینو آلمروانبن حكمخبیثبواسطه قتل
الْحُسَیْنَ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْهِ اَللّهُمَّ فَضاعِفْ
حضرتحسین صلوات اللّهعلیهشادان بودندپروردگارتو لعن
عَلَیْهِمُ اللَّعْنَ مِنْكَ وَ الْعَذابَ الاَْلیمَ اَللّهُمَّ
وعذاب الیمآنانر چندینبرابرگردان پروردگارمنبه تو
اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْكَ فى هذَاالْیَوْمِ وَ فى مَوْقِفى
در اینروزودراینمكانودرتمامدورانزندگانى هذا وَ اَیّامِ حَیوتى بِالْبَرآئَهِ مِنْهُمْ وَ اللَّعْنَةِ
بهبیزارىجستنولعنبرآنظالمانودشمنىآنه عَلَیْهِمْ وَ بِالْمُوالاتِ لِنَبِیِّكَ وَالِ نَبِیِّكَ عَلَیْهِ
وبهدوستىپیغمبروآلاطهاراو صلواتاللّهعلیهم اجمعین
وَ عَلَیْهِمُ اَلسَّلامُ پس صد مرتبه مى گویى اَللّهُمَّ الْعَنْ
تـقـرّب مـى جــویـــم *****پروردگارا تو لعنت فرست بر

اَوَّلَ ظالِم ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَ اخِرَ
اوّلظالمى كهدر حقّمحمدو آل پاكش ظلموستم كردوآخرین
تابِـع لَهُ عَلى ذلِكَ اَللّهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى
ظالمى كه از آن ظالم نخستین در ظلم تبعیّت كرد پروردگارا تو بر جماعتى كه بر علیه
حارَبَتِ الْحُسَیْنَ وَ شایَعَتْ وَ بایَعَتْ وَ
حضرت حسین بجنگ برخاستند لعنت فرست و بر شیعیانشان و بر هر كه با آنان بیعت كرد و ســـلام بـــر تــــو اى ابــــا عـــبـــدالــلــــه

وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنآئِكَ عَلَیْكَ
و بر ارواح پاكى كه در جوار و حریم تو درآمدند( و در حائر تو مدفون شدند)
مِنّى سَلامُ اللّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ
سلام خدا از من بر تو باد الى الابد مادامى كه لیل و نهار باقى است
وَلا جَعَلَهُ اللّهُ اخِرَالْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِكُمْ اَلسَّلامُ
و خدا این زیارت مرا آخرین عهد با حضرتت قرار ندهد(بلكه مكرّر موفق به زیارتت بگرداند) سلام (حق)
عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى
بر حضرت حسینوبرحضرتعلىبنالحسینوبر اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ فــــرزنـــدانحـسـیـــنوبــراصــحـــابحـسـیـــن پس مى گویى اَللّهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظالِم بِاللَّعْنِ
پروردگارتو لعن مرمخصوصگردان بهاولینشخص ظالم
مِنّى وَ ابْدَأْبِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثّانى وَ الثّالِثَ وَ الرّابِعَ
(نخستین غاصب حق آل رسول) و اول در حق اولین ظالم و آنگاه در حق دوّمین و سوّمین و چهارمین (كه معاویه است)
اللهم العن یزید خامسا والعن عبیدالله
ابن زیاد و ابن مرجانه و عمر ابن سعد و
شمرا و اب سفیان و آل زیاد و آل مروان
الی یوم القیامه

پس به سجده برو و بخوان اللهم لک الحمد و حمد
الشاکرین لک علی مصابهم الحمدلله
علی عظیم رزیتی اللهم ارزقنی شفاعه
الحسین یوم الورود و ثبت لی قدم صدق
عندک مع الحسین و اصحاب الحسین
الذین بذلوا مهجهم دون الحسین علیه السلام

امام باقر(علیه السلام) به علقمه امر فرمودند: اگر بتوانى هر روز حضرت حسین(علیه السلام) را

با این زیارت ، زیارت كن. ص 715 مصباح المتهجّد

رسول خدا صلى الله علیه و آله به خانه یكى از اصحاب مشرف شدند. چون غذا آوردند برخى از حاضران از خوردن امتناع كردند و گفتند: روزه داریم .
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمودند: برادر مسلمانت براى پذیرایى تو قبول زحمت كرده است و تو مى گویى من روزه دارم ، روزه ات را كه مستحبى است بخور، قضاى آن را روز دیگر بگیر.

جواهر الكلام ، ج 29، ص 50

 سیره حلبى ، ح 3، ص 59.

ابن هشام مى نویسد: اسماء دختر عمیس ، همسر عبدالله بن جعفر گفته است : روزى كه جعفر در جنگ موته به شهادت رسید، پیامبر صلى الله علیه و آله به خانه ما آمد. من تازه از كار خانه ، شست و شو و نظافت بچه ها فارغ شده بودم ، به من فرمود: فرزندان جعفر را پیش من آور. آنان را پیش آن حضرت بردم ، بچه ها را در آغوش گرفت و شروع به نوازش آنان كرد، در حالى كه اشك از دیدگان آن بزرگوار سرازیر بود.
من پرسیدم : اى رسول خدا، پدر و مادرم فدایت باد. چرا گریه مى كنى ؟ مگر درباره جعفر و همراهانش به شما خبرى رسیده است ؟ فرمود: آرى ، آنها امروز به شهادت رسیدند.

سیره ابن هشام 2 / 252، مترجم .

رسول اكرم صلى الله علیه و آله از كنار مردى گذشت كه گندم مى فروخت . از او پرسید: چگونه مى فروشى ؟ او چگونگى را به عرض رسانید. خداى تعالى وحى فرستاد كه دست در گندم ببر. حضرت دست مباركش را به گندم فرو برد. درون آن گندم را مرطوب و نمناك یافت . پس فرمود: كسى كه در معامله غش و فریب به كار برد، از ما نیست .

ولایة الفقیه ، ج 2، ص 264.