عشقا شده عروسکی
دنیا شده دروغکی 
زندگیم قمار شده
به دست یک آدمکی 
همش می گفت دوست دارم
باور بکن راست راستکی 
تو بازی گل یا پوچش
گل می اومد شانس شانسکی
بهم می گفت تو آسمون
یه ماه دیده صورتکی
مثال به ماه من می زد
می گفت عجب تو کلکی!
گل دادناش خندیدناش
همش چی بودن الکی؟
قسمت چیه تقدیر چیه
بازی  چرخ و فلکی
حالا دیگه تموم شده

چرا گاهی چیزایی، مثل مگس هست که خوشی های آدم رو خراب می کنه؟
یا  ...
چرا برای بعضی آدم ها خوش نبودن نوعی احساس بزرگ منشی و روشنفکری به دنبال داره؟
چرا گاهی آدم دلش می خواد چیزایی مثل مگس باشن که خوشی هاشو خراب کنن؟
چرا بعضی از ما خیال می کنیم اگه بگیم، بخندیم، شوخی کنیم، به ژست اندیشمندانه مون برمی خوره؟ چرا بعضی از ما  خیال می کنیم خندیدن با تفکر منافات داره ؟ 
( و نمی دونیم خندیدن خود خود تفکره!)
چرا خیال می کنیم اگه کسی صادق هدایت یا نمی دونم هر کس دیگه ای از این جنس تفکر رو دوست داشته باشه دیر یا زود دچار افسردگی حاد می شه و فکر خودکشی به سرش می زنه ؟
چرا بین تفکر و افسردگی یه رابطه دوطرفه سفت و سخت گذاشتیم؟
چرا خیال می کنیم اگه کسی به ظاهر خودش به حد کافی اهمیت بده و برای وجود خودش( یا شاید اعتماد به نفس خودش) هزینه کنه آدم سبک سر و بی فکریه که تو دنیا هیچ چیز باارزشی ذهنشو مشغول نمی کنه؟
( بماند که باارزش بودن هم مسأله ایه کاملاً نسبی)
چرا خیال می کنیم برای این که متفکر خوبی باشیم باید شاد زیستن رو به خودمون حروم کنیم؟
چرا ...؟

حاضرم تمام هستی ام را بدهم
و یکبار دیگر کودکی شوم شاد
که از کهن ترین درخت صنوبر خانه بالا می رود
و جیرجیرک سمجی را بگیرم
و صدای جیرجیرش را درتمام فضای خانه پخش کنم
و خواب ماهیان گل قرمزی را آشفته سازم
حاضرم تمام هستی ام را بدهم
ویکبار دیگر کودکی شوم خندان
که دنبال گربه های وحشی همسایه می کند
سه چرخه کودکی ام هنوز گوشه حیاط خانه زندانی است
و صدای جیغ های خواهرم بر سر عروسک لباس مخملی اش
هنوز توی گوش زمان کودکی زنده است
حاضرم تمام هستی ام را بدهم
و یکبار دیگر کودکی شوم اینبار عروسک باز
و به چشمان تیله ایی متحرکش خیره خواهم شد
شاید چیزی بگوید
شاید بفهماندم که فردا سهم تلخی از این زندگی دارم
از کودکی لذت ببر
چه کسی می آید با من کودکی کند؟

تا حالا چند نفر رو دل داری دادین و حس کردین که اروم شده؟

تا حالا چند نفر شما رو دل داری دادن و امید وارتون کردن؟

براتون راه زندگی کردن روشرح دادن

و شما احساس سبکی کردین؟

خیلی شده نه؟

تا حالا چند تا بلاگ خوندین که واقعا احساساتی شدین؟

چند تا بلاگ خوندین که جزو واقعیت های زندگی بوده؟

خیلی خوندین نه؟

چرا همه فقط بهمون از بچه گی حرف زدن رو یاد دادن؟

چرا عمل کردن توش نیست؟

خوب تئوری بلدیم خوب حرف می زنیم خوب دلداری می دیم

ولی نوبت خودمون که می شه از همه بدتریم!

اینطور نیست؟

به همه می گیم این خوبه اون بده

بعد خودمون می مونیم که چی خوب بود چی بد!

جالب نیست؟
چرا از عمل فقط حرف زدن و تئوریشو بلدیم؟؟

پر بیننده ترین سایت در ایران

میدونید پر بیننده ترین سایت تو ایران چه سایتیه؟

مشترك گرامی دسترسی به این سایت امكان پذیر نمیباشد

پاس همدان گل گل گل گل گل گل گل گل گل گل گل گل گل گل گل گل گل گل  گل گل گل گل گل گل کاشت

پاس همدان 3---1 سپاهان

کعبه بی نام ونشان می ماند اگر زینب نبود

                                         بی امام دارالامان می ماند اگر زینب نبود 

گر چه  دادند انبیاء هر یک نشان از کربلا

کربلا هم بی  نشان می ماند اگر زینب نبود

مکتب سرخ تشیع کز غدیر اغاز  شد

 تا ابد بی پاسبان می ماند اگر  زینب نبود

مجری احکام قرآن او بود با صبر خویش

دین حق بی حکمران می ماند اگر زینب نبود

کرد اسلام  حسینی از یزیدی را جدا 

حق وباطل توامان  می ماند اگر زینب نبود

شد گلستان کربلا از لاله های احمدی

وین گلستان در خزان می ماند اگر زینب نبود

خون ثار الله رمزی  را که بر صحرا نوشت

تا ابد بی ترجمان می  ماند اگرزینب نبود

نامهاي مذهبي و معاني و سنبل آنها "محمد" مهرباني ومهرورزي، "علي" عدالت وحکومت پاک ،" حسن " حلم ،بردباري وذکاوت دراداره جامعه اسلامي،"حسين " ازخودگذشتگي وايثار،"سجاد" عبوديت وانتقال فرهنگ ،" باقر"کشف علم و....وازنامهاي ملي "کاوه" ظلم ستيزي ،"رستم " خصلت پهلواني ومرزباني ازآب وخاک ميهن وطهماسب ،کورش وداريوش و...عدالت درحکومت وتکيه براصالتهاي مثبت وکهن ايران زمين