تبیان، دستیار زندگی

لباس مرد نانوا آتش گرفت. تقلا میکرد که خاموشش کنه.

یه فرد با معرفتی که آه و ناله این نانوا و تلاشش برا خامشو کردن آتش رو دید، آهی کشید و گفت: سالهاست که آتش خودخواهی و آتش حسد و آتش ریا بدلمون افتاده و هیچ تقلا نمیکنیم که خاموشش کنیم.

این شراره جامه مان را خواهد سوخت.

این آتش اما جانمان را میسوزاند. جانمان و ایمانمان را ...

 سایه باشی یا سیاه، ساکت و همیشه سرد/
سخت و خسته و خموش، یا که نغمه خوان درد/

در خیال روشنم، سبزی و پر از نزول/
بارش ترانه ام، بی تو می کند افول/

تو شبیه قاصدک، پر کشیدی و هنوز/
بی تو شمع محفلم، چون چراغ نیمه سوز/

با تو شاد و دل خوشم، بی تو سرد و نا امید/
تکیه گاه هرشبم، سایه ی غمین بید/

تو پر از رسالتی، مثل یک پیامبر/
قلب ساده ی مرا، با تبسمی ببر/

شعرهای صادقم، از حضور تو پرند/
عاشقانه های من تا بهار می پرند/

با تو سبز می شود، دانه های پر غبار/
همچو ابر نوبهار، بر کویر من ببار/

سروده یکی از دوستانم

یه بچه رو دیدی که وقتی به یه چیزی تو طول زمان انس میگره  و میخوای ازش بگیریش چه حالی میشه؟

اون گوله های اشک که به پهنای صورت، زمین رو هم خیس میکنه رو دیدی؟

گاهی ما آدمها قدر همدیگه و روزهای خوبی که در کنار هم بودیم رو نمیدونیم و فقط وقتی همدیگه رو از دستمیدیم یادمون میوفته که چی رو از دست دادیم

محبت آدمها مثل راه رفتن یه مورچه رو یه تخت سنگ تو قلب آدمها وارد میشه.(راه رفتن مورچه رو تخت سنگ اصلا دیده نمیشه)

ولی خیلیا توقع دارن این محبتی که به این آرومی به دل راه پیدا کرده، با سرعت نور از دل هم بره بیرون

برا همینه که علت گریه اون بچه رو نمیفهمن.

کاش ما آدمها فراموش نکنیم که تنها تفاوتمون با حیوان فقط عقل نیست، احساس هم هست

احساس پاکترین هدیه خدا به بشره. اونقدر که ائمه برعایت حریم حسی همدیگه سفارش کردن به حریم عقلی سفارش نکردن(حق الناس بر پایه این حریم بوجود اومده)

حالم خیلی گرفته اس. از دیروز اینجوری شدم. گلوله های شیشه ای ناخودآگاه صورتم رو به رگبار میبنده. کنار سفره، تو ماشین، مترو یا هرجای دیگه.

صورتم سیبل این گلوله های دردناکی که با شکستن الماس دل به صورت پرتاب میشه شده.

این شعر مهدی اخوان ثالث گویای حال منه:

خانه‌ام آتش گرفته‌ است، آتشی جانسوز
هر طرف می‌سوزد این آتش
پرده‌ها و فرش‌ها را ، تارشان با پود
من به هر سو می‌دوم گریان
در لهیب آتش پر دود
وز میان خنده‌های‌ام تلخ
و خروش گریه‌ام ناشاد
از درون خسته‌ی سوزان
می‌کنم فریاد، ای فریاد! ای فریاد!

تا چند وقت پیش به شدت از فیس بوک متنفر بودم، تا اینکه از روی وولولک دوستام یه سر بهش زدم (البته من خودم از سال 86 عضو این سایت با اسم مستعار شده بودم اما یک بار هم بهش سر نزده بودم).

دیگه سر نزدم تا همین الان که اسم همون دوستم رو تویه این سایت مزخرف سرچ کردم.

تویه لیست دوستانش عکس یه سری از دخترهای همکلاسی و هم دانشگاهیمونو با بدترین وضع دیدم که حالم بهم خورد.

عکسهایی که صد درصد خونوادگی هستن رو اونقدر راحت رویه سایت گذاشتنو همه بهش دسترسی دارن که نگو.

نمیدونم چرا برای خیلیا اینقدر اینچیزا راحت شده.اگ واقعا اینقدر از حجاب داشتن ناراضی هستن و همسرانشون هم براشون مهم نیست که عکس برهنه زنشون رویه اینترنت باشه، خب پس چرا تو ایران موندن و اینکارارو میکنن؟

مشکل از اونا نیست. مشکل از قانون اساسیه ما هست که به زور داره اینها رو به این کار ترغیب میکنه.

اگ آزادی حجاب هم مانند ازادی انتخاب دین،سیاسی و... تو این مملکت اجرا بشه فکر کنم خیلی وضعمون بهتر بشه.

به شخصه من از وجود بد حجاب بیزارم و وجود ای قشر رو نمیپسندم

 مطمئن باشید اگ رییس جمهور شدم دوتا کار رو حتما انجام میدم (اینجا یه جمله دیگه نوشته بودم که مسولات ثبت مطلب تاییدش نکردن و اصرار داشتن عوض بشه. اینجمله که نوشتم اصلا مناسب نیست و ازتون عذرخواهی میکنم)

1- کاهش تعطیلات نوروز از 13 روز به 6 روز (مثلا از 28 اسفند تا 3 فروردین)

2- آزادی حجاب برای حذف بد حجابی. با حجاب یا بی حجاب. چیزی به اسم بدحجاب نداریم.

تو اون شرایطه که قدر حجاب رو خیلیا میدونن و به راحتی هرکاریو نمیکنن.

نظر شما چیه؟

از بین دوستان درمورد سوالی که پرسیده بودم که : 156051 چیه؟ فقط جاده دوستی درست گفت

براش دست بزنید و هماهنگ با هم بخونید: آفرین به ..... ، باریک الله .....

اهای سوشیانس چرا خارج از جمع میخونی؟ صدات رو هماهنگ کن.

گل یاس تو هم اینقدر تند تند نخون.

156051 ای دی ثبت مطلب تبیان من هست

هر کدوم از دوستان یه ای دی دارن که اگ رو اسمشون کلیک کنن، تویه نوار ادرس بالای مرورگرشون میتونن ببین اون عدد رو.

 

سلام

غیبت این چند روزم رو ببخشید. درگیر یه کاری شدم که شاید نتونم بعد عید دیگه مطلب بدم.

اگ خدا بخواد مهندس ناظر ساخت لتیس های تونل ملت (همون که بزرگراه نیایش رو به صدر وصل میکنه) و تونل امیرکبیر (سه راه امین حضور) شدم.

 

یکی از ادله غیبت، اجماع علمای اسلام است.

امام خمینی (ره) میفرمایند:

غیبت آن است که انسان در غیاب مومنی به قصد تنقیص یا مذمت او عیبی را برای دیگران بیان کند، چه زبانی  یا غیر زیان، چه آن شخص دارای عیب باشد یا نباشد، از شنیدن آن ناراحت شود یا نشود.

تک تک این جمله دارای توضیحاتی است که بدلیل طولانی یودن اونها رو نمیارم.

همینطور بعضی از شاگردان امام از ایشان نقل میکنند که روزی امام در درس اخلاق گفتند:

من احتمال میدهم اگر فردی در خانه بنشیند و نسبت به دیگری گمان بد داشته باشد، این هم غیبت باشد.

در بررسی حرام بودن غیبت از منظر عقل، احادیث زیادی درباره لطف پروردگار در عنایت این موهبت الهی به بشر صحبتهای فراوان آمده است

دو فضیلت از جمله مزایای انسان است: یکی عقل و دیگری منطق. با نیروی عقل حقایق را فرا میگیرد و با نیروی منطق و بیان، فرا گرفته های خویش را به دیگران می آموزد و آنان را نیز بهره مند میسازد. امام علی(ع)

ارزش عقل و منطق را در حدیث بالا دیدیم. ارتباط غیبت و عقل را در زیر می آورم

زبان به منزله میزانی است که عقل، آن را وزین و سنگین میکند و جهل، سبک وزن و بی محتوایش میسازد. امام علی

ارزش هر سخن به میزان عقل بستگی دارد. عقل میگوید غیبت نکن چون غیبت انسان را در نظرها خوار میکند و ....

پس غیبت کلامی است که عقل سلیم آن را تقبیح میکند و به اجتناب از این کلام زشت و ناپسند دستور میدهد.