تبیان، دستیار زندگی

آفتاب پنهانی

طلوع می کند آن آفتاب پنهانی

ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی

دوباره پلک دلم می پرد نشانه ی چیست؟

شنیده ام که می آید کسی به مهمانی

کسی که سبز تر است از هزار بار بهار

کسی شگفت کسی آنچنان که می دانی

کسی که نقطه ی آغاز هر چه پرواز است

تویی که در سفر عشق خط پایانی

تویی بهانه ی آن ابرها که می گریند

بیا که صاف شود این هوای بارانی

تو از حوالی اقلیم هر کجا آباد

بیا که می رود این شهر رو به ویرانی

کنار نام تو لنگر گرفت کشتی عشق

بیا که یاد تو آرامشی است طوفانی

" قیصر امین پور"

عین الیقین

ما در عصر احتمال به سر می بریم

در عصر شک وشاید

در عصر پیش بینی وضع هوا

ازهر طرف که باد بیاید

در عصر قاطعیت تردید

عصری که هیچ اصلی

جز اصل احتمال یقینی نیست

اما

چشمان تو عین الیقین من

قطعیت نگاه تو دین من است

من از تو ناگزیرم

من بی نام ناگزیر تو

می میرم

" قیصر امین پور"

گفتی غزل بگو ، چه بگویم ؟ مجال کو؟

  شیرین من ، برای غزل شور و حال کو؟

  پر میزند دلم به هوای غزل ، ولی

  گیرم هوای پرزدنم هست ، بال کو؟

  گیرم به فال نیک بگیرم بهار را

  چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟

  تقویم چارفصل دلم را ورق زدم

  آن برگهای سبز سرآغاز سال کو؟

  رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند

  حال سوال و حوصله قیل و قال کو؟

و ناگهان چقدر زود دیر شد...

درگذشت دکتر قیصر امین پور رو به همه ی شعردوستان این سرزمین ادب پرور، به خصوص به خوزستانی های عزیز که هم استانی بزرگشون رو از دست دادن تسلیت عرض می کنم.