تبیان، دستیار زندگی

آیا در بهشت سرویس بهداشتی هم وجود دارد؟

در  روایات است که مردی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله و سلم) سؤال می‌کند:آیا شما گمان می‌کنید که بهشتیان می‌خورند و میآشامند؟حضرت فرمودند: بلی، قسم به خدا فردی در بهشت قوه و قدرت صدمرد را دارد و به اندازه صد نفر غذا می‌خورد و نوشیدنی می‌نوشد.بعد او سؤال می‌کند: بهشت که جای پاک و پاکیزه است و جای کثافات و آلودگی نیست، پس اینها پس از این همه خوردن و نوشیدن، احتیاج به دستشویی پیدا‌کنند چه می‌کنند؟حضرت‌فرمودند: آنچه را که خورده‌اند به صورت عرق خوشبو که بوی مشک و عنبر می‌دهد، از بدنشان خارج می‌گردد ( و دیگر احتیاج به دستشویی نیست)--- (منبع: بحار، ج 8، ص 149، به نقل از تنبیه الخاطر) 

در روایت دیگری است که یک نصرانی از امام باقر (علیه السلام) سؤآل کردند: چگونه است که اهل بهشت غذا و میوه و نوشیدنی می‌خورند اما به دستشویی نمی‌روند؟ در دنیا برایم مثالی بزن.

حضرت فرمودند: جنین در شکم مادرش از غذایی که مادرش می‌خورد او نیز می‌خورد اما در عین حال نیازی به دستشویی ندارد.

                                                                 (  منبع: بحار، ج 8، ص 122)

مرحوم دستغیب در کتاب سرای دیگر خود فرموده: مراد از سایه گسترده و کشیده شده در بهشت سایه عرش الهی و لطف خداوند است؛ یعنی همه بهشتیان در سایه لطف خداوند قرار می‌گیرند و از رحمت و نعمت و رأفت الهی بهره‌مند میگردند. 

هفت طایفه‌ای که زیر لطف خداوندی هستند:

1-    کسی که نمازش را درمسجد می‌خواند و وقتی هم که از مسجد بیرون می‌رود دلش در مسجد است تا وقت نماز بعدی شود و وارد مسجد گردد.2-    کسی که شهوت حرامی برایش پیش آید، اما از ترس خدا آنرا ترک کند.3-    کسی که پنهانی صدقه بده، طوری که غیر از خدا احدی نفهمد.4-    کسی که به یاد گناهانش بیفتد و بترسد و بلرزد و از چشمانش اشک جاری شود.5-    امام و پیشوای عادل که برای رضای خدا مؤمنان را راهنمایی کند.6-     جوانی که جوانی خود را در عبادت و اطاعت خداوند صرف کند.7-    دو نفری که همدیگر را برای خدا دوست بدارند و با هم بودن و از هم جدابودنشان در فرمان‌برداری از خدا باشد.

                                       (منبع: سرای دیگر، مرحوم دستغیب شیرازی، ص 205)

چهار آب در جهنم

1-    ماء حمیم  : یعنی آب جوشان ( که در آیه 70 سوره انعام و آیه 4 سوره یونس آمده) .

ماء  حمیم به صورت نهری در روی جهنم جاری است تا همیشه در دسترس جهنمیان باشد.

2-    ماء صدید:

ماء صددید، خون و چرکی است ....که هم خیلی کثیف است، هم بدبو و هم در حال جوش، که پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و اله و سلم) می‌فرماید: « وقتی این آب را به اهل جهنم نزدیک می‌کنند از شدت حرارتش پوست سر و  صورتشان در آن آب می‌ریزد و وقتی بیاشامند اندرونشان قطعه قعطه شود.» (نقل از کفایة الموحدین، باب النار)

3-    ماء غساق

«جهنمیان آب خنک و گوارا نمی‌چشند بلکه آب حمیم و غساق می‌نوشند.»   (سوره نبأ، 24-25)

4-    ماء آنیه

« در آتش سوزان وارد می‌گردند و از چشمه‌های بسیار داغ نوشانیده می‌شوند.» ( سوره غاشیه، آیات 4 و 5)

اعجاز عددی قرآن:

(منبع: معجزة القران الکریم، دکتر رشاد خلیفه)

موضوع پیرامون حروف مقطعه قرآن:   (یعنی حروف: ا – ح –   ر- س – ص – ط – ع – ق – ک – ل – م – ن – ه – ی)

-         نسبت حرف «ق» در سوره «ق» از تمام سوره‌های قرآن بدون استثناء بیشتر است.

-         مقدار حرف «ص» در سوره «ص» نیز به تناسب مجموع حروف سوره از هر سوره دیگر بیشتر است.

-         حرف «ن» در سوره «ن و القلم» بزرگترین قم نسبی را در 114 سوره قرآن دارد.

-         ایشان عدد 19 را یک عدد اساسی در قرآن می‌داند که «تسعة عشر» در سوره مدثر ، آیه 30 از آن یاد شده، اخذ کرده و اعداد برخی آیات و کلمات را بر آنها تطبیق کرده و یک نظام ریاضی را ارائه می‌دهد. ایشان «بسم‌الله الرحمن الرحیم» دارای 19 حرف و تک تک کلمات این آیه اول قرآن به صورتی که بر عدد 19 قابل تقسیم است و در قران به کار رفته است . چنانکه در کل قرآن 19 مرتبه «بسم‌الله» و 2698 بار «الله» و 57 «رحمن» و 114 بار «رحیم» به کار رفته است.

نقل از کتاب پژوهشی در اعجاز علمی قرآن ، نوشته دکترمحمدعلی رضایی اصفهانی

اعجاز عددی قرآن:

(منبع: معجزة القرن العشرین من کشف سباعیة و ثلاثیة اوامر القران الکریم، ابن خلیفه علیوی:)

 ایشان در کتاب خود که 110 صفحه است، می‌گوید 90% اوامر قرآن هفتگانه یا سه گانه یا یگانه است و تکرار آنها در موارد خود لازم بوده است.

برای مثال:

امر «اعبدوا» (بپرستید)  سه بار به همه مردم خطاب کرده است و سه بار نسبت به اهل مکه در قرآن آمده  و سه بار نسبت به پیامبر اسلام آمده است.

شعیب پیامبر سه بار به قوم خود این فعل را گفته است و نوح سه بار و هود سه بار و صالح سه بار و عیسی سه گفته‌اند که این سر عجیب و غریبی است

نقل از کتاب پژوهشی در اعجاز علمی قرآن ، نوشته دکترمحمدعلی رضایی اصفهانی

امام علی (ع) در باره تقسیم‌بندی گناه می‌گویند:

«گناهان بر سه گونه‌اند: گناه بخشودنی ---- گناه نابخشودنی ---- گناهی که برای صاحبش ، هم امید (بخشش) داریم و هر ترس از کیفر.»

سپس فرمودند: «اما گناهی که بخشیده است، گناه بنده‌ای است که خداوند او را در دنیا کیفر می‌کند و در آخرت کیفر ندارد. در این صورت خداوند حکیم‌تر و بزرگوارتر از آنست که بنده‌اش را دوبار کیفر کند.اما گناهی که نابخشودنی است، حق الناس است یعنی ظلم بندگان نسبت به همدیگر که بدون رضایت مظلوم بخشیده نمی‌شود.ولی نوع سوم، گناهی است که خداوند آن را بر بنده‌اش پوشانده و توبه را نصیب او نموده است، و در نتیجه آن بنده هم از گناهش هراسان است و هم امید به آمرزش پروردگارش دارد، ما نیز درباره‌‌ی چنین بنده‌ای هم امیدواریم و هم ترسان»

گناهان  کبیره از دیدگاه امام خمینی:

در کتاب تحریرالوسیله امام خمینی در مورد معیار گناهان کبیره چنین آمده است:

1-    گناهانی که در مورد آنها در قرآن یا روایات اسلامی وعده‌ آتش دوزخ داده شده باشد

2-   از طرف شرع، به شدت، از آن نهی شده است

3-  دلیل، دلالت دارد که آن گناه، بزرگتر از بعضی از گناهان کبیره است

4-  عقل، حکم کند که فلان گناه، گناه کبیره است

5-  در ذهن مسلمین پای‌بند به دستورات الهی، چنین تثبیت شده که فلان گناه، از گناهان بزرگ است.

6- از طرف پیامبر یا امامان در خصوص گناهی تصریح شده که از گناهان کبیره است.

یوم الهدم :

 تا به حال نام یوم الهدم را شنیده اید ؟ یوم الهدم یعنی روز ویران کردن ... در هشتم شوال سال 1344 هجری قمری پس از اشغال مکه ، وهابیان به سرکردگی عبدالعزیزبن سعود روی به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر ، سرانجام آن را اشغال نموده ، مأمورین عثمانی را بیرون کردند و به تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور هم چنین قبر ابراهیم فرزند پیامبر اکرم – صلی الله علیه و آله و سلم – قبور زنان آن حضرت ، قبر ام البنین مادر حضرت اباالفضل العباس – علیه السلام – و قبر عبدالله پدر پیامبر و اسماعیل فرزند امام صادق – علیه السلام – و بسیاری قبور دیگرپرداختند . ضریح فولادی ائمه بقیع را که در اصفهان ساخته شده بود و روی قبور حضرات معصومین امام مجتبی ، امام سجاد ، امام باقر و امام صادق – علیهم السلام – قرار داشت را از جا در آورده ، بردند . اما این اولین حمله آنان به مدینه نبود . آنان در سال 1221 هجری نیز یک بار دیگر به مدینه هجوم برده ، پس از یک سال و نیم محاصره توانسته بودند آن شهر را تصزف کنند و پس از تصرف اقدام به غارت اشیای گرانبهای حرم پیامبر – صلی الله علیه و آله و سلم – و تخریب و غارت قبرستان بقیع نمودند . طبق نقل تاریخی آن ها در این حمله چهل صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و یاقوت گرانبها و حدود یکصد قبضه شمشیر با غلاف های مطلا به طلای خالص و تزیین شده به الماس و یاقوت و ... به یغما بردند . و این نیز نخستین حمله آنان به مقدسات اسلامی نبود . صلاح الدین مختار نویسنده و مورخ وهابی در کتاب "تاریخ املکه العربیه السعودیه کما عرفت" بخشی از افتخارات وهابیت در حمله به کربلای معلی را چینن شرح می دهد : در سال 1216 امیرسعود در رأس نیروهای بسیاری از مردم نجد و حبوب و حجاز و تهامه و نواحی دیگر به قصد عراق حرکت نمود و در ماه ذی القعده به شهر کربلا رسید و آن را محاصره کرد. سپاه مذکور باروی شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند. بیشترمردم را در کوچه و بازار و خانه ها به قتل رسانیدند و نزدیک ظهر با اموال و غنائم فراوان از شهر خارج شدند ، سپس در محلی به نام ابیض گرد آمدند . خمس اموالرا خود سعود برداشت و بقیه را به هر پیاده یک سهم و به هر سوار دو سهم قسمت کرد .(چون به نظر آنها جنگ با کفار بود) عثمان بن بشر از دیگر مورخان وهابی درباره حمله به کربلا چنین می نویسد: "… گنبد روی قبر (یعنی قبر امام حسین علیه السلام) را ویران ساختند و صندوق روی قبر را که زمرد و یاقوت و جواهرات دیگر در آن نشانده بودند، برگرفتند و آنچه در شهر از مال و سلاح و لباس و فرش و طلا و نقره و قرآن های نفیس و جز آن‌ها یافتند، غارت کردند و نزدیک ظهر از شهر بیرون رفتند در حالی که قریب به 2000 تن از اهالی کربلا را کشته بودند." جالب این جاست که مورخ مزبور نام کتاب خود را "عنوان المجد فی تاریخ نجد" گذاشته و از این وقایع به عنوان نشانه‌های مجد و شکوه و عظکت وهابیت یاد کرده است! اما این فقط شیعیان و اماکن مقدسه آن‌ها نبودند که وهابیان آثار مجد و شکوه خود را در آن به نمایش گذاشته‌اند، مکه مکرمه و طائف نیز از حملات آنان در امام نماند. "جمیل صدقی زهاوی" در خصوص فتح طائف می نویسد: "طفل شیرخواره را بر روی سینه مادرس سر بریدند، جمعی را که مشغول فراگیری قرآن بودند کشتند، چون در خانه‌ها کسی باقی نماند، به دکان‌ها و مساجد رفتند و هر کس بود، حتی گروهی را که در حال رکوع و سجود بودند، کشتند. کتاب‌ها را که در میان آن‌ها تعدادی مصحف شریف و نسخه‌هایی از صحیح بخاری و مسلم و دیگر کتب فقه و حدیث بود، در کوچه و بازارافکندند و آنها را پیمال کردند." سرزدن این قبیل امور از پیروان محمد بن عبدالوهاب شگفت نیست! تابعان کسی که همه مسلمانان را کافر و مشرک می دانست و مکه و مدینه را قبل از آنکه به دست وهابیان بیافتد، دارالحرب و دارالکفر!می دانست. در کتاب "الدررالسنیه" می خوانیم: "وی - محمد بن عبدالوهاب – از صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و اله نهی می‌کرد و از شنیدن آن ناراحت می‌شد. صلوات فرستنده را اذیت می‌کرد و به سخت‌ترین وجه مجازات می نمود. حتی او دستور داد مرد نابینای متدینی را که مؤذن بود و صوت خوشی داشت، چون به حرف او گوش نداده، بر پیامبر صلوات فرستاده بود، به قتل رسانند. بسیاری از کتب مربوط به صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله را به آتش کشید و به هریک از پیروانش اجازه می داد قرآن را مطابق فهم خود تفسیر کند." محمد بن عبدالوهاب به نوبه‌ی خود در اعتقادات پیرو"ابن تیمیه حنبلی" است، که در قرن هشتم هجری می‌زیسته است، از ابن تیمیه عقاید جالبی نقل شده است. از جمله اینکه او خدا را جسم می‌دانست! برای ذات مقدس خداوند دست و پا و چشم و زبان و دهان قائل بود! ابن بطوطه جهانگرد معروف در سفرنامه‌ی حود می گوید: "ابن تیمیه را بر منبر مسجد جامع دمشق دیدم که مردم را موعظه می‌کرد و می‌گفت: خداوند به آسمان دنیا می‌آید، همان گونه که من اکنون فرود می‌آیم! سپس یک پله از منبر پائین می‌آمد!" عقاید او آنچنان سخیف و بی‌مقدار بود که خود اهل سنت وی را به زندان افکندند و در رد او کتب متعددی را به رشته تحریر درآوردند. این قطره‌ای کوچک از مرداب اعتقادات و عملکرد وهابیان در طول این سالیان است. در طول این دوران دانشمندان زیادی چه شیعه و چه سنی به نقد عقاید وهابیت دست زده‌اند و به شبهات گوناگون آنان پاسخ داده‌اند. یکی از شبهات آنان مسأله‌ی بناء بر قبور است. آن‌ها ساختن بنا اعم از مسجد یا غیر آن را بر قبر حرام می‌دانند. در این نوشتار سعی می کنیم پاسخی مناسب به شبهه‌ی مذکور بدهیم. نخست آنکه: این شبهه‌ی آنان را صریح آیه‌ی 21 سوره کهف دفع می‌نماید، که در خصوص ماجرای اصحاب کهف از قول مومنانی که می‌خواستند یاد اصحاب کهف را گرامی دارند می فرماید: لَنَتَّخِذَنَّ علَیَْهِم مَّسْجِدًا (بی تردید بر روی قبور آنان مسجدی بنا می کنیم) دوم آنکه: هنگام ظهور اسلام و در دوران فتوحان اسلامی بناهایی بر قبور انبیاء گذشته وجود داشت. از جمله می‌توان به قبر حضرت داوود و حضرت موسی در بیت المقدس اشاره نمود. جالب اینجاست که خلیفه دوم که طبق نظر این آقایان از صحابه است و معصوم، خود برای انعقاد پیمان صلح به بیت المقدس رفت و پس از تسلط بر آن شهر، اقدامی در راستای از بین بردن این قبور به عمل نیاورد… اما به راستی قومی که در تاریخ نه چندان طولانی خود، چنان که از زبان مورخین خودشان شنیدیم قرآن‌ها را در خیابان‌ها لگد مال ساختند و در قتل عام پیروان علی علیه السلام و سایر خلفا فرقی نگذاشتند و مجد خود را در غارت و قتل جستجو می کردند، شایستگی این را دارند که مخاطب یک استدلال قرآنی و یا حتی تاریخی قرار گیرند؟! از در گاه خداوند متعال مسألت داریم که فتنه‌ی آنان را هر چه زودتر ریشه کن فرماید و آنان را به اعقابشان که پیشگامان احراق و هدم و غارت بودند، ملحق فرماید. آمین

مصادیق هدایت خداوند (22 مصداق):    (منبع: زیارت امام حسین، سیدعلی روح‌بخش)

3.      احساس‌های اولیه، بعد از انجام کارهای شایسته و ناشایست، ترغیب و با تهدید مناسبی برای صاحبان این اعمال است.

 4.      عفو خداوند شامل همه آنها که خطاهایشان بر اساس لغزش‌های مقطعی آن‌هاست می‌شود. این عفو در نازلترین مرتبه خود موجب تأخیر افتادن عقاب می‌شود و در رتبه‌های بعد نه تنها عقاب برداشته می‌شود که حتی سیئات تبدیل به حسنات شده و ممکن است این حسنات چندبرابر نیز شود

5.      هر حسنه از ده تا هفتصد برابر می‌شود، بلکه ممکن است بیشتر از آن نیز محاسبه گردد و در مقابل، هر سیئه تنها یک واحد نوشته می‌شود.

6.      سیئات تا هفت ساعت نوشته نشده و بعد از نوشته شدن با توبه محو می‌شود.