تبیان، دستیار زندگی

اول خدا

روزی "شاه طهماسب صفوی"با انگشتر گرانبهایی بازی می کرد ،

در این هنگام انگشتر از نظر سلطان ناپدید شد ، ملازمان درگاه هرچه بیشتر جستند ، کمتر یافتند.

شاه دیوان خواجه را طلب نمود و از آن فالی بگرفت.

بیت زیر آمد :

دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

                                  زخاتمی که دمی ، گم شود چه غم دارد ؟

شاه از این تفال به شگفت درآمده از نهایت تعجب دست بر زانو زد ، ناگهان انگشترکه در زیر لباس سلطان بود به زمین افتاد.

                                    "آسمان و ریسمان  خلیل محمد زاده"

اول خدا

می دوم خیس توی خیابان

می سپارم خودم را به باران

می زنم خسته از شهر بیرون

گامی آهسته ، گامی شتابان

مقصدم را نمی دانم امشب

دیگر اما مهم نیست چندان !

پشت سر هو...هوی...زوزه ی باد

پیش رویم صفی از چناران

پا به پای غمت می سرایم

دفتری نغمه های پریشان

رفتی اما نگاهم به راهت

سوسویی می زند سخت لرزان

این غزلواره تقدیم چشمت

 یادگار شبی زیر باران.

                                                   "محمد حسین انصاری نژاد" 

  اول خدا

این عشق آتشین ز دلم پا نمی شود

اول خدا

اول خدا

 یا ابا صالح "عج "

 اول خدا

عادت ندارم نازنینم زیر پا باشم

حتی اگر دلداده ی شخص شما باشم

حتی اگررستم بسازی ازمن و تا قرنها قرن

اسطوره ی  پرمدعای شعرها باشم

عادت ندارم چتر باشم  توی قلبی ...که

وقتی که جایم نیست هرگز !نه! چرا باشم؟؟

تنها صدا می ماند و اندوهگین هستم

لعنت به تقدیری که باید بی صدا باشم

شاید نباید ها و...هی....ای کاش..بایدها

پس سهم من از زندگی این است ؟؟ تا باشم 

من بچه ی پایین شهرم من خودم هستم

وقتی خودم هستم چه حاجت ادعا باشم

اول خدا

پروردگارا !

وقتی همه چیز از آن توست و همه چیز به دست تو!

داشتن چه معنایی دارد بی تو و بی خواست تو ؟

خودت را دارایی من قرار ده...

اول خدا

با زبانی خدا را بخوانیم که با آن زبان معصیت نکرده باشیم ، یعنی یکدیگر را دعا کنیم.

پیامبر "ص" فرمودند :

از جمله وحی های خدا به موسی "ع" این بود : مرا با زبانی بخوان که نافرمانی ام نکرده ای .

موسی "ع" عرض کرد : چنین زبانی را از کجا بیاورم ؟!

خداوند فرمود : مرا از زبان کسی دیگر بخوان.

                                       " بحار الانوار "

اول خدا