تبیان، دستیار زندگی

زندگی هنگامه ی فریادهاست

سرگذشت درگذشت یادهاست

من این شعرو خیلی دوست دارم...ببخشید اگه تکراریه......

الهی همیشه مثل چراغ راهنمایی باشی

لپت همیشه قرمز،روی دشمنات زرد

دلت همیشه سبز

وقتی گفتی اندازه ی برگ درخت سیب
 
توی خونمون دوستت دارم اونقدر خوشحال

شدم که یادم رفت زمستونه.....

گفتی دور منو خط بکش ، کشیدم

حالا تو در محاصره ی منی!

گفت دیگه هرگز بر نمی گردم

راه خودش رو گرفت و رفت

تا میتونست دور شد....

غافل از اینکه زمین گرد بود....!

الان درست 6 هفته است.6هفته گریه نکردن.6 هفته بغض و دلتنگی.......

بغض با دستای سنگینش گلومو گرفته و فشار میده.........اون نگاه غضب الودش هم مانع عبور دم و باز دم می شه........اشکام مهمون چشمام شدن.....ولی چه فایده .هرچی می گم بیا پایین...می گن از غربت کویر گونه می ترسیم........اشکای من توروخدا بیایید پایین.....دلم در حسرت بارانی از جانب چشمانم است....

می خواستم  بگم.مشکل من رفتن اون نیست.بلکه برگشت دوباه ی اونه.......مثل اینکه دوباره هوای عاشقی به سرش زده.....ولی من که عروسک خیمه شب بازی نیستم که بعد 3 سال ولم کنه و بعد 3 ماه دوباره پیداش بشه.........این اخرین مطلب من تو این ماهه.می خوام برم شمال و برگشتم با خداست.....به امید دیدار.....

شیشه ای میشکند یک نفر میپرسد, چرا شیشه شکست؟

مادری میگوید:شاید این رفع بلاست, یک نفر زمزمه کرد:باد سرد وحشی مثل یک کودک شیطان امد, شیشه ی پنجره را زود شکست...کاش امشب که دلم مثل ان شیشه ی مغرور شکست, عابری خنده کنان می امد, تا از ان برمیداشت, مرهمی بر دل تنگ می شد, اما امشب دیدم هیچ کس هیچ نگفت, قصه ام را نشنید, از خودم می پرسم ایا ارزش قلب من از شیشه ی پنجره هم کمتر است؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!

از لابه لای نوشته های یه شاعر جوون ایرونی:

من پذیزفتم شکست خویش را, پندهای عقل دوراندیش را...پذیرفتم که عشق افسانه است...این درددل اشنای دیوانه است...می روم از رفتنم شاد باش...از عذاب دیدنم ازاد باش...ارزو دارم ولی عاشق شوی...ارزو دارم بفهمی درد را...تلخی برخوردهای سرد را.

بچه ها من یه داداشی اینجا (منظورم تو سایت) دارم ..اسمش ابوالفضله....................خیلی کمکم کرده.....

داداشی ممنون بابت همه چی.....برد المان هم تبریک میگم