کامپیوتر و اینترنت
سلام دوستان عزیز ترفندی رو که میخوام براتون بگم ای پی شما در اینترنت مخفی میمونه البته نرم افزارهای متعددی در این زمینه وجود داره اما من یه راهکار عملی بدون نرم افزار رو براتون میگم در واقع یه جورایی هکرها شما رو شناسایی نمیکنند
با استفاده از این ترفند می توانید کاری کنید که IP شما برای همیشه دور از دسترس این افراد باشد و به نوعی به طور کامل IP خودتان را از دسترس دیگران مخفی نگه دارید.
برای این کار:
1- ابتدا از منوی Start به Run رفته و در محیط Run عبارت MMC را تایپ نمایید.
2- در محیط جدید ، از منوی File به قسمت Add/Remove Snap-in بروید.
3- در پنجره باز شده بر روی دکمه Add کلیک کنید.
4- در پنجره جدید ، بر روی IP Security Policy Management کلیک کرده و دکمه Add را بزنید.
5- سپس Finish را زده و خارج شوید.
6- در پنجره قبلی بر روی Ok کلیک کنید.
7- حال در همان محیط اولیه هستید.آیکون کناری عبارت IP Security Policy Management زرد رنگ است. اکنون میبایست یکبار بر روی آن کلیک کنید تا رنگ آن به سبز تغییر پیدا کند.
8- در پایان از منوی File به Exit رفته و با انتخاب yes این عملیات را ذخیره کنید.
موفق باشید
برای دریافت برنامه Hide IP PLatinum به آدرس زیر مراجعه نمایید .
p30world
پنج شنبه 13/1/1388 - 20:49
موسيقي
بی شک امروز همه می دانیم که تنظیم یک آهنگ تا چه حد مهم است و همینطور بد تنظیم کردنش تا چه اندازه می تواند به یک کار صدمه بزند.من بیشتر قصد دارم به علت مهم بودن تنظیم بپردازم و بگویم این مقوله چه بخشهایی را پوشش می دهد که می تواند تا این اندازه در موفقیت یا عدم موفقیت یک اثر نقش داشته باشد.
به باور من شاید زیاد صحیح نباشد که بگوییم تنظیم آهنگ یا تنظیم ملودی.چراکه هیچ تنظیم کننده خوبی نیست که بدون توجه به ویژگی های ترانه ، کار را تنظیم کند.به واقع تنظیم موفق تنظیمیست که اولا" تنظیم کننده اش بتواند ملودی و کلامی که بر آن نقش بسته را به خوبی درک کند و یا آن ارتباط برقرار نماید ، ثانیا" پر ساز باشد وثالثا" خلاقیت و خوش ذوقی تنظیم کننده در آن کاملا" مشهود باشد.
تنظیم را در یک اثر، "موسیقی آن اثر" هم می نامند که با این کلمه ، حساب تنظیم از ملودی کاملا" جدا می شود.(پس اگر در ادامه جایی کلمه "موسیقی" را خواندید منظور بنده همان تنظیم است).البته وقتی تنظیم کننده برای تنظیم دست به کار می شود بی شک نکات و ویژگی های بسیاری را باید مد نظر قرار دهد.ولی به باور من 3 ویژگی که عرض کردم در این مجال برای یک شناسایی کلی و ساختاری از این مقوله کافی می باشد و ذکر نکات بیشتر بیشتر باعث تخصصی تر شدن مبحث می شود که شاید از حوصله خوانندگان عزیز خارج باشد.در اینجا توضیحاتی در مورد این 3 ویژگی خدمت شما عرض می کنم:
1.درک ملودی و کلام: تنظیم، قلب تپنده اثر است و به نظر من مانند خونیست که در رگهای ملودی جریان می یابد و با جریانش ملودی را جان می دهد و آن را از حالت خام و گنگ بودن خارج می کند.این تنظیم کننده است که مشخص می سازد کدام قسمت کار ، چگونه سازبندی شود.شاید بسیاری بر این باور باشند که حال چه فرقی می کند که در یک قسمت از آهنگ چه سازی استفاده شود.اما این عقیده به هیچ وجه صحیح نیست.سازبندی یک اثر بدون توجه به کلام آن کاری بی سر و ته را به گوش شنونده می رساند.کاری می شود که حتی پس از گذشت سالیان دراز ، حتی نسلهای آینده هم که نظرهایی متفاوت دارند ، نمی توانند با آن ارتباط برقرار کنند و می گویند فلان کار ، آهنگی مزخرف دارد.حال شاید خودش هم نداند که این ضعف ملودی نیست.بلکه ضعف موسیقیست که باعث می شود کل یک اثر زیر سوال برود.حتما" توجه کرده اید که در اکثر کارهای حماسی ، از سازهای بادی استفاده می شود."پس کلام و تنظیم حماسی ، موسیقی حماسی هم می طلبد".البته با کمی توجه در میابیم مثلا" در زمانی که آهنگساز می خواهد بر روی ترانه ملودی بگذارد هم موظف است با توجه به کلام ترانه سرا ،ریتم و بسیاری موارد دیگر را انتخاب کند.اما هرگز از یاد نبریم که تنظیم بدین جهت حساسیت دارد که مثل ملودی یا ترانه فقط یک بعد را در نظر نمی گیرد.(منظور از یک بعد ، توجه به کلام در حین آهنگسازی یا بر عکسش است.)تنظیم تیر آخر است و بعد از آن دیگر مرحله ای برای رفع نقصهای احتمالی وجود ندارد و کار تنظیم شده باید در استدیو در اختیار خواننده قرار گیرد تا او نیز با توجه به 3 مرحله قبلی (ترانه ، ملودی و تنظیم) به بهترین نحو کار را اجرا کند.
2.پر ساز بودن: درست است که مثلا" در برخی کارهای عاشقانه ، با توجه به ملودی رمانتیکی که دارند ، با یک ساز هم می شود کار را شروع کرد وبه پایان رساند ، اما حتی در همان کار هم با کمی بررسی و دقت ، می توان به این نتیجه رسید که اگر در آن کار هم از سازهای بیشتری استفاده می شد ، جذاب تر می بود.(معمولا" در کارهای تک ساز از ساز پیانو استفاده می کنند.دلیلش هم پر کردن فضا بوسیله دست چپ و راست پیانو است.بدین معنی که می توان با این ساز ، آکورد و ملودی را با هم داشت.در کارهایی که به صورت دوئت(دو نوازی) نواخته می شوند هم معمولا" ترکیبی از استرینگ (صدای کششی مانند ویلن) و یک ساز دیگر است.) بسیاری می گویند آهنگسازهای قدیمی هستند ، ترانه سرا ها هم هستند ، خواننده ها هم همان خوانندگانند ، پس چرا کارهای امروز مثل قدیم از آب در نمی آیند؟به نظر من جواب این سوال دو کلمه است:ضعف تنظیم.الآن چند سالیست که علتش هم مشخص شده.در یکی از کامنتهایی که در دو شماره قبل ثبت نمودم ، عرض کردم که امروزه در خارج از کشور دستمزد نوازنده و همیچنین هزینه کرایه استدیو بسیار بالاست.هزینه یک آلبوم تمام آکوستیک در خارج از کشور تقریبا" 10 برابر داخل ایران است.در ایران یک آلبوم تمام اکوستیک مانند شبزده حدود 30-40 میلیون تومان هزینه دارد.پس در آمریکا این کار حدود 300 تا 400 میلیون تومان هزینه بر می دارد.از آنجایی که خوانندگان ما در خارج از کشور از فروش آلبومهایشان هم پول چندانی به دست نمی آورند ، لذا ساده ترین راه را برای ارائه آلبوم انتخاب می کنند که همان صداسازی به جای استفاده از ساز زنده است.همین قضیه هم باعث به کما رفتن نا بهنگام موزیک پاپ ما شده است.هر چقدر هم که این کار به خوبی صورت گیرد ، باز حس ساز واقعی و زنده را به شنونده منتل نمی کند.تنها کار تمام اکوستیکی که در چند سال اخیر از هنرمندان مقیم خارج شنیده ام ، "شام مهتاب" است.ولی خوشبختانه در داخل کشور هنوز کارهایی ارائه می شوند که تنظیمهایی پر ساز و تمام آکوستیک و پر حجم دارند.
3.خلاقیت تنظیم کننده: پس از رعایت نکات فوق ،زمانی سبک و کلاس کاری هر تنظیم کننده از دیگری جدا می شود که بتواند ذوق و سلیقه شخصی اش را در قالب موزیک در در روح ملودی بدمد.خوش ذوقی فقط استفاده از سازهای نو و نشنیده را شامل نمی شود.همین که او بتواند کاری کند که تک تک آثار یک آلبوم به دلیل استفاده از چند ساز محدود در تمام آهنگها برای شنونده کسل کننده و تکراری نشود ، خودش خلاقیتی بسیار را می طلبد.من به شخصه تنظیمی از واروژان یا بابک بیات سراغ ندارم که با شنیدن و توجه به آن ، نکته نو و در خور توجهی را نیابم.
پنج شنبه 13/1/1388 - 20:39
موسيقي
پژمان اکبرزاده، شنبه شب، سی اوت ٢٠٠٨ در دانشگاه کُلن رسیتالی برای اجرای موسیقی ایرانی با پیانو داشت. برنامه‌ای که در آن آثاری از هنرمندان معاصر ایران برای پیانو بازسازی شده بودند. این دومین برنامه‌ی پژمان اکبرزاده برای شناساندن روایت پیانویی از موسیقی ایران در اروپاست که در ماه‌های آینده در دیگر شهرهای آلمان و بلژیک نیز تکرار خواهد شد. در "نیمروز"، محمود خوشنام (منتقد موسیقی) که در رسیتال کلن حضور داشته نقدی درباره آن نگاشته است.
پیشگامان:
در ایران معاصر، چند تن از موسیقیدانان نوآور كوشیده اند راه‌هایى براى آزادسازى موسیقى از اسارت دائمى شعر پیدا كنند و در كنار انبوه موسیقى پیوند خورده با شعر، جایى نیز به موسیقى خالص و بى‌كلام بدهند.
این كوشش ها را در وهله اول پیروان مكتب وزیرى در اقتداى به مراد خود به كار زده‌اند. وزیرى با آن كه به پیوند آفریده‌هاى خود با شعر علاقه‌مندى نشان مى‌داد، براى موسیقى خالص نیز اهمیت بسیار قائل بود.
قطعاتى كه از او بازمانده، نشان مى‌دهد تا چه حد مى‌كوشیده، بر جذابیت ملودى‌ها و تنوع ریتم‌ها بیفزاید و از این راه مخاطب معتاد به شعر راسَرِحال نگاه دارد.
پس از وزیرى، نوبت به خالقى، شاگرد و مرید او مى‌رسد كه حتى بیش از استاد خود به «موسیقى بى‌كلام» اندیشیده است. هنگام سرپرستى برنامه موسیقى رادیو، در برنامه «ساز تنها» به نوازندگان سنتى مجال مى‌داد كه بدون قید و بند دست و پا گیر شعر، هنرآزمایى كنند و ببینند آیا مرد میدان بداهه نوازى هستند یا نه! در زمینه‌ی همنوازى و كار گروهى نیز با بنیاد برنامه‌اى با عنوان «موسیقی بی‌کلام» آوردگاهى براى آهنگسازانى پدید آورد كه مى‌خواستند بدون تكیه به جاذبه‌ی شعر، موسیقى دل‌انگیزی بیافرینند.
آثار بى كلام وزیرى و خالقى، الگویى شد كه طرفداران بسیار پیدا كرد. آهنگسازان جوان بعدى گذشته از رفتن به سوى موسیقى خالص، در ترانه‌نویسى و همراهى با خواننده نیز به استقلال عمل موسیقى در برابر شعر اندیشیده‌اند و در پاسخ دهى اركستر به خواننده- و به خصوص در مقدمه سازى موسیقایى بدون كلام به آن میدان داده‌اند. در این میان، به ویژه باید از جواد معروفى یاد كرد كه با علاقه‌ی بسیار در زمینه خلق «موسیقى بى كلام» کار مى‌كرد.
در واقع مى‌شود گفت كه او رپرتوارى نسبتاً گسترده براى پیانوى ایرانى فراهم آورده كه با جاذبه‌اى كه دارد، جوانان علاقه‌مند به موسیقى را به سوى خود جلب كرده است. شاگردان برجسته‌ی معروفى نیز به راه استاد رفته و بر حجم رپرتوار موسیقى بى كلام افزوده‌اند. این تمایل همچنان در جامعه موسیقى ایران رو به تزاید دارد تا آنجا كه در همین سال‌هاى پس از انقلاب، آهنگسازانى از نوع دیگر چون علیزاده و مشكاتیان را نیز به سوى آفرینش موسیقى جذاب بى‌كلام برده است. به خصوص كه «کلام» پس از انقلاب دردسرآفرین تر شده و «عدمش به زوجود»!
تازه نفس:
مقدمه اى چنین را آوردیم تا هنگامى كه پاى نواهاى ایرانی پیانو با اجراى پژمان اكبرزاده می‌نشینیم نگاهی به پیشینه‌ی اینگونه كارها داشته باشیم. البته پژمان آهنگساز نیست. هنوز نیست! شاید هنوز خود را جوان‌تر از آن مى‌بیند كه دست به چنین كارى بزند. اگر هم بخواهد چنین كند اتودهایى از این دست كه مى‌كند سخت به كارش خواهد آمد.
به هر حال اجراى دقیق و درست، اهمیتى كمتر از خلق اثر ندارد. حتى شاید مهمتر باشد. مجرى است كه رابط میان آهنگساز و مخاطب است و در داورى مخاطب، نقش اصلى را ایفا مى‌كند. از آن گذشته معمولاً در ایران، آهنگسازان، خود مجرى آثار خود هستند. حالا جوانى تازه نفس، با همت و پشتكار، پیش از آن كه خود آهنگ بسازد و دیگر فرصت پرداختن به كارهاى دیگران را نداشته باشد، آستین‌ها را بالا زده و مجموعه‌اى رنگین از موسیقى بى كلام ایرانى در كنسرتى در دانشگاه كلن به علاقه‌مندان عرضه كرده است.
پژمان اكبرزاده در سال 1359 در شیراز زاده شده و از خردسالى توجه و علاقه ویژه به موسیقى داشته است. از 15 سالگى حتى به فكر گردآورى زندگینامه موسیقیدانان پیشرو مى‌افتد. آنها كه نقش اصلى را در پیشبرد موسیقى برعهده دارند و همیشه سرشان بى كلاه مانده است! دو سه سالى سر در منابع اندك و ناقص موجود فرو مى‌برد و در 18سالگى موفق مى‌شود، نخستین جلد از مجموعه‌ی چهار جلدی «موسیقیدانان‌ایرانى» را منتشر كند. در سالى كه در آنیم، نوبت به انتشار جلد سوم رسیده است.
پِژمان در عنفوان جوانى تنها به كتابت موسیقى سرگرم نبوده، به آموختن آن نیز پرداخته است. پیانونوازى را از فرمان بهبود و قانون را از ملیحه سعیدی فرا گرفته است. پژمان از سال 2006 كه در اروپا اقامت گزیده دریافته كه «بى كار نمى توان نشستن»، پیانونوازى را پى گرفته و به فكر عرضه‌ی موسیقى بى‌كلام افتاده است. براى این كار، قطعات دل‌انگیزى را از میان آفریده‌هاى موسیقیدانان ایرانى برگزیده و با تنظیم تازه‌اى آنها را آماده‌ی اجراى با پیانو ساخته است.
نخستین رسیتال پیانوى پژمان در ماه مارس گذشته در آمستردام برگزار شد و دومین رسیتال او همین شنبه گذشته (30 اوت 2008) در تالار دانشگاه كلن، در آلمان. نگاهى گذرا بر برنامه‌ی پژمان و نیز شیوه‌ی تنظیم و اجراى او مى اندازیم:
برگزیده ها:
پژمان در گزینش قطعات براى رسیتال خود، تنها به سراغ «بی‌کلام‌ها»ها نرفته، بلكه بعضى از ترانه‌هاى معروف را نیز «خلع شعر» كرده و براى اجراى بدون كلام آماده‌شان ساخته است. رسیتال با یكى از همین «خلع شعر شده‌ها» آغاز میشود: «داد دل» از جواد بدیع‌زاده كه ذوقى غریب در یافتن ملودى داشت. حالا كه تنظیم تازه‌ی پژمان را مى شنویم، مى بینیم كه این ملودى ظریف تا چه حد از پیوند نحیف با شعر آسیب دیده است!
بعد نوبت به «اورتور شوشترى» از مصطفی کسروی می‌رسد. آهنگسازی كه عمرى را در فضاى موسیقى پیشرو- و در اركستر سمفونیك تهران- به سر آورد ولى با همه‌ی استحقاقى كه داشت، نام آور نشد. «شوشترى» كسروى، یكى از بهترین قطعات رسیتال را مى سازد؛ گوئى غزلى را در قالب حماسى مى سرایند! ملودى‌هاى نرم روى آكوردهاى سخت درهم تنیده مى‌شود و شورى مى‌آفرینند.
«میهن» آفریده‌ی شهداد روحانى نیز ملودى‌هاى ظریفى را در خود مى پروراند. به نظر مى‌رسد اعضاى خانواده‌ی روحانى، همه دستى توانا در ملودى‌سازى دارند.
پس از شهداد، نوبت به برادر بزرگ او، انوشیروان روحانی مى‌رسد كه خود او از جانبداران و و ترویج كنندگان موسیقى بى‌كلام به شمار مى‌رود، ولى آنچه پژمان از او برگزیده از «بی‌کلام»های او نیست. گمان مى‌كنم آهنگى باشد كه با غزلى از مولوى درآمیخته و با صداى هایده خوانده شده است. اینك كه جدا شده‌ی آن را از شعر مولوى مى شنویم، مى‌بینیم كه به تنهایى نیز سرشار از جاذبه است.
بخش دوم رسیتال با «میكده» و مقدمهی بلند آن از پرویز یاحقى آغاز مى‌شود. ترانه‌اى كه بدون متن زیباى بیژن ترقى هم زیبا باقی می‌ماند. موسیقى یاحقی براى ماندگارى نیاز مُبرمى به شعر ندارد! همین داورى را مى توان درباره‌ی «افسانه شیرین» از همایون خرم داشت که او نیز ملودى‌ساز توانایى است. البته او آهنگ‌هاى زیباتری از «افسانه شیرین» هم دارد كه احتمالاً پژمان آنها را براى رسیتال‌هاى بعدى خود ذخیره كرده است!
پس از همایون خرم به یكى از برجسته‌ترین پرورندگان موسیقى بى‌كلام مى رسیم: جواد معروفى كه در مقدمهی این بازتاب نیز به نقش كارساز او اشاره كردیم. پژمان اکبرزاده براى رسیتال خود «فانتزی ژیلا» شهره‌ترین بى كلام او را برگزیده است. معروفى این اثر را برای دختر خود، ژیلا ساخته است. ظریف‌كارى‌هایى از شیوه‌ی معروفی که بعدها و تا امروز الگوی آهنگسازی‌های بی‌کلامی برای جوان‌ترها بوده است.
رسیتال با «یار رمیده» از روح‌الله خالقی پایان میگیرد که از نقش راهگشای او نیز در مقدمه یاد کردیم.
پژمان اکبرزاده به روایت بروشور برنامه، قطعات انتخابی رسیتال خود را پیش از اجرا بازسازی کرده است. نمی‌دانیم این بازسازی چه معنایی میدهد. آیا در حد آکوردگذاری‌های تازه است یا پس و پیش کردن خط ملودی‌ها و یا....؟ هر چه هست نه تنها به نغمه‌ها آسیبی نرسانده که آنها را برجسته‌تر نیز جلوه داده است.
پژمان در اجرا نیز خود را از یک سو، نرم و حساس و از سویی دیگر، قاطع و معتمد به نفس نشان میدهد. ویژگی‌هایی که برای یک «نوازنده‌ی مفسر» از ضروریات است. از یاد نبریم این دومین رسیتال اوست. بی‌تردید در رسیتال‌های بعدی توانایی‌های بیشتری از او خواهیم دید. کارش را می‌ستاییم نه تنها برای آنکه شبی شنیدنی فراهم آورد بلکه به این سبب نیز که موسیقی بی‌کلام را از نو برکشیده و ارزش خالص آنرا نمایان ساخته است
پنج شنبه 13/1/1388 - 20:34
موسيقي
نواختن موسیقی سنتی ایران با پیانومعمولی کار دشواریست چونکه ساخت پیانو بر پایه دوازده صوت در هر هنگام (اکتاو) است در صورتی که در موسیقی سنتی احتیاج به هفده صوت است، یعنی اگر پیانو را از اول برای موسیقی سنتی ساخته بودند میبایستی پنچ کلید به هر هنگام اضافه میکردند که البته طول آن پیانو یک برابر و نیم بزرگترو چندین برابرگرانترمیشد.
تمایز دیگر بین صوت های پیانو معمولی و اصوات سنتی ما، فاصله صوت ها از یکدیگراست. توضیح آنکه تنش (فرکانس) یک کلید پیانو نسبت به تنش کلید قبل از آن ٠٥٩٤ /١ یا تقریبا شش در صد بیشتر است. باین ترتیب اگر از یک کلید پیانو، مثلا سل، شروع کرده و پس از طی دوازده فاصله بطرف بالا حرکت کنیم به کلید هنگام یا سل دیگری خواهیم رسید که تنش آن دوبرابر کلید سل اولی خواهد بود. ضریب ٠٥٩٤ /١ در حقیقت ریشه دوازدهم عدد دو است یعنی عددی که چون دوازده مرتبه در خودش ضرب شود مساوی با عدد دو باشد. تصاعد تنش صوتی برمبنای یک ضریب مشخص که در تمام موسیقی غرب معمول است، یک حالت ِ تعادلی به موسیقی اروپایی میدهد که در موسیقی سنتی وجود ندارد و همین اعتدال درفواصل صوتی ِ موسیقی غربی است که همنوازی (هارمونی) را، دراجرای یک مجموعه بزرگی از آلات موسیقی، مثلا چون یک سنفونی، آسان ساخته است. در موسیقی ما بر عکس ِ موسیقی غرب تعادل صوتی بکاربرده نمیشود و فواصل صوتی تا اندازه ای منوط به دستگاه مورد نظراست، کما اینکه همنوازی بزعم آنچه که در غرب معمول است در موسیقی ما نایاب میباشد. البته در موسیقی ما، مانند اکثر تمدن های دیگر دنیا، فاصله هنگام بوضوح مطرح است.
محدویت سازهای غربی در اجرای موسیقی ایرانی:
نواختن موسیقی سنتی ایران با پیانومعمولی کار دشواریست چونکه ساخت پیانو بر پایه دوازده صوت در هر هنگام (اکتاو) است در صورتی که در موسیقی سنتی احتیاج به هفده صوت است، یعنی اگر پیانو را از اول برای موسیقی سنتی ساخته بودند میبایستی پنچ کلید به هر هنگام اضافه میکردند که البته طول آن پیانو یک برابر و نیم بزرگترو چندین برابرگرانترمیشد.
تمایز دیگر بین صوت های پیانو معمولی و اصوات سنتی ما، فاصله صوت ها از یکدیگراست. توضیح آنکه تنش (فرکانس) یک کلید پیانو نسبت به تنش کلید قبل از آن ٠٥٩٤ /١ یا تقریبا شش در صد بیشتر است. باین ترتیب اگر از یک کلید پیانو، مثلا سل، شروع کرده و پس از طی دوازده فاصله بطرف بالا حرکت کنیم به کلید هنگام یا سل دیگری خواهیم رسید که تنش آن دوبرابر کلید سل اولی خواهد بود. ضریب ٠٥٩٤ /١ در حقیقت ریشه دوازدهم عدد دو است یعنی عددی که چون دوازده مرتبه در خودش ضرب شود مساوی با عدد دو باشد. تصاعد تنش صوتی برمبنای یک ضریب مشخص که در تمام موسیقی غرب معمول است، یک حالت ِ تعادلی به موسیقی اروپایی میدهد که در موسیقی سنتی وجود ندارد و همین اعتدال درفواصل صوتی ِ موسیقی غربی است که همنوازی (هارمونی) را، دراجرای یک مجموعه بزرگی از آلات موسیقی، مثلا چون یک سنفونی، آسان ساخته است. در موسیقی ما بر عکس ِ موسیقی غرب تعادل صوتی بکاربرده نمیشود و فواصل صوتی تا اندازه ای منوط به دستگاه مورد نظراست، کما اینکه همنوازی بزعم آنچه که در غرب معمول است در موسیقی ما نایاب میباشد. البته در موسیقی ما، مانند اکثر تمدن های دیگر دنیا، فاصله هنگام بوضوح مطرح است.
گام استاندارد غربی:
گام دوازده صوتی غربی که بگام کروماتیک معروف است گامیست معتدل که درآن هر کلید پیانو، معرف یک صوت (یا یک نت ) میباشد. این گام شامل تمام ِ اصواتیست که در موسیقی غربی وجود دارد و کلیه موسیقی کلاسیک غرب و تمام آلات موسیقی اروپایی بر مبنای همین گام طرح شده اند. گام کروماتیک در حقیقت تلفیقی است از گام های نامعتدل ِ قبل از زمان باخ که دراروپای آنزمان معمول بوده. بعضی براین باورند که گام معتدل گامیست غیرطبیعی بدلیل اینکه اکثر خوانندگان سولو و یا تکنوازان ساز های بدون پرده خود بخود از اعتدال خارج میشوند. شاید همین طبیعی بودن موسیقی ماست که باعث ایجاد خود کاوی و یا بقول استاد مرتضی ورزی "غم" میشود. بهر صورت اگر جنبه اعتدال را فراموش کنیم، بجاست که گام هفده صوتی سنتی را "گام کروماتیک ایرانی" بنامیم چونکه هریک از پرده های تار و یا سه تار نماینده یکی از هفده صوت (یا نت) این گام است.
پیش از اینکه از معضل ِ جا دادن هفده صوت در دوازده کلید پیانو صحبت کنیم لازم است بچگونگی برآورد کردن فواصل نت ها در یک گام بپردازیم. همانطور که قبلا اشاره شد مقدار تنش هر کلید نسبت به کلید قبل از آن شش درصد بیشتر است. مثلا اگر از کلید "لا" با تنش ِ ٤٤٠ هرتز ( نوسان در ثانیه ) شروع کنیم، کلید مجاور آن یعنی "لا دیِز یا سی بمل" ٤٦٦ هرتز و "لای اکتاو" ٨٨٠ هرتز خواهد بود. اندازه گیری مستقیم تنش صوت بواحد هرتز کاریست عملی ولی بسیار مشکل که برای اولین دفعه توسط استاد ِ شادروان دکتر مهدی برکشلی بیش از شصت سال پیش بر روی آواز های ایرانی انجام گرفت. نحوه آسانتر که مناسب با پیانو الکترونیکی است، بکار گرفتن واحد جدیدیست بنام سِنت که مبنای آن نسبت ِ تنش ِ دوکلید در یک هنگام است، و بطریق زیرمحاسبه میشود:
C = log(F2 / F1 ) X 4000
که در معادله بالا
است. (F2 / F1) = فاصله به سنت و نسبت تنش دو کلید در یک هنگام C
بنا براین در گام کروماتیک معتدل فاصله هر کلید با کلید مجاور خود ١٠٠سنت است
C= log (1.0594) X 4000= 0.025 X 4000 = 100 cent
و فاصله با کلید هنگام ١٢٠٠سنت خواهد بود.
C= log (2) X4000 = 0.3 X 4000 = 1200 cent
برای ساختن یک قطعه موسیقی به ندرت به همهِ دوازده صوت در گام معتدل اروپایی یا به به همهِ هفده صوت درگام ایرانی احتیاج است. مبنای هر دو موسیقی بر پایهِ گام هشت صوتی یا گام ِ دیاتونیک استوار است که نت اول و نت هشتم ١٢٠٠سنت با یکدیگر فاصله دارند. در گامهای دیاتونیک اروپایی هشت نتِ اصلی از بین دوازده نتِ کروماتیک انتخاب میشوند بطوریکه فاصله بین هرنت و نت مجاور آن یا یکصد سنت (نیم پرده) و یا دویست سنت (یک پرده) است. گام های دیاتونیک اروپایی بر دو مدل، یا دو مُد، ساخته میشوند- مُدِ ماژور (گام بزرگ) و مُدِ مینور (گام کوچک).
مثلا دو گام از دوازده گام های بزرگ و فاصله آنها با مدل زیر انطباق دارند:
دو ماژور: دو - ٢٠٠- ر ِ-٢٠٠- می- ١٠٠- فا- ٢٠٠- سل - ٢٠٠- لا - ٢٠٠- سی - ١٠٠ - دو
سل ماژور: سل - ٢٠٠-لا - ٢٠٠-سی- ١٠٠- دو-٢٠٠- ر ِ - ٢٠٠- می-٢٠٠ - فا دیِز- ١٠٠ -سل
و همچنین دو گام از دوازده گام کوچک و فاصله آنها:
لا مینور: لا - ٢٠٠- سی- ١٠٠- دو- ٢٠٠- ر ِ-٢٠٠- می- ١٠٠- فا - ٢٠٠- سل - ٢٠٠- لا
سل مینور: سل-٢٠٠-لا -١٠٠-سی بمل-٢٠٠- دو-٢٠٠- ر ِ-١٠٠- می بمل-٢٠٠- فا -٢٠٠- سل
از مطالب بالا میتوان به چند نکته مهم پی برد:
١- کوکِ اروپایی ِ پیانو، که بر مبنای گام معتدل کروماتیک است، جوابگوی ِ هردو گام ِ بزرگ و کوچک میباشد. بقول شادروان عارف قزوینی اگر صد تا پیانو از کشتی پیاده کنند هر صدتا کوک ِ ماهور دارند، هرچند برداشت آن مرحوم کاملا صحیح نیست چونکه گام بزرگ قابلیت اجرای ِ همهِ گوشه های ماهور را ندارد.
٢- گام دیاتونیک اروپایی همنوازی بین چند ساز مختلف را آسان کرده است چونکه میتوان برای هر ساز یکی از دوازده گام، کوچک یا بزرگ، را که بآن ساز بخورد انتخاب کرد. این نوع همنوازی اجازه میدهد ساز هارا بچند گروه تقسیم کرده و برای هریک گروه، نت های ِ جدا گانه ای نوشت بطوریکه در جمع، چند صدایی تولید شده و عمق ِ محسوسی باجرای یک قطعه موسیقی بدهد.
٣- علاوه بر هشت نت اصلی که در بالا بآنها اشاره شد، چهار نوت فرعی دیگر نیزممکن است گاهگاهی موردِ استفاده قرار بگیرند.
روشهای متداول کوک کردن پیانو:
همانطور که در آغاز این مقاله ذکرشد پیانویی که دارای هفده صوت در اکتاو بوده و دارای تمام صوتهای ِ لازم ِ ایرانی باشد یافت نمیشود. خوشبختانه گام دیاتونیک ایرانی، مانند گام دیاتونیک اروپایی، بر مبنای هشت نت اصلی ساخته شده که در آن نت اول و هشتم ١٢٠٠ سنت از یکدیگر فاصله دارند، با این تفاوت که هشت نتِ اصلی ایرانی از هفده نتِ نا معتدل ِ "کروماتیک ایرانی" انتخاب شده نه از دوازده صوت معتدل "کروماتیک اروپایی". معضل ِ جا دادن هفده صوت ایرانی در دوازده کلید پیانو را میتوان با ایجاد پنج گام دیاتونیک ِ نا معتدل، یا پنج کوک خاص حل کرد. این پنج کوک که هریک با نام یکی از دستگاه های موسیقی ایرانی شناخته میشوند و بیش از صد سال پیش در بین پیانو نوازان ایرانی رواج یافته است، باین قرا ر است:
١- کوک شور، معرف دستگاه نوا و دستگاه شور و چهار نغمه آن- دشتی، ابوعطا، بیات زند و افشاری
٢- کوک ماهور، معرف دستگاه ماهور و دستگاه راست پنجگاه
٣- کوک همایون معرف دستگاه همایون و نغمه های آن- اصفهان و شوشتری
٤- کوک سه گاه معرف دستگاه سه گاه و بالاخره
٥- کوک چهارگاه معرف دستگاه چهار گاه.
کوک پیانو به منظور اجرای موسیقی ایرانی با وجود قدمت بیش از صد سال، هنوز به مرحله مشخصی نرسیده است و بستگی زیادی به انتخاب سبک و حساسیت گوش ِ خودِ نوازنده دارد، علاوه بر آن ساز های دیگر هم مجبور هستند خود را با پیانو وفق دهند. بعلاوه فواصلی که تا بحال مورد تائید نوازندگان ایرانی بوده، شامل پرده، نیم پرده، ربع پرده، سه چهارم پرده و پنج چهارم پرده، با اذعان همه نوازندگان اعدادی تقریبی اند. با دردست نداشتن وسایل اندازه گیری تنش صوتی و مقایسه آن با معیار های شناخته شده، کوک پیانوی سنتی امری کاملا ً خصوصی و شخصی بجا مانده است. باوجود چالش های فوق میتوان وجوه مشترکی در روش کوک پیانو بین نوازندگان سنتی مشاهده کرد
١ - اکثر نوازندگان کوک معتدل را ماخذ قرار داده و فقط به تغییر معدودی از دوازده کلید ِ هنگام اکتفا میکنند. باین ترتیب بیشتر فاصله ها بصورت معتدل ِ یکصد یا دویست سِنتی باقی میمانند.
٢ - چون وسعت تنش ِ ساز های ایرانی بیش از سه هنگام نیست، معمولا فقط سه هنگام میانی ِ پیانومورد استفاده قرار میگیرد.
٣ - ممکن است با دقت در کوک پیانو نوازنده بتواند مرکب نوازی کند یا بعبارت دیگر از یک دستگاه بدستگاه دیگری برود، هرچند اجرای مرکب نوازی مستلزم شنوایی بسیار حساس و آشنایی کامل بگوشه های دستگاه های مورد نظر است.
٤ - در بعضی کوک ها ممکن است فواصل یک گام را با فواصل گام ِ پیشین و یا بعدی تا اندازه ای تغییر داد. این روش که در بعضی از کوک های سنتورمرسوم است، منحصر به پیانوی معمولیست و اجرای آن گرچه مهم ولی در پیانوی الکرونیکی غیر ممکن است
در دو دهه اخیرآقای پروفسور هرمز فرهت که سالها سمت استادی کرسی موزیک را در دانشگاه دوبلین داشتند کتابی بعنوان "پندار دستگاه در موسیقی فارسی " (١) منتشر کردند که در آن شرح مبسوطی راجع باندازه گیری فواصل نت ها در گام های ایرانی درج شده است. با مطالعه برروی چند سه تار که بدقت کوک شده اند، ایشان براین باورند که فواصل را میتوان به پنج دسته مشخص تقسیم بندی کرد:
١- پرده ها که فاصله آن بین ٢٠٠ تا ٢٠٥ سنت است و اندکی با پرده دیاتونیک اروپایی تفاوت دارد.
٢- نیم پرده هایی که فاصله آنها ٩٠ سنت یا کمتر است و کاهش محسوسی از نیم پرده اروپایی است.
٣- پرده های میانی کوچک که فاصله آنها بین ١٢٥ و ١٤٥ سنت میباشد.
٤- پرده های میانی بزرگ که فاصله آنها بین ١٥٠ و ١٧٠ سنت است.
٥- پرده اضافی که فاصله آن در حدود ٢٧٠سنت بوده یعنی نزدیکتر به یک و نیم پرده اروپائیست و مورد استفاده زیادی نیست.
در اینجا برای روشن شدن نکات بالا بدو مثال اکتفا میکنیم که هر دو آنها کوک هائیست که آقای رامین ذوالفنون در نواختن موسیقی ایرانی بر روی پیانو بکار میگیرد. این قطعات به منظور اندازه گیری دقیق فواصل بر روی پیانوی الکترونیکی اجرا شده است. ایشان دارای سابقه طولانی در نواختن پیانو به سبک استادِ شادروان مرتضی محجوبی بوده و سال هاست که با کوکِ پیانو مأنوسند
١ - گام چهار گاه - این گام برروی گام دو ِ بزرگ ساخته شده است.
گام دو ِ بزرگ: دو- ٢٠٠- ر ِ -٢٠٠- می- ١٠٠- فا- ٢٠٠- سل - ٢٠٠- لا - ٢٠٠- سی - ١٠٠ - دو
گام چهارگاه : دو - ١٥٥- ر ِبمل - ٢٤٥ -می-١٠٠ -فا- ٢٠٠ -سل - ١٤٠- لابمل -٢٦٠ -سی - ١٠٠ -دو
در گام چهار گاه بالا کلید ر ِ بمل را باندازه ٥٥ سنت ( بطرف چپ) بالا برده و به ر ِ ُکرُن تبدیل میکنیم و همچنین با بالا بردن لا بمل باندازه ٤٠ سنت آنرا به لا ُکرُن تبدیل میکنیم. حاصل این جابجایی تغییر در فواصل اول، دوم، پنجم و ششم است. انتخاب کلید ها تا اندازه ای بسته بمیل ِ خود نوازنده است مثلا میتوانیم تنش ِ کلید ر ِ را ٤٥ سنت و کلید لا را ٦٠سنت (بطرف راست) کاهش دهیم تا گام ِ زیر را بسازیم که فواصل و صدای آن کاملا ً با گام فوق منطبق است.
گام دوم چهارگاه : دو- ١٥٥- ر ِ - ٢٤٥- می- ١٠٠- فا- ٢٠٠- سل - ١٤٠ - لا- ٢٦٠- سی - ١٠٠- دو
٢ - گام های سه گاه، شور و نغمه اصفهان در یک کوک - با بالا بردن یا کاهش دادن تنش چهار کلید: دو(٧-)، می بمل(٣٥ +)، فادیز (٤٣-) و سی (٤٩-) میتوانیم سه گام مختلف ساخته و با آن مرکب نوازی کنیم.
گام سه گاهِ سل: سل- ٢٠٠- لا-١٥١- سی- ١٤٢- دو-٢٠٧ - ر - ١٣٥- می بمل - ١٦٥ - فا- ٢٠٠- سل
برای نواختن گوشه مخالف در دستگاه سه گاه بجای کلید فا از کلید فادیز، یا در حقیقت فا ُسری استفاده میشود.
گام شور لا: لا- ١٥١- سی - ١٤٢- دو - ٢٠٧- ر - ٢٠٠- می - ١٠٠- فا - ٢٠٠ - سل -٢٠٠ -لا
در گام بالا سی (٤٩-) در حقیقت سی ُکرُن است. در بعضی از گوشه های شور و همچنین در بعضی از نغمات شورکلید می بمل (٣٥+) ُکرُن دوم را تشکیل میدهد و فاصله چهارم به ١٣٥ و پنجم به ١٦٥ سنت تبدیل میگردد.
نغمه اصفهان درکلید لا: لا- ١٠٠- سی بمل -٣٠٠- دو دیز- ١٠٠- ر -٢٠٠- می - ١٠٠- فا - ٢٠٠- سل -٢٠٠-لا
این گام با فواصل کروماتیک معتدل ساخته شده است و بعضی آنرا بنام اصفهان جدید میشناسند.
ده قطعه پیانوئ که توسط آقای رامین ذوالفنون بر روی پیانوی الکترونیکی اجرا و دراین مجموعه درج شده
است همه کم و بیش بر پایه گام هایی شبیه به گام های بالا بنا شده اند.
روش کوک کردن ِ پیانوی الکترونیکی:
در پیانوی الکترونیکی که مجهز به نرم افزار مخصوص کوک کردن (٢) باشد میتوان تنش هر کدام از دوازده کلیدِ هنگام را تا ٦٤ سنت بالا برد ویا کاهش داد. این کار بوسیله گذاشتن اعدادی از ٦٤- تا ٦٤+ در محل مخصوصی برای هر کلید انجام میشود. اگر کلیدی دارای عدد صفر باشد تنش آن با تنش ِ همان کلید در گام معتدل یکی است. بعد از تنظیم کردن یک هنگام، کلید های دیگر پیانو خود بخود تنظیم میشوند. این دوازده عددِ تنظیم که باسم آفسِت (٣) شناخته شده اند در حقیقت معرف کوک یک دستگاه مشخص در یک کلید معین ( کلید تونیک یا نت اول گام دیاتونیک) است. بنا بر این برای هر دستگاه میتوان دوازده گام دیاتونیک نوشت که فواصل صوتی هر یک با فواصل صوتی ِ یازده گام دیگریکسان است. دسترسی به این دوازده گام برای هر دستگاه، همنوازی را بآسانی ِ موسیقی اروپایی میکند، اگر چه در گام های سنتی اثری از اعتدال نیست. همچنین با همین نرم افزار میتوان آفست های ِ هریک از گام هارا بآسانی به بایگانی سپرد و در صورت لزوم هریک راکه مورد نیاز باشد درظرف چند ثانیه روی پیانو سوار کرد. با توجه باینکه پیانوی الکترونیکی میتواند صدای چندین صد ساز مختلف را ارائه بدهد، این ساز میتواند وسیله ای آسان برای گشایش تنوع و ایجاد چند صدایی در موسیقی ما بشود.
نرم افزار ِ "پرده" که بوسیله آقای دکتر علی رضایی ابداع و در جایگاه اینترنِتی بنام " ایرانیان مقیم آیوا" http://iowairan.com جا داده شده است گنجینه ای وسیع و در ضمن ساده در دسترسی ما قرار داده که با آن میتوانیم گام های ایرانی را، که قرن ها در این مرز و بوم رایج بوده و هست، زیر ذره بین فیزیکی و علمی قرار بدهیم. با این نرم افزار می توان کلیه دستگاه ها، نغمه ها وگوشه ها را، که در تمام ایران و یا در بخشی از آن رایجند، تحت مطالعه دقیق و سنجش با یکدیگر قرار داد و با انتخاب یک دستگاه و یک کلید تونیک میتوانیم هر دوازده آفسِت و هر هفت فاصله دیاتونیک را بدست آوریم. مضافا ً بر اینکه میتوان هر یک از آفست ها را بمیل خود تغییر داده و اثر آنرا در گام دیاتونیک مشاهده کرد ویا به پیروی نوازندگان پیانوی معمولی از گام معتدل شروع کرده و بمیل خود گام جدیدی بسازیم. بهر صورت اگربما عنایت کرده و از کشفیات خود در این موضوع مارا مستحضر کنید باعث سرفرازی اینجانب و آقای دکتر رضایی خواهد بود.
مجموعه سی پنج گام ِ دیاتونیکی که بهمراهِ نرم افزار "پرده " ارایه میشود گام هایی هستند که با همنوازی، با ارکسترهای سنتی ِ شناخته شده ایرانی و بعضی از خوانندگانی که سابقه درازی دراجرای آواز دارند بدست آمده است. منشأ این موزیک دیسکت هایی هستند که در دو دهه اخیر ببازار عرضه شده اند، ازجمله چندین دیسکت از گلهای رنگارنگ، ارکستر های استاد فرامرز پایور و استاد روح الله خالقی و کنسرت های خانم پریسا و آقای محمد رضا شجریان که در سالهای اخیر در اروپا یا در امریکا اجرا شده اند. با وجود تفاوت محسوسی که در بعضی از موزیک های محلی وجود دارد، بواسطه نداشتن آشنایی با آنها، سعی در جدا کردن آنها از بقیه نشده است - با اذعان بر اینکه ریشه و منشأ اکثر گوشه های سنتی بظن قوی همین آواز های محلی هستند.
چنانکه تلویحا ً در بالا اشاره شدهمنوازی با ساخته های استادان موسیقی، ویا بزعمی دیگرفراگرفتن سینه به سینه، کلید راهبردیست برای آشنا شدن بدستگاه ها و نغماتی که پایه و اساس موسیقی مارا تشکیل میدهند - ولی همصدا کردن پیانوی الکترونیکی با سازهای سنتی ایران کار دشواریست چونکه ساز های ما بر مبنای استاندارد های معمول ( لا مساوی ٤٤٠ هرتز ) کوک نمیشوند. اگرچه در پیانوی الکترو نیکی نرم افزاری وجود دارد بنام "میکرو تونینگ (٤) " که تنش همه کلید های پیانو را باندازه مشخص بالا برده و یا کاهش میدهد ولی متاسفانه این نرم افزار فقط در گام معتدل کاربرد دارد. تنها راه گذشت از این معضل استفاده کردن از اهرم "تغییر صوت (٥) " است که وسیله ایست برای بالا بردن و یا کاهش تنش صوتی و معمولا ً فقط در حین نواختن پیانو از آن استفاده میشود. با برداشتن فنری که خود بخود آنرا در وسط نگاه میدارد میتوان اهرم را برای اضافه یا کاهش کردن تنش تا ١٢٠٠ سنت بکار برد و از آن برای هم کوک کردن پیانو جهت همنوازی استفاده کرد.
پنج شنبه 13/1/1388 - 20:30
موسيقي
از زمانی که پیانو ساخته شد به دلیل رنگ زیبای صدا و توانایی آن در اجرای همزمان چندین نت، این ساز بزرگ همواره مورد توجه موسیقیدانان در سبک های مختلف بوده و هست.
موسیقی ایران هم از این پدیده مستثنی نبوده و پیانو در آن نقش قابل توجه ای را ایفا کرده. اولین پیانوهایی که وارد ایران شد در واقع هدایایی بودند از طرف پادشاهان اروپایی به شاهزادگان و شاهان ایران، که نوازندگان درباری از این سازها سالها بصورت کاملا" ابتدایی استفاده میکردند.
محمد صادق خان که نوازنده سنتور دربار بود، گاهی اوقات سری هم به پیانوی دربار می زد و قطعاتی را هم با آن ساز می نواخت. استمرار و علاقه ایشان به نواختن پیانو به حدی رسید که بعدها رسما" نوازنده پیانو شد و در مواردی هم تجربیات خود در استفاده از این ساز را در اختیار دیگران قرار میداد.
اما نوازندگی پیانو بطور جدی سالها پس از ورود این ساز به ایران شروع شد، یعنی پس از آنکه لومر موسیقی کلاسیک را در ایران رایج کرد. لومر یک افسر نظامی و معلم موسیقی فرانسوی بود که به دعوت ناصرالدین شاه برای تدریس در دارالفنون به تهران آمده بود. لومر با همکاری سالار معزز که معلم سلفژ بود و در گروه موسیقی نظامی تدریس میکرد -مدتی هم شاگرد کورساکوف بود- شروع به تدریس رسمی پیانو در ایران کردند. در همین سالها بود که پای اتودهای پیانو و همچنین اتودهای سایر سازها مثل ویلن، فلوت و ... به جمع موسیقیدانان و نوازندگان ایرانی باز شد.
پس از انقلاب مشروطه و با توجه به تمایل رضا شاه به فرهنگ غرب، رسما" مدرسه موسیقی در ایران تاسیس شد و انجمن های موسیقی مانند انجمن فیلارمونیک تهران شروع به گسترش موسیقی غربی کردند. بتدریج ساز پیانو بعنوان ساز اجباری در هنرستانها و دانشگاهها در رشته های موسیقی کلاسیک تدریس شد و در کنار آن موسیقیدانان موسیقی ایرانی نیز تمایل به استفاده از این ساز کلاسیک را پیدا کردند.
از اولین نوازندگانی که با استفاده از امکانات کامل پیانو اقدام به نواختن موسیقی ایرانی کرد می توان به مرتضی محجوبی اشاره کرد(هر چند او از تکنیکهای نوازندگی پیانو کلاسیک چندان بهره ای نمیبرد). وی از آهنگسازان و نوازندگان اصلی رادیو و برنامه گلها بود و با بزرگانی چون بنان و قوامی همکاری میکرد.
محجوبی جزو اولین کسانی بود که آکوردهای مخصوص موسیقی ایرانی را روی پیانو اجرا کرد و توانست توجه موسیقیدانان ایرانی را به پیانو-بعنوان یک ساز با قابلیت های موسیقی ایرانی-به خود جلب کند. از ساخته های او میتوان به تصنیف های "کاروان"، "من از روز ازل"، "نوای نی "و"پیش درآمد دشتی " اشاره کرد. قابل توجه این که شیوه نوازندگی و آهنگسازی مشیرهمایون شهردار و جواد معرفی که از نوازندگان شاخص رادیو در آن زمان بودند نیز تحت تاثیر محجوبی بوده است.
جواد معروفی پس از دریافت دیپلم موسیقی از هنرستان فعالیتهای خود برای تاسیس انجمن موسیقی را آغاز کرد و همواره بعنوان سولیست آن ارکستر ایفای نقش میکرد. وی با وجود آنکه شیوه خاص برای نوازندگی داشت از مرتضی محجوبی و مشیر همایون هم الهام گرفته بود. معروفی در کنار نواختن پیانو رهبر ارکستر رادیو و رهبر ارکستر بزرگ گلها هم بود. از شاگردان موفق جواد معروفی میتوان از انوشیروان روحانی نام برد که برای کمتر کسی در ایران گمنام است. وی در 18 سالگی برای ادامه تحصیل موسیقی به کنسرواتوار پاریس رفت و پس از پایان تحصیلات به ایران برگشت و عضو شورای موسیقی رادیو تلویزیون ایران شد.
انوشیروان روحانی نقش مهمی در معرفی پیانو بعنوان یک ساز برای موسیقی مردم پسند ایرانی ایفا کرد و قطعات و ساخته های او هنوز جزو زیباترین و خاطره انگیزترین قطعات مردمی میباشد.
اردشیر و انوشیروان روحانی ، سامان احتشامی و ... که اغلب از شاگردان جواد معروفی بودند در این میان جزو گروهی از نوازندگان بودند که بخاطر نواختن اتودهای کلاسیک از تکنیک بالای برخوردار شدند. اغلب این پیانیستها که قطعات ایرانی مینواختند در حین تنظیم موسیقی به نکات خاصی در هارمونی موسیقی ایرانی دست پیدا میکردند که تا آن موقع کمتر برای کسی مشخص بود. بخصوص دستگاهها و گامهایی که کمتر آهنگسازی سراغ آنها می رفت مانند سه گاه، بیات ترک و ... اما این پیانیستها همیشه با تغییر کوک و آزمون و خطا راه حلهایی برای چند صدایی کردن دستگاههای موسیقی ایرانی می یافتند. با دقت به این روش متوجه میشویم که، یکی از ضعف های موسیقی ایرانی که ضعف هارمونی بود بتدریج در حال رفع شدن بود.
خوشبختانه پس از انقلاب به علت بها دادن به موسیقی ایرانی، نوازندگی پیانو ایرانی به قویترین حد خود از لحاظ تکنیک و دانش موسیقی رسید بطوری که کارهای ایشان در مواردی به مراتب برتر از کارهای نوازندگان سایر سازهای ایرانی بود. کلاسیک بودن ساز پیانو از یکطرف و وجود مطالب و قطعات زیاد موسیقی کلاسیک برای این ساز در ایران به تدریج نوازندگی پیانو را از حالت ایرانی به سمت کلاسیک سوق داد. اتفاقی که برای سایر سازها مانند ویلن در ایران نیفتاد، شاید به این خاطر که بیان احساسات ایرانی با توجه به توانایی های فیزیکی ویلن امکانپذیرتر بود تا با پیانو، به بیان دیگر شاید یک دلیل کشیده شدن نوازندگان پیانو به سمت موسیقی کلاسیک در ایران عدم توانایی ساز در بیان احساسات ایرانی همانند یک نوازنده ویلن بود.
امید است موسیقی ایرانی تنها مصرف کننده موسیقی کلاسیک و غربی نباشد و بتواند با استفاده از تکنیک ها و دانش آن حرف های جدید و زیباتری از گذشته برای بیان داشته باشد. به قطعات زیر گوش دهید بطور حتم نفوذ موسیقی کلاسیک و غربی را در بیان احساسات یک ایرانی میتوانید در آنها مشاهده کنید.
پنج شنبه 13/1/1388 - 20:29
موسيقي
| |
تئوری موسیقی - فاصله
● فاصله موسیقی
در موسیقی اختلاف زیرو بمی (زیرایی) یا نسبت تواتر میان دو صدا را فاصله گویند. فاصله دو نت پی درپی را متصل و غیر آن را منفصل گویند. بعضی از فاصله های متصل كه به هم نزدیك ترند نیم پرده و آنهائی كه دور ترند پرده نامیده می شوند. فاصله را همیشه بالا رونده حساب می كنند. هر فاصله به نام شماره نت های تشكیل دهنده آن نامیده می شود.بدیهی است كه تعداد فاصله های میانی هر فاصله همیشه یكی كمتر از شماره نام آن است.علامتهای تغییر دهنده علامتهای تغییر دهنده علامتهائی هستند كه قبل از نت ها (سمت چپ) قرار گرفته و صدای آنها را به اندازه نیم پرده یا دو نیم ـ پرده كروماتیك بالا یا پایین می برد . دیز (#) صدای نت بدون علامت را نیم پرده كروماتیك بالا می برد . بمل (b) صدای نت بدون علامت را نیم پرده كروماتیك پایین می برد . دوبل دیز (×) صدای نت بدون علامت را دو نیم پرده كروماتیك بالا میبرد . دوبل بمل (bb) صدای نت بدون علامت را دو نیم پرده كروماتیك پایین می برد . بكار صدای نت های با علامت یعنی تغییریافته بوسیله دیز وبمل و دوبل بمل را به حالت اصلی بر می گرداند. نیم پرده دیاتونیك و كروماتیك دو نت كه هم اسم نبوده و نیم پرده فاصله داشته باشند، نیم پرده دیاتونیك ؛ و دو نت كه هم اسم بوده ونیم پرده فاصله داشته باشند، نیم پرده كروماتیك نامیده می شوند. هر پرده از یك نیم پرده كروماتیك (۵كما) ویك نیم پرده دیاتونیك (۴كما) یا بعكس تشكیل شده است. هر كما معادل ۹/۱ پرده است، بنابراین ۹كما تشكیل یك پرده میدهد
● نت های مترادف (آنارمونیك)
دو نت كه هم اسم نبوده ولی صدایشان یكی باشد، مترادف یا آنارمونیك نامیده میشوند. اگر نت بم (نت اول ) یك فاصله را نیم پرده كروماتیك پایین یا نت زیر (نت دوم )را نیم پرده كروماتیك بالا ببریم فاصله دورترمیشود ، ولی تعداد فاصله های میانی آن ثابت می ماند.
مثلا اگر فاصله چهارم درست را كه از دو پرده و یك نیم پرده تشكیل شده است ، به اندازه نیم پرده كروماتیك دور كنیم تبدیل به فاصله چهارم افزوده میشود. اگر نت بم (اول ) یك فاصله را نیم پرده كروماتیك بالا یا نت زیر (نت دوم) را نیم پرده كروماتیك پایین بیاوریم فاصله نزدیك تر می شود، ولی باز هم تعداد فاصله های میانی آن ثابت می ماند. مثلا اگر فاصله سوم بزرگ را كه از دو پرده تشكیل شده به اندازه نیم پرده كروماتیك نزدیك تر كنیم ، به فاصله سوم كوچك تبدیل می شود. بنابراین،اگرازفاصله بزرگ نیم پرده كروماتیك كسرشودبه فاصله كوچك تبدیل می شود. اگرازفاصله كوچك ودرست نیم پرده كروماتیك كسرشودبه فاصله كاسته تبدیل می شود.(به استثنای یكم درست كه كاسته ندارد ). اگربه فاصله بزرگ ودرست نیم پرده كروماتیك اضافه شودبه فاصله افزوده می شود.اگربه فاصله افزوده نیم پردهكروماتیك اضافه شود به فاصله افزوده ترتبدیل میشود. اگرازفاصله كاسته نیم پرده كروماتیك كسرشودبه فاصله كاسته تر تبدیل می شود.
● معكوس فاصله ها
اگرنت بم (اول)یك فاصله رایك اكتاو بالاببریم وبعدازنت زیر(دوم)قراردهیم ویااگرنت زیر (دوم)یك فاصله رایك اكتاو پایین بیاوریم و قبل ازنت بم(اول)قراردهیم،فاصله معكوس می شود. چون شماره فاصله ومعكوس آن عدد ۹ رابه وجودمی آ ورد، بنابر این برای پیدا كردن معكوس هرفاصله كافی است كه شماره آن را ازعدد ۹ كم كنیم. ضمنا معكوس فاصله های درست همیشه درست است ومعكوس فاصله های بزرگ همیشه كوچك است وبه عكس. ومعكوس فاصله های كاسته همیشه افزوده است وبعكس. ومعكوس فاصله های افزوده تر همیشه كاسته تر است وبه عكس . ● فاصله های نغمگی (ملودیك )وهماهنگ ( هارمونیك) دوصدای فاصله اگر پی در پی شنیده شوند فاصله را ملودیك واگر با هم شنیده شوند فاصله را هارمونیك گویند. فاصله های مطبوع ( ملایم ) ونا مطبوع ( ناملایم) فاصله های یكم درست وپنجم درست وهشتم درست را مطبوع كامل وفاصله های سوم بزرگ و سوم كوچك وششم بزرگ وششم كوچك را مطبوع غیر كامل وفاصله چهارم درست را مطبوع مشترك وپنجم كاسته چهارم افزوده را نا مطبوع جاذب وبقیه فاصله ها را نامطبوع گویند. ● فاصله های ساده : فاصله هائی هستند كه حدود آنها ازیك اكتاو تجاوز نكند . ● فاصله های تركیبی : هر فاصله كه از اكتاو تجاوز كند تركیبی نام دارد. برای تركیبی كردن یك فاصله ساده كافی است كه نت زیر (دوم ) آن را یك یا چند اكتاو بالا یا نت بم (اول) آن رایك یا چند اكتاو پائین ببریم . كیفیت فاصله های ساده در تركیبی آنها عوض نمی شود ، یعنی فاصله های درست در تركیبی درست وفاصله های بزرگ درتركیبی بزرگ وكوچك در تركیبی كوچك خواهد بود. فاصله تركیبی همیشه از اضافه كردن یك یا چند عدد ۷ به فاصله ساده آن بدست می آید.مثلا اگر فاصله سوم بزرگ را به اندازه یك اكتاو دوركنیم فاصله دهم بزرگ ،واگر به اندازه دو اكتاو دور كنیم فاصله بزرگ حاصل میشود .
۱۷=۷+۷+۳
۱۰=۷+۳
برای ساده كردن فاصله های تركیبی نیز باید یك یا چند عدد ۷ از آن كسر كردتا فاصله ساده آن به دست آید. مثلا از فاصله هجدهم درست می توان دو عدد۷ كسر كرد تا عدد چهار باقی بماند و نتیجه چهارم درست شود .
۴=(۷+۷)-۱۸
توضیح : چون فاصله های یكم درست و هشتم درست هر دو فاصله ساده هستند ، فاصله ساده فواصل پانزدهم و بیست و دوم و بیست و نهم میتواند هشتم درست و یا یكم درست باشد |
چهارشنبه 14/12/1387 - 23:30
موسيقي
سلام دوستانی که مایل هستن من اموزش تئوری موسیقی رو شروع کنم از ابتدایی تا حرفه ای از جمله چگونه یه قطعه موسیقی را بسازیم چگونه اکورد بسازیم و ................ در نظرات ذکر کنید تا من در صورت حد نصاب بودن اموزش جامعی رو شروع کنم حالا میخوام توضیحی در مورد گام بدم:
آشنایی با گام ها
--------------------------------------------------------------------------------
.گام مجموعه ای از نتهاست که با یکدیگر رابطه دارند وبه عبارت دیگر دارای فاصله های معینی از یکدیگرند.گام از مفاهیم بسیار مهم در موسیقی است و تئوری موسیقی بر اساس گام بنا شده است.هرگام میتونه بر اساس یک نت بنا بشه مانند گام لا مینور ویا گام دوماژور و...
بطور کلی گام در موسیقی به دو دسته تقسیم میشه:
گام مینور وگام ماژور و سایر گامها از این دو گام مشتق میشود مانند گام پنتاتونیک.
توجه کنید که تفاوت گامها از فاصله بین آنها نتیجه میشود.خوب بریم سر اصل مطلب:
اولین گامی که میخوام براتون بگم گام مینور است.
این گام که از ۷ نت تشکیل شده و قالب کلی اون به این شکل است:Foto1
گامتون با استفاده از این قالب گام مورد نظر رو بدست بیارید.
بطور مثال شما میخواهید گام لا مینور را بدست بیارید بنا بر این نت اصلی شما لا است.
از اونجایی که نت لا در فرت ۵ قرار گرفته بنابر این این قالب رو از فرت ۵ شروع میکنیم.که تصویر بالا نیز گام لا مینور را به شما نشون داده.
راستی این هم بگم که برای بدست آوردن گام باید از سیم۶ شروع کنید یعنی نت مورد نظر شما از این سیم شروع میشود و به ترتیب جلو میرویم .(در تصویر بالا از بالا به پایین سیم بم میشود)
در ضمن بگم که آهنگی گه در این گام ساخته میشود معمولا احساس غم وناراحتی را به شنونده القاء میکند.پس اگه خواستید آهنگ غم انگیز بسازید میتونین از این گام استفاده کنید.
نکته:گام نوازی یه تمرین بسیار مهم در بالا بردن سرعت و مهارت در انگشتان دست میباشد.
واقعیت اینکه بهترین گیتاریستهای دنیا هم هر روز این تمرین رو انجام میدن پس شما هم از امروز این تمرینو باید بزارید در برنامه روزانه زندگیتون.البته شما باید در همه گامهایی که بّه شما آموزش میدم تمرین گام نوازی رو داشته باشید.
آشنایی با گام ماژور:
گام ماژور یکی از مهمترین گامهای موجود میباشد.این گام برعکس گام مینورکه دارای حالت غم انگیز میباشد.القاءکننده حالت شادیست.پس اگه خواستید آهنگ شاد بسازید میتونید در این گام آهنگ بسازید.این گام نیز مانند گام مینور دارای ۷ نت میباشد .شکل این گام بروی دسته گیتار به این شکل میباشدoto2
شما میتونید با جابجا کردن این قالب بروی دسته گیتار گام ماژور هر نت مورد نظر را بدست بیارید.که نت اصلی شما از سیم ۶ گیتار شروع میشود .بطور مثال گام دوماژور از فرت ۸ شروع میشود ویا گام لا ماژور از فرت ۵ شروع میشود.بطور مثال شکل بالا بما گام دوماژور را نشان میدهد. قالب فوق را که میبینید از فرت ۸ شروع کردیم و گام دو ماژور را بدست آوردیم.
نکته: برای گام نوازی ترتیب اجرای نتها مهم میباشد مثلا گام دوماژور که از نتهای دو.ر.می.فا.سل.لا.سی تشکیل شده شما هم باید به همین ترتیب گام مورد نظر را بنوازید. (یاداوری:دراین شکل از بالا به پایین سیم بم میشود.)
گام پنتاتونیک مینور و ماژور:
گام پنتاتونیک مینور: این گام از ۵ نت تشکیل شده و از مهمترین گامها در موسیقی مدرن است.قالب کلی آن بروی دسته گیتار بصورت زیر استoto3
در این قالب ما میخواهیم گام لا پنتاتونیک مینور را به شما نشان بدیم.چون این گام از نت پایه لا واقع در سیم ۶ فرت ۵ (نت لا) شروع شده و به همین خاطر نام گام لا پنتاتونیک مینور میباشد.
سعی کنید که این قالب را انقدر تمرین کنید تا برای پیدا کردن نتهای گام نیازی به فکر کردن نداشته باشید و بدون مکث نتهای گام را بشناسید.
در ضمن این قالب را میتوانید در سراسر دسته گیتار جابجا کنید و گام مورد نظر را بدست اورید.
مثلا اگه شما گام دو پنتاتونیک مینور را بخواهید باید این قالب را از فرت ۸ سیم ۶ شروع کنید.
گام پنتاتونیک ماژور:این گام نیز مانند گام پنتاتونیک مینور از ۵ نت تشکیل شده و قالب کلی آن بروی دسته گیتار بصورت زیر میباشدoto4
چهارشنبه 14/12/1387 - 23:27
کامپیوتر و اینترنت
عوض کردن پس زمینه درایو های کامپیوتر:
1.ابتدا Notepad ویندوز را باز کنید و کد زیر را درون آن کپی کنید.
ExtShellFolderViews=
[{BE098140-A513-11D0-A3A4-00C04FD706EC}]
Attributes=1
IconArea_Image=pic.gif
2.سپس به جای عبارت pic.gif آدرس عکسی را که می خواهید به عنوان پس زمینه قرار دهید همراه با پسوند قرار دهید. مثل C:\bg.gif
3.سپس از منوی فایل گزینه Save Az رو انتخاب کنید و فایل رو با اسم Desktop.ini سیو کنید داخل همون درایوی که می خواین پس زمینش رو تغییر بدید.
حالا فقط کافیه وارد درایو مورد نظر بشید تا شاهد تغییر پس زمینه اون باشید .
موفق باشید
فقط به یاد داشته باشید که این پس زمینه فقط برای ریشه درایو شماست نه فولدرهای داخلش.
اینم از آموزش امروز نظر یادتون نره -دفعه بعد هم میخوام آموزش گذاشتن آیکون برای درایوها رو بنویسم.
چهارشنبه 14/12/1387 - 22:2
کامپیوتر و اینترنت
سلام دوستان امروز میخوام یه راهکار عملی درباره مخفی کردن ای پی شما در اینترنت بگم که نیاز به هیچ نرم افزار خاصی نیست
برای این کار:
1- ابتدا از منوی Start به Run رفته و در محیط Run عبارت MMC را تایپ نمایید.
2- در محیط جدید ، از منوی File به قسمت Add/Remove Snap-in بروید.
3- در پنجره باز شده بر روی دکمه Add کلیک کنید.
4- در پنجره جدید ، بر روی IP Security Policy Management کلیک کرده و دکمه Add را بزنید.
5- سپس Finish را زده و خارج شوید.
6- در پنجره قبلی بر روی Ok کلیک کنید.
7- حال در همان محیط اولیه هستید.آیکون کناری عبارت IP Security Policy Management زرد رنگ است. اکنون میبایست یکبار بر روی آن کلیک کنید تا رنگ آن به سبز تغییر پیدا کند.
8- در پایان از منوی File به Exit رفته و با انتخاب yes این عملیات را ذخیره کنید.
موفق باشید
چهارشنبه 14/12/1387 - 21:58
دانستنی های علمی
سلام دوستان
نمیدونم چی شد که ساعت 12 شب تصمیم گرفتم بعد از یک فعالیت روزانه بیام سری به تبیان بزنم
من از کاربرهای قدیم تبیان هستم مدت خیلی زیادی نبودم وحالا که اومدم سری به تبیان بزنم مطالبی رو که نزدیک به 1سالم ونیمه پیش من ثبت کرده بودم رو خوندم وهمینطور نظراتی رو که دوستای قدیمی من داده بودن نمیدونم افردای چون فنول یا نیلوفر ابی 69 هنوز هم فعالیت دارن به هرحال تصمیم دارم باز هم مطلب ثبت کنم امیدوارم باز هم بتونم مثل قدیم همراه خوبی باشم راستی خودمو معرفی نکردم کوچیک شما هادی
پیوسته پیروز وشاد باشید......
چهارشنبه 14/12/1387 - 0:3
