تبیان، دستیار زندگی

 عالم محضر شهداست،اما کو محرمی که این حضور را در یابد و دربرابر این خلاء ظاهری خود را نبازد.

از سمت حرم شنیده ام می آید

با تیغ دو دم شنیده ام می آید

بگذار به انتظار او بنشینم

با گوش خودم شنیده ام می آید

طلوع می کند آن آفتاب پنهانی

                       ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی

کسی که نقطه آغاز هر چه پرواز است

                       کسی که هست در سفر عشق خط پایانی

ای دو سه تا کوچه زما دورتر!

نغمه ی تو از همه پر شور تر!

کاش که این فاصله را کم کنی!

محنت این قافله را کم کنی!

هر که به دیدار تو نایل شود

یک شبه حلال مسایل شود

ای نگهت خاستگه آفتاب!

بر من ظلمت زده یک شب بتاب!

پرده بر انداز ز چشم ترم!

تا بتوانم به رخت بنگرم!

ای نفست یار ومددکار ما!

کی و کجا وعده دیدار ما!

مرحوم آقاسی

تعجیل در ظهور آقامون امام زمان

الهی آمین 

پدر و مادر عزیزم!آیا زندگی ای را دوست دارید که فرزندتان،در کنار شما باشد،ولی به حریم اسلام تجاوز شود؛و به نوامیس ملت دست درازی کنند؛آنچنان که در شهر های مرزی ما مثل خرمشهر و بستان و ... کردند؛نه من هرگز تن به این ذلت نمی دهم.

    از نامه های شهید قوجه ای به خانواده اش 

استخوان بر استخوان ساییده ایم

                      داغ لاله داغ لاله دیده ایم

یاد آن ایام شیرین یاد باد

                     عشق تنها مانده در غوغای باد

بخشیدن تخت و اورنگ به خویشاوندان،از زبونی است.

اگه شکسته پای من

گریه نکن عصای من

هر چی شکسته بنویس

به پای گریه های من

اگه تمومه طاقتت،نمونده روز راحتت

نگاه با صداقتت غنیمته برای من

آینه و شمعدون نمی خوام،من لب خندون نمی خوام

هر چی خنده ست واسه تو،هر چی غمه برای من

بخند و از گریه بگو،از غم بازنده بگو

عمر بزرگوارتو تلف نکن به پای من

عشق منو می خوای چکار،عذر و بهونه کم بیار

دوست ندارم که عاقبت،تو بشکنی به جای من

همه ی دنیا یک طرف

.

.

.

.

.

.

.

.

ذوق نکن تو هم همون طرف........................