تبیان، دستیار زندگی

امام حسین (ع) :

 هر كس ما را برای خدا دوست بدارد، روز قیامت ما و او همراه یكدیگر این طور بر پیامبران وارد خواهیم شد، و انگشتان خود را جفت كرده ، اشاره فرمود و هر كس كه برای دنیا ما را دوست داشته باشد، تنها در این دنیا است كه خوب و بد با هم می باشند.

من أحبنا لله وردنا نحن و ایاه علی نبینا (ص ) هكذا و ضم أصبعیه و من أحبنا للدنیا فإن الدنیا تسع البر و الفاجر.

بحار الانوار، ج 27، ص 84

پپام عاشورا :

اگر چهره‏هاى شاخص و افراد نافذ و مورد توجه جامعه «خواص امت‏» در لحظه‏هاى حساس به وظیفه خود عمل نكنند، جامعه را به ذلت و حیرت وافكار را به انحراف واسلام و تشیع را به انزوا مى‏كشانند . «رسالت‏خواص‏» ، بسى سنگین است و تكلیف آگاهان، بسى خطیر و حساس!

امام حسین (ع) :

 كسی كه از تو حاجتی خواسته است ، آبروی خود را با درخواست از تو ریخته است ، تو دیگر با رد كردن او، آبروی خود را نریز.

صاحب الحاجة لم یكرم وجهه عن سؤالك فأكرم وجهك عن رده .

بحار الانوار، ج 44، ص

از انقلاب حسینى علیه‏السلام تا انقلاب خمینى قدس‏سره  قسمت نهم

بنابراین امام علیه‏السلام ، به دعوت كوفیان به آن دیار رفت، ولى آنان خیانت ورزیدند، همان‏طور كه امام حسین علیه‏السلام فرمود:

«اى مردم! مرگ بر شما! مگر شما نبودید كه به من نامه نوشتید و استغاثه كردید و مرا به یارى خویشتن خواندید؟! ولى اكنون كه به استغاثه شما پاسخ داده و به فریاد شما رسیده‏ام، شمشیرهاى خود را از نیام به روى من كشیده‏اید و شعله آتشى را متوجه ما ساخته‏اید... چه شد كه بعد از آن همه وعده‏ها و دعوت‏ها، صفحه زندگى‏تان ورق خورد و بر ضد دوستان خود گرد آمدید و به نفع دشمنانتان براى منكوب كردن دوستان خود آستین بالا زده‏اید و دشمنان شما نه عدالت‏گسترى كردند كه شیفته عدالت آنان شوید و نه امید آینده‏اى بهتر براى شما باقى گذاشتند، تا بهانه دل بستگى شما باشد. شما به خاطر اندكى از مال حرام دنیا كه بنى امیه به شما دادند و براى این كه به زندگى پست و ناچیزى برسید، به سوى من حمله مى‏كنید. بدون آن كه كوچك‏ترین گناهى داشته باشم.»

 ادمه دارد.....

پاسدارى از عاشورا، پاسدارى از ایمان و توحید و حاكمیت‏خدا بر سراسر جهان است.

امام حسین (ع) :

 از نشانه های قبولی بنده در پیشگاه خداوندی آن است كه همنشینی خردمندان گزیند و از نشانه های جهل و نادانی ، گلاویز شدن با برادران دینی است و از نشانه های عالم آن است كه گفتار خود را خوب بسنجد و بررسی نماید و از حقایق علوم و فنون نظری آگاه باشد.

من دلائل علامات القبول ألجلوس إلی أهل العقول . و من علامات أسباب الجهل ألمماراة لغیر أهل الكفر، و من دلائل العالم إنتقاده لحدیثه و علمه بحقائق فنون النظر.

بحار الانوار، ج 78، ص 119

حضرت امام حسین (ع)

إن قوما عبدوا الله رغبة فتلك عبادة التجار، و إن قوما عبدوا الله رهبة فتلك عبادة العبید، و إن قوما عبدوا الله شكرا فتلك عبادة الأحرار و هی أفضل العبادة.

بحار الانوار، ج 78، ص 117

عده ای از روی طمع عبادت خدا می كنند، این عبادت سوداگران است ، و جمعی از ترس بندگی خدا می كنند، این عبادت بردگان است ، و برخی به انگیزه شكر خدا را عبادت می كنند، این عبادت آزادمردان و بهترین عبادتهاست . 

حضرت امام حسین (ع)

إن قوما عبدوا الله رغبة فتلك عبادة التجار، و إن قوما عبدوا الله رهبة فتلك عبادة العبید، و إن قوما عبدوا الله شكرا فتلك عبادة الأحرار و هی أفضل العبادة.

بحار الانوار، ج 78، ص 117

برگزارى مراسم عاشورا و سوگوارى‏هاى محرم،امروز از روشن ترین نمودهاى ارادت و جلوه هاى حمایت از اهل بیت‏علیهم السلام محسوب مى‏شود.

امام حسین (ع) :

 مردی از انصار خدمت حضرتش آمد كه چیزی از او درخواست نماید. حضرت به او فرمود: "ای برادر انصار، خویشتن را از ذلت درخواست حفظ كن و احتیاج خود را در رقعه ای از كاغذ بنویس كه انشاء الله چیزی از ما دریافت خواهی نمود كه شاد شوی ". سپس مرد انصار برای حضرت نوشت : "یا اباعبدالله ، فلان شخص پانصد دینار از من طلب دارد كه بر من اصرار بسیار می ورزد، با او صحبت بفرمایید كه تا چیزی دستم می آید به من مهلت دهد". همین كه جضرت رقعه او را خواند، وارد منزل شد و كیسه ای بیرون آورد كه مبلغ یك هزار دینار در آن بود، حضرت به او فرمود از پانصد دینار آن بدهی ات را بپرداز و با پانصد دینار باقی مانده ، امور زندگیت را رو به راه كن ، و هیچ گاه انتظار رفع نیازمندی نداشته باش مگر از سه كس : مردی با ایمان و متدین ، یا شخصی جوانمرد، یا مردی شریف و دارای اصل و نسب . اما مرد با دین و ایمان از ترس دینش تو را ناامید نمی سازد. اما شخص جوانمرد، او نیز از جوانمردی خود حیا می كند كه تو را رد نماید. و اما افراد اصیل و نجیب می دانند كه تو برای برآمدن نیازت آبروی خویش را در گرو احسان او گذاشته ای ، نجابت او نمی گذارد كه دست خالی برگردی و روی تو را به زمین نخواهد انداخت ".

جاء رجل من الأنصار یرید أن یسأله حاجة. فقال علیه السلام : یا أخا الأنصار صن وجهك من بذل (بذلة) فی المسألة وارفع حاجتك فی رقعة فإنی آت فیها ما سارك إن شاء الله . فكتب إلیه یا أبا عبدالله إن لفلان علی خمسمأة دینار وقد ألح بی فكلمه ینظرنی إلی میسرة. فلما قرأ (ع ) الرقعة دخل إلی منزله ، فأخرج منها صرة فیها ألف دینار، قال علیه السلام : أما خمسمأة فاقض بها دینك ، و أما خمسمأة فاستعن بها علی دهرك ، و لا ترفع حاجتك إلا إلی أحد ثلاثة: إلی ذی دین أو مروة أو حسب ، أما ذو الدین فیصون دینه ، و أما ذو المروة فإنه یستحیی لمروته ، و أما ذو الحسب فیعلم أنك لم تكرم وجهك أن تبذل له فی حاجتك ، فهو یصون وجهك أن یردك بغیر قضاء حاجتك .

بحار الانوار، ج 78، ص 118